Οφείλω να ομολογήσω ότι η σχέση μου με τους MAYHEM, είναι εντελώς επιδερμική, παρότι τελικά, μόλις συνειδητοποίησα ότι τους έχω δει τρεις φορές (δύο στην Ελλάδα και μία στο εξωτερικό). Γενικώς, το black metal που πρεσβεύουν, ως μουσικό κίνημα δεν με αντιπροσωπεύει, δεν το κατανοώ κι ως εκ τούτου δηλώνω αναρμόδιος να κρίνω το σχήμα. Αίσθησή μου είναι ότι τα γεγονότα που συνέβησαν στη Νορβηγία στις αρχές της δεκαετίας του ’90, έδωσαν τέτοιο hype στα συγκροτήματα και τις κυκλοφορίες τους, που ήταν δυσανάλογο της πραγματικής τους αξίας. Στα αυτιά μου, για παράδειγμα, το “Grand declaration of war” ακούγεται πολύ καλύτερο από το “De mysteriis…”, αλλά η ιστορία έχει ήδη γραφτεί και είμαι πολύ περίεργος να δω, πόσοι θα πάνε τελικά στο Fuzz να ακούσουν το δίσκο καθ’ ολοκληρία… Το κομμάτι που βάζω, μπαίνει μόνο και μόνο λόγω του γνωστού ντεκόρ με τις γουρουνοκεφαλές στις συναυλίες τους κι όχι λόγω προσωπικού γούστου!!!
Σάκης Φράγκος
Με τους MAYHEM έχω άρρηκτη σχέση από την πρώτη μου επαφή με το black metal στα early 90’s. Ήταν και το συγκρότημα που έτρεφαν το μεγαλύτερο σεβασμό οι μεγαλύτεροι μου φίλοι. Με τον Dead ό,τι ηχογράφηση υπήρχε σε bootleg την αγοράζαμε δίνοντας πεντοχίλιαρα χωρίς ενδοιασμό. Ένα από αυτά έχει και πολύ καλό ήχο και ακόμα και σήμερα το ακούω με μεγάλη ευχαρίστηση. Όταν κυκλοφόρησε επιτέλους το “De mysteriis dom sathanas” δεν έσπευσα – δυστυχώς – να το πάρω και αρκέστηκα σε μια αντεγραμμένη κασέτα. Τα φωνητικά του Attila ήταν ριζοσπαστικά, αλλά σε κομμάτια όπως το “Funeral fog” προτιμώ χίλιες φορές περισσότερο τον Dead. Και το “Live in liepzig” ήταν το ευαγγέλιο μας για τους MAYHEM!
Όταν όμως επαναδραστηριοποιήθηκαν με προσωπική επιλογή του Hellhammer, να είναι στην ηλεκτρική καρέκλα του αντικαταστάτη του Euronymous, o Blasphemer, τότε η σχέση μου μαζί τους έγινε ακόμα πιο έντονη, μιας και αγωνιούσα για κάθε τους βήμα μετά το φοβερό ηχητικά “Wolf’s lair abyss” – ίσως το μοναδικό βινύλιο της Misanthropy που δεν ακούγεται τόσο καλά όσο το CD!
Με τον Rune Eriksen κυκλοφόρησαν συνολικά 3 full length albums και 1 EP. Το “Grand declaration of war” το έκανα εικόνισμα, στο “Chimaira” κατάλαβα πως έκαναν στροφή σε κάτι πιο primitive για τους οπαδούς που απογοητεύτηκαν – κυρίως – από το τρίτο μέρος της τριλογίας που υπάρχει στο “Wolf’s lair abyss” και στο “Grand declaration of war”. Εκεί που κυριολεκτικά μου χάθηκε το μυαλό ήταν στο “Ordo ad chao” που είναι ό,τι πιο ολοκληρωμένο έβγαλαν οι MAYHEM στην ιστορία τους. Εκεί μέσα η χημεία Blasphemer-Attila έφτασε στο απόγειό της και καθόλου τυχαία μετά τη φυγή του ένιωσα ότι το κεφάλαιο MAYHEM και καινούριο υλικό απλώς τελείωσε για πάντα. Καθόλου τυχαία έβγαλαν δίσκο μετά από πολλά χρόνια, κι αντί να περιοδεύουν για να τον προωθήσουν, αποφάσισαν να βγουν στο δρόμο παίζοντας καθ’ ολοκληρία το “De mysteriis dom sathanas”.
