a
Ξεκινάμε με τα βασικά πως την Τετάρτη 22 Μαρτίου ήταν η ώρα για μια συναυλία που την ανέμενε αρκετός κόσμος μιας και έτσι και αλλιώς είχε γίνει sold out. Τι καλύτερο θα πω εγώ τόσο για το κοινό όσο και τα σχήματα που θα εμφανίζονταν στην σκηνή του Gagarin205. Ο λόγος φυσικά για τους headliners αρχικά της αποψινής βραδιάς BEAST IN BLACK που έκαναν την πρώτη του εμφάνιση στην χώρα μας και φυσικό και επόμενο μετά από τέτοια βραδιά να μας ξανάρθουν οι άνθρωποι με το καλό. Αλλά και σε δεύτερο πλάνο για τα δικά μας παιδιά του thrash metal που κάνουν χρόνια και αυτά τον σαματά τους στο εξωτερικό και όχι άδικα SUICIDAL ANGELS.
Το γενικότερο πρόσημο λοιπόν τις συγκεκριμένης συναυλίας είναι θετικότατο και για τα δύο σχήματα, μιας και έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους σε ένα κοινό που τους υποδέχτηκε με πολύ μεγάλη θέρμη και πέρασε πραγματικά υπέροχα. Ο βασικός λοιπόν κανόνας μιας συναυλίας κατά την εκτίμηση μου επετεύχθη και με το παραπάνω, καθώς έμειναν όλοι ικανοποιημένοι και ενθουσιασμένοι.
Θα αρχίσω προφανώς από τους supporters του live SUICIDAL ANGELS οι οποίοι και ήταν καταιγιστικοί τόσο μουσικά όσο και σκηνικά. Λυπάμαι πραγματικά που έχασα περί τα πρώτα 15 λεπτά καθώς υπήρχε μεγάλη δυσκολία στο παρκάρισμα (έφαγα σχεδόν 45’ για να βρω να παρκάρω), όμως η μισή και κάτι παραπάνω εμφάνιση τους την οποία είδα έδειχνε ένα εξαιρετικά καλοστημένο και κουρδισμένο γκρουπ. Μόνο πρόβλημα κατ’ εμέ, ο ήχος, δυστυχώς έχανες σε πολύ μεγάλο βαθμό την μια κιθάρα και συγκεκριμένα του frontman Νίκου Μελισσουργού. Η έτερη κιθάρα του Gus Drax ακούγονταν εμφανώς καλύτερα καθ’ όλη διάρκεια για αυτό και τα solos του ειδικά άλλα και τα riff ξεσήκωναν το μαγαζί, μαζί με το Νίκο που ήταν ξεσηκωτικός πίσω από το μικρόφωνο αλλά και την υπόλοιπη εν γένη σκηνική παρουσία που είχαν ακολουθώντας τον στο show τόσο ο μπασίστας Άγγελος Λελικάκης, όσο και ο Gus. Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει και στον ντράμερ του σχήματος Ορφέα Τζωρτζόπουλο που ήταν εξαιρετικός, καταιγιστικός και ευτυχώς σε καλό επίπεδο από πλευράς ήχου, ίσως και ο μοναδικός μαζί με την φωνή που βρίσκονταν στην ένταση που έπρεπε, καθώς κιθάρες όπως προανέφερα αλλά και μπάσο σε σημεία τα ψάχναμε.
Ο κόσμος γενικά όμως στήριξε και ζεστάθηκε αρκούντως από τα παιδιά, άλλωστε υπήρχε δυναμικότατη ανταπόκριση στα περισσότερα τραγούδια του setlist τους. Προσωπικά τώρα ευχαριστήθηκα δεόντως τα “Reborn in violence”, “Front gate” που είναι και αδυναμία, όπως και το “Years Of Aggression”, αλλά και το “Born of Hate”. To καλύτερο όμως με την εμφάνιση των SUICIDAL ANGELS είναι το γεγονός πως ο κόσμος ακολούθησε σχεδόν σε όλα τα τραγούδια και τραγουδώντας και επιδιδόμενος στο αγαπημένο μας headbanging. Με το καλό να τους ξαναδούμε σύντομα και με πολύ καλύτερο ήχο για να τους ευχαριστηθούμε στο έπακρο.
Με βάση το πρόγραμμα οι headliners, BEAST IN BLACK, ήταν να βγουν στις 21:30 και όντως δεν άργησαν μιας και το intro τους ξεκίνησε με 2-3 λεπτά διαφορά όλα και όλα. Εκρηκτικό ξεκίνημα μέχρι εκεί που δεν πάει με ”Blade runner”, μέσα από το προπέρσινο και τελευταίο μέχρι σήμερα δισκογραφικό πόνημα τους ”Dark connection”. Αλλά και με την συνέχεια με ”Eternal fire” και ”Die by the blade”, όλα τους δυναμικά και άκρως χορευτικά για να ξεκινήσει ένα μεγάλο πάρτι. Όπως και έγινε δηλαδή από την αρχή μέχρι και το τέλος, λίγο το χαλαρώσαμε το πράγμα με την μπαλάντα ”Ocendeep” για να ανάψουν τα κινητά και να πάρει το κοινό μια ανάσα. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά με τέτοιο setlist που είχαν και με τέτοια όρεξη που είχε το σχήμα. Σχεδόν μοιρασμένα τα τραγούδια από τα 3 άλμπουμ που έχουν στις τάξεις τους με το ”Dark connection” να έχει απλά ένα τραγούδι παραπάνω από τους άλλους δίσκους αν δεν κάνω κάποιο λάθος. Όλες λοιπόν οι δυνατές και χορευτικές τους επιτυχίες πέρασαν από την σκηνή, ”Unlimited sin”, ”The fifth angel”, ”Moonlight rendezvous”, ”Crazy, mad, insane”, ”Sweet true lies”, ”Beast in black”, ”Hardcore”, ”Born again”, ”Blind and frozen”, ”Cry out for a hero”, ”End of the world” και όχι μόνο. Υπέροχη λοιπόν βραδιά με disco metal όπως είπε και ο frontman Γιάννης Παπαδόπουλος ή και eurovision metal όπως λένε κάποιοι κακεντρεχείς, γούστα είναι αυτά όπως έχω πει πάντως και ότι αρέσει στο καθένα στο κάτω κάτω.
