BAND OF THE WEEK: ROTTING CHRIST

Δηλαδή εγώ τώρα τι πρέπει να πω; Τα πράγματα είναι απλά. Οι ROTTING CHRIST στην Ελλάδα, απολαμβάνουν το status συγκροτημάτων του βεληνεκούς των IRON MAIDEN. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, μάλλον εθελοτυφλεί. Το θέμα είναι ΠΩΣ το κατάφεραν αυτό. Και πάλι απλή η απάντηση. Με ΔΟΥΛΕΙΑ. Έφαγαν όλα τα σκατά (και συνεχίζουν να τα τρώνε) παίζοντας σε κάθε πιθανό και απίθανο μέρος, χωρίς τυμπανοκρουσίες και τα like των social media, σε περιόδους που ήταν πολύ πιο δύσκολο να παίξει κανείς στη Ν. Αμερική για παράδειγμα. Επίσης, έχουν καταφέρει κάτι εντελώς μοναδικό. Να δημιουργήσουν έναν δικό τους ήχο από το “Theogonia” και μετά, αλλά και ολόκληρη σχολή με δίσκους όπως το “Thy mighty contract”. Θέλει κάκαλα να το κάνεις αυτό, όχι αστεία. Μπορείτε να μου βρείτε άλλο γκρουπ που να ηχεί όπως οι CHRIST; Πόσα άλλα γκρουπ ξέρετε να έχουν τόσο προσωπικό ήχο; Οι VOLBEAT; Οι SYSTEM OF A DOWN; Άλλα; Απόλυτος σεβασμός για τον Σάκη και την τιτάνια προσπάθειά του όλα αυτά τα χρόνια.

Σάκης Φράγκος

Η σχέση μου με τους ROTTING CHRIST πέρασε πολλές διακυμάνσεις στην πορεία του χρόνου. Δε θα ξεχάσω ποτέ την κασέτα που μου έγραψαν οι – δυο χρόνια  μεγαλύτεροι μου στο σχολείο – κολλητοί μου με το “Thy mighty contract”. To σοκ ήταν τεράστιο και οι μεγαλύτεροι μου έλεγαν ότι αυτός ο δίσκος είναι μοναδικός στη σκηνή, λόγω της ατμόσφαιρας και των φοβερών riff και μελωδιών που είχε. Ο χρόνος υπήρξε δίκαιος και πλέον θεωρείται ένα από τα καλύτερα albums του black metal – για εμένα είναι ο καλύτερος μαζί με το “Jilemnický okultista” των MASTER’S HAMMER!

Όταν βγήκε το “Non serviam” ξενέρωσα απίστευτα με τον ελεεινό ήχο του! Πιστεύω από τότε μέχρι και σήμερα ότι ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε για να γίνουν η νούμερο 1 ελληνική metal μπάντα. Και το καταφέρανε μιας και η Unisound επικεντρώθηκε στην ελληνική αγορά και τους χαντάκωσε με την ανεπαρκή διανομή της στο εξωτερικό! Τολμώ  να πω ότι αν είχε κυκλοφορήσει από άλλη εταιρία ή ακόμα καλύτερα από την Osmose που είχε κυκλοφορήσει το “Thy mighty contract”, οι ROTTING CHRIST θα είχαν πάρει άλλες αποφάσεις και θα είχαν εξελιχθεί ηχητικά σε άλλους δρόμους από αυτούς που πήραν μετά τη Unisound.

Η επιλογή της Century Media ήταν καταστροφική και προσωπικά μίσησα όσο δεν πάει αυτή την εταιρία για το πως άλλαξε πλήρως τον ήχο και την κατεύθυνση τους. Στο “Triarchy of the lost lovers” χάρηκα προς στιγμή, αλλά στο “A dead poem” ένιωσα πως η αλλαγή αυτή δεν τους ταίριαζε! Στο “Khronos” πραγματικά έπαψα να τους παίρνω στα σοβαρά και ακόμα και στο “Sanctus diavolos” δεν ένιωσα την «μεγάλη επιστροφή» που πολλοί έλεγαν ότι είχε μόλις συντελεστεί.

