«Ψαγμένη» η επιλογή για τη Band of the Week, αυτή τη φορά, ελλείψει σημαντικών επερχόμενων συναυλιών ή δυνατών κυκλοφοριών, πάμε πίσω στον «φορτωμένο» Νοέμβριο και την κυκλοφορία του καινούργιου EP των prog γιγάντων WATCHTOWER, με τίτλο “Concepts of math: Book one”. Κυρίες και κύριοι, Band of the Week οι φοβεροί και τρομεροί WATCHTOWER. Μετά το τέλος του κειμένου, απαντάτε στο ερώτημα: «Θεωρείτε τους WATCHTOWER τη σημαντικότερη extreme prog metal μπάντα;»
Ακούω και progressive, τρομάρα μου… Πάντα μπροστά στους WATCHTOWER ένιωθα μεσήλικας, με την έννοια ότι ποτέ δεν μπόρεσα να τους κατανοήσω επαρκώς, παρά το γεγονός ότι αποτελούν βασική επιρροή πολλών αγαπημένων μου συγκροτημάτων. Πάντα τους θεωρούσα ψυχρούς και υπερβολικούς στο παίξιμο, με πολύ λίγες εξαιρέσεις, παρά την αδιαμφισβήτητη τεχνική τους κατάρτιση. Το γεγονός δε, ότι αυτό το έρμο το “Mathematics” έχει αναγγελθεί από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και κυκλοφόρησε μόλις ένα EP πριν ένα μήνα, έχει κάνει τον Axl Rose να μοιάζει τιποτένιος μπροστά στη δική του καθυστέρηση για το “Chinese democracy”. Το τραγούδι που ξεχωρίζω, είναι το αγαπημένο μου “Mayday in Kiev”.
Σάκης Φράγκος
Οι WATCHTOWER παρόλο που έχουν πολύ μικρή δισκογραφία, θα είναι για πάντα ένα από τα καλύτερα progressive σχήματα στο heavy metal. Προσωπικά τους έχω συνδέσει με τις πολλές βόλτες που έκανα στο Μοναστηράκι προς εξεύρεση δίσκων βινυλίου. Κάποτε το να αγοράσεις έναν δίσκο ήταν πιο προσιτό από το σήμερα, όπου ειδικά πολλοί παλαιότεροι δίσκοι είναι πια απατηλό όνειρο για πολλούς οπαδούς. Και τα δυο albums τους “Energetic Disassembly” του 1985 και “Control And Resistance” του 1989 τα πήρα μετά από παρότρυνση φίλου. Αν και δεν δηλώνω φανατικός οπαδός σε κανένα progressive παρακλάδι, μετά από το άκουσμα και των δυο απλά αφέθηκα στην μαγεία τους, δείγμα της υψηλής ποιότητας που τα διακατέχει. Η ιστορία θα γράψει ότι μετά τους Guns N’ Roses είναι μάλλον η μπάντα που προετοίμαζε τόσα χρόνια την νέα δουλειά, της οποίας το υλικό δεν μου «έκατσε» καλά όπως τα πρώτα δυο διαμάντια. Μάλλον μεγάλωσα πολύ και θέλω κάτι πιο «ευθύ» πια και όχι τεχνικό.
Θοδωρής Μηνιάτης
Για να πω την αλήθεια οι WATCHTOWER είναι μία μπάντα με την οποία δεν έχω ασχοληθεί ποτέ. Είναι όμως η τιμώμενη μπάντα της εβδομάδας και αυτό μου έδωσε την αφορμή να ασχοληθώ μαζί τους ακούγοντας το τελευταίο EP που κυκλοφόρησαν πριν από ένα διάστημα, το όποιο έλαβε από τους λάτρεις του είδους πολύ καλές κριτικές. Η μουσική τους μπορεί να χαρακτηριστεί και ως “πιο progressive πεθαίνεις” και για εμένα προσωπικά που η progressive με έχει κερδίσει με πολύ λίγα συγκροτήματα, δεν με ενθουσίασε. Στους φίλους του είδους όμως που γουστάρουν χαοτικά και υπερβολικά περίπλοκα ακούσματα πιστεύω πως τα λίγα album που έχει κυκλοφορήσει το συγκρότημα, θα τα έχουν ως διαμάντια στην δισκοθήκη τους.
