AVANTASIA – “Moonglow” (Nuclear Blast)

Ο Κύριος Tobias Sammet είναι από τις τεράστιες αδυναμίες μου στο χώρο του metal! Τόσο σαν προσωπικότητα και χαρακτήρας, όσο και σαν συνθέτης και με τον τρόπο που βλέπει τη μουσική, ασχέτως και αν με έχει απογοητεύσει με κυκλοφορίες του, ειδικά με τους EDGUY. Μιλάμε για έναν από τους πλέον έξυπνους, συμπαθητικούς και απολαυστικούς ανθρώπους που μπορείς να πάρεις συνέντευξη και να μιλάς ώρα για πολλά και διάφορα θέματα, χωρίς κολλήματα, χωρίς «πρέπει» και χωρίς τη γελοία προσπάθεια σοβαροφάνειας και να το παίξει σκληρός και καλά. Πραγματικά απόλαυση. Και δε γίνεται να μην έχει παίξει ΚΑΙ αυτό το ρόλο του στο πόσο έχει εκτοξευθεί εμπορικά στην Ευρώπη (ασχέτως που στην Ελλάδα δεν ασχολούμαστε και τόσο με AVANTASIA ή EDGUY). Γιατί μιλάμε για μεγάλο όνομα και ειδικά στη Γερμανία. Νομίζω πως ακόμα και τα ονόματα με τα οποία έχει συνεργαστεί, δείχνουν αν μη τι άλλο ότι απολαμβάνει μεγάλο σεβασμό και από τους υπόλοιπους καλλιτέχνες του rock/metal στερεώματος. Κάτι κάνει πολύ καλά λοιπόν. Ας πάμε στα ουσιαστικά όμως.

“Moonglow” λοιπόν και κάπως έτσι φτάσαμε αισίως τα 8 άλμπουμ AVANTASIA! Και αυτή τη φορά ο Tobi θα εμπιστευθεί καλεσμένους τραγουδιστές με τους οποίους έχει συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν και τον δικαίωσαν, αλλά και είναι αποδεδειγμένα ο ορισμός αυτού που λέμε «φωνάρες». Αυτοί είναι οι Geoff Tate (ex- QUEENSRYCHE, OPERATION: MINDCRIME), Jorn Lande (ex- MASTERPLAN), Eric Martin (MR. BIG), Bob Catley (MAGNUM), Ronnie Atkins (PRETTY MAIDS) και Michael Kiske (ex- HELLOWEEN). Αυτή τη φορά θα ξανακούσουμε τον Mille Petrozza (KREATOR), ο οποίος ξανασυνεργάζεται με τον Tobi μετά από πολλά χρόνια, αλλά θα ακούσουμε και τον λατρεμένο βάρδο Hansi Kursch (BLIND GUARDIAN) και τη σαγηνευτική Candice Night (BLACKMORE’S NIGHT), να παίρνουν ρόλο στο μεγαλεπήβολο δημιούργημά του και να το κάνουν πιο μαγικό και ποικίλο. 

Από ονόματα είμαστε παραπάνω από καλυμμένοι και όλα είναι τέλεια. Έχουμε και εξωφυλλάρα (δημιουργία του Σουηδού εικονογράφου παιδικών βιβλίων Alexander Jansson, με το τόσο ιδιαίτερο και υπέροχο ταυτόχρονα ύφος), οπότε τι μας μένει; Η «λεπτομέρεια», δηλαδή η μουσική, τα τραγούδια! Ε και από αυτά έχουμε κύριοι… περάστε κόσμε!
Μην περιμένετε τίποτα τρομακτικές αλλαγές και ελπίζω να μην υπάρχουν και εκείνοι που περιμένουν ξαφνικά επιστροφή στα “Metal operas”. Επικά, δε λέω, όμως ο άνθρωπος καλώς ή κακώς (όπως το δει κανείς) τα έχει αφήσει σε ένα μεγάλο βαθμό πίσω του. Όχι όμως και τις power metal καταβολές του.