Live τους είδα σε όλες τις εμφανίσεις τους στην Αθήνα και μου έχει αποτυπωθεί περισσότερο στη μνήμη η πρώτη τους εμφάνιση με τον Attila στο AN club. Εκεί ο Attila με δύο μικρόφωνα έκανε κυριολεκτικά επίδειξη δύναμης, κάνοντάς μας να ξεχάσουμε για πάντα τις δύο προηγούμενες εμφανίσεις τους. Ήταν με τον Maniac στα φωνητικά το 1999 στο Woodstock – γίνεται να ξεχάσει κανείς τους μπαστακωμένους σεκιουριτάδες να κρύβουν τους MAYHEM καθ’ όλη τη διάρκεια του live και η δεύτερη που έκαναν ό,τι ήθελαν στο AN club για το “Grand declaration of war”. Μετά από το AN club το 2005, οι διοργανωτές πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να γεμίσουν μεγαλύτερο venue, αλλά το Gagarin είχε μόλις 500-600 fans που αποσβολωμένοι είδαν έναν αλλόκοσμο frontman να οπτικοποιεί το απόλυτο black metal performance! Η τελευταία τους στο Sin city ήταν αποκαρδιωτική ηχητικά και γενικότερα, έχοντας δύο κιθαρίστες που ήταν απλώς εκτός κλίματος.
Ευκαιρία μεγάλη να τους δω να παίζουν το “De mysteriis dom sathanas” στο Fuzz club, στο οποίο θα παίξουν και τρία επιπλέον κομμάτια – για να δούμε τι θα επιλέξουν! Και μετά θα τους ξαναδώ στο Brutal Assault τον Αύγουστο, οπότε το κεφάλαιο MAYHEM καλά κρατεί εν έτει 2017, χωρίς να προωθείται καινούριο υλικό! Blasphemer έφυγες και άφησες πίσω σου συντρίμμια όπως λέει και το λαϊκό άσμα…
Λευτέρης Τσουρέας
Από τις πιο επιδραστικές μπάντες στο χώρο του Black Metal και ένα όνομα που έχει συνδεθεί με δολοφονία, εμπρησμούς εκκλησιών, αυτοκτονία κτλ. Αναμφισβήτητα στο παλμαρέ τους έχουν -κατ’ εμέ- τον έναν από τους τρεις καλύτερους δίσκους που έχει κυκλοφορήσει ποτέ στον χώρο, τον “De Mysteriis Dom Sathanas” και έναν από τους καλύτερους frontmen αυτή την στιγμή, τον τεράστιο Attila. Η δισκογραφία τους από εκεί και πέρα δεν έχει δίσκους που πιάσανε αυτό το επίπεδο συνθέσεων αλλά παρόλα αυτά κυκλοφορούν καλούς δίσκους, με την τελευταία τους κυκλοφορία να με ικανοποιεί αρκετά. Εν αναμονή της εμφάνισης τους με τον τεράστιο Attila να μας «αρρωσταίνει» για μία ακόμα φορά.
Θάνος Κολοκυθάς
Δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα δεν έχουν ήδη ειπωθεί για τους MAYHEM. Τεράστιο κομμάτι της black metal ιστορίας, επηρεάζοντας το είδος μουσικά και αισθητικά όχι μόνο στα πρώτα τους βήματα αλλά και αρκετά αργότερα μέχρι και την αυγή των 00’s με το ασύλληπτο “Grand Declaration Of War”. Μπάντα που δεν επαναπαύτηκε καλλιτεχνικά, αλλά συνεχώς άλλαζε πρόσωπα, όχι μόνο προσαρμοζόμενη σε κάθε εποχή, αλλά και ευρισκόμενη μπροστά από τις εξελίξεις πολλές φορές, βάζοντας τα σκαλοπάτια στα οποία πάτησαν οι επόμενοι. Όσο αφορά τις κορυφές τους και προσωπικά αγαπημένα, το “Deathcrush” αποτελεί μια από τις πιο ακραίες metal ηχογραφήσεις, όχι μόνο για την εποχή του αλλά ακόμη και για τα σημερινά δεδομένα, ενώ το μεγαλείο του “De Mysteriis Dom Sathanas”, δεν πρόκειται να ξεπεραστεί ποτέ και από κανέναν.
