Θα μπορούσαν να είναι Μπάντα της Εβδομάδας όταν οι συντάκτες του ROCK HARD ανακήρυξαν το “Theories of flight” ως καλύτερο δίσκο του 2016. Με αφορμή όμως την επερχόμενη εμφάνισή τους στο Gagarin205, την Κυριακή 12/2, είπαμε να γράψουμε την άποψή μας για το αγαπημένο prog συγκρότημα και να ζητήσουμε τη βοήθειά σας, σχετικά με το ποιον από τους δίσκους τους, θεωρείτε τον κορυφαίο, ψηφίζοντας από κάτω…
Δεν έχω και τόσα πολλά να πω για μία από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες όλων των εποχών, που να μην έχω γράψει τα τελευταία χρόνια… Ο λυρισμός τους, η ατμόσφαιρα που αποπνέουν, τα μυθικά 7-λεπτα έπη τους, η μαγική φωνή του Ray Alder, τα εξωγήινα τύμπανα του Zonder, οι κιθαριστικές μελωδίες του Matheos… Τα “Parallels” και “Perfect symmetry”, υπήρξαν επί σειρά ετών σύντροφοι ζωής, «ευαγγέλια» στα οποία κατέληγα μετά από διάφορες καταστάσεις της ζωής μου. Το δε “Parallels”, ανήκει στους πέντε αγαπημένους μου δίσκους όλων των εποχών. Οι συνεντεύξεις με Matheos και Alder, αμέτρητες, πάντα με ωραίες ιστοριούλες. Αφήστε το γεγονός ότι το ROCK HARD τους έχει φέρει κιόλας στην Ελλάδα για την περιοδεία του “FWX”, οπότε η σχέση μας είναι ακόμα πιο ιδιαίτερη… Μπορείτε λοιπόν να μου πείτε έναν λόγο να ΜΗΝ πάω στη συναυλία τους, από τη στιγμή κιόλας που το “Theories of flight” ήταν και στην κορυφαία θέση στη λίστα μου με τα καλύτερα άλμπουμ του 2016; Υ.Γ. Για όσους επί χρόνια ψήφιζαν τους FATES ως το πιο αδικημένο συγκρότημα, η απάντησή μου είναι ότι αν ήταν έστω κι ελάχιστα διαφορετικοί ώστε να είχαν εμπορική επιτυχία, δεν θα είχαν τη μαγεία που έχουν τώρα… Οπότε καλύτερα «αδικημένοι» (παρά το ότι σίγουρα είναι κάτι που δεν επιδίωκαν οι ίδιοι)!!!
Σάκης Φράγκος
Όλοι έχουμε μία ιστορία για το πως γνωρίσαμε ένα συγκρότημα. Προσωπικά, δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν ο Γιώργος Παπαδημητρίου από το Happening μου πρότεινε στις αρχές του 1990 να τσεκάρω το νέο (τότε) άλμπουμ των FATES, το “Perfect symmetry”. «Ρε συ Τζωρτζ, είσαι σίγουρος… Αυτοί δεν θα είναι πολύ progressive για τα γούστα μου;», θυμάμαι να του λέω για να με διαβεβαιώνει ότι αυτό ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Είχε δίκιο! Από τότε έχει δημιουργηθεί μία σχέση απόλυτης λατρείας για το μοναδικό ίσως progressive group που μπορώ να ακούσω πολύ άνετα. Και μπορεί η κορύφωση να ήρθε ένα χρόνο μετά με το αξεπέραστο “Parallels” αλλά οι βάσεις είχαν τεθεί με την…τέλεια συμμετρία του “Perfect symmetry”. Κάθε φορά που βάζω να παίξει στο YouTube, το “Through different eyes” γυρίζω πίσω 27 χρόνια…στο MTV, στο Happening και στην πρώτη μου επαφή με τους FATES! Thanks, George!
Σάκης Νίκας
Πρώτο μου κείμενο πίσω στα παλιά μου λημέρια και αντί να είναι κάνα MANOWAR, με έβαλαν να γράψω για τους FATES WARNING. Ουφ…άντε να το δεχτώ και τούτο.