Και έρχεται η ιστορική συναυλία τους στο ΑΝ club το 2005, στην οποία έπαιξαν κομμάτια μόνο μέχρι και το “Thy mighty contract”! Εκεί βίωσα την μεγάλη επιστροφή τους και μπήκα στη διαδικασία να μιλήσω με τον Σάκη από κοντά. Η συνάντηση μαζί του ήταν αποκαλυπτική και όταν βγήκε το “Theogonia” απλώς ξαναγύρισα σε εκείνες τις απίστευτες μέρες όταν τους πρωτοάκουσα. Έκτοτε κάθε κυκλοφορία τους με παρακινεί να ξαναμπώ στον κόσμο τους και τους χαίρομαι πλέον περισσότερο από ποτέ τόσο στα studio albums τους όσο και στα live. Από τα τελευταία albums ξεχωρίζω το “Aealo”, που το θεωρώ ολοκληρωμένο έργο και είμαι χαρούμενος που για τον εν λόγω δίσκο αφιερώσαμε στο περιοδικό μας 6 σελίδες χωρίς καμία ερώτηση για το παρελθόν τους!

Περιμένω με ανυπομονησία για τη συναυλία της Κυριακής, όπου θα παίξουν όλο το “Thy mighty contract” και θα είμαι μαζί με αυτά τα παιδιά που με μύησαν στο black metal πριν 24 χρόνια! Υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να ξαναζείς την πρώτη σου αγάπη με τους ίδιους ανθρώπους μετά από τόσα χρόνια;

Λευτέρης Τσουρέας

Έχουν περάσει αρκετός καιρός από τότε που οι ROTTING CHRIST έπαψαν να είναι μπάντα. Εδώ και χρόνια ο Σάκης και ο Θέμης Τόλης είναι οι ζωντανοί θρύλοι της ελληνικής ακραίας μουσικής σκηνής. Ήταν οι ποντοπόροι που άνοιξαν τον δρόμο για τα υπόλοιπα συγκροτήματα να διεκδικήσουν όσα τους αντιστοιχούν από το παγκόσμιο μουσικό γίγνεσθαι. Γνωστά πράγματα που, μυημένοι ή μη, γνωρίζουν άπαντες πλέον. Το δυνατό ξεκίνημα της μπάντας με τα “Thy Mighty Contract” και “Non Serviam” χτυπούν σίγουρα την κορυφή των προτιμήσεων των απανταχού οπαδών, τόσο γιατί το πρώτο άλμπουμ ήταν η αφορμή για την “Fuck Christ Tour” με τους IMMORTAL και BLASPHEMY, όσο και γιατί το δεύτερο… είναι απλά αυτό που είναι. Ωστόσο προσωπικά στο μυαλό μου έχω ένα τελείως διαφορετικό δίδυμο δίσκων που για διάφορους λόγους δεν έπαψα ποτέ να ακούω. Αναφέρομαι στα “A Dead Poem” και “Sanctus Diavolos”. Στο “A Dead Poem” οι ROTTING CHRIST επιχείρησαν για πρώτη φορά, και με μεγάλη επιτυχία αυτό το mid-tempo death metal που μέχρι τότε δεν είχε φανταστεί κανείς ότι θα έπαιζαν. Η όχι και τόσο επιτυχημένη συνέχεια του ίδιου συνθετικού μοτίβου, έκανε σίγουρα αυτή την κυκλοφορία να ξεχωρίζει. Από την άλλη είναι το “Sanctus Diavolos”, όπου υπάρχει μέσα το “Athanati Este”. Εντάξει, όσο κι αν απεχθάνομαι τις μεγάλες ρητορείες των μεταλοπατέρων της χώρας μας, εδώ μιλάμε για ένα κομμάτι που έγινε σημαία των 00’s για την εγχώρια σκηνή. Ας μου βρει κάποιος ένα άλλο κομμάτι που να έγραψε ελληνικό συγκρότημα την περασμένη δεκαετία και να είχε τέτοια μανιώδη επίδραση στο κοινό. Δύσκολη η επιλογή. Θα καταλήξω στο “A Dead Poem” μιας και μιλάμε για έναν ολοκληρωμένο δίσκο, προπομπό μιας εντελώς διαφορετικής εποχής για το συγκρότημα.