Νίκος Χασούρας
Με όνομα βαρύ σαν ιστορία και με ιστορίες γύρω τους που αγγίζουν τα όρια του αστικού μύθου, οι MAYHEM έχουν εδραιωθεί ως πρωτοπόροι του νέου κύματος του black metal. Οπωσδήποτε όλα τα γνωστά γεγονότα που συνδέονται με το όνομά τους, έπαιξαν το ρόλο τους όσον αφορά τη φήμη της μπάντας, θα ήθελα όμως να αναφερθώ καθαρά στη μουσική πλευρά των Νορβηγών. Και εδώ μιλάμε πραγματικά για όλεθρο. Ωμό black metal με τις επιρροές από VENOM και BATHORY να είναι κάτι παραπάνω από έντονες, αλλά και με τον δικό τους προσωπικό ήχο, οι MAYHEM ευτύχησαν να έχουν στις τάξεις τους έναν από τους καλύτερους ντράμερ, όχι μόνο στο χώρο του metal αλλά και γενικά στο rock, και έναν από τους πιο επιδραστικούς frontmen στο χώρο του black metal. Παρά τις όποιες δυσκολίες, οι ΜΑΥΗΕΜ εξακολουθούν να ηχογραφούν αξιόλογους δίσκους και να περιοδεύουν ανά τον κόσμο, αν και ξέρουν πολύ καλά και οι ίδιοι ότι το ντεμπούτο τους, το διαβόητο “De Mysteriis Dom Sathanas” είναι ένα έπος που δεν θα καταφέρουν να ξεπεράσουν.
Θοδωρής Κλώνης
Σε καμία περίπτωση δεν θεωρούμαι οπαδός του black metal, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχω πολλές αγαπημένες μπάντες από αυτό το είδος. Η διαφορά είναι πως κάποιες μπάντες που θεωρώ εγώ black metal και τις λατρεύω, οι οπαδοί του black metal δεν τις γουστάρουν καθόλου, όπως οι DIMMU BORGIR και κάποια συγκροτήματα που αποτελούν τους τιτάνες του είδους, εγώ δεν τα κάνω κέφι. Στην δεύτερη περίπτωση ανήκουν οι MAYHEM, για τους οποίους αναγνωρίζω φυσικά το γεγονός πως το μεγαλύτερο ποσοστό των συγκροτημάτων του είδους είναι επηρεασμένο από αυτούς. Από την επιρροή τους δεν ξέφυγαν ούτε οι πολύ αγαπημένοι μου, IMMORTAL. Το συγκρότημα όμως αυτό ποτέ δεν με τράβηξε καθώς δεν βρήκα κάτι που να μου αρέσει στην μουσική τους. Τι να κάνουμε, δεν είναι όλα τα συγκροτήματα για όλους.. Το συγκρότημα βέβαια εκτός από τον ακραίο ήχο του, φημίζεται και για ιστορίες που έχουν συγκλονίσει την κοινή γνώμη. Η αυτοκτονία του Dead, το κάψιμο των εκκλησιών και φυσικά η περιβόητη δολοφονία του Euronymous από τον Varg Vikernes, είναι τα σκοτεινά σύννεφα που το συγκρότημα κουβαλάει μέχρι σήμερα.
Υ.Γ. Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω πως από το συγκρότημα έχει περάσει ένας από τους καλύτερους drummer του ακραίου ήχου, ο Hellhammer.