Δημήτρης Μπούκης
Mπορεί το ”Mathematics” να ξεπέρασε το “Chinese Democracy” στα χρόνια αναμονής, αλλά σε σχέση με τον δίσκο των GUNS N’ ROSES που κυκλοφόρησε τελικά το 2008, φθάσαμε στο 2016 και όχι “Mathematics” δεν είδαμε αλλά τουλάχιστον είχαμε μια κυκλοφορία από τους τρελό- τεξανούς, 27 χρόνια από τον τελευταίο studio δίσκο τους.
Μπορεί το “Concepts of Math: Book one”, το πρόσφατο ep των 5 κομματιών να μην ξεπερνά τα 30 λεπτά, έτσι όπως πρέπει να είναι η διάρκεια ενός mini- album, παρόλα αυτά νομίζω ότι για όλους τους οπαδούς τους που περίμεναν στωικά όλα αυτά τα χρόνια, αυτός ο δίσκος επιτέλους δίνει ένα τέλος στην πολύχρονη αναμονή και γεμίζει με χαμόγελα τα πρόσωπα των λίγων αλλά φανατικών οπαδών τους.
Είναι τέτοια η ποιότητα που μας προσφέρουν για άλλη μια φορά οι WATCHTOWER στα νέα τους κομμάτια που μονομιάς σχεδόν τους συγχωρούμε όλη αυτήν την καθυστέρηση. Χωρίς να παρεκκλίνουν ούτε σπιθαμή από τον χαρακτηριστικό τους tech metal ήχο, για άλλη μια φορά παραδίδουν σεμινάρια παιξίματος- σύνθεσης-μουσικότητας και επίσης αντισυμβατικότητας σε όλους τους προηγούμενους τομείς.
Πάντα με αυτήν την φιλοσοφία πορεύονταν οι WATCHTOWER και είναι ευτυχές έργο να τους βλέπεις να ακολουθούν το αρχικό τους όραμα, πιστοί στον ήχο τους. Η αλήθεια είναι ότι αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια- μόνο 27 όπως ανέφερα παραπάνω- από το μυθικό “Control and resistance” του 1989, ο ήχος του δεν μπόρεσε να αναπαραχθεί από κανένα μετέπειτα σχήμα, παρόλο που οι σπίθες που άναψε με την κυκλοφορία του δημιούργησε κάτι το καινούργιο και πυροδότησε ένα μεγάλο κομμάτι του progressive metal τα επόμενα χρόνια.
Πραγματικά ο ήχος που δημιούργησαν με το “Control and resistance” έμελε να επηρεάσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεκάδες μετέπειτα σχήματα και παρότι η μπάντα δεν κατάφερε να διατηρήσει μια συνεπή δισκογραφική παρουσία έκτοτε, κατάφεραν να γράψουν το όνομα τους με χρυσά γράμματα στο βιβλίο του metal.
Oπως είχαν πει και οι τρισμέγιστοι RUSH, η μεγαλύτερή τους επιρροή, στο “Vital signs”, “Everybody got to deviate from the norm”, και ποιος μπορεί να πει ότι η μπάντα από το Texas δεν το έπραξε μέχρι κεραίας.
Ας ελπίσουμε ότι το “Book Two” δεν θα κάνει άλλα τόσα χρόνια να κυκλοφορήσει και μακάρι κάποια στιγμή να περάσουν και από τα μέρη μας για κάποιο live. Oσο για το “Concepts of math: Book one”, θα φιγουράρει σε λίγες ημέρες σε αρκετές -έχω την αίσθηση- λίστες τόσο ανάμεσα στους συντάκτες του Rock Hard και όχι μόνο.
