Νομίζω ότι ένα μικρό διάλειμμα ήταν απαραίτητο για τη στήλη αυτή. Ζούμε σε περίεργες ημέρες και έτσι, όπως τίποτα δε λειτουργεί κανονικά, αυτό συμβαίνει και στα δισκογραφικά δρώμενα. Οι μουσικοί δεν έχουν δυνατότητα να δώσουν συναυλίες και να υποστηρίξουν τα δημιουργήματά τους, ενώ και οι πόροι είναι περιορισμένοι για να δημιουργηθεί νέα μουσική. Σε κάθε περίπτωση, η υπομονή είναι μεγάλη αρετή, για αυτό λοιπόν περίμενα να περάσει λίγος καιρός, ώστε να μαζευτούν οι όποιες νέες κυκλοφορίες για το 2021 και να ξεκινήσω να σας τις παρουσιάζω, μαζί με κάποιες λίγες εκκρεμότητες από τα τέλη της νέας χρονιάς.
Όσο βέβαια δεν είχατε κάτι να διαβάσετε, στο διαδικτυακό ραδιόφωνο του Rock Hard και στο καθιερωμένο μας ραντεβού κάθε Τετάρτη βράδυ, όλον αυτό τον καιρό είχατε τη δυνατότητα να ακούσετε κάποια αφιερώματα που δύσκολα θα τα πετύχετε κάπου αλλού. David Bowie, THE SISTERS OF MERCY, MOONSPELL, RAMMSTEIN είναι μερικά από τα ονόματα που τιμήσαμε. Εννοείται ότι θα ακούσετε στο μέλλον και άλλες θεματικές εκπομπές στο άμεσο μέλλον, εξ ολοκλήρου αφιερωμένες σε κάποια τρανταχτά ονόματα, αλλά θα υπάρχουν και μικρά ένθετα, όταν θα υπάρχει στήλη και επικαιρότητα.
Αυτή την Τετάρτη λοιπόν, στο “Beyond The Pale” radio show, στις 9 το βράδυ κλασικά, θα μπορέσετε να ακούσετε για όλα όσα θα διαβάσετε παρακάτω, ένα μικρό ένθετο αφιέρωμα στο συγκρότημα που τιμούμε στο video of the week, αλλά φυσικά και τις δικές σας μουσικές επιλογές. Την εκπομπή μας, όπως και όλες τις καθημερινές εκπομπές, μπορείτε πλέον να ακούτε μέσα από τον πολύ εύχρηστο player που βρίσκεται στο ανανεωμένο rockhard.gr.
Ας αφήσουμε τα πολλά λόγια και πάμε στη μουσική…
NEW RELEASES
STREET CLEANER – “EDGE” (Self-released)
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Street Cleaner μαζί με τον Carpenter Brut και τον Perturbator αποτελούν την Αγία Τριάδα του synthwave γενικά. Απλά ο πρώτος δεν το ξέρει ακόμη ή απλούστερα δεν τον απασχολεί και ιδιαίτερα. Όλα μα όλα τα albums που έχει κυκλοφορήσει μέχρι και σήμερα είναι εξαιρετικά, ενώ και το ΕΡ του “Revenger” είναι ένα διαμάντι ανεκτίμητης αξίας. Αν κι έχει μεσολαβήσει ενάμισης χρόνος από το “Annihilation”, ο φίλος μας από το San Diego ήταν ιδιαίτερα δραστήριος, είτε κυκλοφορώντας κάποια μεμονωμένα τραγούδια, είτε πριν μερικούς μήνες με το ομώνυμο, cult και φουλ στα pixels videogame. Πριν λίγες ημέρες και χωρίς καμία προειδοποίηση, κυκλοφόρησε στο Bandcamp το νέο full length “EDGE” και μας έπιασε απροετοίμαστους για αυτό που θα ακούγαμε. Darksynth από το πάνω ράφι, βιομηχανικοί ρυθμοί που είναι αδύνατο να σε αφήσουν ακίνητο και ένα συνολικό αποτέλεσμα που σε εθίζει με κάθε ακρόαση. Αν και είναι ακόμη νωρίς, τολμώ να πω ότι το “EDGE” είναι το καλύτερο album του και έχει από τώρα καπαρωμένη μια θέση στην εικοσάδα μου με τα καλύτερα του 2021. Το CD εξαντλήθηκε μέσα σε λίγες ώρες (μα μόνο σαράντα κόπιες ρε φίλε;), όμως μπορείτε να το αγοράσετε με το πλήρες artwork του σε ψηφιακή μορφή και να το τοποθετήσετε στη δισκοθήκη σας με DIY τρόπο. Απαραίτητη αγορά.
