Οι AVANTASIA σήμερα αποτελούν τον κύριο τρόπο καλλιτεχνικής έκφρασης του Tobias Sammet, ο οποίος πλέον έχει γιγαντώσει το status του συγκροτήματος. Ούτε ο ίδιος θα μπορούσε να προβλέψει αυτήν την κατάληξη όταν του μπήκε η ιδέα να ξεκινήσει να δουλεύει μία Metal opera σαν side project πριν αρκετά χρόνια, όπου τότε ήταν αφοσιωμένος στους EDGUY.
Όλα ξεκίνησαν το 1999 σε περιοδεία του σχήματος για το “Theater of salvation”, όταν ο Tobias βαρέθηκε να κάθεται και να περιμένει πότε θα έρθει η ώρα μέχρι την επόμενη συναυλία. Έβαλε το κεφάλι κάτω λοιπόν και έγραψε το concept της ιστορίας, μετά ήρθαν τα τραγούδια και 20 μήνες αργότερα κατόπιν σκληρής δουλειάς η ολοκλήρωση του “The metal opera” ήταν γεγονός. Η ιδέα για πολλούς τραγουδιστές προέκυψε καθώς ο ίδιος ήταν πολύ ευχαριστημένος από την εμπειρία που είχε με guest καλλιτέχνες στους EDGUY. Υπήρξε η σκέψη τα τραγούδια που γράφτηκαν να χρησιμοποιηθούν από το ίδιο το συγκρότημα, δεν ήταν δηλαδή ο αυτοσκοπός να βγάλει solo δουλειά ο Sammet, αλλά εν τέλει δεν θα ήταν πολύ ταιριαστό με αποτέλεσμα να φτάσουμε στους AVANTASIA.
Το άλμπουμ αυτό θεωρείται ως ένα από κλασικότερα του Power Metal και μάλιστα μπορούμε να το δούμε ως από τις τελευταίες κυκλοφορίες της χρυσής εποχής του είδους. Ας μην ξεχνάμε πως το “The metal opera” βγήκε το 2001, δηλαδή αφού είχαν κυκλοφορήσει όλοι οι εμβληματικοί δίσκοι από μπάντες όπως STRATOVARIUS, GAMMA RAY, HELLOWEEN, BLIND GUARDIAN. Η κληρονομιά που άφησε είναι μεγάλη αφού εκτός από συνθέσεις που λάμπουν αυτόφωτα μέχρι και σήμερα, η επιτυχία του ώθησε πολλούς καλλιτέχνες στο να ακολουθήσουν το δρόμο των Metal operas, ασχέτως αν πολλές φορές τα αποτελέσματα είναι έως και αστεία.
Βέβαια ας είμαστε ειλικρινείς. Οι συντελεστές του “The metal opera” είναι ο ορισμός της Dream Team και μάλιστα σε μια εποχή που ήταν όλοι στα πάνω τους, οπότε σε συνδυασμό με την ανέμελη και γεμάτη έμπνευση περίοδο που βρισκόταν ο Sammet, δεν είναι να απορεί κανείς για το αποτέλεσμα. Kai Hansen, Michael Kiske, Timo Tolkki, Andre Matos, David Defeis, Markus Grosskopf, Henjo Richter, είναι μόλις μερικά από τα ονόματα.
Είναι αιχμηρό όπλο στη φαρέτρα του πρωτοδισκάκια, αφού μπορεί να σταθεί ως η καλύτερη κυκλοφορία των AVANTASIA χωρίς μεγάλη αντίσταση. Ο ίδιος ο δημιουργός του θεωρεί κάποια στοιχεία του άλμπουμ Κιτς ή υπερβολικά, μην ξεχνάμε πως όταν το έγραψε ήταν 22 χρονών, οπότε η όλη φάση ήταν μία τέλεια ευθυγράμμιση αστεριών που δεν πρόκειται να επαναληφθεί.