Σημασία για μένα έχει πως ο κόσμος πέρασε υπέροχα, τραγούδησε σε όλα σχεδόν τα κομμάτια κάνοντας τα δεύτερα φωνητικά σαν να βρισκόταν σε στούντιο. Δεν νομίζω για να είμαι ειλικρινής, πως με τέτοια συνοδεία από το κοινό υπήρχε και ιδιαίτερος λόγος να υπάρχουν τα προηχογραφημένα χορωδιακά δεύτερα φωνητικά που έπαιζαν από τα ηχεία. Όσον αφορά τα προηχογραφημένα μέρη, προφανώς και ήταν πάρα πολλά, τόσο σε φωνές όσο φυσικά και σε πλήκτρα και beat. Γνώμη μου πάντα είναι πως αφού έχεις όση συνοδεία από τέτοιους ήχους, καλό είναι να υπάρχει και ένας πληκτράς σαν παρουσία στην σκηνή. Αλλά από την στιγμή που περνάς καλά και έτσι θα σου πει άλλος και τι έγινε που δεν έχει. Δεκτό και αυτό απόψεις του καθενός είναι αυτές και διίστανται.
Η σκηνική παρουσία του γκρουπ ήταν εξαιρετική, από κάθε άποψη, καλοπροβαρισμένοι όλοι τους, με τα χορευτικά τους και την γενικότερη κίνηση τους πάνω στην σκηνή είτε ως μονάδες, είτε όλοι μαζί παρέα. Υπέροχος ο Γιάννης Παπαδόπουλος σε όλο το πακέτο, αλλά εγώ κυρίως θα σταθώ στο πόσο καλά χειρίζεται την σκηνή και το κοινό σαν συνολική παρουσία, άλλωστε φωνητικά δεν είχα καμία αμφιβολία πως στέκεται τον έχω δει και πριν τους BEAST IN BLACK με τους WARDRUM και ήξερα πολύ καλά τι μπορεί να κάνει. Οπότε γι’ αυτό και κυρίως έδωσα βάση στην υπόλοιπη σκηνική παρουσία που είναι πλέον σε πολύ υψηλά στάνταρ και μπράβο του για όλο το πακέτο που έχει ως frontman αυτή την στιγμή.
Ωραιότατα βέβαια και τα πειράγματα του στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, καθώς έπαιζε και στην χώρα του και η καζούρα που τους έκανε ήταν ανηλεής. Οι Kabanen και Heikkinen στις κιθάρες έδωσαν και αυτοί με την σειρά τους το δικό τους show, όχι απαραίτητα κιθαριστικό μιας και όπως είπαμε αυτό που είχε σημασία ήταν το πάρτι που έγινε και είχαν ετοιμάσει και λιγότερο τα αμιγώς παικτικά δρώμενα. Τα solos τους έκαναν οι άνθρωποι βέβαια, αλλά στα riff τους χάναμε συχνά πυκνά μιας και τους κάλυπτε πολλές φορές το προηχογραφημένο από τα πλήκτρα. Σκηνικά δε άψογοι, ωραιότατα χορευτικά μαζί με τον μπασίστα Mate Molnar αλλά και με τον Παπαδόπουλο. Ο δε Kabanen ήταν παρέα με τον Molnar και αυτοί που έδιναν κάποια δεύτερα φωνητικά με τον πρώτο να ξηγιέται και μερικές τραβηχτές κραυγές σε αυτό τον τομέα. Ο δε Heikkinen έπαιζε υπέροχα με το κοινό σε όλη την διάρκεια της βραδιάς, από τα φουτουριστικά γυαλιά που δανείζονταν από κάποια άτομα του κοινού μέχρι τις πιρουέτες και τις χαρωπές γκριμάτσες τους. Ενώ ο ντράμερ τους μπορεί να μην είναι αυτό που λες «πω πω τι παίζει ο άνθρωπος» αλλά εδώ που τα λέμε ήταν πάνω από τους υπόλοιπους σαν μαέστρος που διευθύνει το πάρτι επι σκηνής.
Συνολικά όμως όπως ανέφερα και στην αρχή αυτό που έχει σημασία είναι πως ο κόσμος το ευχαριστήθηκε τα μέγιστα, πέρασε καλά, χόρεψε, τραγούδησε, χάρηκε και αυτά είναι τα πιο βασικά πράγματα σε μια συναυλία. Ακόμα λοιπόν και αν υπάρχουν ψεγάδια στην τελική και τι έγινε, δεν είναι αυτά το σημαντικό, αλλά αυτά που περιέγραψα μόλις πριν. Ελπίζω λοιπόν στο μέλλον με το καλό να μας ξανάρθουν οι BEAST IN BLACK, όπως ακριβώς μας είπαν και υποσχέθηκαν τόσο από μικροφώνου με τον Γιάννη Παπαδόπουλο που ήξερε και την γλώσσα μας, όσο και τα υπόλοιπα μέλη με τις κινήσεις και τις αντιδράσεις τους για να στήσουμε ένα ακόμα μεγάλο χαρούμενο πάρτι.
Παναγιώτης ”The Unknown Force” Γιώτας
Φωτογραφίες: Πέτρος Καραλής
