Τα κουρέλια τραγουδούν ακόμα κι έτσι μέσα από διάφορες ανακατατάξεις, διαλείμματα αλλά και απώλειες, οι μυθικοί Δανοί thrashers ARTILLERY φτάσανε αισίως στο δέκατο (!) άλμπουμ τους! Aν μη τι άλλο, μετά την οριστική τους επανασύνδεση, τα τελευταία 12 χρόνια η συνέπεια τους είναι αξιοθαύμαστη και εν μέρει στ@ρχιδιστικη, είναι προφανές ότι γνωρίζουν πως ποτέ δεν πρόκειται να κάνουν μεγάλη επιτυχία και ότι πάντα θα απευθύνονται σε λίγους και καλούς, ωστόσο και τους δίσκους τους βγάζουν με υψηλή ποιότητα και στη Metal Blade ανήκουν (σοβαρό μαγαζί-γωνία σε κάθε περίπτωση) και διατηρούν μια τσίπα που πολλά συγκροτήματα θα ήθελαν να έχουν, παλιότερα και νεότερα. 3 χρόνια μετά το πάρα πολύ καλό “The face of fear”, το “X” (δείχνοντας ότι είναι το 10ο άλμπουμ τους σε λατινική αρίθμηση) έρχεται έχοντας σαν κύριο συστατικό του ότι προέρχεται από την απώλεια του παλιού τους εμβληματικού κιθαρίστα Morten Stutzer, με τον αδερφό του και αρχηγό της μπάντας Michael Stutzer να βρίσκει το κουράγιο να δημιουργήσει μέσα από αυτή την απώλεια και υποθέτω ότι ένας βασικός λόγος που δεν διέλυσαν και συνεχίζουν να κάνουν το κομμάτι τους, θα ήταν η σκέψη ότι κι ο ίδιος ο Morten θα ήθελε το ίδιο. Τι περιέχει λοιπόν το “X”μέσα του;
Σε περίπτωση που κάποιοι διαβάζετε πρώτη φορά για τους ARTILLERY και δεν έχετε την παραμικρή ιδέα, θα πρέπει να θεωρήσετε δεδομένο πριν καν τους ακούσετε ότι μιλάμε για μια από τις πλέον σοβαρές και σκληρά εργαζόμενες μπάντες όλου του μεταλλικού ήχου. Δεν το συζητώ καν για το πόσο καλοπαιγμένα είναι όλα τους τα άλμπουμ, διότι οι τύποι ναι μεν έπαιζαν thrash, αλλά μέσα σε όλα έπαιζαν και ΜΟΥΣΙΚΗ και δεν ήταν απλά μια μπάντα που βαρούσε κι έσπαγε ότι έβρισκε μπροστά της (αγαπώ όλων αυτών των ειδών τις μπάντες παρεμπιπτόντως, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας). Έτσι για άλλη μια φορά, στα 45’ διάρκειας του και μέσα από 11 κομμάτια, το “X” προσφέρει ένα νέο και πάλι διαφορετικό πρόσωπο των Δανών, καθώς έχουν και το καλό της ανανέωσης με λίγα στοιχεία από ’δω κι από ’κει σε κάθε δίσκο. Ο δίσκος έχει πολύ ωραίο ήχο, με τις κιθάρες βαριές και αρκετά μπροστά χωρίς να θάβουν τα υπόλοιπα όργανα, τα πάντα είναι πεντακάθαρα χωρίς να είναι γυαλισμένα, ο Michael Bastholm Dahl στα φωνητικά προσφέρει και πάλι φοβερές ερμηνείες (από τους κορυφαίους τραγουδιστές γενικά τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο στο thrash), ενώ το σύνολο βγάζει και ένα συναυλιακό αέρα που είναι ευχάριστο.
Το ξεκίνημα με τα “The devil’s symphony” και “In thrash we trust” (προφανώς αλλά οκ, τίτλος κομματιού για μπάντα 15χρονων, σούπερ κομμάτι πάντως) δίνει πολλούς πόντους στο δίσκο με το καλημέρα. Όλα καλοπαιγμένα, όλα σωστά, καθαρά, ουσιώδη και γενικά όμορφα. Και κάπου εδώ πρέπει να κάνω τον κακό και να πω ότι εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Για όσους ήδη το γνωρίζουν, οι ARTILLERY δεν έχουν κυκλοφορήσει ΠΟΤΕ κάτι το μέτριο ή λίγο καλό. Όλοι τους οι δίσκοι είναι από πολύ καλοί (όλοι της επανασύνδεσης) ως και μνημειώδεις (η Αγία Τριάδα “Fear of tomorrow”/”Terror squad”/”By inheritance” ντροπιάζει πολύ μεγαλύτερα ονόματα εκεί έξω), συνεπώς είναι και λίγο θέμα πως σου κάθεται το κάθε άλμπουμ στην ακρόαση. Το “X” έχει ένα βασικό συστατικό που για μένα το βάζει λίγο πιο κάτω από τα υπόλοιπα άλμπουμ τους κι αυτό είναι ότι σε πολλά σημεία ακούγεται σαν ένα σούπερ power metal άλμπουμ. Έχουμε κάποιο πρόβλημα με αυτό ειδικά από τη στιγμή που τα καλά άλμπουμ στο power metal έχουν τη συχνότητα πρωταθλημάτων του ΠΑΟ στο ποδόσφαιρο; Κανένα απολύτως. Το θέμα όμως είναι ότι κάπου σε ξενίζει αυτό αν ακολουθείς τη μπάντα και ο αρχικός ενθουσιασμός μετατρέπεται προς τη μέση του δίσκου σε ψιλοξενέρωμα.