Γιατί όπως είχε πει ο σοφός Frank Zappa κάποτε για τα 7’’singles, “ένας μικρός δίσκος αν είναι καλός, αξίζει όσο εκατό μεγάλοι”. Kάτι τέτοιο ισχύει 100% και στην περίπτωση WATCHTOWER. Εσείς σκοπεύετε να πιαστείτε αδιάβαστοι;
Γιάννης Παπαευθυμίου
Ακούγοντας το όνομα της μπάντας πάντοτε στο μυαλό μου έρχεται το “Dangerous Toy” από τον “Control & Resistance”. Τραγούδι που συμπεριέλαβε φίλος (πάνε κάαααμποσα χρόνια διάολε) σε μία κασέτα με επιλογές με progressive/technical thrash μπάντες (Coroner etc.). Από το τραγούδι αυτό οδηγήθηκα στον “Control & Resistance”, o οποίος είναι εξαιρετικά τεχνικός δίσκος, πολύ πρωτοποριακός για την εποχή του και απαιτήθηκαν πολλά ακούσματα για να τον «καταλάβω». Τον θεωρώ δίσκο “must have” στο τεχνικό progressive thrash και αν είχε και καλύτερη παραγωγή με περισσότερο δύναμη στις κιθάρες, θα μιλούσαμε για δίσκο αψεγάδιαστο στο ιδίωμα αυτό.
Θάνος “Thanoz” Κολοκυθάς
Πως γίνεται να χτιστεί ένας μύθος γύρω από ένα συγκρότημα που μετρά μόλις 2 ολόκληρους δίσκους σε τέσσερις δεκαετίες; Την απάντηση τη δίνουν οι WATCHTOWER. Η αλήθεια είναι ότι τους έμαθα αρκετά αργότερα σε σχέση με άλλα συγκροτήματα. Αλλά ποτε δεν είναι αργά. Οι Αμερικάνοι είναι από τα πιο διαστροφικά συγκροτήματα όλων των εποχών. Για πλάκα. Οι δομές των τραγουδιών τους σε κάνουν να απορείς με το τι εγκεφάλους κουβαλάνε μέσα τους! Μιλάμε για παράνοια! Και σαν να μην έφτανε αυτό, μας πέταξαν στη μούρη το ”Concepts of Math: Book One” για να μας στείλουν ακόμα μία φορά αδιάβαστους. Τρέλα!
Ντίνος ”Benjamin Breeg” Γανίτης
Δύσκολα ένα σχήμα με τόσο μικρή δισκογραφική παρουσία, έχει δημιουγήσει τόσο φανατικούς οπαδούς. Θεωρώ οτι οι Τεξανοί μουσικοί, έδωσαν με τον πρώτο δίσκο τους ‘Energetic disassembly”, μαι ιδέα, για τις προθέσεις τους αλλά άγγιξαν την κορυφή με το δεύτερο άλμπουμ τους το μοναδικό “Control and resistance”.
Η μοναδική ικανότητα τους να συνδέουν ατίθασους χρόνους και ρυθμικά περάσματα που στο απλό αυτί, ακούγονται εκτός χρόνου έως και ατονικά. O κιθαρίστας Ron Jarzombek σε αντίθεση με την εν γενέσει και αναδυόμενη τότε σχολή του Mike Varney (Shrapnel), συνδύαζε ταχύτητα, τζαζ υπόβαθρο και ευφυία που μόνο οι RACER X εμφάνισαν αρκετά χρόνια αργότερα, δίνοντας τους την ευχέρεια να αγγίξουν ύψη που οι υπόλοιποι μουσικοί έβλεπαν από μακριά.