Νίκος Ζέρης

Στην περίπτωση των ROTTING CHRIST, το να επιλέξεις ποιο είναι το αγαπημένο σου άλμπουμ είναι πάρα πολύ δύσκολο. Να ξεκαθαρίσω εδώ ότι θεωρώ τους ROTTING CHRIST, στις μεγαλύτερες παγκόσμια μπάντες που έχουν βγει ποτέ. Δεν καταλαβαίνω ας πούμε τι έχουν να ζηλέψουν δισκογραφικά οι CHRIST, σε σχέση με μπάντες όπως οι DIMMU BORGIR, BEHEMOTH, SATYRICON κτλ. Η δισκογραφία τους είναι πλουσιότατη, τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα αλλά και ποικιλία ήχων ενώ δεν έχουν δημιουργήσει ακόμη ούτε ΕΝΑ κακό άλμπουμ (μέτριο ίσως, κακό όμως όχι).

Πάμε τώρα στα δύσκολα. Τι να διαλέξω τώρα από όλα αυτά τα υπέροχα άλμπουμ που αγαπώ; Ενώ θέλεις να ξεφύγεις από τα τετριμμένα και να πεις για το “Genesis” για το εντελώς διαβολικό του ύφος και ήχο, να μιλήσεις για το τεράστιο “A Dead Poem” που καλλιτεχνικά είναι ίσως η μεγαλύτερη στιγμή τους, να πεις για το αδικημένο από την παραγωγή “Non Serviam” που άφησε ιστορία και τεράστιες αναμνήσεις σε όλα τα παιδιά της γενιάς μου, ή τέλος, να μιλήσεις για το περίπλοκο όσο και ιδιοφυές “Sanctus Diavolos”, υπάρχει ένας φίλος από τα παλιά ο οποίος όποτε πας να κοιτάξεις πιο πέρα σου κλείνει ξανά το μάτι, υπενθυμίζοντας σου ότι σαν αυτόν δεν μπορεί να είναι κανένας άλλος. Μιλώ φυσικά για το “Thy Mighty Contact”

Τι να πεις και τι να σχολιάσεις για αυτό το άλμπουμ. Είναι ο θεμέλιος λίθος του ακραίου ήχου στην Ελλάδα. Χωρίς αυτό το άλμπουμ ειλικρινά δεν ξέρω πως θα ήταν η ελληνική σκηνή αυτή τη στιγμή. Και όμως αυτά τα παιδιά από την Ν. Ιωνία, με την τεράστια αγάπη στον Δικέφαλο Αετό, απέδειξαν ότι ακόμη και το πιο τρελό όνειρο, μπορεί να γίνει πραγματικότητα αρκεί να το κυνηγάς και να δουλεύεις για αυτό. Μετά από τόσα χρόνια παραμένει αξεπέραστο, τόσο σε συναίσθημα (θυμάμαι μια φίλη μου να σχολιάζει ακούγοντάς το, ότι νιώθεις σα να κατεβαίνεις στα έγκατα της κολάσεως), όσο και σε ποιότητα συνθέσεων, αλλά θα ήθελα να σταθώ στην μοναδική του παραγωγή που μέχρι τότε δεν είχε υπάρξει ίδια σε black metal δίσκο.

Η μπάντα ακούγεται από άλλον πλανήτη, βγάζοντας όλη αυτή την νεανική ορμή και επιθετικότητα, αλλά όπως θα έλεγε ίσως και ο Σάκης Τόλης, όλη αυτή την κα@λα και αγάπη σε αυτό που κάνουν. Το “Thy Mighty Contract” είναι το μεγαλειώδες συμβόλαιο μιας ολόκληρης σκηνής στον τραγόμορφο θεό , το οποίο έμελλε να την αλλάξει για πάντα. Σίγουρα μέσα στα πιο αληθινά πράγματα που άκουσα στη ζωή μου.

