Η παρουσία των BEHEMOTH ως headliners στην τελευταία και extreme metal βραδιά του Release festival δεν ήρθε τυχαία. Με επιμονή και υπομονή μπορούν να περηφανεύονται εδώ και αρκετά χρόνια ότι είναι μέσα στις κορυφαίες extreme metal μπάντες, γεγονός που επιβεβαιώνεται από τη θέση που έχουν στα festivals. Και οι οπαδοί τους στη χώρα μας έζησαν αυτή την πορεία ανόδου με σειρά εμφανίσεων που είχαν ως σημείο εκκίνησης τη θρυλική τους εμφάνιση στο ΑΝ club το 1999. Αυτήν την πορεία κλήθηκα να καταγράψω, μιας και είχα την τύχη να μη χάσω καμία τους εμφάνιση επί αθηναϊκού εδάφους.
Η πορεία των Πολωνών ξεκίνησε από τα early 90s σε μια περίοδο που το black metal διαμορφωνόταν παγκόσμια σε underground επίπεδο. Τα “Sventevith (Storming Near the Baltic)” και “Grom” άλμπουμ που κυκλοφόρησαν στα mid 90s είχαν εκείνα τα στοιχεία που χαρακτήριζαν το κεντροευρωπαϊκό black metal, αλλά δεν ήταν αρκετά για να τους κάνουν να ξεχωρίσουν όσο θα ήθελε ο ηγέτης τους, Nergal.
Το 1998 ήταν η χρονιά της μεταστροφής τους με το “Pandemonic incantations”, δημιουργώντας για πρώτη φορά την τέλεια μίξη death και black metal. Ο όρος blackened death θα τους στιγματίσει και την επόμενη χρονιά το “Satanica” θα επιβεβαιώσει την δυναμική που είχαν αποκτήσει. Ο ερχομός τους στις 5 Δεκεμβρίου του 1999 ήταν ένα γεγονός που βίωσα πολύπλευρα, μιας και ο διοργανωτής μου ανέθεσε να περάσω όλη την ημέρα μαζί τους. Τι έχω να θυμάμαι; Τη βόλτα μας από το κέντρο προς το Μοναστηράκι για φαγητό, όπου πάνω στη συζήτηση έριξαν και μια χριστοπαναγία και γύρισαν και μου ζήτησαν συγγνώμη! Ακόμα θυμάμαι την αντίδραση που τα έχασα κυριολεκτικά, λέγοντάς τους «πείτε ό,τι θέλετε, δεν υπάρχει λόγος να ζητάτε συγγνώμη»!
Η ανεπιτυχής μας προσπάθεια να ανεβούμε στην Ακρόπολη, που μας οδήγησε σε ένα σημείο που να μπορούσαν να τη δουν. Σε κάποια φάση με ρώτησε ο Nergal αν είμαι περήφανος που χρησιμοποίησαν ελληνικά στο “Decade of Θέριον” κάτι που με έκανε να του απαντήσω αφοπλιστικά: «Το βρήκα ενδιαφέρον και πετυχημένο, αλλά όχι και να είμαι περήφανος επειδή είμαι Έλληνας»! Εκεί τους φωτογράφησα, δίνοντας και τα γυαλιά ηλίου μου στο Nergal, μιας και ήταν ηλιόλουστη μέρα αν και ήταν αρχές Δεκέμβρη. Εκεί βρήκαμε χρόνο για μια συζήτηση/συνέντευξη με τον Nergal – μη με ρωτήσετε που είναι η κασέτα! Από την οποία θυμάμαι έντονα τον ισχυρισμό του ότι «αν ήμασταν Νορβηγοί θα είχαμε γίνει πιο μεγάλοι από τους EMPEROR». Από εκείνη τη συζήτηση είχα καταλάβει ότι πίστευε πολύ στις δυνατότητες της μπάντας του και ο στόχος του δεν ήταν να περιοριστούν σε underground επίπεδο, στο οποίο ήταν εκείνη την περίοδο.
Στη συζήτηση μου επισήμανε πόσο επιδραστικό ήταν για εκείνον το “A blaze in the northern sky” των DARKTHRONE, το άλμπουμ που ώθησε τον 15χρονο Πολωνό να πιάσει μια κιθάρα και να παίξει black metal. Και δεν ήταν ο μόνος νεαρός μουσικός, αλλά ένας από όλους εκείνους που ξεκίνησαν μπάντες στα early 90s εξαιτίας αυτού του δίσκου, που είναι σίγουρο ο πιο κομβικός στην ιστορία του μαυρομεταλλικού ήχου. Αφήνοντας πίσω την υπέροχη θέα της τερατούπολης που, ευτυχώς, τους άρεσε περπατήσαμε μέχρι το ξενοδοχείο τους στα Εξάρχεια, τραγουδώντας DANZIG, που λάτρευε ο Nergal! Η συνολική εντύπωση που μου έδωσε όλη η μπάντα ήταν ακριβώς αυτό που θα περίμενε κανείς: Απόλυτα προσγειωμένη, με έντονη αίσθηση του χιούμορ και αφοπλιστικά φιλικοί, κάτι που με κέρδισε, μιας και είμασταν συνομήλικοι. Έμενε πλέον να δω πως είναι πάνω στη σκηνή, έχοντας τη φήμη μιας απόλυτα καταιγιστικής live μπάντας.
