Το δίπολο BLIND GUARDIAN – Ελληνικό κοινό, έχει μία σπάνια και τελείως αμοιβαία σχέση αγάπης που διατηρείται όσα χρόνια και να περάσουν. Σε τέτοιο βαθμό που το 2023 έδωσαν στην Αθήνα τρεις συναυλίες μέσα σε έξι μέρες (ούτε τους γονείς μου δεν βλέπω τόσο συχνά)! Μας αρέσει να τους ακούμε και να τους βλέπουμε να παίζουν τους ύμνους τους για εμάς, αυτοί το ευχαριστιούνται και με το παραπάνω, οπότε όλοι είναι κερδισμένοι.
Αντί να πούμε για πολλοστή φορά γιατί είναι τόσο ξεχωριστοί, ας θυμηθούμε κάποιες ξεχωριστές εμφανίσεις τους στη χώρα μας. Το 2012 είχαν παίξει δύο συνεχόμενες μέρες στο Fuzz, όπου πάνω από τα μισά τραγούδια του εκάστοτε setlist ήταν αποκλειστικά της κάθε βραδιάς. Το 2015 έδωσαν ένα κρυφό ακουστικό show για τον εορτασμό των 10 χρόνων του Rock Hard Greece, κάτι που μόνο ο επερχόμενος εορτασμός των 20 χρόνων στις 12 και 13 Σεπτέμβρη μπορεί να ξεπεράσει, στα πλαίσια του Rock Hard Greece festival. Το 2017 στο Chania Rock Festival ερμηνεύτηκε το άλμπουμ “Imaginations from the other side” στην ολότητά του και ναι, ήταν τόσο τέλειο όσο ακούγεται! Κάτι αντίστοιχο έγινε το 2022 στο Release Athens, όπου ήταν σειρά του “Somewhere far beyond” να ακουστεί ολόκληρο. Τέλος έχουμε την τριάδα συναυλιών που ανέφερα πριν λίγο.
Δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποιο παράπονο, δεν μένει κάτι παραπάνω που θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από τους BLIND GUARDIAN στο συναυλιακό κομμάτι. Ή μήπως υπάρχει; Όπως για παράδειγμα μία βιντεοσκοπημένη συναυλία, όπου θα απαθανατίσει τους Έλληνες οπαδούς να τραγουδάνε “Valhalla – deliverance” μέχρι το πρωί. Αν σκεφτήκατε και εσείς κάτι τέτοιο, η επιθυμία σας θα γίνει πραγματικότητα, αφού η συναυλία που θα δώσουν στις 26 Ιουνίου στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού στα πλαίσια του Rockwave Festival, θα βιντεοσκοπηθεί! Καλά διαβάσατε, ακόμα και μετά τόσες δεκαετίες οι αγαπημένοι μας Γερμανοί δεν σταματούν να μας εκπλήσουν, κάνοντας την επερχόμενη εμφάνισή τους στη χώρα μας πραγματικά μοναδική και άχαστη.
Πρέπει λοιπόν να είμαστε σε μεγάλη φόρμα και να ξεκινήσουμε το ζέσταμα από τώρα. Για τον λόγο αυτό, θα προσπαθήσω να βάλω σε κατάταξη το πρώτο τραγούδι από κάθε σημείο της δισκογραφίας των GUARDIAN, προφανώς προσπερνώντας τα intro. Ας μείνουμε στο “προσπαθήσω” γιατί δυστήχως είναι πιο δύσκολο από ότι φαίνεται. Αν είχαμε κατάταξη δισκογραφίας θα ήταν πιο βατό καθώς υπάρχουν κάποια σιγουράκια τόσο για τις πρώτες όσο και τις τελευταίες θέσεις. Τι κάνεις όμως όταν ακόμα και τα άλμπουμ των τελευταίων θέσεων ανοίγουν με κομματάρες ως επί το πλείστον; Σπας το κεφάλι σου και ελπίζεις να μην φας γιαούρτια, αυτό κάνεις.
- “The ninth wave”, από το “Beyond the red mirror” (2015)
Το “Beyond the red mirror” ζήλεψε τον προκάτοχό του που είχε ως πρόλογο και επίλογο μεγάλης διάρκειας συνθέσεις, τέρμα ποτισμένες με το συμφωνικό στοιχείο. Για κάποιο λόγο δεν μου έκατσε ποτέ καλά το άλμπουμ αυτό πλην κάποιων εξαιρέσεων, με το “The ninth wave” να έχει όλες τις καλές προθέσεις αλλά κάπου να το χάνει στην πορεία. Τα πρώτα δυόμιση λεπτά η τρίχα είναι κάγκελο και σου δίνεται η εντύπωση πως θα ακούσεις τον πιο μεγαλεπήβολο δίσκο της ζωής σου. Η συνέχεια δεν είναι κακή, αλλά σίγουρα δεν διατηρείται στα ίδια επίπεδα, πόσο μάλλον όταν έχει να κονταροχτυπηθεί με τα τραγούδια που ακολουθούν στην κατάταξη αυτή.
