Αυτές τις ημέρες, ο Tobias Sammet, ηγέτης των EDGUY και AVANTASIA, ανακοίνωσε ότι ουσιαστικά βάζει τους πρώτους, στον πάγο, μέχρι νεωτέρας. Με αφορμή αυτό, αλλά κυρίως και την επέτειο 16 χρόνων από το πολύ καλό “Hellfire club”, είπαμε να κάνουμε Band of the week τους EDGUY. Κλασικά λοιπόν, διαβάζετε τη γνώμη των συντακτών του Rock Hard και ψηφίζετε τον αγαπημένο σας δίσκο. Ή και ανάποδα!

Στα μέσα των 00s, οι EDGUY, από σύσσωμο τον Γερμανικό Τύπο θεωρούνταν «το καλύτερο εξαγώγιμο προϊόν της χώρας» στο heavy metal και ο Tobias Sammet θεωρούνταν το παιδί-θαύμα του κινήματος! Είτε συμφωνεί κανείς, είτε διαφωνεί, αυτή είναι η αίσθηση που υπήρχε και θα μου επιτρέψετε να έχω απόλυτα προσωπική άποψη γι’ αυτό που πίστευαν οι Γερμανοί για τους EDGUY, έχοντας ταξιδέψει σ’ εκείνη τη χώρα, εκείνη ακριβώς την περίοδο για επαγγελματικούς λόγους, πλείστες όσες φορές, μαζί με ντόπιους δημοσιογράφους και εξέχοντα μέλη της μουσικής βιομηχανίας. “Vain glory opera”, “Theater of salvation”, “Mandrake”, αλλά κυρίως το “Hellfire club”, έδειχναν μία μπάντα έτοιμη να κυριεύσει το σύμπαν. Ο δε Tobias Sammet, χαρισματικός. Έχω χούι, όποτε βγάζει δίσκο να κάνω συνέντευξη μαζί του, γιατί είναι ένας από τους πιο θετικούς ανθρώπους που έχω συναντήσει, με τρομερά ανεπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ και φυσικά, χαρισματικός και ταλαντούχος όσο λίγοι. Έχω την εντύπωση όμως, ότι οι AVANTASIA μπέρδεψαν λίγο τη συνταγή. Άρχισαν να γιγαντώνονται με το που ξεκίνησαν και κατάπιναν τους EDGUY!!! Κάποια στιγμή οι EDGUY έγιναν η πιο «χιουμοριστική» πλευρά των AVANTASIA, μετά το γύρισαν σε πολύ πιο hard rock φόρμες, αφήνοντας στην άκρη το έντονο power metal στοιχείο, που συνέπιπτε με τους AVANTASIA και τελικά βρίσκονται να μην έχουν βγάλει δίσκο από το 2014. Σαν ένας νέος Jon Oliva, ο Sammet βλέποντας τους AVANTASIA να αποκτούν μέγεθος που δεν επιτρέπει να υπάρχουν άλλα γκρουπ που να ασχολείται (αυτό με τα δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη που λέμε), πήρε τη θαρραλέα απόφαση να βάλει το πρωτότοκο παιδί του στον πάγο, αλλά ταυτόχρονα, έχει πάρει κατά καιρούς μαζί του στους AVANTASIA και αρκετά μέλη των EDGUY (όπως είχε κάνει ο Oliva με τα πρώην μέλη των SAVATAGE στους TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA). Απ’ όλες τις στιγμές με τους EDGUY, δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη τους επίσκεψη στην Αθήνα, για την προώθηση του “Vain glory opera”, που την προηγούμενη μέρα είχε ρίξει μία από τις πιο καταστροφικές καταιγίδες όλων των εποχών στην Αθήνα, όταν μαζί τους ήταν ο –μακαρίτης πλέον- Andy Allendorfer, τότε αφεντικό της AFM, της εταιρίας τους εκείνα τα χρόνια και είχαμε πάει για σουβλάκια, χτίζοντας μια πολύ καλή προσωπική σχέση, με αποτέλεσμα, να λάβω προσωπική πρόσκληση να δώσω το παρόν σε μία από τις θρυλικότερες προακροάσεις που έχουν γίνει, για το ντεμπούτο των AVANTASIA, στο Μπόχουμ. Το παρακάτω τραγούδι, αποτελεί από τις πιο σταθερές αξίες, σε οποιοδήποτε dj set μου, την προηγούμενη δεκαετία.