Εκείνο το βράδυ στο AN club ήρθαν όσοι πραγματικά πίστευαν στους ΒΕΗΕΜΟΤΗ και βίωσαν μια εμφάνιση που έχει γραφτεί στην ιστορία ως μια από τις καλύτερες που έχουν γίνει στη χώρας μας στα 90s στο χώρο του black metal. Όσοι ήμασταν εκεί έχουμε να θυμόμαστε την ένταση και το πάθος μιας μπάντας που ξεχείλιζε από ενέργεια, χωρίς να δίνει σημασία πόσοι ήταν κάτω από τη σκηνή. Μιας και είχαν έρθει μόνοι τους, προσφέρθηκα να τους βοηθήσω και στο merchandise τους. Μάλιστα ένας Ελληνάρας ενώ έπαιζαν γύρισε και μου είπε «έλα δώσε μου ένα CD, δεν θα το καταλάβουν», για να του απαντήσω: «θα σου άρεσε να στο κάνουν εσένα αν είχες μπάντα»; Ευτυχώς δεν το έκανε όταν άφησα για λίγα λεπτά το merchandise για να τους φωτογραφίσω!
Τότε το stand στο AN club βρισκόταν σχεδόν στο κέντρο δίπλα στον ηχολήπτη, δίνοντας τη δυνατότητα να έχω πολύ καλή οπτική επαφή με τη σκηνή. Backstage μετά το τέλος της φοβερής τους εμφάνισης ήταν ιδιαίτερα χαρούμενοι για την απόδοση τους, αλλά όχι για την προσέλευση του κόσμου. Ο Nergal παίρνει το merchandise και ξεκινάει να μετράει τα CDs και τα μπλουζάκια και ευτυχώς δεν είχα κάνει κάπου λάθος, λαμβάνοντας ως δώρο την ειδική πολωνική έκδοση του “Satanica” CD και ένα μπλουζάκι που μου το υπέγραψε. Μαζεύοντας τα πράγματα τους κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο και αφού ετοιμάστηκαν βλέπω έντρομος να έχουν παρά ελάχιστα χρήματα για να φύγουν για το αεροδρόμιο του Ελληνικού. Τους έδωσα ένα πεντοχίλιαρο για το ταξί, ευελπιστώντας να μην έχουν πρόβλημα στη μετάβασή τους στο αεροδρόμιο.
Στα mid 00s ξαναήρθαν με τον ίδιο διοργανωτή, ο οποίος επέλεξε να τους συμπεριλάβει σε ένα black metal festival, στο οποίο θυμάμαι και τους KAWIR στο line up. Ο συναυλιακός χώρος που έγινε ήταν μακράν ο χειρότερος που έχει γίνει ποτέ συναυλία στη χώρα μας! Ήταν στην οδό Λιοσίων σε έναν χώρο που πρέπει να ήταν πριν ντισκοτέκ! Όλα ήταν κυριολεκτικά λάθος εκείνο το βράδυ, εκτός από την απόδοση των συγκροτημάτων που έπαιξαν πολύ καλά μπροστά σε ελάχιστο κόσμο. Οι BEHEMOTH ήταν για άλλη μια φορά πειστικοί, κάνοντας με να πιστεύω ότι στο εγγύς μέλλον θα αποκτήσουν το status που τους αξίζει λόγω της έντονης δισκογραφικής τους δραστηριότητας.
Η επιστροφή τους στο ΑΝ club έγινε 11 χρόνια μετά στο πλαίσιο προώθησης του “Evangelion”, με το οποίο ξεκίνησε η συνεργασία τους με τη Nuclear Blast. Η βραδιά της 10ης Μαρτίου του 2010 ήταν το επιστέγασμα της πορείας τους με τον κόσμο να φτάνει το ΑΝ club στα όρια του sold out. Με εκείνη την εμφάνιση έδειξαν ότι ήταν πλέον μπάντα υψηλού επιπέδου με το blackened death τους να έχει πάρει την τελική μορφή του. Κάποια στιγμή ο Nergal ζήτησε από τον κόσμο που ήταν στο AN το 1999 να σηκώσει το χέρι του. Σήκωσαν περισσότεροι από όσοι ήταν με το Nergal να λέει χαριτολογώντας «δεν ήσασταν τόσοι πολλοί».
Εκείνη την περίοδο ο Nergal διαγνώστηκε με λευχαιμία και κατάφερε μετά από 2,5 χρόνια θεραπείας να γίνει εντελώς καλά. Το άλμπουμ “The satanist”, τους έφερε το 2014 στην κορυφή. Ήταν πλέον σε ένα επίπεδο που τόσο η αποδοχή του κόσμου, όσο και η απόδοση τους επί σκηνής τους έφερνε σε περίοπτη θέση στα festivals και τα venues είχαν πλέον μεγάλη χωρητικότητα. Η παρουσία τους στο Heavy by the sea festival το 2014 στην πλατεία Νερού μαζί με τους GHOST και τους DEFTONES ήταν η πρώτη επιβεβαίωση του επιπέδου που πλέον είχαν. H δεύτερη ήρθε ένα χρόνο μετά στο Fuzz club της Αθήνας. Σε εκείνες τις δύο εμφανίσεις το show τους ήταν επιβλητικό και η απόδοση τους ικανοποίησε στο έπακρο το κοινό που πλέον είχε μεγαλώσει αισθητά.
Οι ΒΕΗΕΜΟΤΗ του 2024 είναι πλέον ένα μεγαθήριο του ακραίου ήχου και τα show τους είναι επιβλητικά που καμία άλλη μπάντα δεν έχει στις μέρες μας. Και ναι, πλέον ο Nergal μπορεί να περηφανεύεται ότι είναι μεγαλύτερη η μπάντα του από τους EMPEROR και η θέση τους ως headliners στο Release festival την Κυριακή 28 Ιουλίου απλά το επιβεβαιώνει.
Κείμενο/Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
