Στη νέα μας στήλη “B’ sides ourselves”, διάφοροι αγαπημένοι μουσικοί, καλούνται να μας πουν λίγα λόγια για τους αγαπημένους τους MH metal δίσκους, που πιθανώς και να τους έχουν επηρεάσει, αλλά όπως και να έχει, γουστάρουν πολύ να ακούν.
Καλεσμένος μας αυτή τη φορά, είναι ένας καλλιτέχνης που λατρεύεται όσοι λίγοι στην Ελλάδα κι όχι άδικα. Έχει ονομαστεί «νονός του power metal» κι έχει κυκλοφορήσει ουκ ολίγους ιστορικής σημασίας δίσκους με τους HELLOWEEN και τους GAMMA RAY, ενώ σε λίγες μέρες, κυκλοφορεί με τους HELLOWEEN το ομώνυμο άλμπουμ, ύστερα από πάρα πολλά χρόνια απουσίας. Κυρίες και κύριοι, ο Kai Hansen.
- PINK FLOYD – “A momentary lapse of reason”
Πάντα μου άρεσαν, ιδιαίτερα από την εποχή του “Wish you were here”. Λάτρευα την ατμόσφαιρα της μουσικής τους. Είναι απλά PINK FLOYD. Μπορείς να βάλεις ακουστικά στ’ αυτιά σου κα να ταξιδέψεις. Όσο για τον David Gilmour; Είναι ο απόλυτος άρχοντας της τέχνης του να παίζεις τρεις νότες σε μία ώρα και να κάθεσαι να τον χαζεύεις και να σκέφτεσαι πως το έκανε… Εκπληκτικός.
- EMINEM – “The Eminem show”
Ας μιλήσουμε τώρα λίγο για τον Eminem. Πρέπει να πω ότι σε γενικές γραμμές δεν μου αρέσει η hip hop μουσική καθόλου. Όταν είδα για πρώτη φορά το video clip του “Without me”, όμως, σκέφτηκα ότι ήταν πάρα πολύ cool. Όταν άκουσα λίγα πράγματα παραπάνω, διαπίστωσα ότι τα μηνύματα ήταν πολύ βαθιά, αλλά και η μουσική πολύ cool και από τότε άκουσα τη μουσική του και τον αποδέχτηκα. Ωραίος τύπος, με ωραία μουσική.
- GENESIS – “Foxtrot”
Το ίδιο ακριβώς με τους PINK FLOYD, που σου έλεγα προηγουμένως. Η ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν, ιδιαίτερα στα πρώτα τους άλμπουμ, ήταν τέτοια που σε ταξίδευε σε άλλες διαστάσεις. Τόσο ωραίος δίσκος, πραγματικά.
- TENACIOUS D – “The pick of destiny”
Πάντα μου άρεσε ο Jack Black ως ηθοποιός. Το “The pick of destiny”, νομίζω ότι είναι μια ταινία που όλοι πρέπει να δουν κι ένας δίσκος που όλοι πρέπει να ακούσουν. Έχει πολύ ωραία μουσική, με εκπληκτικές ερμηνείες. Καταφέρνει να έχει ένα ξεκαρδιστικό, χιουμοριστικό ύφος και μουσικά να είναι εξαιρετικό. Κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Σεβασμός στον Jack Black.
- SIMON & GARFUNKEL – “Bridge over troubled water”
Οι γονείς μου άκουγαν τους δίσκους τους και από μικρό παιδί με άγγιζε η μουσική τους. Οι αρμονίες των διπλών φωνητικών των δυο τους, ταίριαζαν τόσο τέλεια, σε συνδυασμό με την πάρα πολύ ωραία μουσική τους. Κοίτα, για παράδειγμα, τη διασκευή που έκαναν οι DISTURBED στο “The sound of silence”, όπου ο τραγουδιστής τους έκανε πραγματικά πάρα πολύ καλή δουλειά κι έγινε τεράστια επιτυχία. Οι SIMON & GARFUNKEL όμως δεν ξεπερνιούνται με τίποτα, όσο και να προσπαθήσει κανείς και είναι μία πρόταση για όσους θέλουν να ακούσουν τραγούδια καλοπαιγμένα, με ξεχωριστό ήχο.
Σάκης Φράγκος
photo: Franz Schepers
