Band of the week, για την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου, δεν θα μπορούσαν να είναι άλλοι από τους θρυλικούς Bay Area thrashers, TESTAMENT. Το γκρουπ που κυκλοφόρησε έναν από τους κορυφαίους δίσκους της χρονιάς που φτάνει στο τέλος της, το “Brotherhood of the snake”, πριν από ελάχιστες ημέρες και μας επισκέπτεται στις 29 Νοεμβρίου στην Αθήνα και στις 30 στη Θεσσαλονίκη, μ’ ένα ονειρικό line-up. Βούτυρο στο ψωμί της συντακτικής μας ομάδας, το να σχολιάσουν το σπουδαίο αυτό σχήμα. Από κάτω, μπορείτε να ψηφίσετε κι εσείς ποιον θεωρείτε αγαπημένο σας δίσκο από το συγκρότημα!!!
TESTAMENT λοιπόν. Αγαπημένοι… Από το ζουμάρισμα στο Reebok παπούτσι στο video clip του “Over the wall”, το οποίο φορούσα κι εγώ εκεί, μέσα προς τέλη των 80’s, τη μετάφραση των στίχων του “Greenhouse effect” που με βοήθησε πολύ στο Proficiency που έδινα εκείνη τη χρονιά, το πρήξιμο του Χάρη Κατινάκη για το “The gathering” (για το οποίο –για μια ακόμη φορά- είχε δίκιο), για την τηλεφωνική συνέντευξη που έχουμε κάνει και με πέτυχαν να πίνω καφέ, οπότε βγήκα σ’ ένα πάρκο και μιλήσαμε, για την εποχή που κατέβηκα κρυφά από τους γονείς μου στο Rock City στη Σωκράτους για να πάρω το βινύλιο του “New order” όταν είδα το video του “Trial by fire” στο MTV, για τη Racks κασέτα που μου είχε γράψει ένας φίλος το “Ritual”, το οποίο δεν μπορούσα να βρω ακόμα στα δισκοπωλεία (εκείνος το είχε από Αμερική), για την αγωνία με την οποία έψαχνα να βρω τα σόλο άλμπουμ του –τότε εξαφανισμένου- Alex Skolnick με τους ATTENTION DEFICIT, για το “More than meets the eye” που ήταν για χρόνια το back-up κομμάτι όταν κολλούσε ο υπολογιστής στο Rainbow, για το γεγονός ότι είναι 30+ χρόνια μπάντα κι εξακολουθούν να βγάζουν σπουδαίους δίσκους, μα πάνω απ’ όλα, για τις ατελείωτες ώρες που έχω περάσει ακούγοντας τη μουσική τους…
Σάκης Φράγκος
Οι TESTAMENT με το τραγούδι τους “Souls Of Black” είναι ένα από τα συγκροτήματα που (για) πάντα θα μου θυμίζουν πόσο “αγνά” αντιμετώπιζα στήν εφηβική μου ηλικία το heavy metal. Σαν ένας κοινός θνητός που έβλεπε και θαύμαζε τους ήρωες του χωρίς να υπολόγιζε τον ηθικό ξεπεσμό κάποιων τα επόμενα χρόνια. Περίμενα εναγωνίως να ξεκινήσει το Headbangers Ball στο MTV και ήμουν με το τηλεκοντρόλ στο χέρι για να προλάβω να “πιάσω” από την αρχή το video clip που μαζί με άλλα θα πλαισίωνε την συλλογή μου σε βιντεοκασσέτες. Οι εποχές, λόγω εξέλιξης και τεχνολογίας έχουν φύγει ανεπιστρεπτί. Οι αναμνήσεις τους όμως ποτέ. Το “Souls Of Black” θα με γυρνάει πάντα εκεί.
Θοδωρής Μηνιάτης
Oι TESTAMENT και το thrash βρίσκονται στο εμπορικό απόγειο τους κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 80. Ύστερα από δύο εξαιρετικά άλμπουμ, έρχεται το “Practice what you preach” για να θεμελιώσει το όνομα των Αμερικανών στις συνειδήσεις των απανταχού thrashers ανά τον κόσμο. Και μπορεί να κατηγορήθηκαν εδώ ότι κόπιαραν τους METALLICA (του “Justice…”) αλλά το ομώνυμο κομμάτι αλλά και ολόκληρος ο δίσκος θα είναι πάντα η αγαπημένη μου σελίδα στο τεράστιο από πλευράς σημασίας μουσικό βιβλίο των TESTAMENT!
