a
Πολλά συνέβησαν από την τελευταία φορά που τα είπαμε μέσα από τη στήλη μας. Αρκετές σημαντικές συναυλίες, με αυτές των THE NOSFERATU και των NITZER EBB να μπορούσαν να χαρακτηριστούν μέχρι και ιστορικές. Την ανακοίνωση σπουδαίων ονομάτων για το συναυλιακό καλοκαίρι του 2020, με τις περιπτώσεις των BAUHAUS και THE SISTERS OF MERCY να ξεχωρίζουν. Το clubbing να γνωρίζει μια περίεργη φάση, όπου αφενός μεν το κοινό να αλλάζει και να γίνεται δύστροπο και εδώ και αρκετές εβδομάδες, πλέον να μην υπάρχει καν κοινό, λόγω της γνωστής καραντίνας που ταλαιπωρεί όλη την υφήλιο. Και κάπου στη μέση, να βρίσκεται η μουσική, σαν η έσχατη λύση για να ξεφύγουμε από τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε.
Το BTP λοιπόν θα βρίσκεται κοντά σας λοιπόν και πάλι σε εβδομαδιαία βάση, αφού πλέον έχει μαζευτεί ένας ικανός αριθμός κυκλοφοριών για να σας προτείνει. Και το πράγμα θα πάει κάπως έτσι: Για αυτή και την επόμενη εβδομάδα θα ασχοληθούμε με κάποιες τελευταίες, αξιόλογες δουλειές που κυκλοφόρησαν το 2019 και μετά σιγά-σιγά θα γίνει παρουσίαση και των πρώτων, αξιοσημείωτων album για το 2020. Και κάπου στο ενδιάμεσο, θα κάνουμε και ένα αφιέρωμα για τα καλύτερους δίσκους του σκοτεινού χώρου που άφησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το στίγμα τους την προηγούμενη δεκαετία.
Απολαύστε λοιπόν την επανεκκίνηση του ΒΤΡ, βάλτε τον ήχο στα ηχεία σας δυνατά και ακούστε όσο πιο πολλή μουσική μπορείτε, τώρα που έχετε άπλετο χρόνο να σπαταλήσετε μέσα στα σπίτια σας. Αλλά πάνω από όλα, να προσέχετε πάρα πολύ τους εαυτούς σας και τους ανθρώπους που αγαπάτε.
Καλή ανάγνωση και καλή ακρόαση!
NEW RELEASES
THE WRAITH – “Gloom ballet” (Southern Lord)
Πρώτη παρουσίαση για το 2020 είναι μια αποκάλυψη του φίλου και συναγωνιστή Κώστα Αλατά. Και πριν ξεκινήσω να γράφω το οτιδήποτε, όσοι έχετε το τηλέφωνό του ή τον έχετε φίλο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πείτε του ένα ευχαριστώ προκαταβολικά. Οι THE WRAITH λοιπόν είναι τέσσερεις τελειωμένοι ΑΛΗΤΕΣ, ήτοι οι ιδρυτές Davey Bales και Kaz Alvis, έχοντας δίπλα τον Colin O’ Donell (ιδρυτικό μέλος των CINEMA STRANGE) και τον drummer Scott Raynor (συνιδρυτή και επί πολλά χρόνια μέλος των… BLINK 182!). Και όσο κι αν αυτό το χαρμάνι ακούγεται σαν ποντιακό ανέκδοτο, η μουσική τους σου κόβει το χαμόγελο με τη μία. Ακροβατώντας στη λεπτή γραμμή ανάμεσα στο old school post punk των THE CHAMELEONS, τη σχιζοφρένεια των KILLING JOKE και το traditional gothic rock των DREAM DISCIPLES, τα κάτι λιγότερα από 40 λεπτά που διαρκεί το “Gloom ballet” κόντεψαν να μου ανατινάξουν το κεφάλι από την πώρωση. Μετά από το πρώτο τους ΕΡ “Shadow flag”, οι άνθρωποι της Southern Lord ανακάλυψαν ένα ακατέργαστο, πανάκριβο διαμάντι ανάμεσα στον βούρκο που κινούνταν τα μέλη των THE WRAITH, τους έβαλαν για παραγωγό τον Mat Mitchell (PUSCIFER, A PERFECT CIRCLE) και η σύμπραξή τους έβγαλε αυτό το αριστούργημα. Τέτοιο σοκ σε αυτό το μουσικό στυλ, έχω να πάθω από το “Sister” των IN SOLITUDE. Και για το μοναδικό πράγμα που στεναχωριέμαι είναι ότι τους πήρα χαμπάρι με το που άλλαξε η δεκαετία και έτσι δεν βρέθηκαν στην προσωπική μου εικοσάδα για το 2019. Γιατί θα βρίσκονταν πάρα πολύ ψηλά, ίσως και στην κορυφή. Ήδη δύο καλοί μου φίλοι, πριν καν ολοκληρώσουν την ακρόαση του album, το παρήγγειλαν στα καπάκια. Όπως καταλαβαίνετε, έχετε αργήσει χαρακτηριστικά να πράξετε το ίδιο…