Πέρα από την πλάκα οι FATES WARNING, είναι από τα λίγα μου αγαπημένα prog metal συγκροτήματα. Ίσως να φταίει σε αυτό βέβαια το παρελθόν τους σαν ένα straight heavy συγκρότημα με επιρροές από MAIDEN, που πάντα έβρισκε τρόπους να βγει λίγο προς τα έξω ακόμη και αν ο δρόμος που ακολούθησαν ήταν καθαρά progressive.
Τώρα το να διαλέξεις το αγαπημένο σου άλμπουμ θα έλεγα ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο. Η χρυσή εποχή τους είναι μεταξύ “No Exit” και “A Pleasant Shade of Grey”. Το προφανές άλμπουμ που μάλλον θα επιλέξουν οι περισσότεροι είναι το τεράστιο “Parallels”, που είναι και ίσως και το πιο easy listening άλμπουμ τους, μιας και οι συνθέσεις είναι λίγο πιο προσιτές ακόμη και σ’ έναν ακροατή που δεν έχει καμιά σχέση με το prog. Αυτό όμως δεν επηρέασε φυσικά καθόλου την ποιότητα των συνθέσεων. Επειδή όμως σε αυτό το άλμπουμ οι FATES WARNING έκαναν ένα μεγάλο ατόπημα και χρησιμοποίησαν τον κύριο LaBrie στα αρμονικά φωνητικά του “Life in still water” και επειδή βέβαια σκοπός της ζωής μου είναι να «επεξεργάζομαι» τον καλό μου φίλο Σάκη Φράγκο σε ότι έχει σχέση να κάνει με DREAM THEATER θα διαλέξω το προηγούμενο άλμπουμ τους “Perfect Symmetry”… και είναι ότι λέει και ο τίτλος του. Εκπληκτικό progressive, φοβερές συνθέσεις του Matheos, η προσθήκη του Mark Zonder στα τύμπανα έδωσε άλλη ώθηση στην μπάντα και φυσικά ένας Adler από άλλον πλανήτη. Όσοι δεν το έχουν ακούσει ας κάνουν ένα δώρο στον εαυτό τους. Όσο για μένα; There’s nothing left to say.
Γιώργος Καραγιάννης
Αν ρωτήσεις κάποιον να σου ονομάσει μια τεράστια, από μουσικής προσφοράς, μπάντα αλλά και απίστευτα υποτιμημένη, οι περισσότερες πιθανότητες είναι να πάρεις ως απάντηση το όνομα των FATES WARNING. Και όχι άδικα. Μιλάμε για μια μπάντα με 33 χρόνια ζωής, μια μπάντα που, με την ίδια ευκολία που έπαιζε heavy/power στράφηκε στο progressive με απόλυτη επιτυχία και συνέχισε σε αυτόν τον αντιεμπορικό δρόμο παρά τις δυσκολίες. Αρκετά δύσπεπτοι για τον μέσο οπαδό, ακόμα και στις πρώιμες δουλειές τους, οι FATES WARNING κατάφεραν με την ποιότητα της μουσικής τους αλλά και με την μουσική κατάρτιση των μελών τους, να αποκτήσουν σχεδόν μυθικές διαστάσεις, ενώ κάθε νέα τους κυκλοφορία, όπως και κάθε live τους, γίνεται αντικείμενο συζήτησης για πολύ καιρό. Ελπίζω μόνο ο χρόνος να τους δικαιώσει και η έκφραση “υποτιμημένη” να φύγει από πάνω τους, έτσι ώστε όταν μιλάμε για αυτούς να λέμε αυτό που πραγματικά είναι. Μια τεράστια μπάντα. Το αξίζουν. Το κομμάτι που διάλεξα είναι από την πρώτη εποχή των FATES, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα μπορούσα να βάλω κάτι από τα λατρεμένα μου “Perfect Symmetry” ή “Parallels”.
Θοδωρής Κλώνης
Άλλη μια μπάντα που ξεκίνησα να ακούω στα πρώτα μου βήματα στο μεταλλικό χώρο. Αιτία το video clip για το αλησμόνητο “Point of View”, από το θρυλικό “Parallels”. Σαν είδος ποτέ δεν ήταν το αγαπημένο μου και πέρα από 2-3 μπάντες, δεν ακούω τίποτα παραπάνω ακόμη και σήμερα. Αυτό που με ιντρίγκαρε περισσότερο στη μπάντα, ήταν ο Mark Zonder, με τα εκπληκτικά drums του. Κάπου στη δεκαετία των ’00 έχασα επαφή με τη μπάντα, για να τους ξανακούσω το ’16 με τη πρόσφατη, πάρα πολύ καλή κυκλοφορία τους “Theories of Flight”. Το “Parallels” όμως εξακολουθεί να είναι ο αγαπημένος μου δίσκος!
