Τα μουσικά συστατικά της επιτυχίας και κυριαρχίας των AVENGED SEVENFOLD (Α7Χ) ως ένα από τα πιο δημοφιλή Aμερικανικά Metal συγκροτήματα των τελευταίων 25+ ετών ήταν πάντα δυσθεώρητα και δύσκολα ανιχνεύσιμα. Άλλωστε, είναι δύσκολο να τα εντοπίσεις σε ένα συγκρότημα που δεν προχωρά μουσικά εκ του ασφαλούς και εναλλάσσεται ανάμεσα σε μια λίστα μουσικών ειδών. Δημιουργώντας ή υιοθετώντας συνεχώς καινούργιους ήχους, από τις πρώτες μέρες του hardcore και του thrash μέχρι το groove-heavy hard-rock, progressive, ακόμη και πινελιές country και musical, διατηρεί σε μεγάλο βαθμό τα στοιχεία που το χαρακτήριζαν από το ξεκίνημά του.
Με αφορμή την επερχόμενη εμφάνιση τους στις 7 Ιουνίου στο Release Festival, ξανακούσαμε τη δισκογραφία του συγκροτήματος, επιλέγοντας από κάθε κυκλοφορία το καλύτερο (βλ. Hit song) τραγούδι, αλλά και, κατά τη δική μας εκτίμηση πάντα, το τραγούδι που είναι υποτιμημένο και θα μπορούσε να είχε γίνει μεγαλύτερη επιτυχία (βλ. Deep Cut). Και στις δυο περιπτώσεις, πρόκειται για συνθέσεις, που εμείς θεωρούμε, ότι έχουν καθορίσει το μεγάλο ταξίδι του συγκροτήματος από το ξεκίνημα του παρελθόντος έως την σημερινή τους παγκόσμια καταξίωση.
“Sounding the Seventh Trumpet” (2001)
Hit song – “An Epic of Time Wasted”
Περιλαμβάνει μια πολύ καλή μίξη punk και metalcore, με το τραγούδι να έχει ένα πολύ ωραίο κύριο riff που ακούγεται στο ύφος σαν KORN, με πλούσιο groove και πολύ ενέργεια. Θέμα του είναι η φιλία και η αποστασιοποίηση των δύο μερών. Εκφράζεται η πικρία αλλά και η ελπίδα στο τέλος ότι ο χρόνος θα γιατρέψει τις πληγές. Οι στιγμές σε αυτό το τραγούδι που «γέρνουν» στην πιο βαριά πλευρά, το κάνουν να είναι πραγματικά σπουδαίο και σίγουρα την καλύτερη τους στιγμή όσον αφορά τη σύνθεση και το songwriting ολόκληρου του άλμπουμ.
Deep Cut – “The Art of Subconscious Illusion”
Θέμα του κομματιού είναι ο βιασμός μιας γυναίκας. Μπαίνει σε ασυνήθιστες λεπτομέρειες και αφηγείται από την οπτική γωνία του βιαστή, ο οποίος έχει αντικειμενοποιήσει το θύμα. Στο “The Art of Subconscious Illusion” έχουμε ένα εξαιρετικό μείγμα punk και hardcore, με πολύ καλό groove και drumming τεχνικά εντυπωσιακό. Τα διαφορετικά φωνητικά στυλ που χρησιμοποιούνται από growls, σε κραυγές, σε καθαρά φωνητικά, και «αφηγηματικά» φωνητικά, αλλά και γυναικεία άγρια φωνητικά, να κυριαρχούν σε όλη τη διάρκεια του τραγουδιού. Το δεύτερο μισό του τραγουδιού όπως και οι στίχοι το «ρίχνουν» λίγο προς τα κάτω, αλλά το πρώτο μισό παραμένει εξαιρετικό.
“Waking the Fallen” (2003)
Hit song – “Unholy Confessions”
Σύνθεση που συμπεριλαμβάνεται στα live set lists του συγκροτήματος, ιδανικό λόγω της ενέργειας που περικλείει. Από τα πρώτα τραγούδια των AVENGED SEVENFOLD με καθαρά φωνητικά, ενώ στιχουργικά αφηγείται την ιστορία δύο ανθρώπων που απατούν ο ένας τον άλλον.
