a
Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της και μαζί με αυτήν, έρχονται και τα πέντε αγαπημένα άλμπουμ της συντακτικής ομάδας του Rock Hard.
Είναι πολύ σημαντικό, θεωρώ, ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, στην κορυφή της λίστας, βρίσκεται ελληνικό συγκρότημα, που δεν είναι άλλο από τους SACRED OUTCRY, οι οποίοι έβγαλαν το απίθανο “Towers of gold”. Αρκετά κοντά βρέθηκαν οι SOEN με το “Memorial”, που δείχνουν τη δυναμική τους μέσα στη συντακτική μας ομάδα, αφού δίσκος τους πλασάρεται για τρίτη φορά μέσα στην πρώτη πεντάδα και από απόσταση παρακολουθούν τα υπόλοιπα τρία. SORCERER, WITHIN TEMPTATION και METALLICA.
Για μία ακόμη φορά, παρουσιάζεται το οξύμωρο, βέβαια, ένα άλμπουμ να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις για τα καλύτερα της χρονιάς, αλλά και στις απογοητεύσεις. Οι METALLICA, λοιπόν, είναι το 5ο καλύτερο και το 3ο πιο απογοητευτικό άλμπουμ ταυτόχρονα! Δεν είναι κάτι παράλογο, καθώς οι κυκλοφορίες τόσο μεγάλων συγκροτημάτων, σχεδόν κάθε φορά, σηκώνουν πολλή συζήτηση και αποτελούν αντικείμενο διχογνωμιών.
Και αν με ρωτάει κανείς, από αυτή τη χρονιά δεν μου έλειψαν οι καλοί δίσκοι. Μου έλειψαν οι δίσκοι από μεγάλα συγκροτήματα, που θα έπαιρναν από το χέρι και τους υπόλοιπους και θα έκαναν τον κόσμο να βγει, να αγοράσει φυσικό προϊόν, να δημιουργηθεί κίνηση στην αγορά, να υπάρξει ενδιαφέρον από ακόμα περισσότερο κόσμο κι όχι μόνο από αυτούς που ψάχνονται συνεχώς για να ανακαλύπτουν και να ακούνε νέα πράγματα, οι οποίοι σιγά-σιγά γίνονται και “συλλεκτικοί”…
Όσοι έψαξαν λιγότερο προβεβλημένες κυκλοφορίες, βρήκαν αρκετά διαμαντάκια και αυτό είναι κάτι που πρέπει να συμβαίνει, αφού είναι πλέον ολοένα και πιο εύκολο να τα ανακαλύπτεις. Και με μεγάλη μου χαρά, διαπίστωσα ότι πολλά από τα διαμαντάκια αυτά, στην ούγια έγραφαν “Made in Greece”, αφού η χώρα μας εδώ και χρόνια, παράγει πολύ ωραία δισκάκια από πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής.
Σε ότι αφορά στις απογοητεύσεις, οι KKs PRIEST “με το σπαθί” τους κέρδισαν την πρώτη θέση. Οι VIRGIN STEELE μάλλον μπήκαν από κεκτημένη ταχύτητα, καθώς, δυστυχώς, δεν είναι πλέον απογοήτευση να βγάζει μέτριο/κακό δίσκο ο David DeFeis, ενώ για τους METALLICA, τα είπαμε παραπάνω.
Σύσσωμη η συντακτική ομάδα του Rock Hard, εύχεται καλές γιορτές, με υγεία (σωματική και ψυχική), τύχη και ωραίες μουσικές. Σε πολύ λίγες μέρες, θα έχει ανέβει και η καθιερωμένη ψηφοφορία για τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, σύμφωνα με τη δική σας γνώμη, αυτή των αναγνωστών, που τόσο πολύ μας στηρίξατε και φέτος και σας ευχαριστούμε πολύ, αλλά και οι λίστες Spotify των συντακτών, αναλυτικά.
Ο τρόπος βαθμολόγησης είναι ο εξής: Σε κάθε λίστα ο πρώτος δίσκος παίρνει 20 βαθμούς, ο δεύτερος 19, ο τρίτος 18 κ.ο.κ. Για κάθε επανεμφάνιση σε λίστα, υπάρχει bonus δύο βαθμών. Σε περίπτωση ισοβαθμίας, μετράμε α) ποιος δίσκος υπάρχει σε περισσότερες λίστες και β) ποιος είχε υψηλότερη θέση.
Δείτε εδώ ποια άλμπουμ ήταν στις θέσεις 6-10
Δείτε εδώ ποια άλμπουμ ήταν στις θέσεις 11-15
Δείτε εδώ ποια άλμπουμ ήταν στις θέσεις 16-20
Δείτε εδώ ποια άλμπουμ ήταν στις θέσεις 21-25
Σάκης Φράγκος
5. METALLICA – “72 seasons” (144 πόντοι)
“Το “72 Seasons” είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ και άξιος διάδοχος του “Hardwired… to self-destruct”. Μπορεί στον προκάτοχό του να είχαν ξεχωρίσει αμέσως κάποια τραγούδια αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με άλμπουμ πιο συνεκτικό και δουλεμένο από την αρχή μέχρι το τέλος.”