Υ.Γ. Το drumming στο fade out του τραγουδιού έπρεπε να διαρκεί άλλα 10 λεπτά προς τέρψη μου!
Γιώργος Δρογγίτης
Η πρώτη μου επαφή με τους FATES WARNING ήταν ένα καλοκαίρι των 90’s σε Ελληνικό νησί. Ο μεγαλύτερος ξάδερφος, έκανε τότε ραδιοφωνική εκπομπή και ένα από τα τραγούδια που έπαιξε ήταν το “Orphan Gypsy” από το “The Spectre Within”. Από τότε μέχρι και σήμερα όποτε και αν το ακούσω μου δημιουργεί το ίδιο συναίσθημα να σταματάω ότι κάνω και να αφοσιώνομαι πλήρως στην ακρόαση του. Μαζι με το “Kyrie Eleison” από τον ίδιο δίσκο, απλά μου κέντρισαν το ενδιαφέρον να ακούσω τα albums τους. Αν και μετά τα 4 πρώτα albums τους απέκτησαν την φήμη που τους συνοδεύει μέχρι και σήμερα, δηλώνω φανατικός οπαδός εκείνης της περιόδου. Σαφώς και η δυάδα “Perfect Symmetry” – “Parallels” είναι ακατέργαστα αγαπημένα διαμάντια της συλλογής μου, φυσικά και οι μετέπειτα δουλειές τους είναι πολύ αξιόλογες αλλά ΠΟΤΕ δεν θα ξαναγράψουν ένα “The Sorceress”, το καλύτερο τραγούδι των FATES WARNING για τον γράφοντα. Δυστυχώς τέτοια τραγούδια δεν μπορεί πια να συνθέσει κανείς. Όπως επίσης είναι στενάχωρο ότι πια το USA power δεν σε «διασκεδάζει» τόσο, όσο αυτό των 80’s.
Θοδωρής Μηνιάτης
Δεν φημίζομαι για την πολύ στενή σχέση μου με την progressive σκηνή γενικότερα. Παρόλα αυτά οι FATES WARNING ήταν μια μπάντα που είχα επαφή με την δισκογραφία τους μέχρι και τα τέλη 90s, με το “Awaken the Guardian” να αποτελεί τον δίσκο που μου άρεσε περισσότερο απ’ ότι έχουν κυκλοφορήσει. Το τραγούδι που μου έρχεται στο νου ακούγοντας το όνομα τους είναι το “Guardian”, στο οποίο τα φωνητικά του John Arch είναι εξαιρετικότατα και οι μελωδίες…σου καρφώνονται στο νου.
Θάνος Κολοκυθάς
Άρχισα να ανακαλύπτω τους FATES WARNING με το που κυκλοφόρησε το “No exit”. O δίσκος αυτός μαζί με κάποια άλλα δισκάκια της ίδιας χρονιάς (το 1988 είχε ουκ ολίγα διαμάντια, μπορείτε να τσεκάρετε το αφιέρωμα στο 80’s fucking heavy metal) είχε ριζώσει πάνω στο πικάπ.
Ο power metal ήχος της μπάντας στον δίσκο αυτόν ήταν ιδανικός για την εφηβεία μου και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα όταν την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το “Perfect symmetry” να απογοητευτώ από τον ηχητικό προσανατολισμό της μπάντας, μιας και εγώ περίμενα κάτι ανάλογο με αυτό που είχα ακούσει λίγο καιρό πριν.
Δεν τον “έπιασα” τον δίσκο με την πρώτη είναι η αλήθεια, άλλωστε ο μουσικός προσανατολισμός που επιχείρησαν οι FATES στο “Perfect symmetry” ήταν ένα αρκετά παράτολμο βήμα τόσο για την εποχή όσο και για το μέχρι τότε μουσικό τους background. Ευτυχώς η αδικία από την πλευρά μου αποκαταστάθηκε το αμέσως επόμενο διάστημα (μέχρι που βγήκε το “Parallels” στα τέλη του 1991, ένας από τους πιο αγαπημένους και πολυπαιγμένους μου δίσκους ever).
