a
Autonomous Zone Vol 2, σε λίγο πιο underground ύφος συγκρίνοντας το Vol 1, αλλά με 3 κυκλοφορίες που αξίζει σίγουρα να ακούσεις. Μουσικά δεν έχουν καμία σχέση η μία με την άλλη, αλλά that’s the point, right?
Δώσε έμφαση στα 20 χρόνια που συμπληρώνονται από την κυκλοφορία του “El Cielo” των Dredg και “βούτηξε” ακόμα περισσότερο σε αυτή την cult, αδικημένη από τον χρόνο, τις συνθήκες και τις συγκυρίες μπάντα.
Η στήλη διαβάζεται ακόμα καλύτερα αν είσαι στο αγαπημένο στέκι, Beer Alley, στη Νέα Φιλαδέλφεια (Σμύρνης 10) αγκαλιά με την guest IPA της ημέρας.
KMFDM – “Hyena” (KMFDM ent./Metropolis)
Οι KMFDM αν και υπάρχουν από τα early 80s και αν και στην πορεία συνέβαλαν στην δημιουργία του genre, Industrial Rock, ποτέ δεν πήραν τα credits που θα περίμενε κάποιος. Και δίκαια σε αυτή την περίπτωση (θα έλεγα εγώ όμως). Ενώ το υβρίδιό τους είχε πολύ ενδιαφέρον και ήταν αρκετά επαναστατικό για την εποχή (εδώ να αναφέρω βέβαια πως τα πρώτα τους albums είναι περισσότερο EBM/Electro με ελάχιστη χρήση κιθάρας), στην πορεία εγκλωβίστηκαν σε μια επαναλαμβανόμενη φόρμουλα που τελικά δεν είχε να προσφέρει τίποτα καινούριο σε κάθε νεα κυκλοφορία τους.
Το νέο τους, 22ο(!) album “Hyena” κυκλοφόρησε πρόσφατα και έχει όλα όσα περιμένεις από τους KMFDM τις τελευταίες 3 δεκαετίες: Synths μπλέκονται με ηλεκτρικές κιθάρες, μπάσο και drums μπλέκονται με τα φωνητικά του Sasha Konietzko και της Lucia Cifarelli, όλο όμως σε ένα πιο fun πλαίσιο (σε σύγκριση με την σοβαροφάνεια ορισμένου μέρους του Industrial Rock).
Αν δεν είχες ποτέ πιο πριν επαφή με τους KMFDM, τότε ίσως να ευχαριστηθείς το “Hyena” και η αλήθεια είναι πως είναι πραγματικά από τα πιο ενδιαφέροντα albums που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια. Βάλε μετά όμως και το “Megalomaniac” από το “Symbols” του 1997 για να ακούσεις ένα από τα απόλυτα all time classic singles της συγκεκριμένης σκηνής.
7 / 10
20th Anniversary :
DREDG – “El Cielo” (Interscope)
Μόλις είχαν σκάσει τα 00s και προσγειώνεται mail από φίλο που έμενε τότε Νέα Υόρκη: “Ψάξε, αγόρασε, άκου τους DREDG που είδα χθες. Ειδικά εσύ θα γουστάρεις. Κάντο. Χθες. Τώρα”.
Εμπιστευόμουν την κρίση του και τις μουσικές του γνώσεις και τυφλά παρήγγειλα το “Leitmotif” το 2001. Και φυσικά είχε δίκιο. Alternative Rock / Art Rock (τώρα βέβαια θα το λέγαμε παλαιάς κοπής Alt Rock) ΤΙΓΚΑ στο μελόδραμα και με στοιχεία Prog Rock. To “El Cielo” ήρθε 1 χρόνο μετά (8 Οκτωβρίου 2002) και φέτος κλείνει 20 χρόνια.
Δύσκολα θα βρεις καλύτερο παράδειγμα μπάντας που ενώ είχε όλα τα εφόδια για μία μεγαλύτερη καριέρα σε όλα τα επίπεδα, αυτό δεν συνέβη ποτέ τελικά. Όπως και το “Leitmotif” που προηγήθηκε, έτσι και το “El Cielo” (ουρανός ή παράδεισος στα Ισπανικά ) είναι concept album.
Η βασική του επιρροή είναι ένας πίνακας του Salvador Dali με τίτλο “Dream Caused by the Flight of a Bee Around a Pomegranate a Second Before Awakening” και αν πας στο τραγούδι “Brushstroke: dcbtfoabaaposba”, τα αρχικά που βλέπεις είναι η ονομασία του ομώνυμου πίνακα του 1944.
