Οι ASHBURY είναι ένα περίεργο συγκρότημα. Από πολλές πλευρές και απόψεις. Είναι η μουσική του προσέγγιση, είναι οι ρυθμοί με τους οποίους δουλεύουν, είναι η ανταπόκριση από μια μερίδα κόσμου που δεν θα πίστευες ποτέ πως θα συγκινηθεί με τέτοιο ήχο. Φανταστείτε το εξής, και πείτε μου με τη σειρά σας, αν στέκει, αν είναι λογικό: Μια μπάντα που «παντρεύει» WISHBONE ASH, JETHRO TULL, αρχέτυπους BLACK SABBATH, URIAH HEEP, DIRE STRAITS, CREAM και RAINBOW της εποχής του Ronnie James Dio με το southern rock και συγκροτήματα όπως LYNYRD SKYNYRD, MOLLY HATCHET και ALLMAN BROTHERS, να πρωταγωνιστεί σε festivals σαν το Keep It True, το Hammer of Doom, το Frost & Fire και άλλα παρεμφερή, παρέα με συγκροτήματα όπως LEATHERWOLF, TITAN FORCE, EXCITER κλπ. Γίνεται; Να που γίνεται. Και για αυτό το cult status, ευθύνεται ένας και μόνο δίσκος. Το “Endless skies”. O «καλύτερος άγνωστος hard rock δίσκος όλων των εποχών» όπως χαρακτηρίστηκε κάποτε, ένα παντοτινό διαμάντι για πολλούς από μας εκεί έξω. Μια συγκλονιστική δουλειά, που θα πρέπει να είναι απόκτημα κάθε οπαδού της rock μουσικής στο σύνολό της. Αλλά για αυτόν τον δίσκο, θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή, επιφυλάσσομαι.
Πάμε τώρα στη νέα τους προσπάθεια. Όταν πήρα το promo, θεώρησα λογικό να μη περιμένω μια συνέχεια του “Endless skies”. Εξεπλάγην όμως, μετά τις πρώτες ακροάσεις. Θα μπορούσε να είναι τελικά. Η ΜΑΓΕΥΤΙΚΗ (έτσι, με κεφαλαία γράμματα) ατμόσφαιρα των ASHBURY είναι παρούσα σε ολόκληρο το δίσκο, σαν ένα πέπλο που σκεπάζει τα πάντα, ή σωστότερα, σαν ένα χαλί πάνω στο οποίο η μπάντα τοποθετεί υπέροχες μελωδίες. Μελωδίες που σε ταξιδεύουν. Που θα σε κάνουν να αναζητήσεις τη συντροφιά αυτού του δίσκου, ξανά και ξανά. Λυρικό hard rock, αντάμα με proto-metal νότες, Μεσαιωνικό feeling και τον Νότο να επιβλέπει και να ευλογεί με τη Dixie σημαία τη τελική προσπάθεια; Ναι. Πως το κάνουν; Μα, αυτή είναι η μοναδικότητά τους. Αυτό τους έχει δώσει το τόσο χαρακτηριστικό τους status. Βασικότερο πλεονέκτημα της μπάντας και εδώ, η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες. Ένα “Turner – Powell – Knopfler” (με αυτή τη σειρά) προσκύνημα, τι άλλο θέλουμε άραγε;
Οι ASHBURY είναι μια μπάντα που ξέρει να δημιουργεί ωραία ηχητικά τοπία. Ξέρει να γράφει ΚΑΛΗ μουσική. Με κορυφαίες συνθέσεις όπως το ομότιτλο, το ταξιδιάρικο “Out of the blue”, το “Waited so long” και το southern “Good guitar” (από τα ομορφότερα τραγούδια που άκουσα φέτος ως τώρα, με υπέροχο κιθαριστικό crescendo στο τέλος), είναι σίγουρο πως θα σε ανταμείψει για το χρόνο που θα της αφιερώσεις. Παλαιοροκάδες ως και epic warriors (χατζημέταλλοι και μη), αυτή πρέπει να είναι μια δουλειά που θα ακούσετε για το 2018.
8 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