Οκτώβριος του 1990 και οι FATES WARNING μαζί με τους SANCTUARY παίζουν στην Αθήνα. Έλα όμως που μια εβδομάδα μετά έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα και ο Kai Hansen με την νέα του μπάντα τους GAMMA RAY. Λόγω διαμονής στην επαρχία, πρέπει για οικονομικούς λόγους να διαλέξω ένα από αυτά τα δυο live. Δεν παίζουν και τα δύο. Διαλέγω τον Κai Hansen λόγω μεγάλης λατρείας στους HELLOWEEN και στο πρόσωπο του, αφοσίωση που κρατάει μέχρι σήμερα για τον αγαπημένο Γερμανό.
Έκτοτε, έχω δει τους FATES αρκετές φορές πάνω στην σκηνή και κάθε φορά μας ταξιδεύουν με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο. Για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια, ανυπομονώ τόσο πολύ να τους ξαναδώ live, και ο λόγος δεν είναι άλλος από το “Τheories of flight”, ένας ανεπανάληπτος δίσκος για μπάντα που δισκογραφεί 32 χρόνια και σίγουρα ο καλύτερος δίσκος τους από το “Pleasant…..” και μετά. Και επίσης είναι από τις φορές εκείνες που θέλω να ακούσω όσο περισσότερα τραγούδια από τον καινούργιο δίσκο παίξουν, αν είναι δυνατόν όλα . Θέλω να ακούσω το “Seven stars”, το “From the rooftops”,το “Τhe light and shade of things, το “The ghosts of home”, να θαυμάσω τον Joey με την απαράμιλλη ενέργεια του, το παίξιμο του Βobby για άλλη μια φορά, τον Ray τον αιώνιο νεανία και το coolness του Jim ενώ η σκηνή φλέγεται.
Μετράω μέρες για τις 12 του Φλεβάρη, SOS, ρε δεν πάμε καλά στα γεράματα…
Γιάννης Παπαευθυμίου
Το progressive metal το πιστεύω πως δεν είναι για όλους. Υπάρχουν προπονημένα αυτιά που καταλαβαίνουν και νιώθουν αυτή την μουσική πολύ καλύτερα από εμένα. Δηλώνω, όπως έκανα και στους PAIN OF SALVATION όταν τους είχαμε band of the week, πως δεν είμαι ο πιο ένθερμος υποστηριχτής αυτού του είδους, αλλά συγκροτήματα όπως οι FATES WARNING και οι DREAM THEATER δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν μόνο τον άπειρο σεβασμό μου, αλλά και με συγκεκριμένες αλμπουμάρες που έχουν κυκλοφορήσει μπόρεσαν να με βάλουν σε ένα είδος μουσικής που δεν μου είναι τόσο ελκυστικό όσο άλλα. Και οι FATES WARNING με το εξαίσιο album “Theories of flight” που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2016 μας φανέρωσαν για ακόμα μία φορά τι μπαντάρα είναι και πως συγκαταλέγονται ανάμεσα στα συγκροτήματα που χαίρουν άκρας εκτίμησης από ανθρώπους που έχουν διαφορετικά γούστα, μέσα στο πολυποίκιλο από είδη, heavy metal. Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε το γεγονός πως το album αυτό είχε μία θέση μέσα στις περισσότερες λίστες των συντακτών του ROCK HARD, όταν ψηφίζαμε για το καλύτερο album της χρονιάς, με αποτέλεσμα να βγει πρώτο. Η συναυλία τους πλησιάζει και πραγματικά αξίζει κανείς να δει ένα συγκρότημα αμέσως μετά την κυκλοφορία ενός τέτοιου δίσκου. Γι’ αυτόν τον λόγο και επιλέγω να μοιραστώ μαζί σας κάτι από την τελευταία τους δουλειά.
