Μια φορά και ένα καιρό, ήταν οι ATROCITY από τη Γερμανία. Ένα συγκρότημα που ξεκίνησε στα demo του παίζοντας grindcore ως INSTIGATOR, μα όταν άλλαξαν σε ATROCITY, παίζανε τεχνικό, λυσσασμένο, βαθιά Αμερικάνικης σχολής death metal. Τα δύο πρώτα τους άλμπουμ “Hallucinations” και “Todessehnsucht” (“longing for death” στα Γερμανικά) αποτελούν μνημεία του Γερμανικού death metal δίπλα στα αντίστοιχα των MORGOTH, FLESHCRAWL ενώ απολαμβάνουν το cult status μπαντών όπως οι JUMPIN’ JESUS και VOMITING CORPSES (ακούστε το μοναδικό τους άλμπουμ “Coma: the spheres of innocence”). Έπειτα, αρχίσανε οι πειραματισμοί, με gothic/industrial αλλά και διάφορα άλλα κόλπα. Ακόμα και για μένα που έχω ένα άλφα ανοιχτό μυαλό, δεν μου είπε πολλά αυτή η μεταστροφή. Όχι ότι δε μου αρέσει το είδος με το οποίο καταπιάστηκαν/πειραματίστηκαν, απλά θεωρώ ότι το κάνουν σαφώς χειρότερα απ’ ότι όταν έπαιζαν death metal.
Ξεκάθαρα λοιπόν, όχι και κανένας οπαδός αυτής της πολυετούς πορείας. Ήταν σύνδρομο PYOGENESIS, όπου ήμουν αυστηρά πρωτοντεμάκιας/πρώτο-EP-άκιας! Έλα όμως που, το 2013 βγήκε το πρώτο μέρος της τριλογίας “Okkult”. Μια μεταστροφή στον Αμερικάνικο death metal ήχο, που κανένας δε περίμενε, ούτε καν οι ίδιοι πιθανότατα, με ορισμένα συμφωνικά στοιχεία εδώ κι εκεί. Προσιδιάζοντας σε μοντέρνες μπάντες όπως οι ΒΕΗΕΜΟΤΗ, και φτάνοντας στη κληρονομιά μπαντών όπως οι τιτάνες MORBID ANGEL. Χαράς ευαγγέλια για μένα το λοιπόν! Το ότι βγήκε φυσικά στον απόηχο του διαζυγίου του τραγουδιστή/κιθαρίστα (και άκρως αναγνωρισμένου παραγωγού) Alexander Krull με την Liv Kristine (τραγουδίστρια των LEAVES’ EYES – την οποία πλαισίωναν εκεί όλα τα μέλη των ATROCITY), προσωπικά θα το θεωρήσω σκέτη σύμπτωση προς το παρόν. Πάμε παρακάτω.
Έρχεται και το διώξιμο της Liv Kristine από τους LEAVES’ EYES, εν μέσω θυελλωδών αντιδράσεων το 2016. Και 2 χρόνια μετά, το “Okkult II” κυκλοφορεί. Δύο φορές σύμπτωση, παύει να είναι σύμπτωση. Θυμάμαι ακόμα τον συνάδελφο και καλό φίλο Θοδωρή Κλώνη να μου λέει “δώστου μια ευκαιρία, θα σου πάρει το κεφάλι”. Ήταν ο δίσκος που έχοντας χάσει προσωπικά επαφή με τους ATROCITY, αναπτέρωσε τις ελπίδες για κάτι πραγματικά σοβαρό. Και ναι, μου πήρε το κεφάλι και το έκανε ταπετσαρία. Απτή απόδειξη ότι η μπάντα βρίσκεται σε καλό φεγγάρι και καλή ρότα. Μετά πήγα “πίσω”, άκουσα και το πρώτο μέρος και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Με τα πολλά και με τα λίγα, φτάνουμε στα 2023. Οι ATROCITY κυκλοφορούν το τρίτο μέρος της τριλογίας. Τρίτο και φαρμακερό όπως αποδεικνύεται.
