Θα τα πω από την αρχή για να μην σας κουράζω. Πατάτα! Μάλιστα μεγάλη! Τον David Readman τον συμπαθώ και η φωνή του μου αρέσει και από τα χρόνια των PINK CREAM 69, αλλά ειδικά και με τους VOODOO CIRCLE τους οποίους προτείνω στους φίλους των RAINBOW και WHITESNAKE. Όσον αφορά τώρα τους BLACK EYE στους οποίους φυσικά ηγείται μαζί με μια πλειάδα μουσικών από την Ιταλία, είναι ένα υβρίδιο μεταξύ EDGUY, MASTERPLAN με μια γερή hair metal αισθητική, αλλά ατυχώς με εξαιρετικά αδιάφορες, αδύναμες και χιλιοακουσμένες συνθέσεις.
Μπορεί οι κιθάρες και η ένταση να έχουν τον πρώτο λόγο αλλά δεν μπορώ να βρω τον λόγο μιας τέτοιας κυκλοφορίας, ούτε κατανοώ καν τον κόπο των καλλιτεχνών (οκ, πληρώθηκαν θα μου πείτε..) να κυκλοφορήσουν έναν τόσο κακό δίσκο. Καμιά σύνθεση δεν έχει τον απαιτούμενο ρυθμό να τραβήξει έστω και ελάχιστα την προσοχή και ακόμα η πανέμορφη κιθαριστική μελωδία του “No turning back”, καταφέρνει να χαθεί στο χάος μιας ακόμα κακής συνολικά σύνθεσης. Ειλικρινά, συγχωρέσετε με, για τα τόσο αυστηρά κριτήρια που έχω, αλλά δεν θα μπορούσε ποτέ και με τίποτα να πω σε έναν άνθρωπο να επενδύσει σε μια τόσο ανούσια, απρόσωπη και βαρετή κυκλοφορία. Χαμένος κόπος και χρόνος από όποια πλευρά και να το δούμε..
2 / 10
Δημήτρης Σειρηνάκης