Facebook: https://www.facebook.com/TheWraithPunk/
Bandcamp: https://thewraithsl.bandcamp.com/album/gloom-ballet
Spotify: https://open.spotify.com/album/7sggGEHCh8cfFcQtqGR0xr
SOMETIME THE WOLF – “From here and earth” (Transcend Music)
Πάμε σε μια ακόμη δισκάρα από κουαρτέτο και μεταφερόμαστε στο Preston της Αγγλίας. Οι SOMETIME THE WOLF μετά το πολύ αξιόλογο EP “Never wake”, έρχονται με την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους “From here and earth” και όλοι οι οπαδοί των FIELDS OF THE NEPHILIM πανηγυρίζουν. Χωρίς πλάκα, αν ο μέγιστος Carl McCoy έπρεπε να δώσει το χρίσμα σε μια και μόνο μπάντα για να συνεχίσει άξια τη μουσική κληρονομιά του, αυτή θα ήταν χωρίς καμία αμφισβήτηση οι SOMETIME THE WOLF. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στο image τους (ψάξτε για φωτογραφίες τους και θα καταλάβετε τι εννοώ), αλλά σε μέγιστο βαθμό στην καθηλωτική μουσική τους. Φανταστείτε την ατμόσφαιρα του “Elyzium”, με τον ήχο του “Mourning sun” και την αρρώστια του “Zoon” και αμέσως θα καταλάβετε για τι έπος κάθομαι και γράφω αυτή τη στιγμή. Και όλα αυτά χωρίς να αντιγράφουν ξεδιάντροπα την επιρροή τους (όπως το έκαναν ξεδιάντροπα οι SONS OF NEVERLAND), αλλά στηριζόμενοι αποκλειστικά στη δικές τους ιδέες και έμπνευση. Κάπως έτσι φανταζόμουν μέχρι πρότινος τον διάδοχο του “Mourning sun”. Must-have για όλους ανεξαιρέτως τους οπαδούς των NEPHS!
Facebook: https://www.facebook.com/SometimeTheWolfUK/
Bandcamp: https://sometimethewolf.bandcamp.com/
Spotify: https://open.spotify.com/album/5LLYH0beXHT1Yb2j11eQmn
LAST DUSK – “As the young die” (Self-Released)
Αλλάζουμε πάλι πλευρά και από την Αγγλία πάμε στη μακρινή Costa Rica, για να συναντήσουμε τους LAST DUSK. O Carfax και η παρέα του υφίστανται από το 2010, αλλά το “As the young die” είναι μόλις το δεύτερο album τους, μετά από το ντεμπούτο τους “Memento mori” και το ΕΡ “Trismegistus”. Και εν μέρει θα έλεγα ότι είναι δικαιολογημένοι, αφού το είδος που αντιπροσωπεύουν είναι από τα πλέον αντιεμπορικά, ενώ θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και τις όποιες δυσμενείς συνθήκες επικρατούν στην πατρίδα τους. Και όταν λέω για αντιεμπορικό είδος, εννοώ αυτό το πρωτόλειο gothic rock, όπως πρώτοι τόλμησαν εκεί στο μεταίχμιο των 80s, underground θαρραλέοι σαν τους CHILDREN ON STUN, τους CORPUS DELICTI και τους PLAY DEAD. Όπως οι επιρροές τους, έτσι και με τους LAST DUSK μην περιμένετε γυαλισμένες παραγωγές και αστραφτερά drum machines, αλλά πρωτόγονο ήχο και πάθος για το gothic rock, με τις κοφτερές κιθάρες σε πρώτο πλάνο, να καλύπτουν σχεδόν τα πάντα. Το “As the young die” δεν είναι για τους πολλούς και σίγουρα δεν είναι για αυτούς που κάνουν τις πρώτες δοκιμές τους στο μαγικό κόσμο της γοτθικής μουσικής. Αλλά αυτοί που έχουν γράψει χιλιόμετρα και θέλουν να ξεφύγουν από τα τετριμμένα, θα βρουν ένα σύνολο τραγουδιών στο οποίο αξίζει να επενδύσουν τα ευρώ τους.
