Το hard rock στη χώρα μας, σε επίπεδο συναυλιών, είναι πολύπαθο, ταλαιπωρημένο, παραγκωνισμένο. Επιτέλους όμως, φαίνεται ότι βρέθηκαν αυτοί που θα το βγάλουν από το τέλμα στο οποίο έχει πέσει. Είναι τα παιδιά από το εξαιρετικό webzine Rockpages.gr, που με σωστές κινήσεις και σκεπτόμενοι όπως και εμείς για το Rock Hard Festival, δηλαδή ως οπαδοί που απευθύνονται σε οπαδούς, κλείνουν σιγά-σιγά την hard rock «τρύπα» στην συναυλιακή πραγματικότητα του εν Ελλάδι «σκληρού ήχου».
Η βραδιά της 20ης Σεπτεμβρίου στο Piraeus Academy Club, έμελλε να είναι ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο, στις ένδοξες μέρες του αμερικανικού hard ‘n’ heavy, όταν αυτό κυριαρχούσε από τις μεγαλύτερες αρένες μέχρι τα σκοτεινότερα clubs, μονοπωλώντας τα ερτζιανά. Οι BABYLON A.D, ένα από τα πλέον ποιοτικά αλλά και αδικημένα συγκροτήματα εκείνης της περιόδου με το ολοκαίνουργιο “When the world stops“ στις αποσκευές τους και μετά από μια σειρά συναυλιών σε Η.Π.Α. (με πρώτο show όπως είπαμε στο σχετικό αφιέρωμα, στο θρυλικό club Whiskey A-Go-Go, διόλου τυχαία) και Ηνωμένο Βασίλειο, θα έρχονταν στην Ελλάδα για πρώτη φορά στα χρονικά, για να μας δείξουν ποιο είναι το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ hard rock attitude του «τότε», το οποίο εις μάτην προσπαθούν να αναβιώσουν/υιοθετήσουν τα συγκροτήματα του «σήμερα».
Όχι όλα όμως… Υπάρχουν και κάποια που είναι αυθεντικά! Που δυστυχώς, γεννήθηκαν λάθος χρονιά! Ένα τέτοιο είναι και οι Έλληνες WILD MACHINE, μία μπάντα που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις στους ντόπιους rockers. Θες να τους πεις “glam”; Θες να τους χαρακτηρίσεις “sleaze”; Ή απλά “rock ‘n’ roll”; Όπως και να τους πεις, στο τέλος της ημέρας, ουδεμία σημασία έχει. Στα δικά μου αυτιά, μου φάνηκαν η απόλυτη ένωση των AC/DC με τους BRITNY FOX, δίχως εννοείται να λείπουν οι MOTLEY CRUE επιρροές και αν μπορείς να το διανοηθείς αυτό, ξέρεις αυτόματα και πόσο καλοί είναι στο σανίδι!
Μπροστάρης, εννοείται, ο πληθωρικός Johny (όπως ο γνωστός Γιάνης της πολιτικής) Hot, με «δολοφονικές» ατάκες και κινήσεις, φωνή γρασαρισμένη και χροιά αναγνωρίσιμη όσο ελάχιστες στην Ελλ… βασικά, όχι, άστο, στην Ευρώπη είναι το σωστό! Η μπάντα δίπλα του, έμοιαζε σαν να είχε ταξιδέψει με χρονοκάψουλα κατευθείαν από την Sunset Strip των 80s και το αποδείκνυε τόσο εμφανισιακά, όσο και παικτικά. Με σύντομο, περιεκτικότατο set (“Viciouz Luv”, “Just for a nite”, “Teez Teezah” κλπ πιπεράτα άσματα από το μοναδικό τους ως τώρα άλμπουμ που λέγεται “II” – άντε βγάλε άκρη) και μια super διασκευή στο “Fox on the run” των SWEET, ήταν τόσο καλοί, που μου γέννησαν αμέσως την επιθυμία να τους ξαναδώ και να ακούσω γρήγορα νέα τους δισκογραφική δουλειά. Από κάτω, δεν υπήρξε ούτε ένας που να μην τους αποθέωσε. Τυχαίο; Άντε, μην αργείτε!