Ο δίσκος ανοίγει με το “Ghost in the moon”, το οποίο αναλαμβάνει φωνητικά εξ ολοκλήρου ο Tobias, θέλοντας να μας καλωσορίσει ο ίδιος στο νέο του ταξίδι. Κλασικό δεκάλεπτο κομμάτι AVANTASIA, με πολλές εναλλαγές, σημεία με πιάνο και φωνή κατά βάση, σημεία ηλεκτρικά, διαφοροποιήσεις, όπως μας έχει μάθει, με έντονο άρωμα MEAT LOAF (αγάπη του Tobi) σε σημεία και πολύ όμορφο rock ρεφρέν. Μια χαρά αρχή. Όμως είναι η ώρα των καλεσμένων και έτσι στο “Book of shallows”, ο Tobias μας παρουσιάζει τους Kursch, Atkins, Lande και Petrozza μαζί, σε ένα up tempo, groove-άτο power-άδικο κομμάτι, με πολύ καλό ρεφρέν και thrash metal πέρασμα για να κάνει τα δικά του ο Mille. Πάμε πολύ καλά ως εδώ! Το “Moonglow” που ακολουθεί, το έχετε ακούσει πλέον, οπότε δεν χρειάζεται ανάλυση. Προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ αυτό το νοσταλγικό που σου βγάζει και φυσικά η Candice το παίρνει πάνω της. Έχετε ακούσει και το “The raven child” επίσης, οπότε θεωρώ ότι συμφωνούμε ότι πρόκειται για εξαιρετικό τραγούδι. Πέραν του ρεφρέν, αυτή η εξέλιξη από το όγδοο λεπτό και μετά, που ξεκινάει με το έντονα SAVATAGE-ικό στοιχείο και πάει ως το τέλος, με καθήλωσε. 4/4 ο Tobi Louk στο ως τώρα χιτσκοκικό, γκρανγκινιολικό… συγγνώμη κάπου μπερδεύτηκα! “Starlight” για τη συνέχεια με melodic power αισθητική και τον κύριο Atkins να το αναλαμβάνει παρέα με τον Tobias. Ωραίες μελωδικές γραμμές, ευχάριστο κομμάτι, όχι κάτι τρελό, αλλά μια χαρά κρατάμε ακόμα. Ήρθε η ώρα για την πρώτη εμφάνιση του Geoff Tate στον δίσκο, όμως και τι εμφάνιση. Πραγματικά ανέλπιστα καλός στο ακουστικό “Invincible”. Κάποια τραγούδια είναι καλά από μόνα τους. Κάποια τα ανεβάζουν επίπεδο οι τραγουδιστές. Έτσι και εδώ. Ο Tobias θα κρατήσει μέσα τον Tate και θα του δώσει για δεύτερο συνεχόμενο τραγούδι τα κλειδιά της ομάδας, αφού τον είδε ότι ρολάρει καλά. “Alchemy” λοιπόν για τη συνέχεια και μετά από δύο συνεχόμενα τρίλεπτα κομμάτια, επιστροφή στα επταμισάλεπτα. Mid tempo, groove-άτο, με ωραίο riff και εξίσου ωραίες μελωδίες και Tate να αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά (όχι τα δικά του προφανώς, γιατί από το γλίστρημα θα έπεφτε στο τοπικό). Πολύ ωραίο κομμάτι, κλασικό μελωδικό του Sammet. Στο “The piper at the gates of dawn”, κρατάμε τον Tate μέσα, επαναφέρουμε τους Lande και Atkins, αλλά ρίχνουμε για πρώτη φορά και τους Martin και Catley και τους έχουμε να εναλλάσσονται σε ένα power-άδικο τραγούδι, το οποίο όμως δεν λειτουργεί όπως τα υπόλοιπα και χωρίς να είναι αρνητικό, είναι απλά ΟΚ. Ο Catley όμως τα πάει καλά και γι’ αυτό αναλαμβάνει και το “Lavender”. Δεν ξέρω αν του την είχε «στημένη» ο Tobias ή είχαμε θέματα με τον πρόεδρο και την επέκταση του συμβολαίου, αλλά τον έχει στα δύο λιγότερο καλά τραγούδια του δίσκου. Ο Catley κύριος όμως, κάνει τη δουλειά του, όπως πάντα, εξαιρετικά και ο κόσμος είναι εκεί να τον στηρίξει. Την κοιλιά την έκανε πάντως το άλμπουμ, χωρίς προφανώς να φταίει ο άνθρωπος. Το τελευταίο κανονικό τραγούδι του δίσκου, λέγεται “Requiem for a dream” (τι ταινιάρα… άσχετο!) και ο Tobias πετάει μέσα τον Michael Kiske για τη δική του παρουσία και show! Ξεκάθαρο power metal τραγούδι, γραμμένο κατευθείαν για τον Μιχαλάκη, ο οποίος φυσικά δε θα αφήσει την ευκαιρία και θα μας θυμίσει (ίσως και στον εαυτό του), γιατί έχει το όνομα που έχει. Καλό κλείσιμο των κανονικών τραγουδιών. Και λέω κανονικών, γιατί ο δίσκος κλείνει με μία διασκευή στο κλασικό υπεράσμα του Michael Sembello, το “Maniac”, με τον Martin να αναλαμβάνει. ΟΚ διασκευή, πιο ροκάδικη στο ύφος του δίσκου, αλλά δε φτάνει με τίποτα την απίθανη που είχαν κάνει οι FIREWIND πριν 11 χρόνια, στο “The premonition”. 

Προσωπικά, το “Moonglow” είναι το καλύτερο άλμπουμ AVANTASIA των τελευταίων χρόνων. Και αν δε μου τα χάλαγε κάπως κάπου εκεί προς το τέλος του, θα το έβαζα κάτω από τα “Metal operas” (αυτά και ειδικά το πρώτο που παραμένει απλησίαστο, είναι σαν τη λευκή Break… δεν ξεκολλάς εύκολα) σχεδόν αβίαστα. Όπως και να έχει, για ακόμη μία φορά ο Tobias Sammet δίνει τα διαπιστευτήριά του σαν μουσικός και συνθέτης και δημιουργεί ένα δίσκο γεμάτο διαφορετικά ηχοχρώματα, εξαιρετικούς καλεσμένους, πολύ όμορφες ενορχηστρώσεις, πολλά ωραία τραγούδια και το κυριότερο, χωρίς κανέναν μα κανέναν περιορισμό. Παίζοντας όπως νιώθει και τον ευχαριστεί! Χαρισματικός το λιγότερο, ασχέτως αν σας αρέσει ή όχι. Κάποια πράγματα είναι αδιαμφισβήτητα και ξεπερνάνε το προσωπικό γούστο. Τώρα μένει να βρεθεί ένας «τρελός» να τον φέρει από τα μέρη μας, να μπει αυτός μέσα οικονομικά, αλλά να απολαύσουμε εμείς ένα εξαιρετικό show, αφού άλλωστε περιοδεύει με ένα κάρο καλεσμένους και μιλάει για το μεγαλύτερο show της μπάντας μέχρι σήμερα. Well done mr Tobias! Από τώρα μάλλον πάει για τη λίστα με τους κορυφαίους της χρονιάς. Σίγουρα είναι ο καλύτερος που έχω ακούσει μέχρι σήμερα και έχει παίξει πολλές φορές!

8 / 10

Φραγκίσκος Σαμοΐλης