Δημήτρης Μπούκης
Στο συγκεκριμένο band of the week το αποτέλεσμα νομίζω πως είναι γνωστό πριν καν ξεκινήσει κάποιος να διαβάζει. Όταν μιλάμε για την μπάντα που ξεκίνησε την όλη underground φάση στην Σκανδιναβία και είναι μέσα στους προπάτορες του black metal, που χρειάστηκαν 10 χρόνια για να κυκλοφορήσει το πρώτο της ολοκληρωμένο άλμπουμ και μέσα σε αυτήν την δεκαετία έχεις demo, EP, δολοφονίες, αυτοκτονίες, κάψιμο εκκλησιών και μια ίντριγκα και παρασκήνιο που δεν έχει δει ποτέ ο χώρος του metal ξανά από τότε, ένα μικρό κείμενο δεν είναι αρκετό για να καλύψει όλα αυτά.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλα τα παραπάνω κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν ολόκληρο μύθο και να γεννήσουν μια ολόκληρη σκηνή που μας έδωσε έναν μεγάλο αριθμό από καλά συγκροτήματα και σπουδαία άλμπουμ. Θεωρώ μεγαλύτερη την συνεισφορά των MAYHEM στο ξεκίνημα ενός ολόκληρου κινήματος, παρά στο δημιουργικό κομμάτι της ιστορίας. Και για να μην παρεξηγηθώ, η δισκογραφική πορεία των MAYHEM, ποτέ δεν με ικανοποίησε στον ίδιο βαθμό με άλλα συγκροτήματα της σκηνής. Αλλά στην περίπτωση τους υπάρχει ένα άλμπουμ το οποίο στέκεται μόνο του μεγαλόπρεπο ανάμεσα σε όλη την σκηνή γνωρίζοντας ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν θα μπορέσει ποτέ να φτάσει στο επίπεδο και στο μεγαλείο του.
Μιλώ φυσικά για το “De Mysteriis Dom Sathanas” το οποίο στέκεται μόνο του ως το ευαγγέλιο της black metal μουσικής και μόνο αυτό φτάνει για να μνημονεύεται η μπάντα εις τον αιώνα των αιώνων. Ίσως και γι’ αυτό δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει με τις υπόλοιπες δουλειές της βαθιά μέσα στην καρδιά μου γιατί πραγματικά αυτός ο δίσκος είναι κάτι το αξεπέραστο. Φτιάχτηκε ως το κύκνειο άσμα ενός γκρουπ που βασανίστηκε από τους ίδιους τους δαίμονες που το ίδιο δημιούργησε. Ήταν και αυτό που ολοκλήρωσε το συμβόλαιό τους με τις σκοτεινές δυνάμεις ώστε λίγα χρόνια μετά
να αποφασίσουν να συνεχίσουν την πορεία τους στην μουσική.
Μια λεπτομέρεια που δεν αναφέρεται συχνά, όταν μιλάμε για το συγκεκριμένο άλμπουμ. Το μπάσο που ακούμε στον δίσκο είναι από τον Varg Vikernes.
Γιώργος Καραγιάννης
Οι πάλαι ποτέ ηγέτες του black metal. Η μπάντα που έβγαλε τον καλύτερο, για μένα, δίσκο του ιδιώματος. Θα ήταν ψέμα αν πω ότι έχω ακούσει κάτι παραπάνω εκτός από τα “Death crush” και “De mysteriis dom Sathanas” γιατί πολύ απλά δε το έχω κάνει. Όχι γιατί δε μου αρέσουν ή επειδή είμαι κολλημένος, αλλά δεν είμαι του ήχου αυτού γενικότερα. Πάντως τα δύο αυτά άλμπουμ είναι αξεπέραστα και σηματοδότησαν μία νέα εποχή στο χώρο του σκληρού ήχου. Το τι έγινε με τον Euronymous και τον Dead δεν με απασχολεί ιδιαίτερα για να πω την αλήθεια. Αυτό που έχω να πω είναι ότι οι ΜΑΥΗΕΜ είναι ηγέτες και ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα ολόκληρης της σκηνής που ονομάζεται metal!
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