“The metal opera” countdown:
- “In nomine Patris” (1.04)
Σύντομο ορχηστρικό διάλειμμα, ένα από τα τέσσερα instrumentals του δίσκου. Έχει ένα μελαγχολικό και επικό μανδύα αλλά δεν είναι κάτι που σου μένει.
- “Prelude” (1.11)
Παίζει με την μελωδία του “Reach out for the light” που ακολουθεί, μας εισάγει με ωραίο τρόπο στον κόσμο των AVANTASIA αλλά μέχρι εκεί.
- “A new dimension” (1.39)
Εδώ έχουμε κάτι πιο χαρμόσυνο με περισσότερες κορυφώσεις οπότε κερδίζει έναντι των δύο παραπάνω.
- “Malleus maleficarum” (1.43)
Από τα ιντερλούδια είναι το καλύτερο. Κάνει αναπαράσταση σκηνής ανάκρισης/ βασανιστηρίου, οπότε τα πλήκτρα, οι καμπάνες και οι ερμηνείες το κάνουν να ξεχωρίζει.
- “Farewell” (6.33)
Οι ταχύτητες πέφτουν και η ώρα έφτασε για την απαραίτητη μπαλαντοειδή στιγμή του δίσκου, στην οποία συμμετέχει και η τότε όχι τόσο γνωστή Sharon den Adel (η δισκογραφία των WITHIN TEMPTATION έφτανε μέχρι το “Mother earth”). Tο “Farewell” είναι ωραιότατο, ενώ σίγουρα δεν το λες βαρετό, μία μοίρα που έχει μεγάλη μερίδα από μπαλάντες. Έχει όμως την τύχη (ή ατυχία) να βρίσκεται σε ένα τόσο καλό δίσκο, οπότε του πέφτει ο κλήρος της θέσης αυτής. Δεν παύει να είναι στιγμή που άνετα στέκεται μόνη της σε κάποια αντίστοιχη συλλογή, οπότε ίσως και να το αδικώ λίγο.
- “The glory of Rome” (5.29)
Πολύ καλό κομμάτι, αν έβγαινε σήμερα θα λέγαμε τι φοβερό τραγούδι έγραψαν! Στα πλαίσια του “The metal opera” όμως υστερεί στα κουπλέ και στις λεπτομέρειες έναντι των υπολοίπων, επομένως καταλήγει να βρίσκεται ένα με δύο σκαλοπάτια κάτω. Δεν αλλάζει το γεγονός πως το ρεφρέν του το λατρεύω.
- “Sign of the cross” (6.26)
Εδώ έχουμε μία τέρμα ανθεμική mid tempo σύνθεση στην οποία συμμετέχουν αρκετοί καλεσμένοι. Μέχρι τη μέση το τραγούδι είναι πολύ ωραίο χωρίς να συγκρίνεται με τις κορυφές του “The metal opera”. Εκεί έρχεται η αύξηση της ταχύτητας στη γέφυρα με τον αγαπημένο μας Kai, ο οποίος δίνει τη σκυτάλη σε μία σολάρα και το κομμάτι παίρνει πολλούς πόντους. Αυτοί είναι δίσκοι, να μπαίνουν τέτοια τραγούδια σε αυτή τη θέση γιατί ακολουθούν ακόμα καλύτερα!
- “Serpents in paradise” (6.16)
Παρόμοια στοιχεία με το “Reach out for the light” με την διαφορά ότι εδώ υπάρχει ένας Defeis ο οποίος εκείνη την περίοδο κυκλοφορούσε τα “House of Atreus” και σε άφηνε με το στόμα ανοιχτό με τις ερμηνείες του. Η γέφυρα που ενώνει το δεύτερο ρεφραίν με το κλείσιμο είναι τραγούδι μέσα στο τραγούδι και το αποτέλεσμα είναι μία εξάλεπτη σύνθεση που αξιοποιεί μέχρι και το τελευταίο της δευτερόλεπτο. Είναι το δεύτερο κυρίως κομμάτι του άλμπουμ και κάνει ξεκάθαρο πως έχουμε να κάνουμε με μία σπουδαία, άκρως πορωτική κυκλοφορία.