Αν θα μπορούσα να μιλήσω για μουσικές συνιστώσες, θα ελεγα οτι στο ίδιο σχήμα, στην ίδια συνθεση εμπεριέχονται στοιχεία των POSSESSED, PRIMUS, METALLICA, JUDAS PRIEST, GENESIS, KANSAS (εποχής Steve Morse), MAHAVISHNU ORCHESTRA, WEATHER REPORT, με μόνο περιορισμό τον χρόνο της σύνθεσης.
Τα υψίφωνα φωνητικά με δύο από τους καλύτερους τραγουδιστές της εποχής τους Jason Mc Master και Alan Tecchio έδωσαν μια πιο σκληροπυρηνική και συχνά απλησίαστη για τον μέσο metal τραγουδιστή και δυσνόητη για τον μέσο οπαδό χροιά σε ενα ιδίωμα που ήταν καθαρά προοδευτικό και ξεκάθαρα μεταλλικό, χωρίς ποτέ να υποτάσσεται στα στεγανά του χρόνου. Αν ο Frank Gambale τζάμαρε με τον Cliff Burton και τον Billy Cobham ίσως μόνο τότε το σχήμα να είχε τέτοια δυναμική και απόδοση, αν τζάμαραν σε ζωντανές ηχογραφήσεις των Rainbow (“On stage”).
Τεχνικά άψογοι, μουσικά υπερφίαλοι, λατρεύουν κάθε μουσική φράση να έχει τον δικό της λόγο ύπαρξης και το σύνολο να είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των επι μέρους τμημάτων.
Η επιστροφή τους με ένα EP 30 λεπτών το “Concepts of Math: Book one” αποδεικνύει οτι όσα κάποιοι χρειάζονται τρεις ώρες άλλοι τα συμπυκνώνουν σε 30 λεπτά.
Μαζί με τους SIEGES EVEN αποτελούν τα δύο απο τα τρία μέλη της Αγίας τριάδας του Progressive metal με το τρίτο όνομα να το αφήνω στην ονειρώδη θεατρική φαντασία σας. Από djent εως Bay Area thrash τα πάντα περιέχονται σε ένα και μόνο τραγούδι τους, χωρίς να ιδρώνουν. Δεν είναι τυχαίο οτι μέλη τους κυκλοφορουν μουσική μόνο όταν αισθανθουν έτοιμοι. Τραγούδια σαν το “Mayday in Kiev” αποτελούν την ονείρωξη του prog metal οπαδού και τον εφιάλτη του prog metal μουσικού.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
Η πρώτη μου επαφή μαζί τους ήταν από τις φωτογραφίσεις των DEATH εποχής “Human” που φορούσε μια μπλούζα τους με το σφυροδρέπανο. Οι παρέες μου δεν τους ακούγανε και αναγκάστηκα να ξεχάσω το “Energetic disassembly” και να πάρω για αρχή το “Control and resistance”. Με την πρώτη ακρόαση έπαθα τέτοιο ταράκουλο που ακόμα και σήμερα θυμάμαι πόσο κολλημένος είχα γίνει μαζί τους. Όμως κάτι μέσα μου έλεγε ότι το ντεμπούτο τους που ήταν στη φάση του techno thrash θα με έστελνε αδιάβαστο. Κανείς δεν το είχε για να το αντιγράψω όμως και τελικά κατάφερα μετά κόπων και βασάνων να το βρω σε βινύλιο στην πρώτη έκδοση, που είναι καρασπάνιο! ΣΟΚ ολικό ήταν η πρώτη του ακρόαση και τρέλα με το “Tyrants in distress”. Από τα mid 90’s περιμένω σαν τρελός να ακούσω το επόμενο album τους που ειχαν αναγγείλει ότι θα λέγεται “Mathematics”. Οι SPASTIC INK του mastermind τους. Ron Jarzombek, ήταν το καλύτερο υποκατάστατο μέχρι που φέτος κυκλοφόρησαν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ό,τι υπήρχε στα συρτάρια τους εδώ και 25 χρόνια – ακόμα και οι MYSTICUM κυκλοφόρησαν νωρίτερα το “Planet satan”.