Μπαίνει ο δίσκος, αρχίζει το “Desecration of God” (ω παίδες ευλογείτε, ιερείς ανυμνείτε!) και συνεχίζουμε από εκεί που μας άφησε το “Okkult II”. Αρχικά με ανίερα πλάσματα τα οποία γρυλλίζουν, με απειλητικά πλήκτρα, καθολικές χορωδίες. Ωραία λέω, θα περάσουμε καλά. Μπαίνει το κομμάτι, και όλα στη θέση τους: ανίερο death metal, μοντέρνο, μερακλίδικο, με τα διακριτικά συμφωνικά του στοιχεία που και που. Σαρωτικό SLAYER-ικής υφής κομμάτι, ήδη γνωστό από το video clip του, που δείχνει ότι η μπάντα δεν μασάει από τίποτα! Η μεταστροφή αυτή, ξεκάθαρα τους έχει δώσει φτερά. Συνεχίζουμε στο “Fire ignites” (ΜΠΟΥΡΡΡΡΛΟΤΟΟΟΟΟ), που σκάει σαν δεύτερη μπουνιά μετά το πρώτο, με την επιρροή μπαντών όπως οι DEICIDE να διαφαίνεται, όσον αφορά το ξεροκέφαλο ανηλεές παίξιμο, και η γκρούβα στο ρεφρέν να αναδεικνύει στο σήμερα το κομμάτι.
Προσωπικά, ανυπομονώ να παιχτούν αυτά τα κομμάτια live και να είμαι μέσα να μοιράζω φάπες! Τι να πεις τώρα για το “Born to kill” με τη στακάτη του riff-άρα; Πάει ο σβέρκος αφεντικό, πάει, με χάνουτε! Και εκεί που έχεις υπνωτιστεί με τη γκρούβα του, σε πετάει στο pit με τους βίσωνες για το solo και εκεί σε θέλω! Κλείνει βέβαια κυκλικά το κομμάτι, όπως άρχισε, αλλά τι σημειάρα που να πάρει; “Bleeding for blasphemy” και η μοντέρνα επιρροή των BEHEMOTH αρχίζει να διαφαίνεται. Δεν θα εκπλαγώ αν αύριο μεθαύριο τους δω σε κοινή περιοδεία! Φοβερά μελωδικά leads/solos να σημειώσω εδώ. Τόσο όσο, δε χαλάνε το χαρακτήρα του κομματιού, αντιθέτως προσδίδουν μια ανάπαυλα από τη λύσσα! Συνεχίζουμε το χριστιανικό μας πρόγραμμα, με το “Priest of plague” να ξεκινάει σε mid-tempo ύφος, προτού αρχίσει σιγά σιγά να αναπτύσσεται σε κάτι ογκώδες και απειλητικό.
Θα σταθώ ξεχωριστά στο “Malicious sukkubus” που έχει δύο εκλεκτές καλεσμένες: την Elina Siirala (LEAVES’ EYES) και Zoë Marie Federoff (CRADLE OF FILTH). Ήχοι από καμπάνες, αργό χτίσιμο με χορωδιακά μέρη, που φέρνει και λίγο CRADLE OF FILTH άμα αυτοί αποφάσιζαν στα κουπλέ να τζαμάρουν με τους MORBID ANGEL. Αρκετά “εντός” κλίματος δίσκου για να βρίσκεται μέσα, και αρκετά διαφορετικό ώστε να δίνει το κάτι διαφορετικό. Επιστρέφοντας στη κανονική ροή του προγράμματος μας, οι οδοστρωτήρες “Lycanthropia”, “Faces from beyond” και “Cypka”, αναλαμβάνουν να διαλύσουν το σβέρκο μας με ποικίλους τρόπους, αλλά πρωτίστως γκάζια. Το φινάλε έρχεται υπό τη μορφή του “Teufesmarsch” (ξεκινώντας με το εμβατήριο “Preussens Gloria”) με τη συμμετοχή του Robert Dahn (πάλαι ποτέ EQUILIBRIUM) και μιας τύπισσας που λέγεται Misstiq (κανονικό όνομα Ursula Kurasik), και έρχεται να προσθέσει τη δική του πινελιά σαν βίαιη επίγευση ενός σπουδαίου δίσκου.
Και σταματάω γιατί βρήκα την κατάλληλη έκφραση. Σπουδαίος δίσκος. Αυτό είναι το τρίτο μέρος του “Okkult” των ATROCITY. Ένα συγκρότημα που αναγεννήθηκε από τις στάχτες του, που πέρασε 40 κύματα και είδη, αλλά βγήκε δυνατό, τσαμπουκαλεμένο και πάνω από όλα φρέσκο και εμπνευσμένο! Έτσι σας θέλω!
8,5 / 10
Γιάννης Σαββίδης
