Την Παρασκευή στις 28/10/2016, την ημέρα της εθνικής μας επετείου, ήταν προγραμματισμένη η συναυλία των ANNIHILATOR η οποία πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής τους περιοδείας, “In the blood”, η οποία ξεκίνησε από αυτήν την συναυλία στην χώρα μας. Μία συναυλία που περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία διότι δεν είχα καταφέρει να τους δω live ποτέ και επειδή οι ANNIHILATOR είναι ένα από τα συγκροτήματα που αγαπώ πάρα πολύ. Μία ιστορική μπάντα που ποτέ μεν δεν έπιασαν εμπορικά άλλες μπάντες του χώρου, αλλά όμως έχοντας στην κατοχή τους album-θρύλους και έναν ηγέτη που η τεχνική του κατάρτιση στην κιθάρα μπορεί να στείλει κάποιον στο ψυχιατρείο, θα θεωρούνται πάντα μία από τις κλασικότερες μπάντες του είδους.
FORAY BETWEEN OCEAN
Φτάνοντας λοιπόν από πολύ νωρίς στο Πειραιώς 117 Academy, για να κάνω την προθέρμανση μου στις μπίρες, είδα πως είχε μαζευτεί ήδη κόσμος, όχι πολύς, αλλά ήταν κάτι που έδειχνε πως το venue θα είχε αρκετό κόσμο. Στις 20:30 κλείνουν τα φώτα για να ανέβουν επάνω στην σκηνή οι FORAY BETWEEN OCEAN οι οποίοι ανακοινώθηκαν τελευταία στιγμή πως θα ήταν το συγκρότημα support που θα άνοιγε την συναυλία.
Με το παρθενικό τους album, “Depression neverending”, στο οπλοστάσιο τους το συγκρότημα μας παρουσίασε τραγούδια από την παραπάνω δουλειά. Τραγούδια δομημένα πάνω σε progressive metalcore ήχους, που τα αδίκησε λίγο ο ήχος που έβγαινε αρκετά μπουκωμένος κυρίως στα πρώτα τραγούδια, με τον κόσμο όμως να τους προσφέρει το χειροκρότημα του μετά από κάθε τραγούδι. Το συγκρότημα γενικά θέλει αρκετή δουλειά στο performance κάτι που είναι απολύτως λογικό, ειδικά με την παραδοχή του τραγουδιστή της μπάντας που ανακοίνωσε πως είναι η πρώτη φορά που παίζουν μπροστά σε τόσο κόσμο (συνολικά το τρίτο τους live), κάτι που μπορεί να τους γέμισε με άγχος, παρότι οι μουσικοί που απαρτίζουν το σχήμα, είναι αρκούντως έμπειροι. Στα θετικά της εμφάνισής τους είναι πάντως η απόδοση του drummer τους, Κώστα Μυλωνά, ο οποίος καθοδηγούσε την μπάντα με ποικιλία απλών ρυθμών σε καταιγιστικά blast beats.
ANNIHILATOR
Μετά την εμφάνιση των FORAY BETWEEN OCEAN και το soundcheck για τους ANNIHILATOR, η ώρα έχει φτάσει 21:30 και ήρθε η στιγμή να κάνουν την εμφάνιση τους οι ANNIHILATOR με νέο line up, για ακόμα μία φορά, με τον Jeff Waters να έχει αναλάβει πλήρως τον ρόλο των φωνητικών. Εν μέσω των επευφημιών του κόσμου ξεκινάει το set τους με το τραγούδι “Suicide society” από την ομώνυμη τελευταία τους κυκλοφορία. Ένα τραγούδι που ήταν μία πολύ καλή προθέρμανση για το κομμάτι που ακολουθούσε μετά, το οποίο δεν είναι άλλο από το τραγούδι-δυναμίτης “King of the kill” με τον Jeff Waters να παραχωρεί μαθήματα riffολογίας και τα νεανικά μέλη του συγκροτήματος να βγάζουν κάτι πολύ φρέσκο επί σκηνής.
Αφού η διάθεση μας ανέβηκε κατακόρυφα με το “King of the kill”, σειρά πήραν τα τραγούδια “Creeping again” από το album “Suicide society” και “Annihilator” από το “King of the kill” album. Σε αυτό το σημείο έγινε πολύ έντονο το φαινόμενο του παγώματος του κοινού που σου έδινε την εντύπωση πως ήταν σαν να άκουγε πρώτη φορά αυτά τα τραγούδια. Πιστεύω πως πολύς κόσμος έχει μείνει στα πρώτα album των ANNIHILATOR και ίσως τα παραπάνω να μην τα γνώριζε, αλλά να συνεχίζεται το ίδιο σκηνικό και στα επόμενα δύο τραγούδια που ήταν τα “Set the world on fire” και “Stonewall” το θεωρώ πολύ περίεργο. Ειδικά για το τραγούδι “Stonewall” που είναι ένα από τα hit της μπάντας και που είχε πολύ καιρό να παιχτεί live από το συγκρότημα.