Σάκης Φράγκος

Μία από τις μπάντες που έκανε αισθητή την παρουσία της τη χρυσή δεκαετία περίπου του Ευρωπαϊκού power metal, εκεί, από 1995 και μέχρι και το 2005. Με έναν χαρισματικό mainman, τον Tobias Sammet, που πέραν του πόσο εξαιρετικός συνθέτης είναι, με τεράστια πραγματικά αποδοχή από τους μεγάλους συναδέλφους του στο εξωτερικό, είναι και φανταστικός και πανέξυπνος άνθρωπος. Τίποτα δεν είναι τυχαίο και καμία καριέρα δε χαρίζεται, όσο και αν θέλουμε μερικές φορές να τα φορτώνουμε όλα στο “promotion” και μόνο. Βοηθάει εννοείται, αλλά μόνο του, δεν.
Οι έξι πρώτοι δίσκοι των EDGUY, του ενός εκ των δύο «παιδιών» του Tobias, είναι υψηλότατου επιπέδου. Ειδικά τα “Vain glory opera”, “Mandrake” και “Hellfire club” είχαν κάνει, δικαίως, τεράστια αίσθηση στο χώρο του power metal. Ταυτόχρονα, ο αθεόφοβος αυτός τύπος, είχε κυκλοφορήσει και τα δύο πρώτα AVANTASIA, δηλαδή σε διάστημα 7 ετών, μας είχε δώσει 8 δίσκους, όλους σε υψηλό επίπεδο. Δεν το λες και άσχημα, έτσι; O Tobias δεν ανακάλυψε τον τροχό στο power, αλλά ο λυρισμός του, σε συνδυασμό με το χάρισμα που έχει να δημιουργεί ευκολομνημόνευτες και όμορφες μελωδίες, συν η βοήθεια, ας πούμε, που είχε από ήδη καταξιωμένους power metal κυρίως καλλιτέχνες στο ξεκίνημά του ειδικά, βοήθησαν τη μπάντα να εκτοξεύσει πολύ γρήγορα τη φήμη της.
Ναι, έχει πέσει πάρα πολύ το επίπεδο των κυκλοφοριών των EDGUY. Μετά το “Hellfire club”, η μπάντα δεν ήταν ποτέ η ίδια, τόσο συνθετικά, όσο και ποιοτικά και ίσως και γι’ αυτό έχει αφοσιωθεί αποκλειστικά στους AVANTASIA και δικαίως, αφού είναι το «καλό χαρτί» του σαν καλλιτέχνης. Όμως εκείνοι οι πρώτοι έξι δίσκοι, έχουν ανάμεσά τους τουλάχιστον δύο, που αν κάναμε αφιέρωμα στους κορυφαίους του Ευρωπαϊκού power, θα ήταν χαλαρά μέσα.
Αγαπημένος άνθρωπος, σπουδαίος συνθέτης και καλλιτέχνης και μία μπάντα που δεν λάτρεψα μεν ποτέ, αλλά πάντα γούσταρα και ακόμα γουστάρω να ακούω. Σεβασμό στον Sammet, ασχέτως αν σας αρέσει η μπάντα ή όχι. Κομμάτι τώρα, σωθήκαμε. Αλλά ελέω και Hansi…