Μην χάσετε τους ROTTING CHRIST, στις εμφανίσεις του στο Piraeus Academy. Ειδικά η προσθήκη δεύτερης μέρας με την υπόσχεση να ακούσουμε όλο το “Thy Mighty Contract”, από την αρχή μέχρι το τέλος θα είναι εμπειρία ζωής.

“I NAME YOU UNDER OUR CULT”

Γιώργος Καραγιάννης

Επειδή στη χώρα μας έχουμε συνηθίσει να υποτιμούμε τις εγχώριες μπάντες, πρέπει να γυρίσω το χρόνο πολύ πίσω και να θυμηθώ το δέος που ένοιωσα όταν πρωτοάκουσα τους βλάσφημους ROTTING CHRIST.  Την μπάντα που έτριξε συθέμελα όχι μόνο την Ελληνική, αλλά την παγκόσμια σκηνή. Βέβαια, εμείς, στην προ-ιντερνετική εποχή, δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε το αντίκτυπο που είχαν εκτός συνόρων. Ίσως ούτε οι ίδιοι το γνώριζαν. Πάντως αυτό που οδηγούσε ανέκαθεν τον Σάκη Τόλη, είναι η έμπνευσή του και το πείσμα του. Άλλωστε εκτός από το πρόβλημα λογοκρισίας και παραγκωνισμού (λόγω ονόματος και θεματολογίας), αντιμετώπισε και οικονομικά προβλήματα που έφεραν τους ROTTING CHRIST στο χείλος του γκρεμού. Ευτυχώς η πιο επιδραστική μπάντα που έβγαλε ποτέ η χώρα μας, είναι ακόμα εδώ, ενεργή, τολμηρή, ακραία και πλέον καταξιωμένη.

Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης

Πραγματικά πείτε μου, τι μπορούμε να πούμε για τους ROTTING CHRIST αυτή τη στιγμή που να μην έχει ειπωθεί. Αναμφίβολα μιλάμε ίσως για την πιο γνωστή Ελληνική μπάντα παγκοσμίως, μια μπάντα που χαίρει καθολικού σεβασμού σχεδόν από όλους. Μια μπάντα που έφτυσε αίμα για να φτάσει ως εδώ που έφτασε, που πάλεψε και εξακολουθεί να παλεύει ενάντια σε αντίξοες, αν όχι άθλιες συνθήκες, εκτός αλλά –δυστυχώς- κυρίως εντός Ελλάδας. Μια μπάντα εργατική, πεισματάρικη, ασυμβίβαστη. Κακά τα ψέματα, η Ελληνική σκηνή χρωστά πολλά στους CHRIST, καθώς η επιτυχία τους, έπεισε τον κόσμο ότι κάτι καλό κρύβεται σε αυτή τη μικρή Βαλκανική χώρα και άνοιξε σε πολλές εγχώριες μπάντες, πόρτες που θεωρούνταν απροσπέλαστες. Το σημαντικότερο όμως από όλα είναι ότι δεν επαναπαύονται στις δάφνες τους, αλλά ψάχνονται, πειραματίζονται, εξελίσσονται. Και πάντα με το ίδιο πάθος εδώ και 30 ολόκληρα χρόνια και με την ίδια στάση ζωής, που περικλείεται απλά και λιτά σε ένα κομμάτι. Non Serviam…

