BLACK SABBATH MONO ME OZZY. Και αφού έχω αναπόσπαστη την προσοχή σας με το συγκεκριμένο αξίωμα, ας προχωρήσουμε στα υπόλοιπα διαδικαστικά.

Το “Vol. 4” σαν album έχει μπόλικες ιδιαιτερότητες. Είναι το πρώτο στο οποίο οι BLACK SABBATH ανέλαβαν εξ ολοκλήρου την παραγωγή. Επίσης, η σύνθεσή του ήταν μια πολύ ιδιαίτερη διαδικασία, αφού κλείστηκαν στα Record Plant studios του Los Angeles, έχοντας μπόλικο διαθέσιμο χρόνο, αλλά και μπόλικη… κοκαΐνη. Άρα θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το ηχητικό αποτέλεσμα είναι εν μέρει “χημικό”. Όπως και να έχει, το “Vol. 4” είναι ένα ακόμη κλασικό album της χρυσής Ozzy era, που ίσως αρκετοί το έχουν δεν του έχουν δώσει την πρέπουσα σημασία. Πάμε παρέα να αποκαταστήσουμε το ειδικό του βάρος.

The VOL. 4 countdown

10. FX
Ακόμη και ο ίδιος ο Iommi το θεωρεί ως ένα απλό αστείο, που βρήκε τον δρόμο του για το album. Είναι το αποτέλεσμα το πως ακούγεται η κιθάρα του, όταν κατά λάθος έπεσε επάνω της ο περίφημος σταυρός του. Οι θεωρίες συνωμοσίας έλεγαν ότι ήταν κάποια κρυφά σήματα Μορς. Σε κάθε περίπτωση και να έλειπε, κανείς δεν θα καταλάβαινε την απουσία του.

9. Laguna sunrise
Ένα ατμοσφαιρικό instrumental, το οποίο εμπνεύστηκε ο Iommi αγναντεύοντας τη θάλασσα ένα ξημέρωμα, στην παραλία Laguna της California. Ένα αίσθημα ευφορίας που αναδύεται αποκλειστικά από την ακουστική κιθάρα του Μουστάκια, ένα φλάουτο και μερικά βιολιά. Ταξιδιάρικο!

8. Cornucopia
Ο Bill Ward το μισεί το συγκεκριμένο τραγούδι, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενά του, δημιουργήθηκε όταν και οι τέσσερις SABS βρίσκονταν στη μέση του στούντιο και έπιναν διαφόρων ειδών ουσίες. Παρ’ όλα αυτά, το “Cornucopia” θεωρείται ως το τραγούδι που έχουν αντιγράψει τα μισά-και-βάλε doom συγκροτήματα. Αργόσυρτο, ατμοσφαιρικό, αλλά όταν μπαίνει στη ζυγαριά με τα υπόλοιπα της αντίστροφης μέτρησης, χάνει στα σημεία.

7. St. Vitus’ dance
Ένα εντελώς 70s rock τραγούδι, στο πνεύμα εκείνης της εποχής. Τα κάτι λιγότερο από δυόμιση λεπτά που διαρκεί περνούν νεράκι. Ίσως το πιο feelgood song του “Vol. 4”, ενός album όπου η μαυρίλα και η μουντάδα βρίσκονται συνεχώς στο προσκήνιο. Και να σκεφτείς, ότι παρά τον χαρούμενο τόνο του, οι στίχοι μιλούν για ερωτική απογοήτευση…

6. Under the sun/ Every day comes and goes
Ο δίσκος τελειώνει περίπου με τον τρόπο που αρχίζει. Με ένα 2-in-1 τραγούδι, όπου ο πρωταγωνιστής είναι εδώ το μεσαίο μέρος του, δηλαδή το “Every day..”. Σχετικά γρήγορο, συγκρινόμενο πάντοτε με το υπόλοιπο υλικό του “Vol. 4”, αλλά ταυτόχρονα διαχρονικά παρεξηγημένο. Είναι ελάχιστοι αυτοί που θα ρωτήσεις να σου κατονομάσουν ένα χαρακτηριστικό τραγούδι του εν λόγω album και το πρώτο που θα πουν να είναι αυτό. Όμως, τόσο στο “Under the sun”, όσο και στο “Every day comes and goes” περιέχονται όλα τα γνώριμα στοιχεία που θα πρέπει να διέπουν ένα BLACK SABBATH τραγούδι. Δώσε του μια ευκαιρία, ποτέ δεν είναι αργά!