Φραγκίσκος Σαμοΐλης

Πιστεύω ακράδαντα ότι ο Tobias Sammet είναι μία μουσική ιδιοφυΐα, ένας άνθρωπος που κατάφερε σε μικρό σχετικά διάστημα να αναγεννήσει από τις στάχτες του ένα ολόκληρο ιδίωμα το οποίο δίχως ίχνος υπερβολής είχε αρχίσει να δείχνει τα πρώτα σημάδια κόπωσης στα τέλη της δεκαετίας του 90. Και ναι, μπορεί κάποιοι να θεωρούν τους EDGUY σαν μία φλωρο-μπάντα η οποία ειδικά τα τελευταία χρόνια αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται όμως δεν γνωρίζω πολλούς μουσικούς εκεί έξω που να κυκλοφόρησαν δίσκους σαν το “Mandrake” ή το “Theater of salvation” για να μην αναφερθώ καθόλου στους AVANTASIA, τα δύο πρώτα άλμπουμ των οποίων είναι απλησίαστα και σηματόδοτησαν μία άλλη εποχή στο χώρο.
Το “Hellfire club” είναι για τα προσωπικά μου γούστα ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει ποτέ οι EDGUY. Η προσθήκη hard rock στοιχείων με τους πάντα “ανάλαφρους” στίχους ταίριαξαν απόλυτα με το όλο κλίμα του δίσκου ενώ δεν υπήρχε metal club εκείνη την εποχή στην Αθήνα που να μην έπαιζε τα “King of fools” και “Lavatory love machine”. Οι EDGUY διένυαν την καλύτερη φάση στην καριέρα τους και η επιτυχία ήρθε δικαιολογημένα με το συγκεκριμένο δίσκο. Ακόμη θυμάμαι που είχαν έρθει τότε ο Tobias με τον κιθαρίστα Jens Ludwig σε κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών για το promo του δίσκου. Μετά τη συνέντευξη καθόμασταν στο φουαγιέ και έρχεται μία ευγενέστατη σερβιτόρα για να μας ρωτήσει αν θέλαμε να πιούμε κάτι. Ο Tobias πήρε μία μπύρα ενώ ο Jens ζήτησε αν είχαν…σοκολατούχο γάλα! Λίγα λεπτά μετά ερχόταν ο δίσκος με μία Heineken, ένα Jameson και ένα…Milko.

Σάκης Νίκας

Η παρέα του Tobias Sammet ξεκίνησε ως μια μέτρια power metal από την κεντρική Γερμανία, όταν όλη η χώρα απολάμβανε την δόξα της σκηνής, στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Η πόλη της Fulda, είναι μικρή και δίχως κάποιο ενδιαφέρον. Έτσι οι EDGUY γρήγορα έγιναν οι τοπικοί ήρωες και υπέγραψαν στην AFM. Η πρόοδός τους ήταν μεγάλη μέσα σε 5 άλμπουμ σε 5 χρόνια από το “Kingdom of madness” του 1997, ως το “Mandrake” του 2001. Με την μεταπήδησή τους στην Nuclear Blast, απλούστευσαν την μουσική τους και άλλαξαν την εικόνα τους, προσθέτοντας πολύ χιούμορ. Σε σημείο που οι EDGUY έγιναν η αστεία ενασχόληση του Tobias όσο αυτός δεν ασχολούταν με τους AVANTASIA. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την συνομιλία μας για την προώθηση του “Theater of salvation” με τον ίδιο να παίζει αποσπάσματα του πρώτου άλμπουμ των AVANTASIA μέσα από το τηλέφωνο και να με κάνει να αναγνωρίσω τους τραγουδιστές. Ο ενθουσιασμός του είναι πηγαίος και μεταδοτικός. Αυτός ο ενθουσιασμός κράτησε την σπίθα στους EDGUY, έστω και αν πλέον δεν υπάρχουν σχέδια για να συνεχίσει αυτή η μπάντα. Δεν φοβήθηκαν να πειραματιστούν, να εξελιχθούν, να αποτύχουν και να πετύχουν. Μια μπάντα που μας έδωσε σπουδαία δείγματα Γερμανικού power metal αν και τα μετέπειτα σκαμπανεβάσματά της ήταν λιγότερο ποιοτικά.”Tobi, Glory, Opera”.

Γιώργος “Rocket man” Κουκουλάκης

Τους EDGUY τους έζησα καλά, μαζί μεγαλώσαμε με τον Tobias. Όχι στην ίδια γειτονιά βρε πουλάκι μου, εννοώ πως είμαστε κοντά ηλικιακά και όταν ξεκινούσε την μπάντα του, ξεκινούσα και εγώ την περιήγηση στον θαυμαστό κόσμο του «χέβι μέτσολ». Τους είδα και στο ΡΟΔΟΝ το 1997 – 1998 πότε ήταν, μαζί με το νέο μεγάλο τότε project που ονομαζόταν IRON SAVIOR. Περιοδεία για το “Vain glory opera” τότε, ένα άλμπουμ που σε όλους ΜΑ ΟΛΟΥΣ τους power-άδες της εποχής εκείνης, έκανε ιδιαίτερη αίσθηση. Οι μετέπειτα κυκλοφορίες τους μου άρεσαν, μέχρι και το “Mandrake” του 2001. Μετά, έχασα κάθε ενδιαφέρον. Όχι, ούτε το άλμπουμ που είναι η αφορμή για αυτό το BOTW μου είπε κάτι το ιδιαίτερο. Θεωρώ πως ό,τι ήταν να δώσουν, το έδωσαν ως το 2001.  Δεν μου πάει να γράψω και κάτι περισσότερο ρε παιδί μου… μεγάλη προσωπικότητα ο Tobias, με τους AVANTASIA κατάφερε μεγαλόσχημα πράγματα, αλλά οι EDGUY και να μην είχαν υπάρξει ποτέ, ειλικρινά, δεν θα είχε στερηθεί η ανθρωπότητα και κάτι το τόσο πια καταπληκτικό. Χαρακτηριστικό δείγμα μπάντας που εκπροσωπούσε απόλυτα ένα είδος και παρήκμασε συγχρόνως με αυτό. Πλέον τους θυμάμαι μόνο με μια ρομαντική essence. Το υπέροχο τραγούδι που παρατίθεται, όμως, ομολογώ πως έχει έναν στίχο οδηγό – ζωής: “…And I realized, my best friend am I”.

