a
Η αντίστροφη μέτρηση έφτασε στο τέλος της. Η τελική ετυμηγορία των συντακτών του ROCK HARD είναι εδώ. Από κάτω μπορείτε να διαβάσετε τα πέντε κορυφαία άλμπουμ για το 2019, σύμφωνα με τη συντακτική μας ομάδα, αλλά και τους τρεις (ή μάλλον λόγω ισοβαθμίας, τέσσερις) δίσκους που μας απογοήτευσαν περισσότερο. Σε άλλο post, βρίσκονται τα spotify lists, με τα αγαπημένα τραγούδια των συντακτών, για να είναι πιο ολοκληρωμένη η εικόνα σας κι εντός των ημερών, θα αναρτηθούν αναλυτικά οι λίστες!!!
(Υπενθυμίζουμε ότι μπορείτε να δείτε τα άλμπουμ από 6-10, 11-15, 16-20 και 21-25 κλικάροντας πάνω στον σύνδεσμο που εμφανίζεται).
Σε πολύ λίγες μέρες, θα έχουμε έτοιμο και τον αντίστοιχο διαγωνισμό, όπου οι αναγνώστες του Rock Hard, θα μπορούν να κάνουν τη δική τους ψηφοφορία για τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς που φεύγει και να κερδίσουν πλούσια δώρα!
Το 2019, φαίνεται ότι ήταν η χρονιά των SOEN, με ιδιαίτερα εμφατικό τρόπο, αφού από πολύ νωρίς φαινόταν ότι έπαιζαν σε μια κούρσα που ψάχναμε τον δεύτερο. Έκπληξη για μένα η δεύτερη θέση των SOILWORK του Bjorn Speed Strid (που πέρυσι ήταν στη δεύτερη θέση επίσης, με τους NIGHT FLIGHT ORCHESTRA). Έκπληξη και η τρίτη θέση των BORKNAGAR, που έβγαλαν εξαιρετικό άλμπουμ, ενώ οι DREAM THEATER και οι QUEENSRYCHE, αποτελούν σταθερές αξίες της συντακτικής μας ομάδας.
Σε ότι αφορά τις απογοητεύσεις, οι VOLBEAT φαίνεται ότι δεν κατάφεραν να ανταπεξέλθουν στις υψηλότατες απαιτήσεις που έχουμε από αυτούς. Στη δεύτερη θέση οι TOOL, που βρέθηκαν ταυτόχρονα στη 2η θέση των απογοητεύσεων και στη 13η στα καλύτερα!!! Αν μη τι άλλο, είχαν τον τρόπο τους να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, είτε με θετικό, είτε με αρνητικό τρόπο!!! Στην τελευταία θέση των απογοητεύσεων, ισοβαθμούν οι CANDLEMASS (παρότι με το άλμπουμ αυτό προτάθηκαν για Grammy) και οι SAINT VITUS, που απογοήτευσαν δυστυχώς…
Ευχόμαστε το 2020 να είναι όσο το δυνατόν καλύτερο και να μας βρει όλους μας με υγεία, ωραίες μουσικές, δουλειές και δίπλα σε αγαπημένα μας πρόσωπα. Καλές γιορτές και καλή χρονιά σε όλους.
(Ο τρόπος βαθμολόγησης είναι ο εξής: Σε κάθε λίστα ο πρώτος δίσκος παίρνει 20 βαθμούς, ο δεύτερος 19, ο τρίτος 18 κ.ο.κ. Για κάθε επανεμφάνιση σε λίστα, υπάρχει bonus δύο βαθμών. Σε περίπτωση ισοβαθμίας, μετράμε α) ποιος δίσκος υπάρχει σε περισσότερες λίστες και β) ποιος είχε υψηλότερη θέση).
Σάκης Φράγκος
5. QUEENSRYCHE – “The verdict” (134 πόντοι)
“Ειλικρινά, δεν περίμενα τόσο δυναμική δισκογραφική επιστροφή. Το “The verdict” είναι ταυτόχρονα ένας δίσκος που θυμίζει τους παλιούς, αγαπημένους QUEENSRYCHE, αλλά είναι και τόσο μοντέρνος στην προσέγγισή του που δεν επιτρέπει παρελθοντολαγνίες. Ακούστε χωρίς παρωπίδες, όποια περίοδο του γκρουπ κι αν αγαπάτε, όσο και να σας λείπει ο μεγάλος Geoff Tate, ξεχνώντας τη βραζιλιάνικη σαπουνόπερα που είχε παιχτεί πριν μερικά χρόνια και τον εκατέρωθεν πόλεμο των δηλώσεων.”
8,5 / 10 (Σάκης Φράγκος)
4. DREAM THEATER – “Distance over time” (156 πόντοι)
“Καλός δίσκος το “Distance over time”. Δεν φτάνει το “A dramatic turn of events”, αλλά είναι σίγουρα καλύτερο το “Dream Theater”, με το οποίο έχει αρκετά κοινά σημεία. Συντηρεί τον μύθο των DREAM THEATER, αλλά δεν θα τον μνημόνευα στους 6-7 αγαπημένους μου δίσκους τους, χωρίς αυτό να αφαιρεί από την αξία του (καθώς τη μισή δισκογραφία του γκρουπ, θα τη βαθμολογούσα από 9,5 έως 10).”