Θοδωρής Κλώνης

Οι ROTTING CHRIST είναι κατά την γνώμη μου η μεγαλύτερη φανέλα του metal όσο αναφορά την χώρα μας και αυτό νομίζω ότι είναι αποδεκτό σε γενικές γραμμές ακόμα και από αυτούς που δεν τους ακούνε γιατί δεν είναι στα μουσικά τους γούστα. Είναι από τις μπάντες που αρνούμαι να τους βάλω ταμπέλα γιατί δεν έχουν, λειτουργούν όπως νομίζουν και όπως έχουν σχεδιάσει χωρίς να τους ενδιαφέρει αν σε κάποιον που αρέσει το ”Non Serviam” δεν αρέσει το ”Dead Poem”. Αυτό το προνόμιο το έχουν κερδίσει με το σπαθί τους, μέσα από την δουλειά τους και την διαρκή τους βελτίωση με το πέρασμα των ετών, με τη μαγκιά τους να κατορθώνουν να ακολουθούν την εποχή μουσικά και όχι μόνο, με την ικανότητα να μπορούν να προσελκύουν νέους ακροατές συνέχεια αλλά πάνω από όλα με την επαγγελματικότητα τους και το πείσμα που τους διέκρινε από της πρώτες μέρες τους. Θεωρώ ότι είναι άξιοι συγχαρητηρίων αλλά και ένας οδηγός για τις νεότερες μπάντες στο πως πρέπει να κινούνται και να σκέφτονται αν θέλουν να πετύχουν κάτι, μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία. Δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο λοιπόν απλά θα διαλέξω ένα κομμάτι έτσι στην τύχη και θα ευχηθώ να μπορούν να κάνουν αυτό που κάνουν τόσο καλά για αρκετά χρόνια ακόμα, ”King Of A Stellar War” από το “Triarchy Of The Lost Lovers”.

Παναγιώτης Γιώτας

Μ’ έχασαν με τους δύο τελευταίους τους δίσκους, αλλά όπως και να ’χει πρόκειται για την αντικειμενικά μεγαλύτερη ελληνική metal μπάντα και προσωπικά, αυτή που με έμπασε στο ακραίο metal, μιας και ήταν headliners στην πρώτη συναυλία που παρακολούθησα ποτέ. Αγαπημένες μου στιγμές, σε μια κατά τ’ άλλα αξιοθαύμαστη και μακρά δισκογραφική πορεία, τα “Non Serviam” και “Passage To Arcturo”, που παραμένουν δύο από τα αγαπημένα μου άλμπουμ μουσικής, ανεξαρτήτως είδους, αν και μέχρι και το “Aealo” τα πάντα είναι εξαιρετικά (με το “Sleep Of The Angels” να είναι ίσως το μόνο μικρό στραβοπάτημα κατά τη γνώμη μου). Μπάντα με προσωπικότητα, αρχ@@ια κι έναν από τους κορυφαίους riff κιθαρίστες, όχι τόσο από εκτελεστική άποψη, όσο από άποψη σύλληψης, στον ακραίο metal ήχο. Για όποιον έχει νιώσει εξάλλου, δεν είναι μυστικό το ότι η κιθαριστική δουλειά στους δίσκους των ROTTING CHRIST  -κυρίως στους 5 πρώτους, μέχρι το “A Dead Poem”- είναι πολύ ανώτερη από την συντριπτική πλειοψηφία των black metal σχημάτων εκεί έξω.

Νίκος Χασούρας

Τεράστια λατρεία! Μέχρι και tattoo έχω χτυπήσει για πάρτη τους. Από τις πρώτες αγάπες στο μεταλλικό χώρο. Τους άκουσα προτού ακούσω πολλά κλασικά συγκροτήματα. Συγκεκριμένα κάπου το ‘97, ένας συμμαθητής μου, έφερε μια κασέτα με το “A dead poem”, λέγοντας ότι του άρεσε αλλά λόγω ονόματος δε μπορούσε να… το έχει σπίτι του και μου τη χάρισε. Αυτό ήταν! Τους λάτρεψα! Απέκτησα όσο το δυνατό γρηγορότερα όλη τη δισκογραφία τους, γιατί οι αντιγραμμένες κόπιες δε με «ικανοποιούσαν». Διθυραμβικές μάχες με τη μάνα μου, όταν αγόρασα το T-Shirt του “Triarchy of the lost lovers”, για το αν θα τη πετάξει ή θα τη φορέσω. Γιώργος-Μάνα σημειώσατε 1! Λατρεύω όλη τη δισκογραφία τους σχεδόν το ίδιο, πλην των δύο τελευταίων δίσκων, οι οποίοι πραγματικά δε μου λένε τίποτα μουσικά (με εξαίρεση τις δύο διασκευές στο τελευταίο δίσκο). Όμως, η πρώτη αγάπη ποτέ δεν άλλαξε. Το “A dead poem”, το οποίο δίχασε τους old school οπαδούς της μπάντας, εξακολουθεί να είναι από τους αγαπημένους μου δίσκους και για να γίνω πιο σαφής, ο καλύτερος δίσκος Ελληνικού συγκροτήματος ever! Το δε “Among two storms”, είναι το πιο λατρεμένο μου τραγούδι, που έχει γράψει η μπάντα ποτέ. Στο link από κάτω, κάπου εκεί χτυπιέμαι στις πρώτες σειρές, σε ένα από τα καλύτερα live που έχω παραβρεθεί!

