Στην αρχή κάθε μήνα, βγάζουμε μία λίστα με τα Bands of the week. Στις αρχές του Μαρτίου, δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι ο κορονοϊός θα εξελισσόταν σε πανδημία και θα φτάναμε στο σημείο όχι απλά να ακυρωθούν/αναβληθούν συναυλίες, αλλά όλη η χώρα να μπει σε καραντίνα. Είχαμε προγραμματίσει, λοιπόν, αυτήν την εβδομάδα, να έχουμε Band of the week, τους Αμερικάνους melodic metallers, FIFTH ANGEL, οι οποίοι θα εμφανίζονταν στο Up The Hammers. Τελικά, όχι μόνο δεν κατάφεραν να έρθουν στην Ελλάδα, αλλά και ολόκληρο το φεστιβάλ αναμένεται να μεταφερθεί σε άλλη ημερομηνία (τουλάχιστον τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές). Αποφασίσαμε όμως, να μην αλλάξουμε τα πλάνα μας, να τιμήσουμε και το συγκρότημα, αλλά και τον θεσμό και να αφήσουμε τους συντάκτες του Rock Hard να μας πουν τη γνώμη τους, αλλά κι όλους εσάς να ψηφίσετε τον αγαπημένο σας δίσκο από τους FIFTH ANGEL.
Συγκροτήματα όπως οι LEATHERWOLF, SWORD, FIFTH ANGEL, DOKKEN, υπήρξαν πολύ αγαπημένα προς το τέλος των 80’s. Πραγματικά, το ομώνυμο ντεμπούτο των FIFTH ANGEL, θεωρώ ότι έχει την αρτιότερη πλευρά δίσκου βινυλίου, από σχήμα που παίζει καθαρό, αμερικάνικο, μελωδικό metal, όπως το λατρεύουμε. Όχι ότι η δεύτερη πλευρά πάει πίσω, αλλά συνεχόμενα τα “In the fallout”, “Shout it out”, “Call out the warning”, “Fifth angel”, “Wings of destiny” δεν τα βρίσκεις σε πολλούς δίσκους, ακόμα και στα 80’s όπου τα αριστουργήματα του ύφους αυτού, έβγαιναν το ένα μετά το άλλο. Η συνέχειά τους ήταν πολύ καλή (αν κι όχι εξίσου εντυπωσιακή), με το “Time will tell”, αλλά η διάλυσή τους το 1990 ήταν μάλλον αναπόφευκτη. Το 2018, επανήλθαν δισκογραφικά με το “The third secret”, που ήταν ένας πολύ τίμιος δίσκος, από ένα σχήμα που δεν έμεινε κολλημένο στο παρελθόν, αλλά έδειχνε να γνωρίζει σε ποιο έτος βρισκόμαστε και να προσαρμόζεται στα σύγχρονα δεδομένα, χωρίς να χάνει την ταυτότητά της. Απ’ αυτό και μόνο, έχουν το respect μου.
Σάκης Φράγκος
US metal. Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ, και θα ήταν σαν να έχω γράψει επτά σελίδες τετραδίου, γεμάτες ύμνους και επαίνους. FIFTH ANGEL, ένα από τα καλύτερα και πιο βαριά «χαρτιά» του, που με μόλις τρεις δίσκους έχουν «σφραγίσει» μια σκηνή τόσο ανεξίτηλα, που σχήματα με μεγάλες δισκογραφίες απέτυχαν να καταφέρουν. Με το πρώτο, ομότιτλο ΕΠΟΣ, μια κολώνα του αμερικάνικου power metal, άφθαρτο στον χρόνο και άφταστο σε ποιότητα. Με το “Time will tell” που έμοιαζε χαμένος κρίκος στην αλυσίδα των 80’s DOKKEN αριστουργημάτων. Με το πρόσφατο “The third secret”, που ήδη λογίζεται ανάμεσα στα καλύτερα άλμπουμ επανασύνδεσης όλων των εποχών, 29 χρόνια μετά το “Time will tell”. Σκέφτομαι, πόσες ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ έχουν σε τρεις δισκογραφικές δουλειές αυτοί οι τύποι, πόσο ΘΕΙΚΟ setlist μπορούν να συντάξουν, πόσο εύκολα και αβίαστα μπορούν αν βρεθούν σε μια απλά καλή μέρα, να μας στείλουν όλους για τσαγάκι του βουνού. Στην σκηνή του Up the Hammers, ενός festival που πλέον θεωρείται παγκόσμιο top στο είδος του, θα έπαιζαν «εντός έδρας», και θα ζούσαμε μια ακόμη μεγάλη συναυλιακή εμπειρία. Οι συνθήκες όμως είναι εξαιρετικά δύσκολες ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, όλοι νοιαζόμαστε για τους συνανθρώπους μας. Από την άλλη, εξακολουθούμε και στηρίζουμε τους διοργανωτές του Up the Hammers οι οποίοι έχουν κάνει πραγματικότητα μερικά από τα πιο τρελά μας όνειρα. Κάποια στιγμή θα έρθουν και οι FIFTH ANGEL, εμείς να είμαστε καλά. Αγαπημένος δίσκος; Σίγουρα το “Fifth angel”, παίζει μπάλα μόνο του. Αγαπημένο κομμάτι; Το τιτάνιο λυρικό έπος “Cry out the Fools”, όπου από την μία ο «πολύς» James Byrd στην κιθάρα και από την άλλη ο θεσπέσιος Ted Pilot στα φωνητικά, κλέβουν την παράσταση. Μόνο και μόνο για το solo του και το θεϊκό refrain του, αξίζει μια θέση στα καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών. Αν δείτε ένα ολόκληρο γαϊδούρι κάπου, κάποια στιγμή, σε κάποια γωνιά, να κλαίει σαν αυτό παιχτεί ζωντανά, εγώ θα είμαι, να ξέρετε.