Το album ασχολείται κυρίως με την Sleep Paralysis πάθηση, η οποία μπορεί να συμβεί (σε μια άτυχη μειοψηφία) την στιγμή που κάποιο άτομο προσπαθεί να κοιμηθεί ή την στιγμή που ξυπνά. Καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του, αλλά είναι ανήμπορο να κινηθεί ή να μιλήσει. Συχνά οδηγεί σε παραισθήσεις (την στιγμή που συμβαίνει) και όλοι φανταζόμαστε τι τσαμπουκάς πρέπει να είναι να το παθαίνεις, είτε μία φορά, είτε σε τακτά χρονικά διαστήματα…
Μία ακόμα σύνδεση με τον πίνακα του Dali είναι το fact πως η γυναίκα του Dali, Gala, υπέφερε από συχνά παρόμοια επεισόδια. To booklet του CD περιέχει επίσης γράμματα ανθρώπων που περιγράφουν την εμπειρία τους.
To “El Cielo” αν και σου κράταγε την ανάσα σε όλη την διάρκεια του παρέμεινε άδικα εντελώς underground σε φήμη (όπως και η ίδια η μπάντα από το Los Gatos στην California). Στον επόμενο δίσκο, στο αγαπημένο μου “Catch Without Arms” του 2005, θα τους βοηθούσε μέχρι και ο Chris De Garmo (δεν γράφω ex-QUEENSRYCHE, γιατί στο δικό μου σύμπαν τον θεωρώ ακόμα μέλος τους), αλλά και πάλι χωρίς να αλλάξουν σημαντικά τα πράγματα σε popularity.
2 κυκλοφορίες μετά (“The Pariah, The Parrot, The Delusion” του 2009 και το “Chuckles And Mr Squeezy” του 2011) οι DREDG αποφασίζουν να κάνουν ένα μεγάλο διάλειμμα το οποίο είναι έτοιμο να σπάσει φέτος, με την ηχογράφηση ενός νέου δίσκου (ίσως και διπλού) τον χειμώνα που έρχεται.
8 / 10
AND ALSO THE TREES – “The Bone Carver” (AATT)
Κανείς δεν έχει περιγράψει καλύτερα την ομορφιά και το σκοτάδι ταυτόχρονα της Αγγλικής εξοχής μέσω των στίχων των AND ALSO THE TREES όλα αυτά όλα αυτά τα 43 χρόνια που υπάρχουν ως μπάντα. Τα παιδιά είναι από ένα μικρό μέρος που λέγεται Inkberrow, στο Worcestershire, οπότε καταλαβαίνεις πόσο βιωματικές είναι οι εικόνες που περιγράφουν ή φτιάχνουν.
Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησαν το 15ο τους studio album και αν τυχαίνει να μην τους γνωρίζεις, γοητεύεσαι από ένα μελοδραματικό dark wave που συναντά την folk, δεν γίνεται να μην σε ρουφήξει μέσα του όλο αυτό. To “Bone Carver” δυστυχώς δεν μπορείς να το ακούσεις σε κανένα streaming service (Spotify, Tidal, Apple Music κλπ), ακριβώς επειδή επέλεξαν να το κυκλοφορήσουν μόνο μέσω bandcamp ή σε physical copy (βινύλιο και CD) σε λίγα, επιλεγμένα δισκάδικα.
Η αλήθεια είναι πως στην μεγάλη αυτή (χρονικά) πορεία έχουν κυκλοφορήσει πολύ πιο ανατριχιαστικά και “έντονα” albums, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως το “Bone Carver” υστερεί ή είναι μέτριο. Σε καμία περίπτωση.
Για άλλη μια φορά, ο πυρήνας του group είναι ξεκάθαρος και δεν είναι άλλος από τα αδέλφια Justin Jones & Simon Huw Jones που υφαίνουν ξανά με κομψότητα…
7 / 10
https://andalsothetrees.bandcamp.com
And Also the Trees (1984)
Virus Meadow (1986)
The Millpond Years (1988)
Farewell to the Shade (1989)
Green Is the Sea (1992)
The Klaxon (1993)
Angelfish (1996)
Silver Soul (1998)
Further from the Truth (2003)
(Listen For) The Rag and Bone Man (2007)
When the Rains Come (2009)
Driftwood (2011)
Hunter Not the Hunted (2012)
Born Into the Waves (2016)
The Bone Carver (2022)
Γιώργος Φακίνος