Facebook: https://www.facebook.com/LastDusk/
Bandcamp: https://lastdusk.bandcamp.com/album/as-the-young-die
Spotify: https://open.spotify.com/album/4FSMrhGwRjQdn4GdFN2qAG
ASP – “Kosmonautilus” (Trisol)
Γι’ αυτούς που είναι αναγνώστες του Rock Hard από τις έντυπες ημέρες του, ίσως θα θυμούνται ότι κατά καιρούς στα κορυφαία της εκάστοτε χρόνιας είχα και κάποια κυκλοφορία των ASP. Ήρθε λοιπόν η στιγμή να διαβάσετε και κάποια πράγματα για αυτούς. Η παρέα του Alexander Spreng από τη Φρανκφούρτη πέρυσι έκλεισε είκοσι χρόνια ζωής, η οποία μάλιστα είναι και υπερπαραγωγική, αν σκεφτούμε ότι το “Kosmonautilus” είναι μόλις το δωδέκατο full length album τους, χώρια από τα αμέτρητα ΕPs και singles. Αν και σχετικά άγνωστοι στη χώρα μας, στη Γερμανία κάνουν πραγματικά πάταγο την τελευταία δεκαετία, με κάθε κυκλοφορία τους να φιγουράρει σε πολύ ψηλές θέσεις στα charts τους και το ίδιο το συγκρότημα συνήθως να κατέχει τη θέση του headliner στα γνωστά goth festivals. Απολύτως δικαιολογημένα, αν θέλετε την άποψή μου, αφού οι ASP θεωρούνται από τους πλέον σπουδαίους εκπρόσωπους του Neue Deutsche Harte ή NDH. Ένα ακόμη πολύ ενδιαφέρον στοιχείο με τους ASP είναι ότι όλα τα albums τους είναι concept και συνήθως συνδέονται οι ιστορίες τους. Έτσι και στην περίπτωση του “Kosmonautilus”, εδώ έχουμε να κάνουμε με το τέταρτο μέρος της “Fremder” ιστορίας, εκεί που έχει καταργηθεί η διαχωριστική μεταξύ του πραγματικού και του φανταστικού κόσμου, εκεί που παίρνουν ανθρώπινη υπόσταση τα τατουάζ, οι θαλάσσιες θεότητες και διάφορα φαντάσματα. Όσο περίεργη ακούγεται η ιστορία πίσω από το “Kosmonautilus”, άλλο τόσο κατανοητή και ευχάριστη είναι στο αυτί η μουσική τους. Όσοι έχουν μια καλή γνώση των γερμανικών, θεωρώ ότι θα απολαύσουν το album αυτό και πολύ πιθανό και όλα τα προηγούμενά του. Οι υπόλοιποι όμως, δώστε στους ASP μια ευκαιρία και θα σας ανταμείψουν.
Facebook: https://www.facebook.com/AspsWelten/
Spotify: https://open.spotify.com/album/4FxtOWejBf0hA5c29qXqll
BLUTENGEL – “Damokles” (Out Of Line Music)
Το “Un:Gott” των BLUTENGEL το είχα παρουσιάσει από αυτήν εδώ τη στήλη στις αρχές του 2019 και θεωρώ ότι είναι ένα από τα καλύτερα albums αυτού του electrogoth ντουέτου. Λίγο πριν εκπνεύσει η προηγούμενη δεκαετία, το ζεύγος Pohl/Goldmann είχε ακόμη αρκετή έμπνευση για μουσική και κάπως έτσι προέκυψε το mini album “Damokles”. Τώρα πόσο mini μπορεί να θεωρηθεί κάτι που περιέχει σχεδόν μια ώρα καινούργιας μουσικής, αυτό είναι μια εντελώς άλλη συζήτηση. Εν πάσει περιπτώσει, στο “Damokles” ο Pohl περιγράφει μέσα από τους στίχους του όλες τις φοβίες που έχει σαν άνθρωπος. Και μάλιστα κάποιες από αυτές βγήκαν και αληθινές, κρίνοντας από τα όσα δραματικά ζει η ανθρωπότητα αυτές τις ημέρες. Σε ότι αφορά τη μουσική καθεαυτή, το μουσικό στυλ των BLUTENGEL είναι πλέον παγιωμένο στη συνείδηση του ακροατηρίου που έχουν δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια. Ούτε καν πλησιάζει τα άψογα επίπεδα του προκατόχου του, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι στο “Damokles” δεν θα βρείτε κάποια πολύ ενδιαφέροντα τραγούδια. Όπως για παράδειγμα το “Disobedience” που είναι ένα dancefloor hit με τα όλα του!