Δημήτρης Τσέλλος

Είναι μερικές φορές που όταν μας ανακοινώνονται τα συγκροτήματα που έχουμε ως band of the week, ένα τεράστιο και σαρδόνιο χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο μου. Η ευχαρίστηση να γράψεις μερικά λόγια για τα αγαπημένα σου συγκροτήματα, ειδικά όταν αυτά βγάζουν από μέσα σου ένα μεγάλο κύμα νοσταλγίας, πραγματικά είναι κάτι μοναδικό. Για εμένα οι EDGUY είναι μία από αυτές τις μπάντες που μου το προκαλεί αυτό. Θεωρώ πως ο Tobias Sammet, συγκαταλέγεται επί ίσοις όροις δίπλα στους μεγάλους ευεργέτες του ευρωπαϊκού power metal. Μόνο τους AVANTASIA να βάλουμε ως έργο του φτάνει. Όμως θα αδικούσαμε έτσι ένα από τα πολύ αγαπημένα συγκροτήματα του είδους, που προσέφεραν τα μέγιστα, με δίσκους άχαστους, ποιοτικούς και εξαιρετικούς. Οι EDGUY είναι μία μπάντα που μέχρι και το “Rocket ride” το 2006 πήγαινε τρένο! Δυστυχώς ο χρόνος και αφοσίωση που έδωσε ο Sammet στους AVANTASIA, στέρησαν από τους EDGUY τα επόμενα χρόνια την έμπνευση γύρω από τις συνθέσεις του και αναπόφευκτα, πέρασαν σε δεύτερη μοίρα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, ότι ακολούθησε δισκογραφικά γι’ αυτούς, να βαδίζει στη σκιά του ένδοξου παρελθόντος τους. Ειλικρινά αγαπώ όλα τους τα άλμπουμ μέχρι και το “Rocket ride”, αλλά ξεχωρίζω τα “Vain glory opera”, “Mandrake” και το “Hellfire club”. Και έφτασα στο σημείο να νιώθω διπλή δόση νοσταλγίας, καθώς τα “Mandrake” και “Hellfire club” τα είχα αγοράσει την χρονιά της κυκλοφορίας τους. Το πως περνούν τα χρόνια έτσι, δεν θα το καταλάβω ποτέ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτοί οι δίσκοι θα μου κάνουν πάντα συντροφιά. Η επιλογή του τραγουδιού ήταν δύσκολη, αλλά σε αυτό εδώ έχω σπάσει τον αυχένα μου άπειρες φορές. Welcome to the freak show!!

Δημήτρης Μπούκης

Ποτέ μου δεν έκρυψα την αγάπη μου για το ευρωπαϊκό power metal. Από μικρό παιδί μέχρι και τις μέρες μας. Μεγάλωσα με μπάντες όπως οι HELLOWEEN, HAMMERFALL, BLIND GUARDIAN, STRATOVARIUS και φυσικά τους EDGUY! H παρέα τους Tobias Sammet μου έχει προσφέρει τεράστιες συγκινήσεις. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το σοκ που έπαθα ακούγοντας τα “Vain glory opera”, “Theater of salvation”, “Mandrake”. Θυμάμαι πόσο πολύ γούσταρα την ζωή μου όταν αποφάσισαν να κινηθούν σε πιο hard rock μονοπάτια με το “Hellfire club” αλλά και το “Rocket ride”. Ένα συγκρότημα που απολαμβάνει τον απόλυτο σεβασμό μου και θα τον έχει εσαεί! Λένε πως οι παιδικές μνήμες δεν σβήνουν ποτέ! Και εγώ τώρα, πρέπει να διαλέξω ένα αγαπημένο μου τραγούδι για να συντροφεύει το κείμενό… Δύσκολη επιλογή αλλά θα διαλέξω το τραγούδι που έπαιζε στο repeat όταν ήμουν 14 ετών.
“The beast is rising, it’s tantalizing”