- “Inside” (2.24)
Τριπλό φωνητικό χτύπημα από Sammet, Matos, Hansen με μοναδική συνοδεία το πιάνο. Για δίλεπτο τραγούδι το “Inside” δεν είχε δικαίωμα να είναι τόσο καλό αλλά το έκανε, ενώ ο χρωματισμός της φωνής του εκλιπόντος Βραζιλιάνου στο κλείσιμο είναι ικανός να αφήσει ένα μεγάλο κενό μέσα σου.
- “Avantasia” (5.32)
Αυτό και αν είναι κλασικό! Ως μία πιο mid tempo σύνθεση δεν είναι ξεκάθαρος από την αρχή ο χαμός που θα κάνει, αλλά δεν υπάρχει αμφισβήτηση της αξίας που κουβαλάει. Εκτός από την κολλητική είσοδο των πλήκτρων έχει και πολύ ωραίο χτίσιμο από το κουπλέ έως το όσο δεν πάει ανεβαστικό ρεφρέν, το οποίο αποτελεί μία από τις πιο sing along στιγμές των AVANTASIA. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το δανείστηκαν για το setlist τους οι EDGUY. Θεωρώ το τραγούδι ως τον κοντινό συγγενή των “Vain glory opera” και “King of fools”, ενώ είναι ο ορισμός της απλής σύνθεσης που διαπρέπει στο κομμάτι των μελωδιών, κάτι που είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί. Εννοείται πως το σόλο κλείνει το μάτι στο “Final countdown” των EUROPE.
- “Reach out for the light” (6.33)
Χαρακτηριστική lead κιθάρα, φοβερές πολυφωνίες, Michael Kiske στο ρεφραίν ο οποίος επανέρχεται κατόπιν απουσίας ετών και ένας Tobias που τραγουδάει παθιασμένα. Προφανώς και φέρνει αρκετά σε HELLOWEEN της Keepers περιόδου, το μπάσο του Markus Grosskopf σε σημεία το κάνει ακόμα πιο ξεκάθαρο, αλλά είναι φόρος τιμής ενός καλλιτέχνη που παίζει παρέα με τους μουσικούς του ήρωές παρά κάτι άλλο. Είναι ένας κλασικός Power ύμνος και τελείως αντιπροσωπευτικός του είδους.
- “The tower” (9.43)
Επειδή μου αρέσουν οι λεπτομέρειες, το “The tower” που κλείνει το Part 1 των “The Metal opera” είναι η σύνθεση με την μεγαλύτερη διάρκεια, ενώ το Part 2 ξεκινάει με το “The Seven Angels” που επίσης έχει τη μεγαλύτερη διάρκεια αντίστοιχα. Είναι επίσης ένα καραέπος με φοβερές ερμηνείες, τοποθετημένα με προσοχή ορχηστρικά μέρη και τρομερές εναλλαγές. Ο τέλειος επίλογος του ντεμπούτου των AVANTASIA.
- “Breaking away” (4.35)
Αν τα άλλα τραγούδια είναι ύμνοι, τότε δεν ξέρω τι είναι το “Breaking away”. Αρχικά τα πλήκτρα του είναι αρκετά για να σε ξεσηκώσουν, με το που μπαίνει το κομμάτι η τρέλα χτυπάει κόκκινο. Ο Kiske δικαιώνει τον Tobias που τον ήθελε διακαώς σαν guest, αλλά ο λόγος που το έβαλα στην πρώτη θέση είναι η κορύφωση που έρχεται με αυτό το ρεφραίν. Συνδυάζει τον επικό χαρακτήρα της πολυφωνίας με την παθιασμένη και γεμάτη ορμή, ερμηνεία του Sammet. Στα αυτιά μου οι εξαίρετοι καλεσμένοι έχουν καλύτερη τεχνική κατάρτιση στον τομέα των φωνητικών από αυτόν, αλλά η ένταση και η ψυχή που βγάζει καθώς ζει το όνειρό του, είναι κάτι το ανεπανάληπτο.
Παύλος Παυλάκης