Σάκης Νίκας
Με τους TESTAMENT δεν τα πήγαινα καλά στα early 90’s όταν μπήκα σε αυτό το θαυμαστό κόσμο που λεγόταν σκληρή μουσική. Ήταν οι εποχή που τους είχε κολλήσει το προσωνύμιο TESTALLICA και καθόλου άδικα στο “Souls of black”. Μετά βάρυναν τον ήχο τους και τον έκαναν death metal για να είναι “μέσα στα πράγματα” στο “Low” και εκεί τους διέγραψα…
Μέχρι που βγήκε το “The gathering” και παρά τις αναστολές μου το γούσταρα αρκετά αυτό το album. Στο live τους δεν πήγα και το έχω σκυλομετανιώσει! Αλλά ικανοποιήθηκα με το “The formation of damnation” και με το τελευταίο τους έχοντας στο rhythm section τους ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ Gene Hoglan και Steve DiGiorgio! Ανυπομονώ να τους δω live με αυτούς τους δύο!
Λευτέρης Τσουρέας
Μία από τις αγαπημένες μπάντες που έχω σκαλώσει με πολλούς δίσκους τους σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μου. Με τον “Souls of black” πήρα το «βάπτισμα πυρός» (τι εξωφυλλάρα dammit’ !!!!!!), και μετά βούτηξα σε “Legacy”και “The New Order”. Παρόλα αυτά ο δίσκος που όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ μου αρέσει και έχει φτάσει να είναι ο αγαπημένος μου είναι ο “The Ritual” του 1992. Τον άκουσα σε ευαίσθητη ηλικία και δεν τον είχα εκτιμήσει όσο θα έπρεπε… Είχα μείνει ακόμα στην περίοδο “Souls Of Black” και στα παλιότερα. Πλέον τον θεωρώ έναν από τους ποιοτικότερους δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Τα φωνητικά του Chuck τέλεια, ο Skolnick «κατέθεσε» σε αυτόν τον δίσκο ότι είναι ένας από τους κορυφαίους κιθαρίστες και ο ήχος τους αυτό το heavy/thrash αλλά πάντα με χροιά TESTAMENT, είναι ότι καλύτερο έχουν κάνει κατ’ εμέ.
Θάνος Κολοκυθάς
Οι Καλιφορνέζοι είναι τεράστια μπάντα, αλλά ταυτόχρονα και αδικημένη, μιας και δεν έτυχε της αναγνώρισης που πραγματικά άξιζε. Εδώ και αρκετά χρόνια περνούν τη δεύτερη νιότη τους και καταφέρνουν ακόμα να κυκλοφορούν καταπληκτικές κυκλοφορίες. Το “Brotherhood of the Snake” είναι αναμφισβήτητα από τα καλύτερα album της χρονιάς που τρέχει, οπότε εσείς δείτε το καινούργιο βιντεάκι που κυκλοφόρησε χθες και εγώ πάω να ξανασπινάρω το βινυλιάκι που τσίμπησα…
Θανάσης Μπόγρης
Μπορεί να είμαι «αιρετικός», αλλά οι TESTAMENT αποτελούν την αγαπημένη μου thrash metal μπάντα. Τόσο για την ποιότητα των δίσκων τους, όσο και για την ποικιλία τους, αλλά και για το γεγονός πως ο κόσμος αντί να μένει στο (δίκαιο) TESTALLICA που τους είχε «κολλήσει» μία περίοδο της καριέρας τους, θα έπρεπε να μένει στο ότι 30 σχεδόν έτη, είναι πιστοί στη μουσική τους και βγάζουν ποιοτικότατες κυκλοφορίες, παρόλους τους πειραματισμούς τους! Να προσπεράσω και ότι πλέον έχουν το καλύτερο lineup που είχε ποτέ thrash metal μπάντα. Άντε, να βάλω και το «ίσως».
Από κομμάτι, θα πάω με κάτι από το “The gathering”, που δεν είναι μεν το καλύτερο άλμπουμ τους, είναι όμως το προσωπικό μου αγαπημένο. Και ακόμα θυμάμαι πως με «διέλυσε» με το που το έβαλα να παίξει και ξεκίνησε το από κάτω άσμα…
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πως μια μπάντα μετά από 30 χρόνια πορείας μπορεί να βγάζει τέτοιου επιπέδου δίσκους όπως το “Brotherhood of the snake”.
