a
Όλοι όρθιοι! Στη τάξη έχει μπει ο δάσκαλος, διευθυντής και μετρ εκ Ιταλίας ορμώμενος. Οι θρύλοι και γερόλυκοι του “Rock progressive Italiano” BANCO DEL MUTUO SOCCORSO, είκοσι πέντε χρόνια μετά τη τελευταία κυκλοφορία τους, επιστρέφουν με συμβόλαιο στην Inside Out και με μια νέα άκρως αντιπροσωπευτική προσθήκη στη δισκογραφία τους με το “Transiberiana”. Η χαρά μου δύσκολα κρύβεται στο νέο και φυσικά στο άκουσμα του δίσκου που βρίσκει τη μπάντα του Vittorio Nocenzi σε πάρα, πάρα πολύ καλή φόρμα. Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Το ιταλικό progressive rock, το ορθόδοξο prog rock, μπορεί να μη το γνωρίζετε γιατί τέλος πάντων το γλωσσικό ζήτημα δημιουργεί εμπόδια σε μια ευρεία διανομή. Στους στενούς κύκλους όμως των φανατικών οπαδών του progressive rock και metal, το είδος, διότι περί είδους είναι το ιταλικό prog και όχι απλά μια γεωγραφική κατηγορία, είναι πολύ αγαπητό. Οι μπάντες πολλές και πρωτοποριακές: AREA, BANCO DEL MUTUO SOCCORSO, NEW TROLLS, GOBLIN, PFM (PREMIATA FORNERIA MARCONI). Τα ονόματα αυτά ξεπήδησαν στα τέλη των 60’s αρχές 70’s και πάτησαν γερά πάνω στα θεμέλια των THE BEATLES, PINK FLOYD, FRANK ZAPPA AND THE MOTHERS, GENTLE GIANT, EMERSON LAKE AND PALMER, KING CRIMSON, CARAVAN και πάει λέγοντας. Οι Ιταλοί όμως εκτός από μια ιδανική όσμωση των προαναφερθέντων, έφεραν και κάτι εντελώς δικό τους, κάτι ανεξήγητο που ο καλός οπαδός και γνώστης μπορεί και διακρίνει. Έτσι, παράλληλα με τους Βρετανούς γίγαντες GENESIS, YES, GENTLE GIANT, JETHRO TULL και άλλους, μπάντες όπως οι BANCO έγραφαν το δικό τους κεφάλαιο στην ιστορία και εξέλιξη του είδους στα 70’s όταν και άνθισε το είδος και οι εν λόγω μπάντες. Στην Ιταλία τους λατρεύουν και ουκ ολίγες φορές έχει πλέξει το εγκώμιο των Ιταλών ο Jordan Rudess. Οι BANCO έχουν προσφέρει τουλάχιστον τρία αριστουργήματα στη χρυσή εποχή τους ορθόδοξου progressive rock, το ομώνυμο ντεμπούτο του 1972 και το “Darwin!” της ίδιας χρονιάς και το 1973 το “Io sono nato libero”.
Το “Transiberiana” είναι ένας ακόμη πολύπλοκος, χειμαρρώδης και ολότελα old-school progressive rock δίσκος που αναμειγνύει τη τζαζ, ροκ και φολκ μουσική με τον Μπαχ με γερές δόσεις ψυχεδέλειας, λυρισμού όλα παντρεμένα με τον δυναμισμό, τη θεατρικότητα και βιρτουοζιτέ που προστάζει το είδος. Ο υπέρ Σιβηρικός του τίτλου είναι απλά μια μεταφορά για το ταξίδι της ζωής, της μουσικής και της μπάντας, με το ταξίδι να προσομοιώνεται με αβρότητα και δημιουργικό μένος στη μουσική του δίσκου. Δεν θα βρείτε εδώ τις μακροσκελείς συνθέσεις και τον στόμφο των 70’s αλλά σίγουρα μια πιο ώριμη και μετρημένη άποψη που έρχεται με το γήρας και την εμπειρία. Παρόλα αυτά, το “Transiberiana” ακούγεται νέο, φρέσκο και καθόλου παρωχημένο και παράλληλα χωρίς τις τετριμμένες τάσεις του ρετρό και της νοσταλγίας. Εν ολίγοις, εδώ οι BANCO DEL MUTUO SOCCORSO δεν αντιγράφουν τους εαυτούς τους και κάνουν αυτό που αγαπάνε και που ξέρουν καλύτερα από πολλούς παπατζήδες να κάνουν – απλό στην όψη αλλά βαθυστόχαστο ορθόδοξο progressive rock για όσους γνώρισαν τα 70s και για όσους τα έμαθαν μέσα από τη μουσική. Βαθμός για μια τόσο ιστορική και σημαντική μπάντα δε χρειάζεται ούτε αλλάζει τα δεδομένα αλλά μόνο για το χαμόγελο που μου φέρνει μετά από πολλά ακούσματα το “Transiberiana”, ο κάτωθι βαθμός είναι απλά μια νύξη για κάτι που δεν μετράται με τα δεδομένα σε μας μέτρα και σταθμά.
8 / 10
Φίλιππος Φίλης