Ακούγοντας το κύριο riff αναρωτιόμαστε που αλλού το έχουμε ακούσει (ok παρθενογένεση στη μουσική δεν υπάρχει, οπότε το παραβλέπουμε και προχωράμε…). Πολύ καλό riffing με τις κιθάρες να παίζουν καθοριστικό ρόλο σ’ αυτό το τραγούδι, ενώ είναι ξεκάθαρο πόσο πολύ έχουν βελτιωθεί τα φωνητικά στο σύνολο τους από το πρώτο άλμπουμ, υποστηριζόμενα και από την παραγωγή. Δυναμική σύνθεση, με πιασάρικη μελωδία κι ένα ωραίο μείγμα από καθαρά και τραχιά φωνητικά σε όλη τη διάρκεια. Τεράστιο βήμα προς τα πάνω για το συγκρότημα.
Deep Cut – “Chapter Four”
Ένα από τα καλύτερα τραγούδια των AVENGED SEVENFOLD. Έχει μια υπέροχη μελωδία με ένα ξεκίνημα που σε αρπάζει από τα μούτρα!!!! Η σύνθεση αυτή στιχουργικά αναφέρεται στην ιστορία των Κάιν και Άβελ στο βιβλίο της Γένεσης και αναφέρεται στον πρώτο φόνο και την πτώση του Κάιν από τη χάρη Του.
Ξεκινάει με ένα πολύ δυναμικό riff, πριν καταλήξει σε μια διαφοροποιημένη εκδοχή του. Πολύ καλή η ενορχήστρωση και είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί αυτό ήταν το πρώτο single. Η μόνη μικρή κριτική που έχω για το τραγούδι είναι ότι το τελικό fade out κρατάει λίγο παραπάνω, αλλά αυτό δεν είναι κάτι το σπουδαίο…
“City of Evil” (2005)
Hit song – “Bat Country”
Είναι το πιο επιτυχημένο εμπορικά single του συγκροτήματος, οπότε νομίζω δικαιωματικά το ξεχωρίζουμε. Οι AVENGED SEVENFOLD κέρδισαν το βραβείο Best New Artist Video στα MTV VMA του 2006 γι’ αυτό το τραγούδι. Πρόκειται σίγουρα για ένα rock upbeat ενεργητικό τραγούδι που έχει ένα πολύ πιασάρικο σταθερό ρεφρέν, και ακολουθεί ένα αρκετά απλό μοτίβο, με μια επιβράδυνση κάπου στη μέση.
Αναπόσπαστο κομμάτι, φυσικά, των live εμφανίσεων των A7X, με μερικά από τα καλύτερα solos του Synester Gates. Κάθε μέλος της μπάντας βάζει όλη του την ενέργεια σε αυτό, και μπορείς να το καταλάβεις από την αρχή, με το δολοφονικό drumming του εκλιπόντος Rev, το φοβερό riff του Syn στο ξεκίνημα, και φυσικά, τα φωνητικά του M. Shadows.
Το “Bat Country” βασίζεται στο βιβλίο “Fear And Loathing In Las Vegas” του Hunter S. Thompson. Υπάρχει επίσης μια ταινία με το ίδιο όνομα με πρωταγωνιστές τους Johnny Depp και Benicio del Toro.
Deep Cut – “Beast And The Harlot”
Στο “City Of Evil” απομακρύνονται από τον Melodic Metalcore ήχο ως επί το πλείστον και μπαίνουν σε μια πιο Heavy Metal κατεύθυνση με πινελιές από Alternative και Progressive Metal. Αυτός είναι ένας συνδυασμός ειδών, τον οποίο θα δούμε τους A7X, να χρησιμοποιούν πολλές φορές αργότερα στην καριέρα τους, σε άλμπουμ όπως το “Nightmare”, το ομώνυμο ή ακόμα και στο “Hail To The King”.
To “Beast and the harlot” αποτελεί το πρώτο single του “City of Evil”. Το τραγούδι ξεκινά μάλλον περίεργα (σαν outro θα έλεγα) αλλά γρήγορα μπαίνει σε υψηλές ταχύτητες. Είναι ωραίο να βλέπουμε τους A7X να επιδεικνύουν και λίγο thrash. Συνολικά, ένας πολύ καλός τρόπος για να ξεκινήσει το άλμπουμ.