5. Tomorrow’s dream
Το μοναδικό single που κυκλοφόρησε από το album αυτό. Ένα εξαιρετικό straight forward τραγούδι, που όμως αδικείται από τη θέση του στο tracklisting, αφού διαδέχεται τον τυφώνα του “Wheels of confusion/The straightener”. Όμως, και όχι άδικα, θεωρείται από τα πολύ κλασικά SABBATH τραγούδια. Το ατμοσφαιρικό break στο 1:28 είναι απλά ιδιοφυές!

4. Changes
Το τραγούδι του συγκεκριμένου album που έχει διασκευαστεί περισσότερο από κάθε άλλο. Για να μην πω ότι ο όγκος των διασκευών που έχει υποστεί συγκρίνεται μόνο με αυτόν του “Paranoid”. Μια μπαλάντα, όπου η φωνή του Ozzy συνοδεύεται μόνο από το πιάνο του Iommi και ένα melotron. Το οποίο πιάνο το έμαθε επιτόπου ο Iommi εξαιτίας του “Changes”. Οι δε στίχοι, για πάρα πολλούς, έχουν συνδεθεί με κάποιο κομμάτι της ζωής τους. Η ωδή στη θλίψη.

3. Snowblind
Η ξεκάθαρη δήλωση και των τεσσάρων μελών για την τότε εξάρτησή τους από τη λευκή σκόνη. Επίσης, το album ήταν αρχικά να είχε αυτόν τον τίτλο, αλλά οι φωστήρες της Vertigo δεν το θεώρησαν καλό ως ιδέα. Όλοι οι στίχοι είναι βασισμένοι πάνω στις ψευδαισθήσεις που τους δημιουργούσε. Και εδώ ο Iommi κεντάει πάνω στην ταστιέρα του. Ένα ακόμη κλασικό τραγούδι από το “Vol. 4” και δεν είναι τυχαίο ότι από το reunion των BLACK SABBATH με τα αυθεντικά μέλη, ήταν το μοναδικό τραγούδι που τιμούσαν σε πολύ σταθερή βάση.

2. Supernaut
Δυναμίτης! Αυτή είναι η λέξη που θα μπορούσε να περιγράψει απόλυτα το “Snowblind”. Πρωταγωνιστικό ρόλο εδώ έχει το riff του Iommi, το οποίο είναι ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά του της Ozzy era. Ο jazz αυτοσχεδιασμός του Ward στη μέση του τραγουδιού είναι σκέτη απόλαυση. Δε γίνεται να ισχυρίζεσαι ότι σου αρέσουν οι BLACK SABBATH και να μην έχεις ακούσει ΑΥΤΟ το τραγούδι. Και μην παραλείψεις να ακούσεις τη ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ διασκευή που έγινε στο πρώτο “Nativity in black” από τους Trent Reznor και Al Jourgensen ως 1000 HOMO DJS.

1. Wheels of confusion/The straightener
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχω καταλήξει στο ότι το συγκεκριμένο ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ είναι ένα από τα τρία αγαπημένα μου BLACK SABBATH τραγούδια όλων των εποχών (τα άλλα δύο είναι το “Spiral architect” και το “After forever”). Η bluesy εισαγωγή οδηγεί σε ένα mid-tempo μεγαλούργημα και όταν τελειώνει, ακολουθεί το “The straightener”. Τα εκατόν πενήντα (150) καλύτερα δευτερόλεπτα που έχει συνθέσει ποτέ ο Tony Iommi. Η τέλεια εισαγωγή δίσκου. Ακόμη και τώρα, νιώθω απόλυτο ρίγος κάθε φορά που ακούω το συγκεκριμένο ΕΠΟΣ.

Γιώργος Κόης