a
Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς…. Μόνο έτσι θα μπορούσαμε να περιγράψουμε τους AUTUMN’S CHILD που δεν είναι τίποτα άλλο από το προσωπικό συγκρότημα του Mikael Erlandsson που πριν είχε τους LAST AUTUMN’S DREAM. Από το 2003 που δημιουργήθηκαν οι LAST AUTUMN’S DREAM με την “ονειρική” για κάποιους σύνθεση των Andy Malecek (FAIR WARNING) στην κιθάρα και των Ian Haugland, Mic Michaeli και John Leven (drums, πλήκτρα και μπάσο αντίστοιχα) όλοι μέλη των τεράστιων EUROPE. Κάθε χρόνο Δεκέμβριο κυκλοφορεί ένα άλμπουμ στην Ιαπωνία και αρχές του χρόνου στις υπόλοιπες αγορές… Λες και τους είπαν ότι αλλιώς δεν θα βγει ο Άγιος Βασίλης να μοιράσει δώρα….
Στο μουσικό περιεχόμενο της κυκλοφορίας αυτό που κυριαρχεί είναι η ιδιαίτερη φωνή του Mikael Erlandsson και οι πολύ όμορφες μελωδίες τόσο στα φωνητικά αλλά και η μεγάλη έμφαση στα keyboards που αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του ήχου των κυκλοφοριών του Mikael Erlandsson. Μην ξεχνάμε ότι εκτός από τραγουδιστής, ο Erlandsson παίζει πλήκτρα και κιθάρα…
Το άλμπουμ ανοίγει με το “Gamechanger” κλασικό κομμάτι LAST AUTUMN’S DREAM ήχου με ρυθμικό ρεφραίν. Θα μπορούσε να είναι πιο μικρό σε διάρκεια. Διάρκεια 5+ λεπτά για να επαναλαμβάνεται το ρεφραίν…Α, οκ, έβαλε δίκασα στο τέλος.
Το ‘Aphrodite’s Eyes’ ξεκινά με ακουστική κιθάρα φλαμένκο και έχει μια ανατολίτικη πινελιά και πιο progressive στοιχεία με πολύ ωραία κιθάρα. Οκ, τα είπαμε…Οι μελωδίες της φωνής είναι σούπερ και τα πλήκτρα σπάταλα!!!! Ωραία στιγμή του άλμπουμ.
Το “Welcome To The Show” είναι μια σκληρή σύνθεση uptempo για τα πρότυπα του AUTUMN’S CHILD, όπου ο ντράμερ Robban Bäck τιμά δεόντως τη 2η κάσα του σετ του (ή του πληκτρολογίου του;; χαχαχα), αλλά μέχρι εκεί.
Ώρα για κάτι χαλαρό και το “Opera” ξεκινά ήρεμα με ένα πιάνο και την διαπεραστική φωνή του Erlandsson, για να εξελιχθεί σε μια σύνθεση με πολλά χορωδιακά φωνητικά. Κάπου εκεί στο 2:30’ του κομματιού αποτίθεται και ένα φόρος τιμής από τον κιθαρίστα Pontus Akesson στο “Bohemian Rhapsody”, παραθέτοντας σύντομα αποσπάσματα από το ίδιο έργο των QUEEN μέσα στο σόλο του. Λογικά το εξώφυλλο του άλμπουμ είναι εμπνευσμένο από το τίτλο της παραπάνω σύνθεσης και ξεφεύγει απ’ ότι έχουμε συνηθίσει στα εξώφυλλα των κυκλοφοριών του Erlandsson (ξέρετε πάντα με μία καρδιά…). Το εξώφυλλο αυτό περισσότερο μου κάνει για κάποιο progressive σχήμα παρά για hard rock σχήμα.
Από τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ το “Karenina” ξεκάθαρα 80s καταβολές με “τεράστιο” ρεφραίν, πολλά πλήκτρα και εναλλασσόμενα solos κιθάρας-πλήκτρων!! Θετικό πρόσημο!!
Και πάνω που λέμε ότι κάτι πάει να γίνει, σκάει η τσιχλόφουσκα “1995” και αναρωτιέσαι γιατί έπρεπε να μπει αυτό κομμάτι.. Μάλλον για να ακουστεί ο ήχος των keyboards, κάτι σαν σιτάρ, (ακούω τον Φράγκο να φωνάζει κριθάρ….) μέσα στο άλμπουμ… Είπαμε, είναι και πληκτράς…
Και μια και λέγαμε για ήχους, το φλάουτο στο ξεκίνημα της μπαλάντας “Dorian Gray” τραβάει την προσοχή αλλά συνολικά η προσπάθεια θα την χαρακτήριζα “απελπισμένη”. Τίποτα το αξιοσημείωτο.
Στο “I Can’t Get Enough” συναντάμε 5 λεπτά μονοτονίας, ενώ το “The Final Call” θυμίζει πολύ το “Jessie’s Girl” του Rick Springfield στην αρχή(!) με όμορφη μελωδία στο ρεφρέν. Μακάρι να ήταν το ίδιο καλό με του Rick Springfield, χωρίς να είναι κακό. Απότομο κλείσιμο του κομματιού. Μάλλον δεν έβρισκαν κλείσιμο της προκοπής….
Το “Love From Tokyo” αποδεικνύεται μια νωχελική μπαλάντα, με πολύ συναίσθημα στα φωνητικά αλλά και στην κιθάρα που σίγουρα σε όλο το άλμπουμ βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα!! Εξαιρετική δουλειά από τον Pontus Åkesson!
Το άλμπουμ κλείνει με άλλο ένα ανάλαφρο “ροκάκι”, το “It’s Not Too Late”, μπλενταρισμένο με τον ήχο και τις μελωδίες των AUTUMN’S CHILD.
Μουσικά καμία πρόοδος και καμία έκπληξη στην 4η αυτή κυκλοφορία των AUTUMN’S CHILD ή 18η των LAST AUTUMN’S DREAM, αν προτιμάτε. Η γνωστή μανιέρα, με δουλεμένες όμορφες μελωδίες φωνητικά και μουσικά, που όμως δεν αρκούν για να πείσουν γιατί πρέπει να γίνει αυτή η κυκλοφορία μέρος της δισκοθήκης του υποψηφίου αγοραστή. Όσο για τους “ακολούθους” (;;;) της πορείας του Erlandsson, ξέρουν τι θα ακούσουν…
6 / 10
Πέτρος Καραλής