Οι TESTAMENT ανήκουν στην σπάνια κατηγορία αυτών των σχημάτων που δεν βασίζονται και δεν στηρίζουν την ύπαρξη τους στο παρελθόν τους, αλλά με κάθε τους δίσκο κοιτάζουν το παρόν κατάματα και προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να αποτελέσουν μέρος αυτού του παρόντος, δίνοντας μας πάντα ένα αποτέλεσμα που κάθε άλλο φανερώνει την βιολογική ηλικία τους.
Για άλλη μια φορά κερδίζουν τον θαυμασμό μας και την στήριξη μας και νομίζω ότι η επιμονή και το πείσμα που τους διακατέχει θα πρέπει να εμπνεύσει πολλούς από τους απανταχού thrashers εκεί έξω.
Γιάννης Παπαευθυμίου
Λατρεμένοι οι Αμερικάνοι thrashers. Κατέχουν μια εξέχουσα θέση στην καρδιά μου. Θεωρώ ότι έχουν αδικηθεί μη κερδίζοντας την αναγνωρισιμότητα που τους πρέπει. Kαι πρέπει γιατί, αν μη τι άλλο, έχουν κυκλοφορήσει δισκάρες. Θες ”The legacy”; Πάρτο. Δε σου φτάνει; ”Practice What You Preach”. Ούτε αυτό; ”The Gathering”. Εδώ, αν είσαι μεταλάς που σέβεται τον εαυτό του, οφείλεις να προσκυνήσεις. Θα τους άξιζε να έχουν μία θέση στο ξακουστό Big-4. Aς γινόταν Big-5 βρε αδερφέ, δε χάλασε ο κόσμος. Να ήταν τουλάχιστον special guests. Αξιοθαύμαστη πορεία στο χώρο εδώ και 33 συναπτά έτη. Πλέον σαν all star band ετοιμάζονται να μας διαλύσουν τον εγκέφαλο με το ”The Brotherhood of the Snake”. Και θα το κάνουν. Ξεκάθαρα!
Join the insanity
Or die as you fall
Into the pit!
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να αμφισβητεί την ποιότητα των TESTAMENT. Ακόμη και την εποχή που οι άσπονδοι εχθροί τους, τους χαρακτήριζαν ως… TESTALLICA, οι δουλειές τους πάντα κάτι είχαν να πουν. Με μπροστάρη έναν από τους καλύτερους frontmen, τον Ινδιάνο Chuck Billy και τους κιθαρίστες Alex Skolnick και Eric Peterson να τον πλαισιώνουν, η μπάντα έχει κατά καιρούς ευτυχήσει να έχει στις τάξεις της μερικούς από τους καλύτερους στο rhythm section, από Dave Lombardo και Gene Hoglan στα τύμπανα, μέχρι τον τεράστιο Steve DiGiorgio στο μπάσο, ενώ και κιθαρίστες όπως ο James Murphy είχαν την ευκαιρία να αποτελέσουν μέλη της. Βέβαια τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε σημασία αν δεν ήταν άξια λόγου η μουσική. Και ευτυχώς εδώ τα πράγματα είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστα. Γεγονός είναι ότι μετά την κάμψη του “Demonic”, η μπάντα από το “The Gathering” και μετά βρίσκεται σε διαρκή άνοδο, με αποκορύφωμα το τελευταίο τους πόνημα “Brotherhood of the Snake” που διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο του thrash δίσκου της χρονιάς. Παρά ταύτα, το κομμάτι που διάλεξα είναι από το “The Gathering” διότι θεωρώ ότι αυτό το άλμπουμ επανέφερε τους TESTAMENT σε τροχιά υψηλών πτήσεων.
Θοδωρής Κλώνης
Χωρίς να είμαι γενικά και ο μεγαλύτερος ”φαν” του thrash ήχου οι TESTAMENT ήταν πάντα μια μπάντα που σεβόμουν απεριόριστα και που ανέκαθεν μου τράβαγε το ενδιαφέρον με την μουσική αλλά και την ικανότητα των εκάστοτε μελών της, μιας και πάντα διέθεταν μεγάλους παίχτες στην σύνθεση τους. Θα μπορούσα πραγματικά να διαλέξω πάρα πολλά κομμάτια από την μεγάλη δεξαμενή που έχουν να παρουσιάσουν μέσα από την σχεδόν τριαντάχρονη δισκογραφική τους καριέρα, πχ. ”Alone In The Dark”,”Apocalyptic City”, ”The New Order”, ”Disciples Of The Watch”, ”Practice What You Preach”, ”The Legacy” και πολλά άλλα ακόμα. Όμως τελικά θα καταλήξω στο πρόσφατο ”Dark Roots Of The Earth μέσα από το ομώνυμο άλμπουμ και ο λόγος, πέραν του ότι είναι κομματάρα, είναι γιατί πιστεύω ότι με αυτό το άλμπουμ κατάφεραν να εισπράξουν επιτέλους την αναγνώριση που τόσο τους άξιζε για την μέχρι τώρα προσφορά τους στο thrash και κατ’ επέκταση στο metal γενικότερα.