Γιώργος Δρογγίτης

Η πρώτη μου επαφή με τους ROTTING CHRIST ήταν στο γυμνάσιο με τον αλήστου μνήμης δίσκο, “A dead poem”. Είχα εκπλαγεί από την ατμόσφαιρα, τις συνθέσεις, το μη συμβατό τρόπο που παρουσίαζαν το black metal που είχαν στο κεφάλι τους. Ένα black metal με εμφανής επιρροές από τον κλασικό ήχο που οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, λατρεύουμε. Η δε εμφάνισή τους σε εκείνο το Rockwave Festival το 2001 ακόμα έχει μείνει στο μυαλό μου. Με το “King of a stellar war” να είναι ένα από τα ομορφότερα τραγούδια που έχω ακούσει, οι ROTTING CHRIST κατάφεραν και βγήκαν από τα στενά σύνορα της χώρας μας, πραγματοποιώντας παγκόσμια επιτυχία. Παίξανε και παίζουνε σε κάθε μέρος του πλανήτη και διαφημίζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη χώρα μας!

Τεράστιοι!!!

Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης

Οι Πατριάρχες του ελληνικού Black Metal. Η μπάντα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από ξένες αντίστοιχες της ίδιας σκηνής. Το συγκρότημα που απέδειξε ότι αν θες κάτι πάρα πολύ μπορείς να το πετύχεις ασχέτως αν ζεις στην Ελλάδα, που το κράτος δεν στηρίζει καθόλου τους μουσικούς όπως γίνεται σε πολλές βόρειες χώρες. Η επαφή μου με τους ROTTING CHRIST έγινε με τον δίσκο “Non serviam” ένα χρόνο αφότου είχε κυκλοφορήσει. Ίσως για αυτό να αποτελεί και το αγαπημένο μου άλμπουμ τους, πέρα από το ότι είναι δισκάρα. Είναι από τις μπάντες που προσωπικά με κάνουν περήφανο για ότι έχουν πετύχει και θα αποτελούν πάντα «φάρο» για τις υπόλοιπες ελληνικές black metal μπάντες για το ότι παραμένουν «προσγειωμένοι» παρόλη την επιτυχία που έχουν κάνει και την συνέπεια τους στο να κυκλοφορούν καλούς δίσκους 25-30 χρόνια μετά . Η κασέτα πρέπει να είχε κολλήσει στο κασετόφωνο στο “Saturn Unlock Avey’s Son” για κάμποσο καιρό.

«. . . Saturn unlock avey’s son

Volcanic explosion

Tartarus son

An unnature embryo

A horrific born

A gold bell, a black ring

The kiss of Musthmur

Bless him. . . »

Θάνος “Thanoz” Κολοκυθάς

Οι ROTTING CHRIST είναι το μεγαλύτερο Ελληνικό metal συγκρότημα και αυτό δεν χωράει καμία αμφισβήτηση. Ο ιθύνων νους του σχήματος κατάφερε να κάνει γνωστό το σχήμα σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Δυστυχώς πέραν του άπλετου σεβασμού, ποτέ δεν κατάφερε να με «αγγίξει» το συγκρότημα με τα τραγούδια του, ίσως και εξαιτίας του γεγονότος ότι το είδος που καταπιάνονται δεν ήταν στα πολύ αγαπημένα μου. Υπάρχει όμως το “Non Serviam”, το μόνο τραγούδι τους που λατρεύω να το ακούω όσο χρόνια και αν περάσουν. Ίσως αυτό να είναι και ένα δείγμα του πόσο «μεγάλο» σχήμα είναι: ακόμα και για τους «αδιάφορους» για το υλικό τους, θα υπάρχουν 1-2 τραγούδια που θα αρέσουν ακόμα και σε αυτούς. Μόνο σεβασμός!