“Avenged Sevenfold” (2007)
Hit song – “Afterlife”
Αυτό το τραγούδι αναφέρεται σε έναν άνδρα που πεθαίνει σε νεαρή ηλικία και πηγαίνει στον παράδεισο, αλλά συνειδητοποιεί ότι έχει πολλά να κάνει πριν φύγει από τη γη. Έτσι προσπαθεί να ξεφύγει από την μεταθανάτια ζωή…
Το τραγούδι ξεκινά ορχηστρικά και θα το χαρακτήριζα «χαλαρά»!! Αλλά αυτό είναι απλά αντιπερισπασμός. Το πραγματικό τραγούδι δεν έχει αρχίσει ακόμα. Στο 00:18, ο Syn κάνει μια ροκάδικη είσοδο με lead κιθάρα. Το μπάσο μπαίνει στο 00:38, και τα φωνητικά ξεκινούν, αλλάζοντας από αθώα, αργά φωνητικά σε σκληρά, γεμάτα εκδίκηση φωνητικά, σχεδόν αβίαστα. Το “Afterlife” είναι αληθινό Α7Χ τραγούδι με δυνατά φωνητικά, καθαριστικές μονομαχίες, ορχήστρα, ιδανικά ταιριαστό σόλο. Όσο για το ρεφραίν; Όλη η μελωδία του τραγουδιού αλλάζει εντελώς. Καθ’ όλη τη διάρκεια, ο Rev μας κρατά καθηλωμένους με το αριστουργηματικό του drumming, αλλά στην υπέροχη γέφυρα του κομματιού, κλέβει κυριολεκτικά την παράσταση!!! Ένα τραγούδι μουσικά πολύπλοκο, αλλά που ταυτόχρονα καταφέρνει να παραμένει προσιτό.
Deep Cut – “A Little Piece of Heaven”
Σε αντίθεση με τα περισσότερα τραγούδια τους, το “A Little Piece of Heaven” είναι στημένο σε οπερετικό στυλ, με κλασσικά όργανα όπως βιολιά, τρομπόνια, και φυσικά, χορωδία. Το τραγούδι έχει συνολική διάρκεια οκτώ λεπτά, οπότε υπάρχει πολύς χώρος για μουσική στο ύφος των Α7Χ. Η επιτυχία του δικαίωσε την απόφαση του συγκροτήματος να ξεπεράσει τα όρια του και να πειραματιστεί με διαφορετικά μουσικά στυλ, αναλαμβάνοντας το ρίσκο. Από την αρχή μέχρι το τέλος του, είναι γεμάτο μέχρι τελικής πτώσης με συμφωνικά μέρη, ορχήστρες και πολλά άλλα οπερετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η μουσική των Α7Χ δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ωθεί το τραγούδι προς τα πάνω, και το κάνει με θεαματικό τρόπο. Σημαντικό ρόλο στο αποτέλεσμα έπαιξε η απόφαση τους να κάνουν οι ίδιοι την παραγωγή του τραγουδιού, πράγμα το οποίο του τους επέτρεψε να έχουν πλήρη δημιουργικό έλεγχο, ώστε να υλοποιηθεί το όραμά τους. Ο τραγουδιστής, M. Shadows, με την «ακατέργαστη» χροιά του, καταφέρνει κυριολεκτικά να «συλλάβει» την ουσία του τραγουδιού. Κατά την ακρόασή του, αισθάνεσαι να σε αιχμαλωτίζει η μουσική και οι στίχοι, και στο τέλος μένει η αίσθηση ότι ακούς ένα soundtrack κάποιας από τις ταινίες του Tim Burton, με τους Α7Χ στη θέση του Danny Elfman. Ένα ρομαντικό, αλλά πολύ σκοτεινό τραγούδι που η θεματολογία των στίχων της επηρεάζει με τον τρόπο της…
“Nightmare” (2010)
Hit song – “Nightmare”
Τo ομώνυμο κομμάτι, “Nightmare”, έχει μια αρχή που ακούγεται σαν να προέρχεται από κάποιο σκοτεινό μουσικό κουτί πριν εμφανιστεί ο Mike Portnoy, στη μοναδική του στούντιο εμφάνιση με το συγκρότημα και τα κάνει ρημαδιό. Αιχμαλωτίζει την αίσθηση του να μεταφέρεσαι από ένα χαλαρό όνειρο σε έναν σκοτεινό και διαταραγμένο εφιάλτη. Ο M. Shadows αλλάζει από πιο ήπια φωνητικά, σε πιο σκληρά. βοηθώντας να αποτυπωθεί η ατμόσφαιρα του τραγουδιού. Απόλυτα ταιριαστός τρόπος ερμηνείας των στίχων, που αφηγούνται μια ιστορία του να μεταφέρεσαι από την ασφάλεια και την άνεση στη δική σου προσωπική κόλαση.