Δημήτρης Μπούκης
Ποιοτική και συνεπής μπάντα από τις λίγες οι FATES WARNING. Με επιπλέον προσόν τους τη συνεχή εξέλιξη του ήχου τους, πρέπει να συγκαταλέγονται στα ελάχιστα συγκροτήματα που μετά από μια πορεία 30 ετών και βάλε, δεν μου έχουν επιτρέψει να θεωρήσω έστω και ένα άλμπουμ τους ως αδύναμο, για να μην πω μέτριο. Αυτό πάντως που κυρίως μου έρχεται στο μυαλό στο άκουσμα του ονόματός τους, είναι η λέξη «συναισθηματικό» progressive metal. Να φταίει η γεμάτη συναισθηματισμό και χρώμα φωνή του Ray Alder; Ο πολλές φορές μελαγχολικός χαρακτήρας των συνθέσεων του ηγέτη τους, Jim Matheos; Οι ψαγμένοι, γεμάτοι νόημα στίχοι τους; Είναι τόσα τα κομμάτια που αφήνουν έναν εσωτερικό χείμαρρο συναισθημάτων να ξεχειλίσει κάθε φορά που τα ακούς… Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο αγαπημένος ύμνος όλων των οπαδών τους, από το κατά την άποψη μου κορυφαίο άλμπουμ της καριέρας τους, ένα αριστούργημα για το progressive είδος, το μοναδικό “Parallels” και προσωπικά από τα πλέον αγαπημένα μου τραγούδια όλων των εποχών. Ένα κομμάτι που 26 χρόνια μετά, με συναρπάζει το ίδιο, μιλώντας κατ’ ευθείαν στην ψυχή μου.
Χαρά Νέτη
FATES WARNING… Να εκφέρω άποψη για το συγκρότημα. Να πω τι; Πως μπορούν οι σκέψεις να μπουν σε ροή για μία από τις πλέον αγαπημένες μου μπάντες; Τους έμαθα ακούγοντας τα τρία πρώτα τους άλμπουμ, που ήταν αμιγώς heavy metal. Κάτι οι MAIDEN επιρροές τους, λίγο η φωνή του John Arch σε συνάρτηση με τις μελωδίες του Jim Matheos, με έκαναν να κολλήσω. Το σοκ βέβαια ήρθε με το άκουσμα του ‘’No exit’’ και το 22 λεπτών ΕΠΟΣ που ακούει στο όνομα ‘’The ivory gates of dreams’’. Ασύλληπτη σύνθεση που με έκανε να δω τα μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια με άλλο μάτι. Το νερό όμως είχε μπει στο αυλάκι ή το ποτάμι δεν έχει γυρισμό, διαλέξτε όποιο από τα δύο θέλετε. Οι FATES WARNING έχουν ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ στη δισκογραφία τους που θα έπρεπε να ακούσει οποιοσδήποτε ασχολείται με τη μουσική γενικότερα και όχι μόνο οι μεταλλάδες. ‘’Perfect symmetry’’, ‘’Parallels’’, ‘’A pleasant shade of grey’’, μέχρι και το περσινό ‘’Τheories of flight’’, αποδεικνύουν ότι μιλάμε για ένα τεράστιο μέγεθος που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην αγαπημένη μας μουσική. Τα λόγια στερεύουν μπροστά στο μεγαλείο των FATES WARNING οπότε πατάω το play για να μιλήσει η μπάντα αντί για μένα.