Θοδωρής Μηνιάτης

Οι ROTTING CHRIST είναι το συγκρότημα που αγαπώ περισσότερο από τα εγχώρια σχήματα και είναι ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα γενικότερα. Στην τρυφερή ηλικία, αυτή της εφηβείας, όταν έπεσε το “Sleep of the angels” στα χέρια μου ένιωσα πραγματικά δέος και πώρωση ταυτόχρονα, με τους απόκοσμους ήχους που άκουγα. Από την εισαγωγή του album με το “Cold colours” μέχρι και το κλείσιμο του με το “Thine is the kingdom” οι ROTTING CHRIST με ταξίδεψαν στο δικό τους, ιδιαίτερο και μοναδικό στιλ ατμοσφαιρικού black metal, αναγκάζοντας με να εμβαθύνω στην μουσική τους περισσότερο. Την πορεία του συγκροτήματος μπορώ να την χωρίσω σε εποχές, όπου η κάθε μία είναι μοναδική, με ξεχωριστό ήχο και τις αγαπώ όλες το ίδιο. Η πρώτη είναι η πρώιμη φάση της μπάντας, η γέννηση της με τα εξωπραγματικά album “The mighty contract” και “Non serviam”. Η δεύτερη είναι ίσως από τις πιο μελωδικές, με τα album “Triarchy of the lost lovers”, “Dead poem” και “Sleep of the angels” να με στοιχειώνουν ακόμα. Η τρίτη εποχή είναι αυτής της μετάβασης με τα album “Khronos”, “Genesis”, και “Sanctus diavolos” να προετοιμάζουν το έδαφος για κάτι τεράστιο, μοναδικό και κατά την άποψη μου αξεπέραστο. Αυτό ήταν το ξεκίνημα της τέταρτης εποχής με το καλύτερο album που έχει βγάλει το συγκρότημα, προσωπικά πάντα, μέχρι τώρα, “Theogonia”. Η συνέχεια μετά από αυτό το έπος έμελλε να γραφτεί με εξαιρετικούς δίσκους όπως το τρομερό “Aealo” και το σκοτεινό “Κατά τον δαίμονα εαυτού”. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ηγέτη των ROTTING CHRIST, Σάκη Τόλη, αυτό ο κύκλος που ξεκίνησε με το “Theogonia” έκλεισε με το “Rituals”, ίσως την πιο αδύναμη στιγμή της μπάντας, αλλά και πάλι είναι ένας καλός δίσκος. Το μέλλον δισκογραφικά της μπάντας το περιμένω με τεράστια ανυπομονησία, όπως πάντα άλλωστε, έχοντας μεγάλη περιέργεια για το που θα κατευθυνθεί η μπάντα μουσικά. Μέχρι τότε όμως ο Σάκης, ο αδερφός του ο Θέμης, σταθερός πάντα πίσω από τα drums, ο πολύ καλός κιθαρίστας Γιώργος και ο εξαιρετικός μπασίστας Βαγγέλης, θα παρουσιαστούν για ακόμα μία φορά μπροστά στο Αθηναϊκό κοινό προσφέροντας ένα ακόμα μοναδικό live, τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές  ανακοινώθηκε πως η μπάντα θα παίξει δύο ημέρες(!!), που δεν πρέπει να χάσει κανείς. Εγώ θα είμαι εκεί, μαζί με όλους τους πιστούς αυτής της πολύ σπουδαίας μπάντας που έχει προσφέρει τα μέγιστα στο να μεγαλώσει η Ελληνική metal σκηνή, παίζοντας σε όλα τα μήκη και πλάτη αυτού του κόσμου, καθαρά και μόνο για να κάνουν αυτό που γουστάρουν. Πάντα, για μια ζωή, NON SERVIAM! ROTTING CHRIST είστε αθάνατοι!

Δημήτρης Μπούκης