a
Σε μία εποχή όπου τα πάντα αλλάζουν εν ριπή οφθαλμού, η πληροφορία μεταδίδεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και το λεγόμενο attention span (που λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικανοί) αγγίζει επίπεδα χρυσόψαρου, ο Axel Rudi Pell είναι εδώ για να μας θυμίσει δύο κυρίως πράγματα: α) ότι δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ και β) ότι οι συλλογές του με τις μπαλάντες θα ξεπεράσουν σε αριθμό τις αντίστοιχες ταινίες “Fast and Furious”! Έτσι είναι, φίλοι μου, και σε όποιον αρέσουμε που έλεγε η Δήμητρα Γαλάνη. Βλέπετε, ο Γερμανός κιθαρίστας από το Μπόχουμ έχει βαλθεί να μας τρελάνει αφού ειλικρινά δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που ασχολούνται με τις εν λόγω κυκλοφορίες πλην φυσικά των πολύ φανατικών οπαδών του οι οποίοι σημειωτέον διαθέτουν το σπάνιο χάρισμα να ξεχωρίζουν τα εξώφυλλα των δίσκων ή ακόμη και να μπορούν να θυμηθούν έστω και 2 τίτλους κομματιών από κάθε δίσκο μετά το 2000.
Κι όμως. Οι πιο πετυχημένες κυκλοφορίες του Pell στην εποχή του streaming είναι όλες αυτές οι συλλογές με τις μπαλάντες. Μάλιστα, κύριοι! Το περιμένατε; Ούτε καν. Για αυτό, λοιπόν, ο Pell αποφάσισε να συγκεντρώσει ορισμένες μπαλάντες από τους τέσσερις δίσκους που κυκλοφόρησε το διάστημα 2018-2022 και να προσθέσει 5 νέες συνθέσεις για να προσφέρει ένα έξτρα αγοραστικό δέλεαρ στο κοινό. Από αυτές τις πέντε συνθέσεις, οι δύο είναι αξιόλογες διασκευές στα “Diamonds and rust” (Joan Baez) και “Dust in the wind” (KANSAS), δύο instrumental (στο κλασικό ύφος του Pell) και μία κανονική σύνθεση με τίτλο “Morning star” το οποίο προοριζόταν για το νέο studio άλμπουμ του 2024 αλλά η εταιρεία είχε άλλα σχέδια. Τα υπόλοιπα 8 κομμάτια, όπως είπαμε, είναι παλιότερες συνθέσεις χωρίς καμία απολύτως διαφοροποίηση.
Θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέραμε ότι ο Gioeli είναι ξανά αψεγάδιαστος χωρίς κανένα απολύτως σημάδι φθοράς στη φωνή του ύστερα από τόσα χρόνια ενώ φαντάζομαι ότι δεν χρειάζεται να υπογραμμίσω ότι ο Axel Rudi Pell είναι και αυτός εξαιρετικός με τη Stratocaster. Το “The ballads VI” δεν είναι μία κυκλοφορία που απευθύνεται σε πολύ κόσμο ή ένα άλμπουμ που θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον μας. Σε καμία περίπτωση. Ωστόσο, είναι πάντα ωραίο να κυκλοφορεί κάτι ο Pell και μάλιστα να επενδύεται καλλιτεχνικά με ένα (κάπως) διαφορετικό εξώφυλλο. Όπως πάντα, από μένα είναι (σχεδόν) ναι!
Σάκης Νίκας