ROME – “Parlez-vouz hate?” (Trisol Music Group)
Για το “The lone furrow” είχατε διαβάσει από αυτή τη στήλη, τέτοιες ημέρες πέρυσι και ήταν από τα albums που ξεχώρισαν με τη μουσικότητα τους και πιθανότατα ήταν και το καλύτερο που έχει κυκλοφορήσει το project του Jerome Reuter. Πιστός στο ετήσιο ραντεβού του και κλασικά αστείρευτος από έμπνευση, ο Reuter κυκλοφόρησε στις αρχές της χρονιάς το νέο του album “Parlez-vous hate?” και είναι πάνω κάτω ότι περίμενα. Δεν έχει όλη αυτή την all-star αύρα του προκατόχου του με τους πολλούς guests, αλλά αυτό αντισταθμίζεται με την up-tempo διάθεση που επικρατεί εδώ. Θα έλεγα μάλιστα ότι σου φτιάχνει και τη διάθεση κάθε φορά που ακούς το σύνολο των τραγουδιών, αν και στιχουργικά μόνο η αισιοδοξία δεν επικρατεί. Η ταμπέλα του neofolk έχει αποτιναχτεί εδώ και πολύ καιρό από το κεφάλια των ROME και στην τελική, η καλή μουσική δε γνωρίζει κατηγοριοποιήσεις. Για μια ακόμη φορά ο Reuter έκανε το θαύμα του και το “Parlez-vous hate?” σας περιμένει υπομονετικά για να το ανακαλύψετε. Τολμήστε και δεν θα χάσετε!
BLOODY HAMMERS – “Songs of unspeakable terror” (Napalm Records)
Για τα κατορθώματα του Anders Manga στην προσωπική του καριέρα τα είπαμε και στο Beyond The Pale vol. 29. Αυτή τη φορά θα ασχοληθούμε με το μουσικό του alter ego, τους BLOODY HAMMERS, οι οποίοι στις αρχές του 2021 κυκλοφόρησαν το έκτο τους full length “Songs of unspeakable terror”. Πρακτικά, οι BLOODY HAMMERS είναι μια οικογενειακή υπόθεση, καθώς τα δύο μέλη τους είναι ο Manga που παίζει σχεδόν τα πάντα και η σύζυγός του Devallia που παίζει μπάσο (κάτι μου θυμίζει όλο αυτό). Παρ’ όλα αυτά, το project αυτό, όπως μπορείτε να καταλάβετε και από το εξώφυλλο αλλά και τον τίτλο, παίζει ένα πολύ κεφάτο horror punk, που παραπέμπει ευθέως στις διδαχές των THE MISFITS. Έντεκα τραγούδια με μέσο όρο τα τρία λεπτά και συνολική διάρκεια κάτι παραπάνω από μισή ώρα. Όσο δηλαδή πρέπει να διαρκεί ένα τέτοιο old-school album. Σε κάθε δουλειά των BLOODY HAMMERS ξέρεις ακριβώς τι έχεις να περιμένεις και ποτέ δεν σε απογοητεύουν. Κάντε στην άκρη τα έπιπλα στο σπίτι για να δημιουργήσετε μια homemade πίστα, πατήστε το play στο “Songs of unspeakable terror” και ξεκινήστε το party. Χαμός.
THE MAN & HIS FAILURES – “MMXX EP” (Self-released)
Για τους THE MAN & HIS FAILURES του φίλτατου Manos K. τα είχαμε πει και πέρυσι, για το EP “The dagger”. Μπορεί ούτε τώρα να μας δίνουν αυτό το πρώτο full length, αλλά μια μικρή παρηγοριά με ένα ακόμη ΕΡ, το “MMXX”. Εδώ λοιπόν έχουμε τρία τραγούδια και τρία αντίστοιχα remixes σε αυτά. Το “The dagger” είναι τραγουδάρα και αν δεν το είχατε ακούσει όταν είχε γίνει η παρουσίαση, υπάρχει και η κλασική Spotify list στο τέλος της λίστας. Το “Nothing” είναι ένα ωραιότατο electrogoth τραγούδι, κομμένο και ραμμένο για πίστες (όταν τέλος πάντων ανοίξουν) και το remix του George Nikas με τη Bladerunner αισθητική και τα γυναικεία φωνητικά του δίνουν μια διαφορετική, αλλά εξίσου ενδιαφέρουσα διάσταση. Τέλος το “Persona non grata” είναι ναι μεν βασισμένο σε ηλεκτρονικούς ήχους, αλλά μια goth αισθητική, που δε γίνεται να μη σου αρέσει και αυτό. Γενικά τα παιδιά από τους THE MAN & HIS FAILURES κάνουν πολύ προσεκτικά βήματα και ότι έχουν κυκλοφορήσει έχει πολύ υψηλά ποιοτικά standards, οπότε όταν έρθει με το καλό η ώρα για το πρώτο άλμπουμ, θα συζητήσει πολύς κόσμος το όνομά τους. Το συγκεκριμένο ΕΡ, πέρα από την ηλεκτρονική του μορφή, κυκλοφορεί και σε περιορισμένο αριθμό πενήντα κασετών από τη Smash Records, για πιο cult καταστάσεις.
