Καλύπτουν ένα δισκογραφικό «κενό», οι ARCH ENEMY, ένα από τα συγκροτήματα που έχουν λοιδωρηθεί όσο ελάχιστα στο χώρο το μελωδικού death metal. Παρότι έχουν περάσει 16 μήνες από την κυκλοφορία του “Will to power”, το γκρουπ ή η δισκογραφική του, αποφάσισαν να βγάλουν μία ενδιάμεση κυκλοφορία για να κρατήσουν το όνομα «ζωντανό». Το “Covered in blood”, περιέχει όλες τις διασκευές που έχουν κάνει οι ARCH ENEMY τα χρόνια που υπάρχουν ως συγκρότημα και είναι 24 (!!!) τον αριθμό!!!
Το σημαντικό όμως, είναι πως περιέχεται μόνο μία καινούργια διασκευή, στο “Shout” των TEARS FOR FEARS, το οποίο πρέπει να είναι από τα πιο πολυδιασκευασμένα pop τραγούδια των 80’s από metal συγκροτήματα, οπότε όσο καλό και να είναι, δεν μου προξένησε καμία απολύτως εντύπωση η εκτέλεσή του, αφού διασκευάζεται κατά κόρον. Εκτιμούσα πάντα τον τρόπο που κάνουν διασκευές οι ARCH ENEMY, αλλά και τα κομμάτια που έχουν επιλέξει κατά καιρούς, όντας συλλέκτης. “Walk in the shadows” (QUEENSRYCHE), δύο τραγούδια EUROPE, το “Scream of anger” και το “Wings of tomorrow”, “Shadow on the wall” (MIKE OLDFIELD), “The oath” (KISS), “Back to back” (PRETTY MAIDS), δεν είναι και πολύ συνηθισμένες επιλογές. Ενώ κι όταν διαλέγουν κλασικούρες, κάνουν τα κομμάτια δικά τους, όπως στην περίπτωση του “Breaking the law” ή του “Symphony of destruction”.
Το θέμα μου όμως, είναι ότι την εποχή του ελεύθερου streaming, όπου τα γιαπωνέζικα bonus tracks έχουν ελάχιστη σημασία κι ο καθένας έχει πρόσβαση σε οτιδήποτε έχει βγάλει, οποιοδήποτε σχήμα, τέτοιου είδους συλλογές, έχουν από μικρή έως ελάχιστη σημασία και απευθύνονται μόνο σε συλλέκτες που θέλουν απλά να τα έχουν όλα από τους ARCH ENEMY. Οι διασκευές είναι απ’ όλες τις εποχές του γκρουπ, από τον Johan Liiva στα φωνητικά, την Angela Gossow και φυσικά την Alissa White-Gluz. Ξέρω ότι πολλοί «σκληροί μεταλλάδες» θα αρχίσουν να κράζουν από κάτω, διότι πιθανώς υποστηρίζουν πως οι ARCH ENEMY τελείωσαν όταν έφυγε ο Liiva, ενώ προφανώς δεν θυμούνται πως έκαναν όταν είχε εμφανιστεί η Angela Gossow πίσω από το μικρόφωνο που τους έτρεχε το σαλάκι από το στόμα. Όταν το ξεπέρασαν, θυμήθηκαν πόσο σκληροί είναι και πόσο εμπορική αποτυχία οφείλει να έχει ένα σχήμα της ακραίας μουσικής, διότι όταν έχεις ολοένα και περισσότερο κόσμο που αγοράζει τους δίσκους σου και παρακολουθεί τις συναυλίες σου, αυτό φαίνεται πως είναι μειονέκτημα για τον οπαδό. Σίγουρα όχι όμως για τον Michael Amott, που βλέπει ότι η καλοκουρδισμένη μηχανή που έχει δημιουργήσει, μπορεί να μην είναι όσο ακραία θέλουν κάποιοι, είναι πολύ δουλεμένη όμως ώστε να απολαμβάνει υψηλά επίπεδα δημοφιλίας, τεράστιο fanbase και γεμάτα venues όπου παίζει. Εσείς ποιον δρόμο θα διαλέγατε αν ήσασταν στη θέση του;
Σάκης Φράγκος
Αγοράστε το άλμπουμ από το Music Megastore.
