Εδώ και πολλές εβδομάδες σκέφτομαι τι διαφορετικό να γράψω για το νέο άλμπουμ των BEGGARS, που δεν το έχω γράψει και παλιότερα, ώστε να σας δείξω την αξία του σχήματος… Ξέρετε ποιο είναι το μυστικό; Το συγκρότημα γράφει χωρίς συνταγή, χωρίς κανόνες, χωρίς πλάνο. Απλό, γνήσιο, καθαρό rock n’ roll. Μέσα από την ψυχή, βγαλμένο μέσα από τον δρόμο, μέσα από κακόφημα μπαράκια.
Οι BEGGARS, για πρώτη φορά, άφησαν αρκετό χρόνο ανάμεσα στις κυκλοφορίες τους. Σχεδόν τρία χρόνια πέρασαν από το εξαιρετικό “Devil’s highway” και το Αθηναϊκό τρίο, φαίνεται πως πήρε τις απαραίτητες δημιουργικές ανάσες για να γράψει νέα τραγούδια. Με νέο ντράμερ, αλλά «παλιά» μυαλά, ο Γιάννης Πασσάς με την παρέα του, κατάφερε να δημιουργήσει έναν ακόμη πολύ καλό rock n’ roll δίσκο, χωρίς να προσπαθήσει να γράψει έναν σκασμό τραγούδια και να διαλέξει τα καλύτερα. Στο “The day I lost my head” υπάρχουν 9 νέα τραγούδια, ανάμεσά τους και το “Chief commander”, το οποίο αποτελεί έναν φόρο τιμής στον Lemmy Kilmister των MOTORHEAD. No fillers!
Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να εκφράσω την πλήρη αντίθεσή μου στην κατηγοριοποίησή τους, με την ταμπέλα του heavy rock. Φυσικά και υπάρχουν τέτοια στοιχεία, όμως αν στην Ελλάδα υπάρχει ένα σχήμα που να ακολουθεί κατά πόδας την παράδοση των MOTORHEAD, αυτό σίγουρα είναι οι BEGGARS. Δεν έχω καμία απολύτως αμφιβολία και δεν είναι τυχαίο που ανοίγουν και τη συναυλία του Phil Campbell στο τέλος του Αυγούστου.
Από τραγούδια τώρα, σχεδόν σε κάθε ακρόαση βρίσκω κι από ένα διαφορετικό αγαπημένο. Στην αρχή ήταν το πρώτο single, το εκρηκτικό “Book of days”. Μετά το “Game” που μου έφερε στο μυαλό το “That road”, κάποια άλλη στιγμή το ομώνυμο uptempo κομμάτι ή το “Genesis” που αποτελεί τον ιδανικό επίλογο, ένα δεύτερο “Jesse James”. Υπάρχει φυσικά και το “Medusa”, που μπορεί να μην είναι του απόλυτου γούστου μου, όμως αν σε κάποιον εκεί έξω αρέσουν οι V.I.C., δεν βρίσκω τον λόγο να μην λατρέψει και τούτο εδώ.
Οι BEGGARS, ξαναχτύπησαν. Στιβαροί, ώριμοι, κατασταλαγμένοι, κρατώντας όμως όλες τις αξίες που είχαν από το ντεμπούτο τους μέχρι και σήμερα, με συνθέσεις που μπορούν να αντέξουν στο χρόνο. Αρπάξτε το βινύλιο ή το CD και σπεύστε οπωσδήποτε να τους δείτε σε κάποια συναυλία τους, που είναι και το δυνατό τους σημείο. Αν δεν τους έχετε δει μέχρι τώρα…
8,5 / 10
Σάκης Φράγκος