8 / 10 (Σάκης Φράγκος)
3. BORKNAGAR – “True north” (158 πόντοι)
“Το “True north” είναι ένας υπέροχος δίσκος, από όλες τις απόψεις. Οι σύμπραξη δύο κορυφαίων τραγουδιστών/μουσικών, Nedland και Vortex, με τον ιθύνοντα νου των BORKNAGAR Brun, συνεχίζει να μας χαρίζει δισκάρες, με αποκορύφωμα αυτόν!”
9,5 / 10 (Γιώργος Δρογγίτης)
2. SOILWORK – “Verkligheten”176 πόντοι)
“Πιστεύω ότι θα αντέξει το τεστ του χρόνου, ότι μετά από ένα βήμα πίσω με το προηγούμενο άλμπουμ πάνε πολλά βήματα μπροστά με αυτό, ότι στην Αμερική θα το λατρέψουν με τα φοβερά sing-along σημεία του και ότι έχουμε ένα πολύ δυνατό υποψήφιο ήδη για την τελική 20άδα του χρόνου τέτοια εποχή, αν και προσωπικά δε θα το ήθελα να είναι εκεί, για το μόνο και απλούστατο λόγο ότι αν βρεθούν 20 καλύτερα άλμπουμ από το ‘’Verkligheten’’, να ξέρετε από τώρα ότι το 2019 θα είναι ονειρικό.”
8,5 / 10 (Άγγελος Κατσούρας)
1. SOEN – “Lotus” (269 πόντοι)
“…σο να στραβώνουμε με τις ηχητικές συγγένειες με OPETH, TOOL, KATATONIA και λοιπούς, δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε ότι τα τραγούδια τους είναι όμορφα φτιαγμένα. Στο “Lotus” λοιπόν, η συμπαθής μπάντα κάνει το πολυπόθητο βήμα μπροστά και σκαρφίζεται τρόπους για να διαμορφώσει ίσως για πρώτη φορά έναν χαρακτήρα δικό της.”
8 / 10 (Αλέξανδρος Τοπιντζής)
ΟΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ 2019
4. SAINT VITUS – “Saint Vitus” (16 πόντοι)
“Αρχικά απόρησα γιατί τους πήρε 7 χρόνια για αυτό το άλμπουμ. Αν θες 7 χρόνια για να κυκλοφορήσεις έναν τέτοιο ανέμπνευστο-κακό δίσκο και άλλα 17χρόνια πιο πριν για τον μέτριο “Lillie…”, δυστυχώς και με μεγάλη θλίψη διαπιστώνω ότι δεν έχουν να προσφέρουν κάτι άλλο καινούργιο μουσικά.”
5 / 10 (Θάνος Κολοκυθάς)
3. CANDLEMASS – “The door to doom” (16 πόντοι)
“…αυτό που καταφέρνει να εντυπωσιάσει στο “The door to doom” προς τιμήν τους είναι η μουσική αυτή καθαυτή και όχι η συμμετοχή του Johan Längquist ο οποίος ακούγεται σε ικανοποιητική φόρμα αλλά χάνει στη σύγκριση με την ανατριχιαστική φωνή του παρελθόντος μιας και δεν βγάζει επ’ ουδενί την τραγικότητα και το δέος που συγκλόνισε τον metal κόσμο τριάντα τρία χρόνια πριν και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Σίγουρα γλυτώνουν από τη γκρίνια αρκετών οπαδών που πιθανότατα να έριχναν το όποιο φταίξιμο αν όλα πήγαιναν στραβά στον Mats Levén ή οποιονδήποτε άλλον τραγουδιστή επέλεγαν εκτός του Längquist ή του Messiah Marcolin πχ.”
7,5 / 10 (Κώστας Αλατάς)
2. TOOL – “Fear inoculum” (19 πόντοι)
“Κάποιοι θα προσπαθήσουν με το ζόρι να δηλώσουν ικανοποιημένοι, θα υπάρξουν αυτοί που θα το κράξουν, εγώ θα μιλήσω για μια απογοητευτική κυκλοφορία η οποία θα μπορούσε με κάποια πολύ απλά και μικρά «κόλπα» να είναι υπέροχη. Κρίμα. Αν μετά από αυτό η μπάντα μας αποχαιρετήσει, δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση. Άσε που στην ουσία το νέο TOOL το κυκλοφόρησαν οι SOEN φέτος.”
6 / 10 (Δημήτρης Τσέλλος)
1. VOLBEAT – “Rewind, replay, rebound” (37 πόντοι)
“Κι αυτό είναι το αίσθημα που μου βγάζουν οι VOLBEAT στο άλμπουμ αυτό. Ότι μπήκαν στο στούντιο για να γράψουν κάτι που θα τους κάνει household name στην Αμερική κυρίως. Μακάρι να είναι αυτός ο τρόπος και να περάσουν στην αμέσως επόμενη κλίμακα, αυτή των arena bands επιπέδου METALLICA. Household name στην Αμερική όμως, είχαν γίνει και οι PANTERA που δεν συμβιβάστηκαν ποτέ. Αυτό περιμένω και από τον Michael Poulsen.”
6 / 10 (Σάκης Φράγκος)
