Ήρθε η στιγμή για ένα ακόμη αφιέρωμα από τη στήλη μας. Αυτή τη φορά θα τα πούμε για το ντεμπούτο των FIELDS OF THE NEPHILIM “Dawnrazor”, το οποίο το Σάββατο συμπλήρωσε τριάντα δύο χρόνια από την κυκλοφορία του. Το πόσο σημαντικοί είναι οι NEPHS για τον ευρύτερο gothic χώρο νομίζω ότι είναι περιττό να αναφερθεί. Η μουσική τους κληρονομιά είναι πλούσια και χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης ακόμη και στον μεταλλικό κόσμο (ελέω “Zoon” κυρίως).
Ο καλός και πολυγραφότατος συνάδελφος Άγγελος Κατσούρας βγάζει τα απωθημένα του και ξεσπαθώνει, μέσα από ένα απολαυστικό κείμενο που αφορά το “Dawnrazor”. Κι επειδή τα γραπτά θα πρέπει να έχουν και την κατάλληλη μουσική συνοδεία, το ελληνικό fan club των FIELDS OF THE NEPHILIM ετοίμασε ένα πολύ ειδικό mixtape, το οποίο θα μπορέσετε να ακούσετε παρακάτω.
Μέχρι να τα πούμε την επόμενη εβδομάδα, με τη συνηθισμένη θεματολογία της στήλης μας, οι ενδιαφερόμενοι επικοινωνείτε με το sakis@rockhard.gr για την παρουσίαση της δουλειάς σας μέσα από το “Beyond The Pale”. Και όπως πάντα, μπορείτε να ακούσετε τη λίστα μας στο Spotify, η οποία ανανεώνεται εβδομαδιαίως.
FROM THE GRAVES
FIELDS OF THE NEPHILIM – “Dawnrazor” (Situation Two/Beggars Banquet)
Κλήθηκα να γράψω μερικές λέξεις για το τιτάνιο ντεμπούτο των FIELDS OF THE NEPHILIM. Δεν ξέρω τι μπορώ να γράψω για το “Dawnrazor” που δεν έχει αναφερθεί σε διάφορα άρθρα κατά καιρούς, μπορώ όμως να παραθέσω την ιστορία της γνωριμίας μου με το δίσκο που ίσως και περιγραφικά να έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον -ή πλάκα- για τον μέσο αναγνώστη. Το θυμάμαι σαν χθες το σοκ –πως μπορεί να ξεχάσει άραγε κανείς κάτι που του άλλαξε τη ζωή- και ήταν το σωτήριο έτος 1989. Για την ακρίβεια θυμάμαι ότι ήρθα σε γνωριμία μαζί τους την ημέρα που έπαιξε η Εθνική Ελλάδος στο μπάσκετ το ιστορικό παιχνίδι στο Ζάγκρεμπ με τη Σοβιετική Ένωση και που κερδίσαμε 81-80 με το τρίποντο του Φάνη Χριστοδούλου στο τέλος, πετώντας έξω τους Σοβιετικούς από τον τελικό και δίνοντας αυτόματα το τρόπαιο στην άπαιχτη τότε Γιουγκοσλαβία του αείμνηστου Μότσαρτ των παρκέ, Ντράζεν Πέτροβιτς. Πως συνδυάζεται τώρα όλο αυτό; Απλό! Στο ημίχρονο εκείνου του παιχνιδιού, κι αφού είχαμε στο σπίτι επισκέπτες, ο μεγαλύτερος ηλικία από εμένα γιος του φίλου του πατέρα μου, θέλησε να δει τις κασέτες μου και ενώ έψαχνε, έβαλα να ακούσουμε THE SISTERS OF MERCY, έτσι για να μην βάλω κάτι μεταλλικό ντε και καλά και φρικάρει, μιας και δεν ήξερα τα ακούσματά του.