Με τον κόσμο να προσέρχεται με ικανοποιητικότατους ρυθμούς και σε εξίσου ικανοποιητικούς αριθμούς, οι BABYLON A.D εμφανίστηκαν με έναν εντελώς 80s τρόπο, που από μόνος του αρκούσε ώστε να βάλει φωτιά στο κοινό! Κι εδώ μπροστάρης ήταν, αναμενόμενο φυσικά, ο τραγουδιστής Derek Davis, ένας χαρισματικός frontman που έμοιαζε να «βγαίνει» από την σκηνή, να είναι τμήμα, κομμάτι της. Φωνητικά σε άψογη κατάσταση, αεικίνητος, επικοινωνιακός, ήξερε πότε να δώσει το μικρόφωνο στο κοινό και πότε να οδηγήσει ο ίδιος τη μπάντα. Και οι υπόλοιποι όμως, ήταν εξαιρετικοί: Τόσο οι βετεράνοι κιθαρίστες Ron Freschi (ίδιος ο μακαρίτης ο Scott Colombus με το μουστάκι που έχει) και John Matthews όσο και οι νεοφερμένοι Greg Pepe (μπάσο) και Dylan Soto (τύμπανα), «έδωσαν ρέστα»!
Με το συγκρότημα λοιπόν σε άψογη φόρμα, δεν ήταν διόλου δύσκολο οι κλασσικές επιτυχίες από τα δύο πρώτα, καταπληκτικά τους άλμπουμ, να ενωθούν με ωραίες στιγμές του παρόντος και να συνθέσουν ένα σύνολο τραγουδιών που εκτόξευσε τον ενθουσιασμό στα ύψη! Νομίζω πως το απόλυτο peak «πιάστηκε» στο “The kid goes wild”, με τα “Bang go the bells”, “Hammer swings down” και “So savage the heart” να ακολουθούν, αλλά το θετικότερο όλων είναι πως και τα καινούργια τραγούδια έτυχαν θερμής υποδοχής, κάτι που φανερώνει ότι οι τελευταίοι δύο δίσκοι μόνο απαρατήρητοι δεν περάσαν από τους οπαδούς και οι BABYLON A.D απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν «μπάντα που σέρνει το κουφάρι της, χωρίς λόγο ύπαρξης».
Ο ήχος ήταν πιο χύμα και πιο heavy metal από τον αντίστοιχο του studio, πάντα όμως σε πολύ καλά επίπεδα. Κάτι ακόμη που έκανε πολύ καλή εντύπωση, ήταν το γεγονός ότι ο Davis δεν έχανε ευκαιρία να ευχαριστεί το κοινό αλλά και να δείχνει την αγάπη και τον σεβασμό του για τη χώρα μας και την παγκόσμια κληρονομιά της. Ήταν ξεκάθαρο, οι BABYLON A.D χαίρονταν περισσότερο και από εμάς τους ιδίους τούτη την ιστορική, πρώτη τους συναυλία στην Ελλάδα. Στο encore, ακούσαμε το hit “Take the dog off the chain” και εκεί που νομίζαμε πως όλα τελείωσαν, με τα φώτα να ανοίγουν και μουσική να ακούγεται από τα ηχεία, ήρθε και δεύτερο απρόσμενο encore, όπου οι BABYLON A.D τίμησαν τη μνήμη του Ozzy, παίζοντας τα “War pigs” και “Paranoid”. Κρίμα για όσους βιάστηκαν να αποχωρήσουν, έχασαν μια εντελώς party φάση!
Κάπως έτσι και με τους Αμερικανούς να μη θέλουν να φύγουν από το Academy, βγάζοντας φωτογραφίες, μιλώντας με όλους και υπογράφοντας αυτόγραφα, τελείωσε η πρώτη και θέλω να πιστεύω όχι τελευταία, εμφάνιση του ιστορικού αυτού σχήματος στην Ελλάδα. Ζήσαμε και γράψαμε όλοι μαζί μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του rock στην πρωτεύουσα, με πένα την αγάπη για τη μουσική και τη νοσταλγία για εποχές που άλλοι έζησαν, άλλοι θα ήθελαν να ζήσουν αλλά εποχές που όλοι συμφωνούμε πως ήταν πιο αγνές, πιο ουσιαστικές και συνεπώς… καλύτερες!
Rockpages.gr, σας ευχαριστούμε!
Δημήτρης Τσέλλος
Φωτογραφίες: John Radiotopoulos / Yannis Dolas
SETLIST BABYLON A.D: 1. Back in Babylon 2. Wrecking machine 3. Hammer swings down 4. When the world stops 5. So savage the heart 6. Rome wasn‘t built in a day 7. Bang go the bells 8. Maryanne 9. Come on let roll 10. Super beast 11. Desperate 12. The kid goes wild 13. Take the dog off the chain 14. War pigs 15. Paranoid
