a
Την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου, στο Κύτταρο, οι Τεξανοί FLOTSAM AND JETSAM έρχονται στη χώρα μας, για να μας προσφέρουν ικανές δόσεις heavy/thrash metal, οπότε λογικό είναι να είναι το “Band of the week” γι’ αυτήν την εβδομάδα στο ROCK HARD. Αφήστε που αποδείχτηκαν και πολύ δημοφιλείς στις τάξεις των συντακτών μας…
Ήταν η εποχή που παίρναμε τους δίσκους ΚΑΙ από τα εξώφυλλα… Και το εξώφυλλο με τον Γιαπωνέζο να κάνει χαρακίρι μου είχε κινήσει την περιέργεια. Και το γεγονός ότι ο Jason Newsted είχε πάει στους METALLICA… Ακούγοντας το άλμπουμ, έπαθα πλάκα. Θεωρούσα το “Escape from within” ανώτερο και από το “Fade to black”. Έκτοτε ακολουθούσα φανατικά τους FLOTS, με τα πάνω και με τα κάτω τους η σχέση μας, πάντα όμως με θετική προδιάθεση. Μην ξεχάσω ότι εκείνο το βινύλιο του “No place…” ανταλλάχθηκε από τον αδερφό μου για αξεσουάρ ποδηλάτου πριν από 20+ χρόνια, δεν άντεξα όμως στον πειρασμό και το ξαναγόρασα!!!
Σάκης Φράγκος
Τους Flotsam & Jetsam, τους έχω ταυτίσει με το δίσκο ογκόλιθο “Doomsday For The Deceiver”. Τον ξέθαψα πιτσιρικάς μαθαίνοντας ότι σε αυτόν συμμετείχε ο Jason Newsted και κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι στην μουσική των “F&J”. Μακράν και με διαφορά ο αγαπημένος μου δίσκος από την δισκογραφία τους και το ομώνυμο τραγούδι ένα από τα καλύτερα που έχω ακούσει γενικότερα ever. Την ίδια ανατριχίλα (20+ χρόνια τώρα) έχω κάθε φορά στο άκουσμα των 0:30 δευτερολέπτων στο outro του τραγουδιού…Τι έπος Goddammit’!!!
Θάνος Κολοκυθάς
Αν και δε συνηθίζω να είμαι της λογικής “Ο πρώτος δίσκος ήταν καλύτερος”, αναμφίβολα για τους FLOTSAM AND JETSAM πιστεύω ότι μετά τα “Doomsday for the deceiver” και “No place for disgrace” έχασαν την αίγλη τους, μαζί με το ενδιαφέρον μου. Από τα ιδιαίτερα κομμάτια τους θα ξεχωρίσω το “Metalshock”, τόσο για την πανέμορφη – κοντινότερη σε μπαλάντα- εισαγωγή του, όσο και για τη δυναμική του κομματιού στη συνέχεια.
Ειρήνη Τάτση
Αγνό και παραδοσιακό thrash metal από μία μπάντα που μπορεί να μην άγγιξε την επιτυχία άλλων συγκροτημάτων του χώρου αλλά που κυκλοφόρησε δίσκους που συγκαταλέγονται ανάμεσα στους καλύτερους της thrash!
Δημήτρης Μπούκης
Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός με τους FLOTSAM & JETSAM. Με δυο δίσκους διαμάντια όπως είναι το “Doomsday For The Deceiver” και το “No Place For Disgrace”, θα περίμενε κανείς ότι η επιτυχία θα ήταν δεδομένη. Δυστυχώς κάπου το έχασαν στην πορεία, με ανούσιες δουλειές και λανθασμένες κινήσεις. Ευτυχώς με το νέο τους ομότιτλο άλμπουμ φαίνεται να αποκαθίσταται η τάξη. Με λίγα λόγια, μιλάμε για το άλμπουμ που θα έπρεπε να έχουν κυκλοφορήσει μετά το “No Place”. Ένα πραγματικά ολοκληρωμένος δίσκος με εκπληκτικές συνθέσεις που κυριολεκτικά θερίζουν κεφάλια, ενώ δεσπόζει η επιβλητική παρουσία του Eric A.K. με την φωνάρα του να στέκεται αγέρωχη στο πέρασμα του χρόνου. Είναι ο δίσκος που χρωστούσαν στους οπαδούς τους, μα πάνω από όλα στους ίδιους τους εαυτούς τους. Flots till Death!
Θοδωρής Κλώνης
Μπορεί να θεωρούνται ο Πανιώνιος του thrash κινήματος. Μπορεί να έγιναν γνωστοί λόγω του Jason Newsteed. Χίλια δυο μπορεί. Δεν παύει όμως οι Αμερικάνοι να είναι μια μπαντάρα που γουστάρω απίστευτα πολύ. Και μπορεί να έχουν μείνει στην ιστορία για τις δύο πρώτες υπερδισκάρες τους, εγώ όμως κόλλησα με το “When the storm comes down”. Τιτάνες!