Την ώρα λοιπόν που ακούγαμε το “Vision thing”, μου λέει το παιδί «Λοιπόν θύμισε μου να σου φέρω κάτι μετά». Τελειώνει ο αγώνας, χαρές και πανηγύρια, έμενε κοντά το παιδί και μου φέρνει μία κασέτα που γράφει “FIELDS OF THE NEPHILIM – Dawnrazor”. Μου λέει λοιπόν «αφού σου αρέσουν οι THE SISTERS OF MERCY, θα σου αρέσουν αυτοί ακόμα περισσότερο». Έκατσα λοιπόν να το ακούσω προσεκτικά και δίνοντας βάση στα λόγια αυτά, καθώς ήδη λάτρευα τους SISTERS και σχεδόν τον στραβοκοίταξα, όταν τόλμησε να το ξεστομίσει με τόση ευκολία. Όταν λοιπόν μετά από μία παράξενη εισαγωγή μπήκε το “Slow kill”, πραγματικά με σκότωσε αργά και κατάλαβα σε κλάσματα δευτερολέπτων ότι το παλικάρι είχε δίκιο. Σημειωτέον παρακαλώ ότι περνούσα τη μετάβαση από το glam/poser/hard rock στο ΜΟΝΟ ΘΡΑΣ και που ότι κι αν άκουγα, στο τέλος της ημέρας θα έβαζα τα 4 πρώτα METALLICA (διότι ακόμα δεν είχα ακούσει SLAYER). Σκάει και η φωνή Του και τέζα ο μικρός Άγγελος. Ο Κάπελας της καρδιάς μου, ο αγέρωχος, ο ψηλότερος από τις βουνοκορφές όλου του Γαλαξία… τι φωνή, τι χρώμα, τι κρυπτικός τρόμος σε κάθε του ανάσα. Έμαθα το όνομα του γρήγορα, Carl McCoy τον λένε κι όλα τα σαπάκια κλαίνε.
Προφανώς αν και η μουσική δεν ήταν τέλεια, δε θα μέτραγε μόνο η φωνή αυτού, που όταν σηκώνει το περήφανο μέτωπο του κρύβεται ο ήλιος, αλλά θες δε θες, εστιάζεις σε κάτι στην αρχή πάντα. Έγινα πιστό σκυλί του Κάπελα και των υπολοίπων από την αρχή. Συν τοις άλλοις, ήταν ένα πολύ ευχάριστο διάλειμμα από την ολοένα και αυξανόμενη ταχύτητα των ακουσμάτων μου, ενώ όταν μπήκε και το death metal στη ζωή μου το 1992, έσβησε δια παντός όλα τα παλιά μη μεταλλικά ακούσματα, εκτός από τους FIELDS OF THE NEPHILIM (και τους SISTERS φυσικά). Η ενασχόλησή μου με το συγκρότημα, μου άνοιξε τα μάτια και τα αυτιά προς νέες ηχητικές κατευθύνσεις και θα τους είμαι για πάντα ευγνώμων γι’ αυτό. Επίσης θεωρώ ότι μου προσέφεραν γενικότερη διαύγεια και ίσως μεγάλωσα μέσα μου λίγο πιο πρόωρα εξαιτίας τους. Δε γίνεται να ακούς πρώτη φορά το “Preacher man”, το “Vet for the insane” ή το ομότιτλο κομμάτι και να μη θεωρήσεις ότι άλλαξε η ζωή σου προς το καλύτερο. Και ήμουν 8 χρονών στην τελική, το σοκ ήταν λογικό να είναι τεράστιο, αλλά φαντάζομαι ότι όσοι είχαν πιο ώριμη σκέψη από τη δική μου τότε, έφαγαν παρόμοια –αν όχι αναλογικά μεγαλύτερη- φάπα.
Για την ιστορία, όταν άκουσα σύντομα το επόμενο –ακόμα ανώτερο- αριστούργημα “The nephilim”, η ήττα ήταν ολοκληρωτική και το ποτάμι δε γύρισε ποτέ πίσω, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία που μακάρι να έρθει η στιγμή που θα αναλυθεί άλλη φορά. Δε θα μπορέσω ποτέ να εκφράσω το πόσο σημαντικοί υπήρξαν για τη ζωή μου, αυτό που είναι σίγουρο όμως είναι ότι, χωρίς το “Dawnrazor”, η ζωή μου θα ήταν πολύ πιο μονότονη, βαρετή και σίγουρα δε θα είχα αναπτύξει ηχητικές παραστάσεις με τον ίδιο τρόπο στη ζωή μου. Ένα άλμπουμ μεγαλύτερο από τη ζωή, ευρηματικό, υπέρτατη επιρροή ήχων που γεννήθηκαν, προσπάθησαν να το αντιγράψουν και φυσικά φάγανε τα μούτρα τους. Στέκεται μοναχικό στο θρόνο του και δε σκοπεύει να κατέβει από εκεί, όχι σε 32 χρόνια ύπαρξης αλλά στις επόμενες 32 μετενσαρκώσεις του. Υπάρχουν οι στιγμές που μπορεί να είσαι υπερβολικός, στιγμές που μπορεί να είσαι εμπαθής και στιγμές που αν πεις κάτι λιγότερο από την αλήθεια είσαι αντικειμενικά βλάκας ή και απόγονος του Αυνάν. Μία από αυτές είναι σίγουρα και το “Dawnrazor” και, για να το θέσω όσο πιο ωμά μπορώ, δεν έχω και την καλύτερη προδιάθεση, ούτε και τη διάθεση να πολυασχοληθώ με άτομα που δεν εκτιμούν/σέβονται/προσκυνούν τους FIELDS.
