Η παρουσίαση κάθε νέας δουλειάς των BLACKMORE’S NIGHT αποτελεί μάλλον μία τυπική διαδικασία αφού γνωρίζεις εκ προοιμίου τι θα ακούσεις πάνω-κάτω. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι το στοιχείο της έκπληξης για το συγκρότημα του Ritchie και της Candice ανήκει στο μακρινό παρελθόν τότε που δεν ξέραμε πραγματικά τι να περιμένουμε από αυτούς. Παρόλα αυτά, υπάρχουν πάντοτε δύο καίρια όσο και σταθερά ερωτήματα αναφορικά με την εκάστοτε, νέα κυκλοφορία των BLACKMORE’S NIGHT: α) αν θα είναι καλές οι συνθέσεις και β) σε πόσα τραγούδια θα ιχνηλατήσουμε ηλεκτρική κιθάρα από τον Ritchie.
Να σας πω την αλήθεια, αν και δεν περίμενα πολλά πράγματα από το “Nature’s light”, το ευχαριστήθηκα υπέρ του δέοντος και για να είμαι απολύτως ακριβής θεωρώ ότι στο σύνολό του είναι ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει οι BLACKMORE’S NIGHT από το “The village lanterne” και μετά. Με μία διαφορά. Δεν υπάρχει υποψία «κλασικού» κομματιού στο ύφος π.χ. του “Locked within the crystal ball” (2008) ή του “Dancer and the moon” (2013) για να μιλήσουμε για τις ύστερες –και πιο αδύναμες- κυκλοφορίες του συγκροτήματος. Επαναλαμβάνω, όμως, ότι συνολικά πρόκειται για ένα σαφέστατα πιο ευχάριστο άκουσμα με τις μεσαιωνικές/αναγεννησιακές συνθέσεις να παντρεύονται όμορφα με μία new age αισθητική. Επιπλέον, είχαμε να δούμε ένα τόσο αξιόλογο ξεκίνημα στο tracklisting ενός δίσκου των BLACKMORE’S NIGHT από την εποχή του “Ghost of a rose”! 5 συνεχόμενα, πάρα πολύ καλά τραγούδια με το instrumental “Darker shade of black” να ξεχωρίζει κατευθείαν λόγω της φανταστικής ηλεκτρικής κιθάρας του Ritchie η οποία παραπέμπει σε εποχές RAINBOW (και πιο συγκεκριμένα στην “Difficult to cure” περίοδο). Στο δίσκο συναντάμε και μία νέα εκτέλεση του “Wish you were here” (από το αριστουργηματικό “Shadow of the moon”) ενώ θα ήταν παράλειψη αν δεν τόνιζα ότι το άλμπουμ κλείνει με ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια που έχουν ηχογραφήσει οι BLACKMORE’S NIGHT με τίτλο “Second element” που θυμίζει αρκετά το κύκνειο άσμα των BEE GEES στο “This is where I came in” (2001).
Το “Nature’s light” είναι απροσδόκητα καλύτερο κάθε προσδοκίας μας αφήνοντας ελπίδα για ένα ολικό…restart των BLACKMORE’S NIGHT μιας και είχαν περιπέσει σε ένα συνθετικό τέλμα τα τελευταία 15 χρόνια. Α, και για να μην το ξεχάσω: την ηλεκτρική κιθάρα του Ritchie την απολαμβάνουμε σε 3 κομμάτια θυμίζοντας μας γιατί θα είναι πάντα ο αγαπημένος κιθαρίστας τόσων πολλών φίλων της μουσικής εκεί έξω…συμπεριλαμβανομένου του συντάκτη αυτού του κειμένου.
8 / 10
Σάκης Νίκας
