Υπό κανονικές συνθήκες θα ξεκινούσα αυτό το Autonomous Zone αποθεώνοντας το “Die By My Hand” των DIE OBERHERREN, αλλά θα τα διαβάσεις εξίσου αναλυτικά (και αποθεωτικά) από τον Γιώργο Κόη στην Beyond The Pale στήλη του. Το μόνο που έχω να προσθέσω, είναι πως το album των DIE OBERHERREN είναι χωρίς αμφιβολία ο πρώτος πραγματικά συγκλό δίσκο του 2023 -που μαντεύω- ότι θα τον δούμε σε πολλές λίστες στο τέλος της χρονιάς. Όσο για μένα, ζει ήδη στην πρώτη δεκάδα και δύσκολα θα μετακομίσει από εκεί…
Η αγαπημένη μπυραρία Beer Alley (Σμύρνης 10, Νέα Φιλαδέλφεια) μας σερβίρει για άλλη μία εβδομάδα ποιοτικές μπύρες για όλα τα γούστα, αλλά και τις κατάλληλες μουσικές για υπόκρουση και τους ευχαριστούμε ξανά.
NICOLE DOLLANGANGER – “Married in mount airy” (Nicole Dollanganger)
Μπορεί να μην το έχουν πάρει πολλοί είδηση, αλλά η Nicole Dollanganger από τον Καναδά (μην τα ξαναλέμε, είναι από τον Καναδά, είναι καλό) έφτασε ήδη στο έβδομο της album. 11 χρόνια πριν ξεκίνησε να ποστάρει σκόρπια κομμάτια στο Tumblr, ενώ μια αρρώστια την είχε καθηλώσει στο κρεβάτι για ένα χρόνο περίπου. Κάπως έτσι οδηγήθηκε στην κυκλοφορία του πρώτου της δίσκου το 2012 και από τότε δείχνει αξιοθαύμαστη δισκογραφική συνέπεια.
Αν είσαι fan, δεν υπάρχουν εκπλήξεις: Σκοτεινά μεταξένιο για άλλη μια φορά, με τις ακουστικές κιθάρες και την φωνή της Nicole να σε παίρνουν από το χέρι. Η πιο obvious επιρροή (σε όλη αυτή την μικρή πορεία της) είναι σίγουρα αυτή της Grimes (για την οποία άνοιξε το tour της τον περασμένο Ιούνιο, όπως και για την Lana Del Rey, με την οποία μοιράζεται επίσης κοινά στοιχεία, αλλά η Nicole είναι σίγουρα πιο σκοτεινή).
Το “Married in mount airy” θα σου θυμίσει επίσης και το αντίστοιχο album της Chelsea Wolfe, “Birth of violence” με την “γυμνή” ακουστική της προσέγγιση. Και φυσικά, αν πάμε ακόμα πιο πίσω, στα 90s, θα βρεις αρκετές ομοιότητες με την Alison Shaw την τραγουδίστρια των CRANES δηλαδή, που ακούγεται σαν να τραγουδάει έμβρυο.
8 / 10
FUCKED UP – “One day” (Merge Records)
Και συνεχίζω με Καναδά, με τους FUCKED UP (πετυχημένο όνομα indeed για να περιγράψει την περίπτωσή τους) που εδώ, στο νέο 15ο τους album που μόλις κυκλοφόρησε πήγαν τα πράγματα όσο πιο back to basics γινόταν: “Θα ηχογραφήσουμε όλο τον δίσκο μέσα σε 24 ώρες”. Και έτσι έγινε. Punk meets Hardcore meets Indie στα καλύτερά του και στα πιο αυθόρμητά του (αν αναλογιστείς τον τρόπο που ηχογραφήθηκε).
Όχι η καλύτερή τους κυκλοφορία (έχουν και πιο challenging ηχητικά albums στο παρελθόν), αλλά και πάλι, 40 λεπτά μέσα στην ενέργεια και τον ιδρώτα, ακόμα κι αν παγώνεις.
7 / 10
WITCH FEVER – “Congregation” (Music For Nations)
Κυκλοφορία του 2022 που (μου) ξεγλίστρησε άδικα δυστυχώς. Κουαρτέτο (με γυναικεία φωνητικά) από το Manchester να μπλέκει ιδανικά BLACK SABBATH, Doom-άτη διάθεση, SAVAGES (την μπάντα) και L7 .
Το μόνο που φαντάζει παράταιρο είναι το όλο occult image που σου δίνει την αίσθηση πως έγινε περισσότερο για εφέ και δεν είναι καθόλου πειστικό (γι’ αυτό και περιττό στην συγκεκριμένη περίπτωση).
Όπως και να έχει όμως, μιλάμε για μία πολύ νέα ενδιαφέρουσα περίπτωση και όπως είπε και on air ο γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός του BBC, Steve Lamacq, “αν υπάρχει κάτι που θα κάψει το γρασίδι και θα ρίξει κτίρια, αυτό είναι οι WITCH FEVER”.
Υπερβολικό ως δήλωση, αλλά πάω στοίχημα, live θα μας ξετίναζαν στα σίγουρα.
8 / 10
Γιώργος Φακίνος