Facebook: https://www.facebook.com/BlutengelOfficial/
Bandcamp: https://blutengel.bandcamp.com/album/damokles
Spotify: https://open.spotify.com/album/24pDhu8MbJwTDWzmZyfIaV
FURY WEEKEND – “Escape from Neon City” (FiXT Neon)
ΕΠΟΣ! Μόνο αυτή η λέξη θα μπορούσε να περιγράψει όλα αυτά τα συναισθήματα που σου προσφέρει το “Escare from Neon City”! Οι FURY WEEKEND είναι το όχημα μέσω του οποίου μεταφέρει τον μουσικό του κόσμο ο Ars Nikonov από το παγωμένο Μινσκ της Λευκορωσίας (ναι, καλά διαβάσατε). Μην κολλήσετε στην καταγωγή του Nikonov, γιατί η μουσική του θα σας μεταφέρει από τις πρώτες κιόλας νότες του εναρκτήριου “Oblivion city” στο ηλιόλουστο και γεμάτο φοίνικες Miami στην ένδοξη δεκαετία του ‘80. Τότε που οι άντρες ήταν δασύτριχοι, φορούσαν λευκά κουστούμια, γυαλί ηλίου, ρουφούσαν άσπρη σκόνη χωρίς μέτρο, τους περιτριγύριζαν σιλικονάτες ξανθιές με ολόσωμα φορμάκια και οδηγούσαν τις καμπριολέ Mustang τους. Θεωρώ το πιάσατε το νόημα. Ο Nikonov στο δεύτερο μόλις album του, προσφέρει άπλετη τεστοστερόνη στους νοσταλγούς των 80s, με άψογες συνθέσεις, οι οποίες κάνουν ένα πολύ ωραίο rotation μεταξύ του vaporwave, του outrun και του feelgood synthwave. Επενδύστε άφοβα και προτιμήστε την deluxe edition του album, που περιέχει και τις instrumental versions των λίγων τραγουδιών που υπάρχουν εδώ και οι οποίες προσδίδουν στις original versions μια εντελώς καινούργια διάσταση. Κι αν δεν πιστεύετε εμένα, ρωτήστε και τον καημένο τον Δρογγίτη, ο οποίος από την παράκρουση που έπαθε με τους FURY WEEKEND, κόντεψαν να του φυτρώσουν πάλι μαλλιά. ΕΠΟΣ!
Facebook: https://www.facebook.com/furyweekendmusic/
Bandcamp: https://furyweekend.bandcamp.com/album/escape-from-neon-city
Spotify: https://open.spotify.com/album/6n0w1pY8ggbI9RW1lJgvXy
DESTRYUR – “Panic” (Midnight Beach Records)
Οι DESTRYUR είναι το μουσικό όχημα του Chris Taylor από τη Νέα Υόρκη. Κατάγεται όμως από τη Νέα Ορλεάνη για αυτό και σε όλη τη διάρκεια του δεύτερου full length του, εκείνο το στοιχείο που βρίσκεται σε πρώτο πλάνο είναι η λασπώδης αρρώστια που αναδύεται από τους βάλτους της πατρίδας του. Ο ίδιος ο Taylor περιγράφει τη μουσική του ως deathwave, αλλά τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά, είναι ένα άψογο δείγμα darksynth. Μουσική που θα μπορούσε να έχει τη θέση OST σε κάποιο random slasher movie των 80s, σαν αυτά που νοικιάζαμε παλιά στα σκονισμένα video clubs και είχαν “μασημένη” επιφάνεια κάπου στη μέση τους (και ρίχναμε κατάρα στον προηγούμενο ενοικιαστή). Και σύμφωνα με τον δημιουργό του “Panic”, στο album αυτό το concept είναι ένα Blair Witch πίσω στα αθώα χρόνια εκείνης της θρυλικής δεκαετίας. Για όσους ψήθηκαν, στη σελίδα των DESTRYUR στο Bandcamp, μπορείτε να βρείτε το album σε λαχταριστές, περιορισμένες εκδόσεις βινυλίου και κασέτας, αλλά και να κατεβάσετε εντελώς δωρεάν όλα τα προηγούμενα EP τους και το παρθενικό τους album. Σπεύσατε!
Facebook: https://www.facebook.com/destryur/
Bandcamp: https://destryur.bandcamp.com/
Spotify: https://open.spotify.com/album/6iynvNenkCSZC50FZbFhwP
VIDEO OF THE WEEK
Η ΛΕΥΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ επέστρεψε. Και από ότι δείχνουν τα πράγματα, αυτό θα γίνει με πολύ εμφατικό τρόπο. Μέχρι να έρθει η ώρα για να παρουσιάσουμε από εδώ το νέο album της παρέας του Θοδωρή, το οποίο θα τιτλοφορείται “Σαν τον Ήλιο”, ας αρκεστούμε με το ορεκτικό. Το οποίο είναι το επίσημο videoclip για το τραγούδι “Χρόνια σιωπηλά”. Τραγουδάρα!