Τι το ιδιαίτερο έχουν όμως; Είναι η μπάντα που εισήγαγε στην ακραία μουσική το τεχνικό κομμάτι από την jazz και τη fusion σκηνή. Κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η συνεχόμενες παύσεις, που δημιουργούν μια συνεχή “cut and continue” δομή κομματιών. Είναι σαν μονάδες και σαν σύνολο φαινόμενα για το σύνολο της σκληρής μουσικής! Πώς να περιγράψεις το rhythm section των Doug Keyser/Rick Colaluca που παίζουν συνεχώς σε διαφωνίες; Πώς να αντέξεις τα απίστευτα φωνητικά του Jason MacΜaster στα ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ demos που υπάρχουν διαθέσιμα στη συλλογή “Demonstrations in Chaos”, που κυκλοφόρησε το 2002 και μας έστειλε όλους αδιάβαστους; Πώς να μη σαγηνευτείς από τις εκπληκτικές lead κιθάρες του Ron Jarzombek που χαρακτηρίζονται από μια άρτια οργανωμένη χαοτική δομή; Και πώς να περιγραφεί το εκπληκτικό ηχόχρωμα και έκταση που έχει η φωνή του Alan Tecchio; Στο “Control and resistance” πραγματικά είναι να απορεί κανείς πως καταφέρνει να κάνει τέτοια ακροβατικά στις οκτάβες!
Καταληκτικά οι Τεξανοί είναι η πιο σημαντική τεχνική μπάντα της σκληρής μουσικής, γιατί εισήγαγε πλήρως στοιχεία από μουσικές εκτός metal. Και είναι οι μοναδικό που επηρέασαν το σύνολο όλων των συγκροτημάτων του progressive και τεχνικού metal. Δεν υπάρχει ένας μουσικός που να μην τους αναγνωρίζει ως απαρχή όλων των σχημάτων που καυχώνται ότι είναι τεχνοκράτες στο rock ή στο metal. Και όταν κυκλοφορούν νέο υλικό μετά από 25 χρόνια, δε μένει παρά να προσκυνήσουμε στο μεγαλείο τους και να αφεθούμε στα ουσιαστικότερα 29 λεπτά τεχνικής metal μουσικής για το 2016!
Λευτέρης Τσουρέας
Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που τα λόγια είναι μάλλον φτωχά για να περιγράψεις το μεγαλείο μιας μπάντας όπως οι WATCHTOWER. Πείτε τους thrash, πείτε τους progressive, θα έχετε πέσει μέσα, και ταυτόχρονα θα είστε πολύ έξω. Ίσως ο όρος math metal να είναι περισσότερο ακριβής αλλά και πάλι… ειλικρινά πείτε μου πώς να χαρακτηρίσω μια μπάντα που με μόλις 2 άλμπουμ και ένα EP, έχουν δημιουργήσει μια ολόκληρη σχολή. Ακόμα θυμάμαι την απορία που είχαν δημιουργήσει στον κόσμο με τα δυο πρώτα άλμπουμ τους τη δεκαετία του 80. Απορία γιατί, με το φτωχό μας το μυαλό , δεν ξέραμε που να τους κατατάξουμε. Αυτό που ξέραμε όμως όλοι από τότε, ήταν ότι η μουσική τους ήταν πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή της. Απόδειξη; Ακούστε σήμερα τα άλμπουμ τους και είμαι σίγουρος ότι θα ανακαλύψετε πάλι κάτι καινούργιο ενώ ακούγονται τόσο φρέσκα σαν να έχουν ηχογραφηθεί χθες. Όσο για το EP τους που κυκλοφόρησε αυτή τη χρονιά, καλύτερα να συζητήσουμε όταν το αφομοιώσουμε καλύτερα, σε 20 χρόνια δηλαδή. Προς το παρόν ακούστε το. Ακούστε το metal του μέλλοντος, σήμερα.
Θοδωρής Κλώνης