Ντίνος ‘’Benjamin Breeg’’ Γανίτης
Οι FATES WARNING ήταν, είναι και θα είναι μια λατρεμένη μπάντα σε προσωπικό επίπεδο, δηλώνω ξεκάθαρα fan boy του Μαθιού και της παρέας του. Επίσης έχω την άποψη πως μαζί με τους DREAM THEATER είναι μάλλον οι 2 πιο προοδευτικές και μεγαλύτερες μπάντες που έχουν αναδειχθεί στο progressive metal από την εποχή που εμφανίστηκαν, μιας και όρισαν, οδήγησαν και καθοδήγησαν όλη την σκηνή και όχι μόνο μέχρι και σήμερα. Οι WARNING έχουν καταφέρει να χαρίσουν αριστουργήματα στο χώρο και έχουν καταφέρει να ακολουθούν πάντα την εποχή κρατώντας τον χαρακτήρα τους αναλλοίωτο με το πέρασμα των χρόνων. Χαρακτηριστικό δε είναι το γεγονός πως οποιαδήποτε από τις 12 στούντιο κυκλοφορίες της μπάντας να ακούσεις και οποιοδήποτε lineup και αν είχαν, μπορείς εύκολα να τους αναγνωρίσεις, άντε να εξαιρέσουμε ίσως μόνο το ντεμπούτο τους. Ακόμα ένα παράδειγμα αυτού είναι πως παρά τα 9 χρόνια αποχής, οι δυο τελευταίες τους κυκλοφορίες συγκαταλέγονται στις καλύτερες prog δουλειές των τελευταίων ετών σχεδόν από όλα τα μέσα και τους κριτικούς, συν ότι μπαίνουν εύκολα στα highlight της καριέρας τους. Αγαπημένο άλμπουμ ακόμα και μετά από τόσα χρόνια δεν μπορώ να ξεχωρίσω, πάντα κοντράρομαι και πάντα θα κοντράρομαι, αγαπημένο κομμάτι ακόμα χειρότερα θα έλεγα, αλλά μιας και πρέπει θα επιλέξω κάτι που ο τίτλος τουλάχιστον είναι νόημα ζωής, ”Leave The Past Behind” από το έτσι και αλλιώς υπέροχο Parallels.
Παναγιώτης Γιώτας
FATES WARNING το σχήμα με τις μουσικές φάσεις που όρισε το Αμερικανικό progressive μακριά από τις μόδες και τα στάδια. Ξεκινώντας σαν ένα power metal όχημα για τα μουσικά όνειρα του ΕλληνοΑμερικανού κιθαρίστα Jim Matheos, αλλά η προσθήκη του χαρισματικού υψίφωνου τραγουδιστή Ray Adler, τους προβίβασε από ένα καλό αντίγραφο των IRON MAIDEN σε ένα σχήμα προοδευτικού metal, πρώτης σειράς.
Το δυναμικό του σχήματος θα αγγίξει τα μέγιστα με την προσθήκη των Mark Zonder, Joey Vera και η χρυσή εποχή του εσωστρεφούς progressive με τις σκοτεινές αναλαμπές θα κορυφωθεί με τα “Perfect symmetry”, “Parallels”, “Inside out” και το μνημειώδες concept “Pleasant shade of grey”. Οι FATES WARNING θα αραιώσουν την δισκογραφική παρουσία, αλλά κάθε νέα δουλειά, θα είναι γεγονός. Λυρικοί, τεχνικοί, μεταλλικοί όσο και μελωδικοί, αποτελούν το ιδανικό παράδειγμα σχήματος που δεν θα ξεπεράσει ποτέ τις underground ρίζες του αφοσιωμένο στο καλλιτεχνικό του όραμα, αλλά αδύναμο στο να το μοιραστεί με τις μάζες. Οι συναυλίες τους αποτελούν μυσταγωγία, στην Ελλάδα, αποτελούν στιγμές συγκίνησης και επικοινωνίας με το Θείο. Συνοπτικά, με ένα νέο άλμπουμ το “Theories of flight” , το καλύτερο της προηγούμενης χρονιάς στην κατηγορία του, στις αποσκευές του, μας επισκέπτονται για να διδάξουν, τί σημαίνει να παρουσιάζεις σκεπτόμενη μουσική επί σκηνής, χωρίς να χάνεις την επαφή με το συναίσθημα και την δύναμη. Μουσική για ανθρώπους με ανεπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
Λατρεμένοι FATES WARNING! Οι νότες του “Through different eyes” μου αρκούσαν όχι απλά να τους αγαπήσω, αλλά να είμαι εκεί. Σε κάθε συναυλιακό και δισκογραφικό ραντεβού. Και δε με έχουν απογοητεύσει ποτέ, σε σχέση με τους άλλους 2 μεγάλους του prog (τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται). Θα ακολουθήσω το πλήθος σε ότι αφορά τη σαφή προτίμησή μου στην Alder era και θα αρπάξω την ευκαιρία να ξανακούσω ολόκληρο το όνομα-και-πράγμα ‘Perfect symmetry”. Και δεν περνάνε και γρήγορα οι μέρες ρε γαμώτο, μέχρι να ξανασυναντηθούμε στο Gagarin 205…
Γιώργος Κόης