Άγγελος Κατσούρας
FIELDS OF THE NEPHILIM FAMILY TREE & RELATIVE BANDS
32 χρόνια λοιπόν συμπληρώθηκαν το Σάββατο που μας πέρασε από το κομβικό ντεμπούτο των FIELDS OF THE NEPHILIM. Το Σάββατο που μας έρχεται οι Reanimators Greek Nephs (https://www.facebook.com/Reanimators_Greek-Nephs-163321677029341/) διοργανώνει μια ειδική βραδιά για τα γενέθλια του συγκεκριμένου album. Τα παιδιά λοιπόν ετοίμασαν ένα πολύ ειδικό mixtape, το οποίο υπάρχει παρακάτω και στο οποίο μπορείτε να ακούσετε κάποια πολύ ενδεικτικά τραγούδια από συγκροτήματα που ανήκουν στο γενεαλογικό δέντρο των FIELDS OF THE NEPHILIM, αλλά και συγκροτήματα των οποίων ο ήχος επηρεάστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό από τη μουσική κληρονομιά της παρέας του Carl McCoy. Το tracklist του mixtape έχει ως εξής:
SIDE A
01. The Preachers Of Neverland – Bleed for me (Autoskopia – 2016)
02. Catherines Cathedral – Dust we follow (Intoxication – 1994)
03. Tammuz – Paradiza (Yezidi – 1997)
04.The Eden House – To believe in something (Smoke & mirrors – 2009)
05. Seraphin Twin – Rebirth (track – 1996)
06. Rubicon – Before my eyes (What starts, ends – 1992)
07. The House Of Usher – Morphine (Zephyre – 1996)
08. Secret Discovery – Cage of desire (single version) (Cage of desire EP – 1994)
SIDE B
01. The Garden Of Delight – Shared creation (Sargonid seal – 1993)
02. Sons Of Neverland – Amnesia (Soulkeeper – 1995)
03. Dark Side Cowboys – Tears for you (The apocryphal – 1996)
04. Love Like Blood – Out of sight (Flags of revolution – 1990)
05. Cassiopeia – Resting deep under (Resting deep under EP – 2003)
06. Beyond The Wall Of Sleep – Pale (First dust EP – 2000)
07. Voives Of Masada – Flight (Four corners – 2004)
08. NFD – Light my way (Radio Edit) (Light my way single – 2006)
VIDEO OF THE WEEK
Παραμένοντας στο πνεύμα του “Dawnrazor” και το οπτικό κομμάτι της στήλης έπρεπε να κινηθεί προς την ίδια κατεύθυνση. Το “Preacher man” είναι το πρώτο video clip που έβγαλαν ποτέ οι FIELDS και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εκθαμβωτικό!
AGENDA
Σάββατο 11 Μαΐου
Goth Is What We Make It (Fields Of The Nephilim edition) – “Dawnrazor” album 32nd anniversary: 32 χρόνια από το “Dawnrazor” των Fields Of The Nephilim. 32 χρόνια από αυτό το δυστοπικό, post apocalyptic (με spaghetti western outfits) album, που ο χρόνος το δικαίωσε ως ένα από τα σπουδαιότερα Gothic Rock albums όλων των εποχών. Οι experts Reanimators σε ότι έχει σχέση με Fields Of The Nephilim (αλλά και Nefilim & λοιπά projects) αναλαμβάνουν τα decks του Red Room για τη συγκεκριμένη νύχτα και ξέρουμε πως θα το κάνουν άψογα. Αφού εξαντλήσουν τον Nephilim κατάλογο, θα παίξουν και Gothic Rock ύμνους, αλλά και πιο obscure stuff. Tempted white eyes, Blinded by the night. Starting Time: 24.00 (Second Skin Club, Δαμοκλεόυς 8, Γκάζι)
BEYOND THE PALE WEEKLY PLAYLIST
Γιώργος Κόης