THE LAST OF US – “The last of us” (Preachers Cath Records)
Η gothic rock σκηνή της Σουηδίας είναι μια ισχυρή σταθερά στο συγκεκριμένο μουσικό υποείδος. Μας έχει προσφέρει κατά καιρούς πολλά σπουδαία ονόματα, μεταξύ αυτών οι CATHERINES CATHEDRAL και οι THE PREACHERS OF NEVERLAND. Δύο συγκροτήματα που τίμησαν στα late 90s/early 00s την πιο οργανική, ηχητική προσέγγιση, όπως την δίδαξε ο Carl McCoy και η γνωστή παρέα του. Οι THE LAST OF US είναι ουσιαστικά ένα gothic rock supergroup, με τα μέλη του να προέρχονται από τα δύο προαναφερθέντα, ιστορικά συγκροτήματα, οπότε όποιος έχει έστω και την παραμικρή τριβή μαζί τους, ξέρει τι να περιμένει και εδώ. Κοφτερό gothic rock, με ατμόσφαιρα από την Άγρια Δύση (φαίνεται άλλωστε και από το εξώφυλλο), πολύ προσεγμένους στίχους, άψογη παραγωγή, τον κλασικό σουηδικό ήχο και ο χορός καλά κρατεί. Αν πάρουμε και ως δεδομένο ότι τα τελευταία χρόνια οι gothic rock κυκλοφορίες είναι μετρημένες, μια τόσο άψογη δουλειά όσο αυτή των THE LAST OF US αποκτά επιπλέον ειδικό βάρος. Τα πολλά λόγια είναι περιττά σε αυτές τις περιπτώσεις, καθώς οι φανατικοί του συγκεκριμένου είδους το έχουν αποκτήσει πολύ πριν γράψω αυτές τις γραμμές, ενώ υπάρχει και κόσμος που γουστάρει αυτό τον ήχο αλλά δεν ξέρει τι συμβαίνει στη σκηνή τον τελευταίο καιρό. Για τους δεύτερους λοιπόν απευθύνεται αυτή η παρουσίαση και τα βήματα είναι απλά και βρίσκονται στους συνδέσμους ακριβώς από κάτω.
GHØSTKID – “GHØSTKID” (Century Media)
Η συγκεκριμένη κυκλοφορία δόθηκε στη δημοσιότητα στη Δύση του 2020 κι δεν είναι καλό να αφήνουμε εκκρεμότητες. Οι GHØSTKID είναι κουαρτέτο, έρχονται από τη Γερμανία και είναι το προσωπικό όραμα του τραγουδιστή Sebastian Biesler. Πραγματικά είναι να απορεί κανείς πως πήραν συμβόλαιο με μια τόσο μεγάλη εταιρία όπως η Century Media, μιας και το στυλ που παίζουν έχει εξαφανιστεί από το προσκήνιο εδώ και μια δεκαπενταετία. Φανταστείτε τον Jacoby Shaddix των PAPA ROACH να τραγουδά στους STATIC-X. Σας ακούγεται ελκυστικό αυτό; Γιατί σε εμένα καθόλου. Οι φιλικές συμμετοχές των Mille Petrozza (KREATOR) και Marcus Bischoff (HEAVEN SHALL BURN) δε σώζουν και πολύ την κατάσταση, ούτε μπορούν να προσδώσουν κάποια επιπλέον λάμψη. Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός και δυστυχώς ισχύει αυτό στο 100% στην περίπτωση των GHØSTKID.
VIDEO OF THE WEEK
Στις 19 του μήνα το κατά πολλούς καλύτερο album των DEPECHE MODE έσβησε τα κεράκια με τον αριθμό 31, ενώ τρεις ημέρες αργότερα, είχε γενέθλια και το “Songs of faith & devotion”. Εννοείται ότι θα έχουμε ένα μικρό ένθετο στη ραδιοφωνική μας εκπομπή αυτή την Τετάρτη για τα έργα και τις ημέρες τους, αλλά ως τότε ας θυμηθούμε ένα διαχρονικό ύμνο από το “Violator”
BEYOND THE PALE WEEKLY PLAYLIST
Γιώργος Κόης