Ντίνος Γανίτης

EDGUY για μπάντα της εβδομάδας, να σας πω την αμαρτία μου, δεν περίμενα ποτέ να δω. Mυστήριο τρένο οι Γερμαναράδες, ξεκίνησαν ως μεγάλη ελπίδα του power metal και όλοι τους ανακαλύψαμε στο τρίτο τους άλμπουμ “Vain glory opera” (τα σέβη μου σε όποιον τους είχε ακούσει πριν, προσωπικά δεν είχα ιδέα ούτε για την ύπαρξη τους τότε). Ένα πραγματικά κορυφαίο άλμπουμ για το είδος και από τις τελευταίες πολύ μεγάλες του στιγμές, με τις συμμετοχές των Timo Tolkki/Hansi Kursch να του δίνουν έξτρα πόντους. Γενικότερα η πρώτη τους δεκαετία μέχρι και το επίσης κορυφαίο “Hellfire club” (τόσο κορυφαίο που αρκετοί το θεωρούν το καλύτερο τους άλμπουμ), είναι γεμάτη δουλειές που στη χειρότερη των περιπτώσεων τις λες ποιοτικότατες, ενώ μετά λες και κάτι παθαίνουν, ο πήχης πέφτει αισθητά και η παρουσία τους γίνεται αραιή. Γι’ αυτό προφανώς υπάρχει λόγος και αιτία, που ονομάζεται AVANTASIA, το αρχικό project που στη συνέχεια εξελίχθηκε σε συνήθεια που έγινε λατρεία για τον ηγέτη του σχήματος Tobias Sammet. Tο παιδί-θαύμα έκανε λοιπόν άλλο ένα θαύμα με τους AVANTASIA και έχει βγάλει 8 δισκάρες μαζί τους από το 2001 μέχρι πέρυσι. Μοιραία οι EDGUY μπήκανε στο περιθώριο, ενώ ξεκάθαρα τα άλμπουμ που βγάλανε μετά το 2006 (βάζω και το “Rocket ride” ως δείγμα έμπνευσης και τσίπας ως ένα σημείο) δεν τα λες αντικειμενικά κακά, αλλά κάλλιστα μπορείς να τα πεις αχρείαστα. Δεν βοήθησαν και ιδιαίτερα στη γνώμη που είχε ο κόσμος για τη μπάντα (αυτό το EDGAY πήγαινε σύννεφο απ’ όταν έκαναν επιτυχία) και πλέον μοιάζουν μπάντα που είναι  ξεχασμένη στη λήθη. Μου ήταν πάντα συμπαθείς, δεν θεωρώ ότι πείραξαν ποτέ κανέναν ή προκάλεσαν, αλλά τα κόζια άλλαξαν με τον ακραίο ήχο συνεχώς να θριαμβεύει του μη ακραίου, κι έτσι έγιναν από τους πρώτους που πήρε η μπάλα. Έχω να θυμάμαι όμορφα πράγματα  και δε θα πω ποτέ το οτιδήποτε αρνητικό, τους έχω δει και ζωντανά να είναι διασκεδαστικότατοι, άμα δεν ήταν και απίστευτος ΦΑΦΛΑΤΑΣ ο Tobi και κράταγε χρόνο για να παίζουν περισσότερα κομμάτια (το άτομο έχει φάει γλιστρίδα, αν ανοίξει το στόμα δε σταματάει να μιλάει), όλα θα ήταν καλύτερα. Θα πάω κόντρα στο ρεύμα διαλέγοντας αγαπημένο τραγούδι αουτσάιντερ.