Αισίως έχουμε φτάσει στα μισά του setlist και μετά από ένα drum solo του εικοσιτριάχρονου Fabio Alessandrini που μας οδήγησε στο τραγούδι “Syn. Kill 1” έρχεται μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις της βραδιάς, η οποία είναι το τραγούδι “No zone” για το οποίο ανέλαβε χρέη τραγουδιστή ο μπασίστας Rich Hinks με τον κόσμο όμως να βρίσκεται στο ίδιο μούδιασμα. Τίποτα όμως δεν ήταν ικανό να πτοήσει τον Jeff Waters. Ο άνθρωπος εκτός από το απίστευτο ταλέντο του μας έδειξε την μεγάλη άρνησή του να μεγαλώσει αλλά και το χιούμορ που διαθέτει. Όλα τα παραπάνω τα αποδεικνύει ο μίνι μονόλογος του, με θέμα την πολιτική, στον οποίο αναφέρθηκε πως αν επιχειρήσουν ποτέ οι Ηνωμένες Πολιτείες να κάνουν πόλεμο στον Καναδά θα τους περιμένει ο Καναδικός στρατός με ένα τεράστιο οπλοστάσιο που αποτελείται από χιονόμπαλες. Στην συνέχεια ρώτησε το κοινό αν η κατάσταση στην χώρα μας είναι καλή και αφού έλαβε την αρνητική απάντηση, μας πρότεινε να βάλουμε metalhead πρωθυπουργό με τον ίδιο να προτείνει τον Dave Mustaine! Και αν νομίζετε πως η τρέλα του σταματάει εδώ, μετά από αυτόν τον επικό διάλογο Waters – κοινού ήρθε η ώρα να μετατρέψει το venue σε κοτέτσι προσφέροντας μας το κρυφό κομμάτι του album “Carnival diablos”, “Chicken & corn”. Τι άλλο να πει κανείς, ο άνθρωπος είναι θεούλης.
Η πλάκα όμως έμελε να κοπεί απότομα διότι μετά την κομματάρα “Brain dance” που ακολούθησε ήρθε η στιγμή για το τραγούδι σήμα-κατατεθέν του συγκροτήματος, “Alison hell”. Ήταν η στιγμή που έγινε πανικός και που το ρεφρέν το τραγουδιού τραγουδήθηκε αρκετά δυνατά από όλους, με την παράνοια του τραγουδιού να εισχωρεί μέσα στην ψυχή μας μέσω των κλασικών riffs και των εξαιρετικών solos του Waters!
Κάπου εκεί ήρθε και η στιγμή το συγκρότημα να πάρει τις απαραίτητες ανάσες για το encore της βραδιάς. Η επανεμφάνιση τους όμως στην σκηνή, σε καμία περίπτωση δεν ήταν κάτι το οποίο θα περίμενε κάποιος να δει. Οι ANNIHILATOR εμφανίζονται με τερατόμορφες μάσκες παίζοντας το “Phantasmagoria” πιάνοντας μας από τα μούτρα, με το headbanging να πέφτει βροχή! Μετά το τέλος του τραγουδιού αφαίρεσαν τις μάσκες τους και ο Jeff Waters άρχισε να ακούει τις “παραγγελίες” του κόσμου που ζητούσαν συγκεκριμένα τραγούδια. Αφού απέρριψε το “Fun palace” (ουσιαστικά μαρτύρησε τον λόγο, νωρίτερα στο show, αφού είπε ο ίδιος ότι στο “Never, Neverland” υπήρχε ένας πολύ καλός τραγουδιστής, ο Coburn Pharr, θέλοντας να τονίσει το γεγονός ότι ο ίδιος δεν είναι τραγουδιστής) έβαλε το κοινό να ψηφίσει μεταξύ των “Never, neverland” και “W.T.Y.D.” με το δεύτερο να επικρατεί δημιουργώντας έναν ακόμη πανικό με το ξεκίνημα του. Η συναυλία έκλεισε με το κλασικό τραγούδι “Human insecticide” προσφέροντας για ακόμα μία φορά μαθήματα thrash riffολογίας.
Το συγκρότημα μας καληνύχτισε με τον Jeff Waters να μας υπόσχεται πως θα επιστρέψουν κι πως ελπίζει να μην τους πάρει πολύ καιρό όπως την τελευταία φορά. Η συναυλία ήταν πολύ καλή με τον ήχο σε πολύ καλά επίπεδα. Μπορεί να υπάρχει το παράπονο βέβαια για τραγούδια που το συγκρότημα άφησε εκτός setlist αλλά το παράπονο αυτό πάντα θα υπάρχει σε τέτοιες περιπτώσεις. Οι ANNIHILATOR όμως δεν σταμάτησαν να υφίστανται στο “Set the world on fire”. Έχουν μία δισκογραφία που μετράει 27 έτη και σεβάστηκαν το κοινό παίζοντας τραγούδια και από τα πρώτα τους album αλλά και από το τελευταίο, με την μπάντα να εμφανίζεται διασκεδαστική, γεμάτη ενέργεια και επιθετικότητα στα κομμάτια που το απαιτούσαν. Ας ελπίσουμε να επιστρέψουν πιο σύντομα λοιπόν και εμείς από την πλευρά μας να είμαστε πιο ενημερωμένοι.
SETLIST
Suicide Society
King of the kill
Creepin’ again
Annihilator
No way out
Set the world on fire
Stonewall
Syn. kill 1
No zone
Chicken & corn
Brain dance
Alison hell
Second to none
ENCORE
Phantasmagoria
W.T.Y.D
Human insecticide
Δημήτρης Μπούκης
Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά