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
Οι FLOTSAM AND JETSAM ήταν πάντα στο μυαλό μου μια από τις περιπτώσεις συγκροτημάτων που έμειναν πίσω από τους μεγάλους του thrash για μια σειρά από λόγους που κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει. Αυτό όσο περνάν τα χρόνια μοιάζει όλο και περισσότερο ανεξήγητο, αφού η παρακαταθήκη τουλάχιστον των δυο πρώτων δίσκων δεν προιδέαζε σε καμία περίπτωση πως αυτή η μπάντα θα μπορούσε να μείνει στην απ’ έξω, συν το ότι συνέχισαν να είναι αξιοπρεπέστατοι και στην πορεία, ενώ χρειάστηκε να ξεπεράσουν και αρκετές δυσκολίες στην πορεία. Η συγκεκριμένη επιλογή γίνεται κυρίως, γιατί είναι ένα από αυτά τα πραγματικά εντυπωσιακά κομμάτια που υπάρχουν στο thrash και που κατορθώνουν όχι μόνο να μην κουράσουν μέσα στα σχεδόν 8μισυ λεπτά που διαρκεί, κάτι ασυνήθιστο για το είδος, αλλά με την γεμάτη περιπέτεια δομή του να καταφέρνει να κρατήσει το αυτί σου σε έξαρση μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Παράλληλα έχει την ικανότατα να μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στην μνήμη σου από το πρώτο κιόλας άκουσμα του.
Παναγιώτης Γιώτας
Δε νομίζω ότι θα πρωτοτυπήσω λέγοντας ότι το “Doomsday for the deceiver” δεν είναι μονάχα το καλύτερο άλμπουμ των FLOTSAM αλλά ταυτόχρονα ένα από τα πιο υποτιμημένα διαμάντια του Αμερικάνικου thrash το οποίο είχε την ατυχία (ή αν προτιμάτε την…τύχη) να κυκλοφορήσει την ίδια περίοδο με τους μεγαλύτερους ογκόλιθους του ιδιώματος. Το “Iron tears” είναι το αγαπημένο μου τραγούδι ever αυτών των τύπων από το Phoenix και θεωρώ ότι είναι ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι τους από την πρώτη περίοδο…αυτό και το “Hammerhead”. Προλαβαίνω να επιλέξω άλλο τραγούδι…;
Σάκης Νίκας
Ένα χαρακτηριστικό κομμάτι από αυτή την ΤΕΡΑΣΤΙΑ δισκάρα! Αν είχαν περισσότερη τύχη θα ήταν στα μεγάλα ονόματα της σκηνής.
Λευτέρης Τσουρέας
Ποτέ μεγάλος οπαδός της μπάντας (ούτε του είδους), αλλά ο δεύτερος δίσκος των Αμερικανών, “No place for disgrace”, κοσμεί ακόμα τη δισκοθήκη μου. Δε τρελαίνομαι για τη μουσική τους, αλλά με αυτό το άλμπουμ έχω πολλές μνήμες. Είναι από τα πρώτα βινύλια που άκουσα ποτέ. Υπάρχει ένα τραγούδι, το οποίο ακόμα και σήμερα το λατρεύω. Ποιο άλλο, από το “Escape from within”.
Γιώργος Δρογγίτης
Είσαι στην εφηβία και ακούς heavy metal. Μια απο τις αγορές σου μετά απο παρότρυνση φίλου είναι το “Doomsday For The Deceiver” των Flotsam And Jetsam. Λόγω ηλικίας το αγοράζεις αρκετά χρόνια μετά. Πας σπίτι και βάζεις το βινύλιο στο πικάπ. «Κατεβάζεις» την βελόνα και ακούς το εναρκτήριο τραγούδι “Hammerhead”. “Χάνεσαι” για κάποια λεπτά της ώρας αφού δεν σε απασχολεί τι γίνεται γύρω σου. Από τότε έχεις το ίδιο συναίσθημα κάθε φορά που το ακους. Κάτι που από ότι φαίνεται δεν θα πάψει ποτέ να συμβαίνει.
Θοδωρής Μηνιάτης
Δυστυχώς, τους FLOTSAM AND JETSAM πολλοί τους έμαθαν από τη μετακίνηση του Jason Newsted στους METALLICA κι όχι επειδή είχαν βγάλει ένα από τα σημαντικά thrash albums και ντεμπούτα. Το γεγονός αυτό και μόνο τους εντάσσει στην κατηγορία των αδικημένων συγκροτημάτων. Σαν να μην έφτανε αυτό, το “No Place for Disgrace”, που έσκασε μύτη 2 χρόνια αργότερα, πέρασε στα ψιλά κι ας ήταν ίσως το καλύτερό που κυκλοφόρησαν οι JETSAM στην καριέρα τους. Όποιος λοιπόν δεν έχει ασχοληθεί, ας κάνει τη χάρη στον εαυτό του και να βάλει τη δισκάρα αυτή να παίζει στην τσίτα και δε θα το μετανιώσει…
Θανάσης Μπόγρης
Το “No place for disgrace” ήταν το πρώτο album που άκουσα από τους FLOTS στα τέλη των 80΄s και μέχρι και σήμερα αποτελεί και το αγαπημένο μου από την δισκογραφία τους. Το παρακάτω κομμάτι είναι μιας προφανής επιλογή, ακούγεται όμως ολόφρεσκο όπως και το 1988 που κυκλοφόρησε.
Τους είδαμε πέρσι τον Μάιο στο An club και πραγματικά σκοτώνουν. Οποίος δεν τους έχει ζωντανά, ας σπεύσει αυτήν την φορά. Δεν θα χάσει.
Γιάννης Παπαευθυμίου
Από κάτω, μπορείτε να ψηφίσετε ποιο από τα δύο κλασικά άλμπουμ των FLOTSAM AND JETSAM προτιμάτε: Το “Doomsday for the deceiver” ή το “No place for disgrace”;