Ενώ κανένα από τα κομμάτια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως αντικειμενικά κακό ή filler, καθώς μέχρι και η μπαλάντα “The ghost in me” είναι πραγματικά ποιοτική, είναι τέτοια η αντίστοιχη ποιότητα των προηγούμενων άλμπουμ (αναφέρομαι αυστηρά σε εποχή επανασύνδεσης κι όχι στα τρία πρώτα προαναφερθέντα μνημεία) που κάπου το “X” μοιάζει σαν να μην μπορεί να σταθεί ως ίσο δίπλα τους. Ειδικά όταν η μπαλάντα ακολουθείται από το κατά τη γνώμη μου κορυφαίο κομμάτι του δίσκου (“Force of indifference”), κάπου εκεί μέσα σου λες «καλά δε μπορούσατε να έχετε 10 τέτοια στο δίσκο να γίνει χαμός;» (εκεί θα πηγαίναμε για σχεδόν 10/10!) και κάνει τόσο μεγάλη διαφορά σε σχέση με ότι έχεις ακούσει πριν στο δίσκο, που σου δίνει το έναυσμα να πεις ότι υπήρχαν οι συνθήκες για κάτι (αρκετά) ανώτερο. Επίσης καθότι μάστορες στις ανατολίτικες αναφορές στα ριφφ τους, το “Varg I Veum” παρότι δεν το θεωρώ και σούπερ λόγω της φωνητικής μελωδίας που δεν κολλάει, «φωνάζει» ότι αφού έχουν αυτή την «τσιτιά» από παλιά, πρέπει να κάνουν ως και κατάχρηση της γιατί τους πάει πάρα πολύ. Τουλάχιστον το ευχάριστο συνολικά είναι ότι το “X” ακούγεται ευχάριστα και δεν σε κουράζει λόγω διάρκειας και δεν μπορείς να το πεις σουβέρ.
Από ’κει κι έπειτα είναι και θέμα προσωπικού γούστου. Αγαπώ πολύ (λάθος, ΛΑΤΡΕΥΩ) τους ARTILLERY γενικότερα, τους θεωρώ υπόδειγμα συμπεριφοράς και τιμιότητας αλλά ο νέος τους δίσκος φέρνει στο προσκήνιο ότι ισχύει για τους OVERKILL και DEATH ANGEL.Μπάντες αμφότερες κορυφαίες με απίστευτο σερί από δισκάρες, αλλά τα τελευταία άλμπουμ και των δυο ήταν κατώτερα κάπως. Αυτό ισχύει και με το “X”. Απαγορεύεται να το πεις κακό άλμπουμ γιατί απλά δεν είναι, αλλά δε μπορώ να καταλάβω και κάτι 9/10 που έχει λάβει στο εξωτερικό (διότι κάνουμε και την έρευνα μας να δούμε αν είμαστε τρελοί ή όχι). Το γεγονός ότι το “X” είναι ένα άλμπουμ που τοποθετείται τελευταίο στη δισκογραφία τους από εμένα προσωπικά, δε σημαίνει ότι δεν είναι δίσκος για τον οποίο άλλοι θα παρακαλούσαν να έχουν στο ενεργητικό τους. Τα συστατικά παραγωγής του σπανίζουν τη σήμερον ημέρα ακόμα και στο thrash γενικότερα. Και πάλι καταφέρνει να είναι αξιοπρεπές σε κάθε περίπτωση, απλά οι προκάτοχοι του προκρίνονται πιο ψηλά στην ιεραρχία λόγω περισσότερης ενέργειας και προφανώς ταχύτητας. Αν υποθέσουμε ότι το “X” είναι μια μετάβαση σε πιο απλοϊκό τρόπο γραφής, είναι επιτυχημένο χωρίς να λερώνει το ιερό όνομα της μπάντας, η αξιοπρέπεια διατηρείται και με το παραπάνω, απλά την επόμενη φορά περιμένω κάτι καλύτερο.
Για λόγους οικονομίας θα προσαρμόσω τη βαθμολογία λαμβάνοντας υπ’ όψιν και όσους μπορεί να μην τους έχουν ξανακούσει…
7(,5) / 10
Άγγελος Κατσούρας
