Έκτο full length album για τους Νορβηγούς πρωτομάστορες της σύνδεσης του thrash με black metal στοιχεία. Αυτή τη φορά όμως τα μαυρομεταλλικά στοιχεία έχουν έρθει σε δεύτερη μοίρα και το αποτέλεσμα θαρρώ πως θα σας καθηλώσει.
Είναι φορές που πραγματικά σε κερδίζει ένας δίσκος από την πρώτη ακρόαση και εκεί ακριβώς απαιτείται να ξανακουστεί για να μην θεωρηθεί η εξαγωγή των συμπερασμάτων ως πρώιμος ενθουσιασμός. Εδώ και περίπου 1 μήνα ακούω χωρίς να διακόψω τα 32 λεπτά του που ξεχειλίζουν από ορμή και ενέργεια πρωτόγνωρη ακόμα και για τους ίδιους. Ο αρχικός ενθουσιασμός μου είναι πλέον τόσο μακρινός που πλέον είμαι πεπεισμένος ότι μπορούμε να μιλάμε για το, μέχρι τώρα, πιο πειστικό δείγμα γραφής τους! Φαίνεται ότι τα 6 χρόνια που μεσολάβησαν ήταν αρκετά δημιουργικά για εκείνους, μιας και συνεισφέρανε και οι τρεις τους στις συνθέσεις. Και το κατάφεραν έχοντας μια ομοιογένεια στο σύνολο του δίσκου που αποδεικνύει ότι δουλεύτηκαν όλα τα κομμάτια στο έπακρο!
Βασικό στοιχείο είναι ο ήχος του δίσκου που είναι δυνατός με όλα τα όργανα μπροστά μαζί με τα φωνητικά. Τα riffs και οι ρυθμικές κιθάρες είναι για πρώτη φορά στην ιστορία τους τόσο στρωτά δοσμένες, απομακρύνοντας σε μεγάλο βαθμό τον στριφνό χαρακτήρα των πρόσφατων συνθέσεων τους. Τολμώ να πω ότι ο ευρωπαικός αέρας που διαπνέει και τις 7 συνθέσεις του έχει το χαρακτήρα της φρενήτιδας που διακατείχε τις 90s κυκλοφορίες τους. Μόνο που τότε ήταν μπολιασμένο με τον black metal χαρακτήρα των κύριων μπαντών που ήταν ο Apollyon, ο Aggressor (Carl Michael Eide) και ο Blasphemer. Θαρρώ πως σε αυτό το album κατάφεραν να αποδώσουν στο studio για πρώτη φορά τόσο πηγαία τo ολοκαύτωμα των live εμφανίσεων τους!
Τα φωνητικά των Aggressor/Apollyon ταιριάζουν φοβερά με τις εναλλαγές των ρυθμών που οδηγούνται ολοκληρωτικά από τον Rune Eriksen (Blasphemer). Ο 43χρονος πολυτάλαντος μουσικός φαίνεται να διανύει συνθετικά τη δεύτερη καλύτερη περίοδο της καριέρας του μετά και από το περσινό εκπληκτικό album των EARTH ELECTRIC! Τα riffs του θα σας συνεπάρουν όσο περισσότερο τον ακούτε και είμαι σίγουρος ότι θα σας κολλήσουν στον τοίχο! Ακούστε το “Shades ablaze” και θα νιώσετε το πορωτικό του riff να σας ξεσηκώνει και να σας κάνει να βιώνετε το thrash ξανά από την αρχή μέσα σε μόλις 3 λεπτά! Αυτό είναι και το μαγικό με αυτό το δίσκο: Οι συνθέσεις δεν είναι «ξεχειλωμένες» και είναι ολοκληρωμένες όλες σε 3-4 λεπτά σε τέτοιο βαθμό που οι νεότερες μπάντες απλά δεν ξέρουν πώς να το κάνουν! Και είναι λογικό αν σκεφτούμε ότι έχουν φτάσει στα 25 χρόνια παρουσίας στο χώρο…
Αν θα έπρεπε κάπως να περιγραφεί ο ήχος του θα ήταν σε επίπεδο riff-ολογίας και ρυθμών σαν να ακούτε μια πιο φρενήρη έκδοση των πρώιμων CELTIC FROST σε συνδυασμό με τις επιρροές από VOIVOD που είναι πάντα παρούσες στους δίσκους τους! Είναι, όμως, τόσο φιλτραρισμένες που σε καμμία περίπτωση δε θα μπορούσε να μπει μαζί με τις υπόλοιπες νέο-thrash μπάντες! Και πώς θα μπορούσε να συμβεί αυτό όταν πολλά από τα lead περάσματα της κιθάρας είναι rock n’ roll με τη νοοτροπία των MOTORHEAD – κραυγαλέα περίπτωση το “Mordant wind”! Τα rhythm section είναι σε σημεία τόσο μονολιθικό που υπενθυμίζει πως ξεκίνησε το thrash της Ευρώπης στα early/mid 80s! Και ναι όσο βαρύγδουπο κι αν ακουστεί το “Aura noire” είναι από τα καλύτερα δείγματα ευρωπαικού thrash στην Ιστορία και είναι για εμένα μαζί με το “Force of profanation” των δικών μας RAVENCULT τα καλύτερα albums της δεκαετίας για το είδος που πρεσβεύουν!
ΒΙΩΣΤΕ ΤΟ!
10/10
Λευτέρης Τσουρέας