- “Precious Jerusalem”, από το “A night at the opera” (2002)
Αν είχαμε το “And then there was silence” πρώτο, θα πήγαινε κατευθείαν κορυφή. Αλλά το “Precious Jerusalem” μας δόθηκε, με αυτό θα πορευτούμε. Επικότατο ρεφραίν, πολύ ωραίο σόλο ενώ και τα κουπλέ καλά είναι, δεν μπάζει από κάπου. Από την θέση αυτή και μετά είναι όλα τα κομμάτια ένα και ένα, οπότε χάνει καθαρά και μόνο στις συγκρίσεις υπό το δικό μου πρίσμα. Θεωρώ αυτό το άλμπουμ λίγο πιο φορτωμένο από όσο πρέπει, το οποίο προφανώς ισχύει και για την εν λόγω στιγμή. Θα με ρωτήσει κάποιος, πως γίνεται να έχω τους κλασικούς RHAPSODY ως αγαπημένη μου Power μπάντα της περιόδου εκείνης και να μου φαίνεται υπερβολικό το “A night at the opera”, και δίκιο θα έχει. Έκαστος στο είδος του θα πω εγώ.
- “Traveller in time”, από το “Tales from the twilight world” (1990)
Εδώ λογικά τρώω και το πρώτο μου γιαούρτι. Θα μπορούσα να το βάλω πιο ψηλά και να αποφύγω το μπουγέλωμα, αλλά θα μείνω πιστός στην άποψή μου. Σύνθεση που ακουμπάει πιο πολύ στο Speed Metal αντί το Power και ο λόγος που κατατάσσεται εδώ είναι γιατί το ρεφραίν του δεν μου κάνει κανένα κλικ. Ούτε με την θεματολογία των στίχων έχω μεγάλη συσχέτιση, αφού αντλείται από την σειρά βιβλίων Dune της οποίας δεν είμαι και ο μεγαλύτερος ακόλουθος.
8.“Deliver us from evil”, από το “The god machine” (2022)
Κομβικό άλμπουμ το “The god machine”. Μετά την ψυχρολουσία που έφαγα με το ορχηστρικό “Legacy of the Dark Lands” και το όχι και τόσο φοβερό “Beyond the red mirror”, είχα ανάγκη μία καλή κυκλοφορία από τους βάρδους, οι οποίοι στάθηκαν στο ύψος τους, βάλανε το gain στο τέρμα και μας έδωσαν έναν από τους πιο heavy δίσκους τους! Κατά το ταξίδι τους προς αυτήν την πιο βαριά μορφή γραφής κάπου χάθηκε η μαγεία που εξέπεμπαν κατά το παρελθόν τους, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως τραγούδια σαν το “Deliver us from evil” είναι αρκούντως απολαυστικά. Αρκετές εναλλαγές, πολύ κοπάνημα, Hansi να δίνει πόνο, ωραίες φωνητικές γραμμές, καλύφθηκα πλήρως.
- “Sacred worlds”, από το “At the edge of time” (2010)
Ώρα να βγει ο gamer από μέσα μου. Δύο χρόνια πριν τοποθετηθεί στα ράφια των δισκοπωλείων το “At the edge of time”, κυκλοφόρησε το παιχνίδι ρόλων “Sacred 2”. Εκεί έκαναν την εμφάνισή τους τα μέλη των BLIND GUARDIAN στα πλαίσια μιας αποστολής, όπου ντεμπούταρε μία αρχική έκδοση του τραγουδιού αυτού με όνομα σκέτο το “Sacred”, έχοντας μικρότερη διάρκεια, περίπου εξίμισι λεπτών. Να δείτε και το in-game βίντεο με το συγκρότημα να παίζει μπροστά από ένα κοινό goblin, όπου εκτός από αίμα διψάνε και για Heavy Metal! Έφαγε τρελό λιώσιμο (και το τραγούδι και το παιχνίδι), καθώς ήταν το μοναδικό δείγμα γραφής του δίσκου για αρκετό καιρό. Στο άλμπουμ τώρα συναντάμε την πλήρη έκδοση του “Sacred worlds” όπου έχει προστεθεί κυρίως το ορχηστρικό intro (όχι μόνο όμως) και ακούγεται ακόμα πιο μεγαλεπήβολο. Σε αντίθεση με το “A night at the opera” έχει την συμφωνικότητα που πρέπει χωρίς να εμφανίζεται φορτωμένο. Ίσως μιλάει η νοσταλγία, αλλά το “At the Edge of Time” είναι δισκάρα, ενώ στα “Sacred worlds” και “Wheel of time” συναντάμε το ζενίθ της προσπάθειας των βάρδων να ακουστούν πιο συμφωνικοί.