Deep Cut – “Welcome to the Family”
Το “Welcome to the Family”, παρουσιάζει με το ξεκίνημα του τη βαριά δυναμική του, ενώ παράλληλα αναδεικνύει την εκλεκτική προσέγγιση του συγκροτήματος στο metal. Μετά από μια γρήγορη εισαγωγή στα τύμπανα, ένα riff με βαρύ groove, οδηγείται σ’ έναν hard rock ρυθμό. Το τραγούδι περνάει σε ένα κολλητικό ρεφρέν που δεν θα μπορέσετε να βγάλετε από το μυαλό σας, και επιστρέφει αμέσως με ένα καθαρό metal γύρισμα. Παρά τις ποικίλες επιρροές της μπάντας μέσα στο κομμάτι, καταφέρνουν να κάνουν τις εν λόγω επιρροές να ρέουν όμορφα μέσα από το ύφος και τον ήχο των A7X. Εμένα βέβαια μου κάνει αυτό το κομμάτι ότι είχε «στα πλάνα του» τον Mike Portnoy πίσω από τα τύμπανα όταν γραφόταν… Όχι;;;
“Hail to the King” (2013)
Hit song – “Hail to the King”
Το ομώνυμο κομμάτι, “Hail To The King” ήταν αυτό που όταν κυκλοφόρησε έβαλε φωτιά σε όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και τα charts! Μετά την επική εισαγωγή, το κομμάτι ξεκινάει με ένα ωραίο καθαρό riff από τον κιθαρίστα Synyster Gates πριν μετατραπεί σ’ ένα συναυλιακό σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος!!! Σαφώς επηρεασμένο από τους METALLICA του “Black album”, παρότι ο Gates είπε ότι για αυτό το τραγούδι εμπνεύστηκε από τον τζαζίστα Django Reinhardt και ενσωμάτωσε στοιχεία της μουσικής του, δεν νομίζουμε ότι «χαλάει» κανέναν. Ο Shadows πριν κυκλοφορήσει το άλμπουμ είχε δηλώσει ότι «θα έχει να κάνει με “έναν ήχο, μια φωνή”, που σημαίνει ότι δεν θα υπήρχαν διαφορετικά στρώματα από φωνητικά ή φωνητικά ντουέτα. Το single, “Hail to the King” το δείχνει πραγματικά αυτό. Είναι η απόλυτη απόδειξη ότι έχουν ωριμάσει στιχουργικά και μουσικά, και αποτελεί ένα συναυλιακό ύμνο για το συγκρότημα, σχεδιασμένο να ξεσηκώνει το κοινό όπου εμφανίζονται!
Deep Cut – “Shepherd of Fire”
Το “Shepherd of Fire” ξεκινάει το άλμπουμ ενώ αποτίνει ένα είδος φόρου τιμής στους κλασικούς, ενώ είναι καθαρά A7Χ (θα εξηγήσουμε παρακάτω…) και πετυχαίνει το σκοπό του ο οποίος είναι να καταλάβουμε ότι οι A7Χ επιστρέφουν με ένα ακόμα άλμπουμ. Ο τραγουδιστής M. Shadows είχε δηλώσει: “Αν ακούσεις απλά τη μουσική, νιώθεις σαν να σε πήγαν στην κόλαση. Από τα riffs, μέχρι τις καμπάνες που χτυπούν, τα πνευστά, τα τύμπανα, νιώθεις σαν να σε τραβάνε προς τα κάτω”. Το riff θυμίζει πολύ το “Enter Sandman” των METALLICA, κυρίως, και γενικά στο άλμπουμ αυτό οι AVENGED SEVENFOLD προσπάθησαν να αποτυπώσουν έναν κλασικό ροκ ήχο, εμπνευσμένο από τις επιρροές τους (LED ZEPPELIN, BLACK SABBATH, IRON MAIDEN, METALLICA κ.λπ.). «Δυστυχώς» γι’ αυτούς, κατάφεραν να πετύχουν τον στόχο τους. Όσο για τα ντραμς που μπορεί να είναι απλοϊκά στο άλμπουμ, σε αυτό το τραγούδι είναι πιο σύνθετα και με ρυθμό υψηλό.
“The Stage” (2016)
Hit song – “The Stage”
Το “The Stage”, ήταν το μοναδικό τραγούδι που είχε κυκλοφορήσει το συγκρότημα πριν από την κυκλοφορία ολόκληρου του άλμπουμ. Αρκετά εύστοχα, θέτει τις βάσεις για το τι θα ακολουθήσει στο άλμπουμ αυτό. Στα οκτώ και πλέον λεπτά του, υπάρχουν πολλές «παρακάμψεις» με ορχηστρικά διαλείμματα και αλλαγές. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό heavy metal κομμάτι που ξεκινάει με κορυφαία lead κιθαριστική δουλειά από τον Synyster και εξελίσσεται στη συνέχεια με μια πλήρη «επίθεση» όλων των οργάνων.
