Χθες παρουσιάσαμε το πρώτο μέρος της λίστας με τα 25 καλύτερα άλμπουμ του 2015, όπως τα ψήφισαν οι συντάκτες του ROCK HARD, με τις θέσεις από 21 – 25.
Σήμερα, ήρθε η ώρα να σας παρουσιάσουμε το δεύτερο μέρος, από τη θέση 16 μέχρι τη θέση 20, σε μορφή αντίστροφης μέτρησης, όπου διαπιστώνετε για μία ακόμη φορά πόσο κοντά μεταξύ τους ήταν τα συγκεκριμένα άλμπουμ.
(Ο τρόπος βαθμολόγησης είναι ο εξής: Σε κάθε λίστα ο πρώτος δίσκος παίρνει 20 βαθμούς, ο δεύτερος 19, ο τρίτος 18 κ.ο.κ. Για κάθε επανεμφάνιση σε λίστα, υπάρχει bonus δύο βαθμών. Σε περίπτωση ισοβαθμίας, μετράμε α) ποιος δίσκος υπάρχει σε περισσότερες λίστες και β) ποιος είχε υψηλότερη θέση).
20. STEVEN WILSON – “Hand.cannot.erase” (60 βαθμοί)
“Για δεύτερη συνεχόμενη φορά στη σόλο καριέρα του, κατάφερε να με καθηλώσει και να με κάνει να προβώ σε αλλεπάλληλες ακροάσεις του δίσκου μετά μανίας. Ενός δίσκου που ακούγεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από την αρχή μέχρι το τέλος κι όχι αποσπασματικά. Μου είναι αδιάφορο αν θα επαναδραστηριοποιήσει τους PORCUPINE TREE ή όχι. Στη σόλο καριέρα του εκφράζεται χωρίς κανένα όριο και συμβιβασμό, ενώ στους PORCUPINE TREE, όπως θα διαβάσετε σε λίγες μέρες και στη συνέντευξη που κάναμε, προσπαθώντας να εισακουστούν οι γνώμες και οι επιρροές όλων, αναγκαστικά ακούγαμε μόνο ένα μέρος της μουσικής που οραματιζόταν. Αν είναι να ακούμε τέτοια μαγεία από τα ηχεία μας, ας ζήσουμε με την ανάμνηση των PORCUPINE TREE κι ας αφήσουμε τον Wilson να μας μαγέψει με δισκάρες όπως το “Hand. Cannot. Erase.”.”
9,5 / 10 (Σάκης Φράγκος)
19. BLACK STAR RIDERS – “The killer instinct” (61 βαθμοί)
“Ότι και να λέτε, παλιές καραβάνες σαν τους EUROPE, THUNDER, UFO, κάνουν την έναρξη του 2015, πανηγύρι για όλους εμάς που δεν παθιαζόμαστε από τα στενά δερμάτινα παντελόνια, τις δίκασες και τα pro tools, πόσο δε τα μούσια και το χαϊλίκι. Αν το ροκ ζει ακόμη, ζει χάρη σε κάτι αλάνια σαν τους Warwick, Gorham και είναι κρίμα που ακόμα ένα τόσο καλό άλμπουμ, θα παραμείνει για τους κλασικούς hard rockers, αφού δεν έχει μούσια, μαυρίλα και κατάθλιψη.”
8,5 / 10 (Στέλιος Μπασμπαγιάννης)
18. SAXON – “Battering ram” (64 βαθμοί)
“Το “Battering ram” κερδίζει διαρκώς πόντους καθώς οι ακροάσεις πληθαίνουν. Κλασική περίπτωση. Το έχουν ξανακάνει άπειρες φορές και υπό συνθήκες αισθητά δυσκολότερες. Με συνθέσεις που δεν πλατιάζουν χωρίς λόγο και ουσία αλλά που υποβάλλουν τον ακροατή σε μία χεβυμεταλλική μυσταγωγία… “The devil’s footprint”, “Stand your ground”, “Top of the world”, “To the end” και φυσικά το ομώνυμο, δείχνουν να ξεχωρίζουν οριακά από τα υπόλοιπα. Η ανυπομονησία μέχρι την επίσημη κυκλοφορία του δεν περιγράφεται… Α ρε γκρουπάρα… Α ρε γκρουπάρα… Πάλι μοίρασες πόνο…”
8,5 / 10 (Γρηγόρης Μπαξεβανίδης)
17. AVATARIUM – “The girl with the raven mask” (64 βαθμοί)
“Οι AVATARIUM με το “The girl with the raven mask”, μπορεί να μη φτάνουν τα επίπεδα του ντεμπούτου τους, όμως παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα. Και αν δεν έκανε κοιλιά ο δίσκος στη μέση του, κυρίως λόγω της επανάληψης σε εκείνο το σημείο, θα ήταν ακόμη καλύτερα τα πράγματα. Δεν εντυπωσιάζουν όπως στο πρώτο, όμως θα φάει κι αυτό το λιωσιματάκι του στο στερεοφωνικό.”
7,5 / 10 (Φραγκίσκος Σαμοΐλης)
16. SWALLOW THE SUN – “The sun songs from the north I, II & III” (65 βαθμοί)
“Το αξιοθαύμαστο με το “The sun songs from the North I II & III”, είναι ότι μπορεί να ακουστεί μονορούφι, αν υπάρχει και η κατάλληλη διάθεση, αλλά και ξεχωριστά ο κάθε μέρος του, χωρίς να χάνεις την ουσία. Οι SWALLOW THE SUN είχαν τρομερή έμπνευση για άλλη μια φορά. Θα μπορούσαν να κρατήσουν κάποια τραγούδια στο συρτάρι τους και να αράξουν μέχρι το 2020, έχοντας έτοιμο υλικό. Δεν ακολούθησαν όμως τον εύκολό δρόμο, πήραν ρίσκο και το αποτέλεσμα είναι αξιοθαύμαστο. Έχει πολλά κιλά… «φρύδια» και ταλέντο αυτή η μπάντα!”
8,5 / 10 (Γιώργος Δρογγίτης)
Σάκης Φράγκος
(Διαβάστε το πρώτο μέρος με τα καλύτερα της χρονιάς, από το #21 έως το #25 εδώ)