(Κώστας Αλατάς)
4. WITHIN TEMPTATION – “Bleed out” (147 πόντοι)
“Πάρα πάρα πολύ ωραία δουλειά από τους WITHIN TEMPTATION. Δίσκος γεμάτος υπέροχες μελωδίες, ποικιλία, rollercoaster μεταξύ επιρροών και ειδών και πάνω από όλα, μέσα στην ποιότητα.”
(8 / 10 – Φραγκίσκος Σαμοΐλης)
3. SORCERER – “Reign of the reaper” (167 πόντοι)
“…αφήνοντας την έμπνευση να τους οδηγεί και χωρίς να περιορίζονται, οι SORCERER καταθέτουν, με το “Reign of the Reaper”, ένα ακόμη υπέροχο album.”
(8 / 10 – Δημήτρης Τσέλλος)
2. SOEN – “Memorial” (221 πόντοι)
“ο βασικός ηχητικός κορμός συνεχίζει να είναι παρών, κι αυτό δεν είναι κάτι κακό, γιατί στην προκειμένη περίπτωση αυτή η μπάντα έχει κάτι το ξεχωριστό, κάτι το τελείως δικό της, το οποίον σήμερα είναι άξιο θαυμασμού, σε μια εποχή που δεν ακούμε σχεδόν τίποτε άλλο παρά αναμασήματα του παρελθόντος.”
(9 / 10 – Γιώργος Γκούμας)
- SACRED OUTCRY – “Towers of gold” (244 πόντοι)
“Συχνά-πυκνά, γινόμαστε μάρτυρες αέναων, ατέρμονων συζητήσεων, σχετικά με το αν κυκλοφορούν albums σήμερα που έχουν τη δυναμική, τα εχέγγυα, την «στόφα» του μελλοντικού κλασσικού. Οι αρνητές μιας τέτοιας άποψης, φέρνουν τα δικά τους παραδείγματα. Τα χιλιοειπωμένα και τετριμμένα. Η δική μας πλευρά, έχει τη χαρά να εφοδιάζεται συνεχώς με νέα «βέλη» στη φαρέτρα της. Ένα τέτοιο βέλος είναι το “Towers of gold”, καμωμένο από Έλληνες τεχνίτες. Λαμπρό σαν να βρίσκεται στη χρυσοποίκιλτη φαρέτρα του Ραμσή Β’, ευθύβολο σαν να φεύγει από το τόξο του Φιλοκτήτη.
ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.”
(10 / 10 – Δημήτρης Τσέλλος)
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:
3. METALLICA – “72 seasons” (22 πόντοι)
“Το “72 seasons”, δεν θα συνταράξει το heavy metal, δεν θα είναι ο δίσκος που θα μιλάμε γι’ αυτόν μετά από 10 χρόνια, είναι όμως μία ατόφια πρόταση από το σημαντικότερο –ίσως- heavy metal συγκρότημα στον πλανήτη. Ένας δίσκος που κρατάει ζωντανό τον μύθο τους, τους βοηθά εκείνους κι εμάς, να βάλουμε λίγο φως μέσα στο σκοτάδι που ζούμε.”
(8 / 10 – Σάκης Φράγκος)
2. VIRGIN STEELE – “The passion of Dionysus” (27 πόντοι)
“…μιλάμε για ένα δίσκο που απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο στην αμετανόητη, συρρικνωμένη βάση των φανατικών οπαδών των VIRGIN STEELE. Προσωπικά, νευριάζω που η SPV δέχτηκε να κυκλοφορήσει αυτό το δίσκο και δεν τον επέστρεψε στον DeFeis προκειμένου να ηχογραφηθεί σωστά, με κανονικά όργανα και με μία έστω ανεκτή παραγωγή.”
(4 / 10 – Σάκης Νίκας)
- KK’s PRIEST – “The sinner rides again” (36 πόντοι)
“Είναι τόσο πρόδηλη η διάθεση αντιγραφής, επανάληψης και του αισθήματος «Εγώ το κάνω καλύτερα από εσάς» που σε ξινίζει και σε κουράζει. Εκατοντάδες μπάντες εκεί έξω έχουν αυτόν τον ήχο και αυτό το ύφος, αλλά αυτές το κάνουν γιατί γουστάρουν JUDAS PRIEST, και θέλουν να παίξουν όπως αυτοί. Δεν θέλουν να δείξουν στους JUDAS PRIEST πως θα έπρεπε σήμερα να παίζουν και να τους κουνάνε το δάχτυλο, όπως ακριβώς και πολύ επιδεικτικά κάνει ο Downing. Αυτή νομίζω είναι η ουσιαστική διαφορά, που όσο καλοπαιγμένο και αν είναι το “The sinner rides again”, το κάνει αντιπαθητικό και μη σοβαρό.”
(ξέρω γω / 10 – Δημήτρης Σειρηνάκης)