Δημήτρης Τσέλλος
Δικαιωματικά η στήλη αυτήν την εβδομάδα καταπιάνεται με τους τεράστιους FIFTH ANGEL που ήταν να επισκεφθούν τη χώρα μας στο τέλος της εβδομάδας. Με τρία μόλις άλμπουμ στο ενεργητικό τους, έχουν καταφέρει να γράψουν τη δική τους ιστορία στο U.S. Power, κυρίως όμως με το ντεμπούτο τους που μνημονεύεται με θαυμασμό από πολλούς. Με ηγέτη τον εκπληκτικό ντράμερ Ken Mary, που πραγματικά σε πιάνει δέος αν δεις το βιογραφικό του, οι FIFTH ANGEL συνεχίζουν σε πείσμα των καιρών να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα. Να μας προσφέρουν ατόφιο heavy metal από τα βάθη της καρδιάς τους. Δεν χρειάζεται να πω πολλά περισσότερα.
Θοδωρής Κλώνης
Οι FIFTH ANGEL είναι άλλο ένα συγκρότημα που ουσιαστικά κατάφερε με μόνο δυο albums να μπει για πάντα στο πάνθεον όσων θέλουν να έχουν μια πλήρη άποψη για το πώς ηχούσε το Αμερικάνικο heavy/power metal την δεκαετία του 1980. Νομίζω ότι σε κάθε συζήτηση για το είδος, πάντα θα έχουν μια περίοπτη θέση και πάντα θα αναφέρεσαι σε αυτούς με άκρως τιμητικά σχόλια. Και τo “Fifth angel” του 1986 και to “Time will tell” του 1989 είναι δυο από τα αντιπροσωπευτικότερα δημιουργήματα στο όλο το heavy metal και θεωρώ πως αν αρέσκεσαι στο είδος δεν γίνεται να μην τα έχεις στην δισκοθήκη σου. Προσωπικά, όντας έφηβος οι FIFTH ANGEL ήταν από αυτά τα groups, που «κόλλησα» άμεσα, «βάζοντας» τους στην καθημερινότητα μου, αφού η μουσική και αυτών αποτέλεσε σε όλη την εφηβεία μου ένα ιδανικό και μόνιμο soundtrack όπου άκουγα μουσική. Μας χάρισαν τραγούδια που είχαν άκρως κολλητικές μελωδίες, στακάτα κιθαριστικά ριφ που σε συνέπαιρναν και ήταν σωστά δομημένα και δοσμένα στο κοινό από μουσικούς που έγραψαν το όνομα τους με χρυσά γράμματα στην metal ιστορία, δυστυχώς για μικρό διάστημα αφού μετά τις δυο δουλειές, «σίγησαν». Το 2018 αποφάσισαν να επαναδραστηριοποιηθούν δισκογραφικά, κυκλοφορόντας έναν πάρα πολύ αξιόλογο δίσκο που ήταν αρκετά κοντά στο ηχητικό παρελθόν τους, και αν μη το άλλο δεν πρόδωσε τα θέλω των οπαδών. Μακάρι στο εγγύς μέλλον να μας χαρίσουν και άλλες δουλειές που να ικανοποιήσουν τόσο πολύ το κοινό. Σίγουρα τα πρώτα δυο albums τους θα παραμείνουν αξεπέραστα αφού είναι δουλειές που δεν έχουν fillers και πρέπει αν ακούγονται από τις νεότερες γενιές ανελλιπώς και ασταμάτητα. Αν δεν έχετε ασχοληθεί μαζί τους, κάντε το γρήγορα γιατί θα βρείτε άλλο ένα σχήμα να «ερωτευτείτε» σφόδρα.
Θοδωρής Μηνιάτης
Δεν ξέρω τι να γράψω σε τούτες τις γραμμές για όλα αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα! Πραγματική χιονοστιβάδα, οι εξελίξεις τρέχουν από λεπτό σε λεπτό σε όλα τα επίπεδα. Προφανώς, ο τομέας συναυλίες δεν έμειναν απ’ έξω. Το Up The Hammers ακυρώθηκε και μαζί η ευκαιρία να δούμε ζωντανά τους FIFTH ANGEL. Για να μην το παίζω και έξυπνος, δεν είχα πάρει εισιτήριο. Η λογική έλεγε ότι θα έπαιρνα την ίδια μέρα για να δω ένα πολυαγαπημένο μου συγκρότημα. Οι FIFTH ANGEL είναι μία ακόμα μπάντα που την έχω μέσα στην καρδιά μου. Μελωδίες, ταχύτητα, φωνητικά που σαγηνεύουν, φοβερό κράμα. Τρεις δίσκοι, και οι τρεις εξαιρετικοί (μου άρεσε πάρα πολύ το περσινό come back). Θέλω να πιστεύω ότι η συναυλία θα γίνει κάποια άλλη ημερομηνία. Και όλοι εμείς που γουστάρουμε τους τρομερούς Αμερικάνους να τους αποθεώσουμε πάνω στο σανίδι…
Ντίνος Γανίτης
