a
Δεύτερο χτύπημα από την Time Tombs. Μετά τους Γάλλους SOL DRACONI SEPTEM που παρουσιάστηκαν ενδελεχώς τη τελευταία φορά, είναι άλλη μια ολοκαίνουργια μπάντα. ARAN ANGMAR το όνομα της. Πέραν των αναφορών σε Tolkkien κλπ. πρόκειται για ένα Ελληνο-Ολλανδικό σχήμα, απαρτιζόμενο από άσημους νέοπες κατά κύριο λόγο, με το πιο εξέχον μέλος της, να είναι ο τωρινός drummer των PESTILENCE (έχει ηχογραφήσει τύμπανα στο επερχόμενο τους πόνημα “Exitivm”). Το δε ντεμπούτο τους, κυκλοφόρησε στις αρχές της χρονιάς υπό τον γενικότερο τίτλο “Black cosmic elements”. Κάτι που μου άρεσε πολύ σαν εξωτερικό στοιχείο, προτού πατήσω play: η διάρκεια. 30 λεπτά, δείχνοντας μια μπάντα που δε σκέφτεται να πολυφλυαρίσει με το υλικό της. Είναι όμως έτσι; Ας ξεκινήσουμε την ακρόαση του, και θα μάθουμε!
Το μπάσιμο του “Sovereign” όπως και του “Serpents of the black sun”, σε γυρίζουν στα χρυσά 90s του Σουηδικού black metal. Όταν κουμάντο έκαναν οι θεοί DISSECTION, οι NECROPHOBIC, οι UNANIMATED και λοιπές κραταιές δυνάμεις του είδους. Σπασίματα με ακουστικές κιθάρες, αλλά και μοντέρνα γκρουβάτα σπασίματα, αποτελούν το κλείσιμο ματιού στο σημερινό πρόσωπο του black metal, απενοχοποιημένο από “true” συμπλέγματα. Αργόσυρτο και το μπάσιμο του “Into the lawless abyss”, που βγάζει περισσότερη από την ατμόσφαιρα που πρέπει να βγάζει ένα τέτοιο άλμπουμ, με έναν drummer ο οποίος λυσσομανάει πέραν των στενών ορίων του ιδιώματος. Τα περίτεχνα θέματα που παίζει κάτω από τα σιδηροδρομικά riffs, είναι δείγματα μεγάλης παικτικής κλάσης, που ανεβάζει ένα επιπλέον επίπεδο όλο το αποτέλεσμα.
Το καταιγιστικό “A tongue as a lash of fire” αν σας πω ότι μου έφερε λίγο από την ορμή των πρώιμων death/black ημερών των BEHEMOTH (“Satanica”/”Thelema 6”) θα με πιστέψετε; Σκέτος όλεθρος! Βέβαια, και πάλι, υπάρχει μια μικρή ηρεμία στη μέση του κομματιού, ωστόσο, περισσότερο εξυπηρετεί ως μια στιγμή γαλήνης στο μάτι ενός μαύρου κυκλώνα, προτού αποχαιρετήσεις αυτό το κόσμο! Άλλο ένα στοιχείο ηρεμίας στο ιντερλούδιο “Portals to the universe”, προτού το πρώτο κομμάτι που έβγαλαν σαν single, το “The scion” τα πάρει όλα αμπάριζα. Μαζί με το ολέθριο ομώνυμο, που κλείνει το δίσκο, δείχνουν ένα πρόσωπο πιο “Νορβηγικό” τολμώ να πω συγκριτικά με το υπόλοιπο υλικό, με το ύφος πιο κοντά στους MAYHEM (“A grand declaration of war” εποχής), παρά τη πανταχού παρούσα Σουηδία.
Κάπως έτσι, ένας από τους πιο αβίαστους δίσκους στο black metal που έχω ακούσει το τελευταίο καιρό, ολοκληρώνεται. Φαινομενικά, δείχνει σύντομος, ωστόσο, η ουσία που περικλείει, άλλα άλμπουμ του ιδιώματος χρειάζονται 40-50 λεπτά προκειμένου να την αναπτύξουν. Πιστεύω, ότι θα μας απασχολήσουν πολύ σύντομα με κάτι ακόμα καλύτερο οι κύριοι, και ευχαριστήθηκα κάθε λεπτό από το πρώτο τους αυτό βήμα. Βαθμός, ενδεικτικός, και δύναται να ανέβει όσο θα περνούν οι ακροάσεις. Εύγε από μένα!
8 / 10
Γιάννης Σαββίδης