Άγγελος Κατσούρας

Αγαπημένος Tobias Sammet σήμερα και ο λόγος για το “Hellfire club” των EDGUY. Η επαφή μου με το συγκρότημα έχει υπάρξει κάπως επιφανειακή καθώς μετά από το “Hellfire club” σταμάτησα να ασχολούμαι μιας και μου αρέσουν επιλεκτικά άλμπουμ και κομμάτια τους, και αυτό διότι από ένα σημείο και πέρα μου ακούγονται υπερβολικά χαρούμενοι ακόμα και γλυκανάλατοι. Ωστόσο το εκπληκτικό “Vain glory opera” είναι ένα από τα βασικότερα και ιδανικότερα δείγματα euro power metal και το “Hellfire club” ακολουθεί μερικά βήματα πιο πίσω. Ξεκίνησα όμως αναφερόμενος στον Tobias Sammet κι αυτό διότι μιλάμε για έναν τρομερά δημιουργικό, ιδιοφυή και χαρισματικό μουσικό, συνθέτη, τραγουδιστή και frontman. Μπορεί επίσης να μην με αγγίζουν οι AVANTASIA αλλά και εδώ, θα ομολογήσω πως το ντεμπούτο τους είναι σπουδαίο και επιπλέον μιλάμε για ένα project με εκατομμύρια οπαδούς. Εκεί που θέλω περισσότερο να σταθώ είναι στο πόσο τρομερός τραγουδιστής και ερμηνευτής είναι πράγμα που συνειδητοποιεί κανείς ακούγοντας τις ερμηνείες του με τους AYREON και ειδικά στο τελευταίο δίσκο, το “The source” όπου έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και δίνει ρέστα και συγκεκριμένα στο “Planet Y is alive”. Ρίξτε μια αυτιά κι εκεί μόλις τελειώσετε την επανάληψη πάνω στους EDGUY και το “Hellfire club”.

Φίλιππος Φίλης

Τρέφω μεγάλη εκτίμηση προς το πρόσωπο του  Tobias Sammet. Εκτιμώ ότι είναι ένας πανέξυπνος, ταλαντούχος και διορατικός μουσικός. Οφείλω επίσης να πω ότι μου αρέσει πάρα πολύ η πορεία του με τους AVANTASIA . Όλα αυτά τα λέω επειδή για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν μου αρέσουν οι EDGUY. Για να γίνω πιο σαφής, μου αρέσει το είδος που παίζουν αλλά αν θελήσω να ακούσω κάτι ανάλογο θα προτιμήσω κάτι διαφορετικό, για παράδειγμα HELLOWEEN.  Εντάξει, δεν λέω, αντικειμενικά έχουν κυκλοφορήσει κάποιες αξιόλογες δουλειές όπως το “Vain glory opera” και το “Theater of salvation”,  σε γενικές γραμμές όμως δεν κόβω και τις φλέβες μου. Παρόλα αυτά, κι επειδή έχουμε τα γενέθλια του “Hellfire club” θα βάλω να ακούσω το συγκεκριμένο άλμπουμ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα αναθεωρήσω την αρχική μου άποψη.

Θοδωρής Κλώνης

Αφεντικό, να ένα άρθρο που δε θα διαβάσεις κατεβατά από μένα! Πάμε λοιπόν! Τους EDGUY τους είχα δει, κατά τύχη, σε ένα March Metal Day με TRISTANIA, SODOM, ANNIHILATOR το 2008. Διασκεδαστικότατο συγκρότημα live, συμπαθείς ως Γερμανικό power metal συγκρότημα (γνωστή η αδυναμία μου στη χώρα αυτή στο power), και από τα λίγα που σκαμπάζω για τη πάρτη τους, πολύ ωραία μουσική με μια ωραία αίσθηση του χιούμορ (τι video κι αυτό το “Superheroes”;). Ιθύνων νους, σε αυτούς, ένας άνθρωπος που όπως είχα πει και για τους AVANTASIA, μου είναι πολύ συμπαθής. Tobias Sammet, ωραίος frontman, λίγο πιο φαφλατάς απ’ όσο πρέπει αλλά χαλάλι του, μια και δεν έχει πει καμία χοντράδα και αυτό μετράει πολύ στα μάτια μου. Από κομμάτια τώρα, πάω για ένα πολύ λατρεμένο από τα λίγα που έχω ακούσει. Τυχαίνει να είναι από τον ακριβώς προηγούμενο (“Mandrake” (2001) ) απ’ αυτόν επ’ αφορμή του οποίου γράφτηκαν αυτές οι γραμμές (“Hellfire club” (2004) ). “After the storm, when the magic has gone, drown in the tears of a mandrake”

Γιάννης Σαββίδης