Παναγιώτης Γιώτας
Ακούω TESTAMENT από τα πρώτα χρόνια ενασχόλησης μου με τον μεταλλικό ήχο (κάπου 20 χρόνια). Πρώτο άλμπουμ που μπήκε στη δισκοθήκη μου, ήταν μια αντιγραμμένη κασέτα με το “The new order” του 1988. Δε τρελαινόμουν ιδιαίτερα, πέρα από μερικές μονάδες από τη δισκογραφία της μπάντας. Μέχρι που ένα Σαββατόβραδο στο Χωρίς Ανάσα στο Χαϊδάρι, o dj βάζει το “True believer” και κατέβηκε και αυτός να χτυπηθεί. Τι παραμόρφωση, τι φωνητικά… δε μπορεί να είναι οι TESTAMENT! Άμεσα φρόντισα να προμηθευτώ το cd-άκι και το βάζω στη διαπασών. Έτρεμε η πολυκατοικία με το “D.N.R. (Do Not Resuscitate)”. Ένα κομμάτι, που ακόμα και σήμερα με ξεσηκώνει απίστευτα. Στο τελευταίο live που τους είδα, νομίζω χτύπησα μια κοπελιά κατά λάθος πάνω στη πώρωση της στιγμής (Συγγνώμη βρε κορίτσι, αλλά καταλαβαίνεις). Γενικά διαμάντι δίσκος και ομολογώ ότι μετά από αυτών μου αρέσουν πάρα πολύ. Τα παλιά δε τα ακούω πλέον.
Γιώργος Δρογγίτης
Από τους κύκλους των TESTAMENT έχουν περάσει εξαιρετικά ταλαντούχοι μουσικοί, πράγμα που κάνει το υλικό τους αξιοσέβαστο ακόμη κι από ανθρώπους που δεν τους ευχαριστιούνται τόσο μουσικά. Επιπρόσθετα, η low profile εικόνα που διατηρούν από τη δημιουργία τους μέχρι σήμερα είναι ένα μεγάλο συν στην όλη πορεία τους. Ανήκω στη σφαίρα των ανθρώπων που πραγματικά λατρεύουν τη μουσική τους και ακούω με ευχαρίστηση κάθε τους δίσκο, αναγνωρίζοντας τη συνεισφορά του εκάστοτε line-up στον τελικό ήχο κάθε τους κυκλοφορίας. Είμαι εξαιρετικά χαρούμενη που οι TESTAMENT κατάφεραν να ξεπεράσουν οποιαδήποτε προβλήματα υγείας ή και συνεργασίας είχαν, ώστε να συνεχίσουν την καριέρα τους μέχρι και σήμερα με μεγάλη επιτυχία. Θα αποφύγω να κάνω κάποια αναφορά στα 4 πρώτα τους μεγαθήρια, και θα σταθώ στο “The gathering” που απέδειξε πόσο μεγάλη μπάντα είναι οι TESTAMENT όσα χρόνια κι αν περάσουν από τη μία, από την άλλη για προσωπικούς λόγους.
Ειρήνη Τάτση
Οι TESTAMENT είναι η κραυγαλέα περίπτωση αδικημένη μπάντας. Όταν άλλα συγκροτήματα του Αμερικάνικου thrash ήχου κυκλοφορούσαν album ανάξια της ιστορίας τους, οι TESTAMENT έβγαζαν αξιόλογα και πολύ ωραία album χωρίς να λαμβάνουν την ανάλογη εκτίμηση. Προσωπική άποψη είναι πως οι TESTAMENT είναι η μπάντα που έπρεπε να βρίσκεται στους BIG 4 του Αμερικάνικου thrash. Έχουμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε τον Νοέμβριο και έρχονται να μας επισκεφθούν με μια αλμπουμάρα. Θα τα πούμε μέσα στο pit!
Δημήτρης Μπούκης
Η σειρά σας, να ψηφίσετε τον αγαπημένο σας δίσκο από τους TESTAMENT.