Πρόκειται για το ομώνυμο τραγούδι από το πρώτο concept άλμπουμ των A7Χ, με το κύριο θέμα του να βασίζεται στην τεχνητή νοημοσύνη και την αυτοκαταστροφή της κοινωνίας. Η γέφυρα είναι μοναδικά ταιριαστή, με την κιθάρα να «χρωματίζει» θα λέγαμε τη θλίψη της αυτοκαταστροφής της ανθρωπότητας. “When did the walking apes decide that nuclear war was the only solution for them keeping the score”…
Διαθέτει μια ωραία ισορροπία ανάμεσα στις πιο βαριές και πιο ήπιες στιγμές με πομπώδες ρεφρέν, instrumental σημεία και φυσικά ένα φοβερό solo! Τέλος, η ισπανική κιθάρα δίνει ένα εξαιρετικό κλείσιμο στη σύνθεση.
Deep Cut – “God Damn”
“Ω, να σου…!!!” Κάπως έτσι ένιωσα όταν αυτό το τραγούδι έσκασε στα αυτιά μου με αυτή την τεράστια ενέργεια και όλα τα δίκασα! Με μια εισαγωγή που στην αρχή είναι γεμάτη με blast beats και shredding, το “God Damn” στη συνέχεια τρέχει ολοταχώς και σπρώχνει αυτά τα στοιχεία στο προσκήνιο. Οι ήχοι που βρίσκονται εδώ αλλάζουν από πτυχές του thrash, σε metalcore και ακουστικού, επιστρέφοντας πίσω στο thrash. Η ισορροπία σε όλα αυτά επιτυγχάνεται από τον συνδυασμό των Wackerman, Vengeance και Gates. Το τραγούδι στη συνέχεια παίρνει μια περίεργη στροφή, σαν ένα είδος «αποδομημένου flamenco» που φαίνεται λίγο περίεργο και αφαιρεί από τη συνολική δυναμική του τραγουδιού…
“Life Is But a Dream…” (2023)
Hit song – “Nobody”
Το ‘Nobody’ μου πήρε αρκετές φορές να το ακούσω μέχρι να μου αρέσει. Φλερτάρει με γνώριμα εδάφη, παλαντζάροντας από το γρήγορο groove metal στο doom ή στο thrash, στρωμένο με πλούσια έγχορδα, περάσματα πιάνου, sci-fi εφέ, πνευστά και χορωδιακές φωνές.
Έχει και κάποια από τα κλασικά A7Χ χαρακτηριστικά, όπως τα φωνητικά του Shadows σε όλη τη διάρκεια, με τα έντονα, πομπώδη τύμπανα και τις μονομαχίες γρήγορων κιθαρών από τους Syn και Zacky. Υπάρχουν επίσης μερικές όμορφες ενορχηστρώσεις εγχόρδων που πλέκονται στα τελευταία μέρη του “Nobody”, και ο Syn διαπρέπει, ως είθισται, με ένα υπέροχο σόλο.
Deep Cut – “Mattel”
Ένα τραγούδι που πήρε το όνομά του από την εταιρεία παιχνιδιών που παράγει τις κούκλες Barbie, και είναι μια ολομέτωπη επίθεση στο ψέμα της κοινωνίας.
Όταν ξεκίνησε το “Mattel”, ένιωσα σαν οι A7X να με μετέφεραν πίσω στην εποχή του “City Of Evil”, επειδή ένιωσα τα vibes του “The Beast and The Harlot”. Στο “Mattel” συνεχίζουν την μεταπήδηση από είδος σε είδος με progressive στοιχεία να παρεισφρέουν ανάμεσα σε μερικά από τα πιο βαριά riffs που θα ακούσετε στο άλμπουμ που συγκαταλέγεται η σύνθεση. Δυστυχώς, αυτό το vibe δεν μένει καθ’ όλη τη διάρκεια των πεντέμισι λεπτών, αλλά, κάνει εμφανίσεις κάθε τόσο, σ’ ένα άλμπουμ που συνολικά δεν θα έλεγα ότι συγκαταλέγεται στα αγαπημένα μου από το συγκρότημα…
Πέτρος Καραλής
