Μια από τις πολύ ενδιαφέρουσες και ομολογώ «δύσκολες» κυκλοφορίες που άκουσα τον τελευταίο καιρό, ήταν ο νέος δίσκος των ART AGAINST AGONY. Η μπάντα, περισσότερο από μια μπάντα, είναι βασικά μια καλλιτεχνική κολεκτίβα που επιδίδεται επιπλέον σε performance art, video art, στη ζωγραφική και γενικά σε Avant-Garde τέχνη. Ως ART AGAINST AGONY, έχουν κάνει ένα σωρό εκθέσεις σε γκαλερί κυρίως στη Γερμανία και πρόσφατα κυκλοφόρησαν το πρώτο full-length δίσκο τους “Shiva appreciation society”. Αν ο τίτλος αυτός σας προμηνύει για έναν παράξενο και εγκεφαλικό δίσκο, πέσατε μέσα.
Είμαι σίγουρος πως η μπάντα, των οποίων τα μέλη έχουν υιοθετήσει ψευδώνυμα και φοράνε τις χαρακτηριστικές Guy Fawkes μάσκες ώστε ο κόσμος να δώσει έμφαση μόνο στη μουσική, συνειδητά αντιστέκεται σε οποιαδήποτε απόπειρα «καταλογογράφησης». Είναι όντως δύσκολο να κατηγοριοποιήσεις το μουσικό σύμπαν των ART AGAINST AGONY, πράγμα που θα οδηγήσει πολλούς να τους βάλει κάτω από τη τεράστια ομπρέλα του progressive ειδικά γιατί το “Shiva appreciation society” είναι instrumental δίσκος που τα περιέχει όλα: στη μία ώρα μουσικής, η μπάντα σε ταξιδεύει από το Djent τύπου MESSHUGAH και ANIMALS AS LEADERS, σε χι-τζαζ μονοπάτια με διάχυτα ethnic στοιχεία. Τα 14 κομμάτια του δίσκου καλύπτουν σχεδόν όλο το φάσμα αυτού που σήμερα λέγεται progressive. Υπάρχουν επτάλεπτα κομμάτια με τρομερές ρυθμικές εναλλαγές και μελωδικές παραλλαγές που πραγματικά σε ταξιδεύουν ομαλά και χωρίς αναταράξεις από το metal στο djent, fusion και τη τζαζ. Υπάρχουν και κομμάτια μερικών δευτερολέπτων ή ενός λεπτού που είναι λίγο σαν το αντίστοιχο του cross-fit για το progressive – γρήγορες, απότομες και σύντομες ασκήσεις γυμναστικής δεξιοτεχνίας, αυτό που στο χωριό μου λέμε prog gymnastics. Ομολογώ πως ενώ τους βγάζω το καπέλο μου και υποκλίνομαι ταπεινά στο ταλέντο και τις ικανότητες των μουσικών και της μπάντας σαν σύνολο, βρίσκω το “Shiva appreciation society”, όπως προανέφερα, «δύσκολο» και σε φάσεις κουραστικό.
Πιστεύω πως ενδεχομένως να επηρεάστηκαν αρνητικά από τον ελιτισμό των καλλιτεχνικών κύκλων όπου συχνάζουν μιας και νιώθω πως, σε αντίθεση με άλλους κορυφαίους instrumental δίσκους (βλέπε LIQUID TENSION EXPERIMENT I και II), το “Shiva appreciation society” πρέπει να παιχτεί για ένα πολύ περιορισμένο κοινό που εκτιμά το δόγμα “η τέχνη για τη τέχνη”, ίσως σε μια γκαλερί πλάι στα video installation της μπάντας. Δεν εννοώ φυσικά πως δεν είναι ποιοτική η μουσική των ART AGAINST AGONY, απλώς βρίσκω πως οι ατέλειωτες γυμναστικές επιδείξεις και το εγκεφαλικό κομμάτι της μουσικής υπερίσχυσαν απέναντι στη μελωδία και το songwriting το οποίο είναι απαραίτητο ακόμα και αν δεν υπάρχουν στίχοι (βλέπε πάλι τους LTE που προανέφερα). Εν τέλει λοιπόν, βάζω σε playlist συγκεκριμένα κομμάτια που μου κάνουν εντύπωση και που μένουν για ώρα στο κεφάλι μου (τα οποία δεν είναι και λίγα) και αφήνω στην άκρη κάμποσα άλλα που ναι μεν με εντυπωσίασαν αλλά δεν έμειναν μαζί μου γιατί πολύ απλά χωνεύονται δύσκολα.
7 / 10
Φίλιππος Φίλης