- “This will never end”, από το “A twist in the myth” (2006)
Πονάω που το βάζω εδώ, το θεωρώ αρκετά χαμηλά για τα δεδομένα μου, αλλά με αυτά που έπονται δεν είναι να μπει και πιο ψηλά. Θυμάστε που ανέφερα πως αν η κατάταξη αφορούσε άλμπουμ θα ήταν πιο εύκολη; Το “A twist in the myth” είχα στο μυαλό μου, και θα έπαιρνε την τελευταία θέση χωρίς δεύτερη σκέψη. Έχει όμως ένα μεγάλο προτέρημα και δεν είναι άλλο από το “This will never end” που μας καλωσορίζει. Εισαγωγή και κλείσιμο ξύλο, το ρεφραίν είναι να βγάλεις το λαρύγγι σου από το sing-along, ενώ έχει μέχρι ΚΑΙ τσιρίδες! Από τις αγαπημένες μου στιγμές στο ρεπερτόριο της μπάντας γενικότερα. Δεν ξέρω τι πήγε στραβά στη σύνθεση των υπόλοιπων τραγουδιών αλλά και μόνο η παρουσία αυτού του κόμματου, δικαιολογεί την προσθήκη του φυσικού format στην δισκοθήκη μου.
- “Banish from sanctuary”, από το “Follow the blind” (1989)
Όχι πως πριν τα πράγματα ήταν εύκολα, αλλά τώρα έγιναν υπερβολικά δύσκολα. Το δεύτερο δισκογραφικό βήμα του συγκροτήματος δεν γέννησε μόνο το “Valhalla”, αλλά είχε και άλλους ύμνους. Εννοείται πως μιλάω για το “Barbara Ann” “Banish from sanctuary”. Θες να τραγουδήσεις κάθε σπιθαμή του είτε πρόκειται για τα φωνητικά του Hansi είτε για τις μελωδίες της κιθάρας, αρκεί να μπορέσεις να σταματήσεις το headbanging, καθώς ο Thomen Stauch μπαίνει με πέμπτη ταχύτητα και δεν κόβει ούτε στιγμή. Ακόμα και το μπάσο ακούγεται τέλειο μιας και τότε ο Hansi εκτελούσε ακόμα χρέη μπασίστα, οπότε έπεφτε μεγαλύτερη προσοχή στον τομέα αυτό. Air guitar πάει σύννεφο, ΑΥΤΟ είναι το Metal που αγαπήσαμε. Βάλτε το και πρώτο δεν θα σας χαρακτηρίσω κάπως.
- “Time what is time”, από το “Somewhere far beyond (1992)
Αυτό το τραγούδι είναι καραμέταλο όπως το “Banish from sanctuary” από πάνω, αλλά έχει και κάποια εξτραδάκια που το δίνουν την μία θέση επιπλέον. Ξεκίνημα με ακουστική κιθάρα για το ζέσταμα καθώς και στο κλείσιμο για αποθεραπεία. Ανάμεσα στα γρήγορα χτυπήματα των τυμπάνων έχουμε μερικές παύσεις για να αναβλύσει η λυρική πλευρά που άρχισε να υιοθετεί η μπάντα. Power Metal δυναμίτης, σε ένα τραγούδι που έχει τις πολυφωνίες του, αλλά σπας και τον σβέρκο σου. Έχουμε πιάσει δίσκο όχι κορυφής των GUARDIAN μόνο, αλλά του ιδιώματος γενικότερα, οπότε τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.
- “Majesty”, από το “Battalions of fear” (1998)
Σε αυτό το σημείο να πω πως έχω παρατήσει κάθε ορθολογική προσπάθεια να κάνω κατάταξη στα τραγούδια γιατί απλά δεν γίνεται. Σύνθεση που ανοίγει ολόκληρη την δισκογραφία των BLIND GUARDIAN. Αν θέλει να με βγάλει κάποιος στη σέντρα μπορεί να μου πει ότι κυκλοφόρησαν το “Symphonies of Doom” ως LUCIFER’S HERITAGE πρώτο αλλά μην είστε τέτοιοι. Αυτή η παιδική/ παιχνιδιάρικη εισαγωγή είναι όλα τα λεφτα, ειδικά όταν ξέρεις τι έπεται στην συνέχεια. Το αρχικό “ωωωωωωω” του Hansi σε στέλνει για βρούβες, μετά σε πιάνει στο σολάρισμα ο Andre, για να μπει ριφάρα με γυρίσματα στα drums ικανά να τα βλέπουμε στον ύπνο μας για πολύ καιρό. Αναλλοίωτο στο χρόνο, έχει συμπεριληφθεί σε setlist ουκ ολίγες φορές και μακάρι να το ακούσουμε και τον Ιούνιο. Δεδομένου ότι μιλάμε για Speed Metal αυτή τη στιγμή, δεν είχε δικαίωμα να έχει ΤΌΣΟ ωραίες μελωδίες.
- “Into the storm”, από το “Nightfall in Middle-Earth” (1998)
Metal και Tolkien, χρειάζεται να πω κάτι άλλο; Για να κάνεις δίσκο εμπνευσμένο από αυτόν που θεωρείται ο πατέρας της φανταστικής λογοτεχνίας για πολλούς, πρέπει και η μουσική να αγγίζει δυσθεώρητα επίπεδα έμπνευσης. Μετά από ένα μικρό σύντομο εισαγωγικό κομμάτι έρχεται το “Into the storm” να μας πει για τα Silmarils και να μας μεταφέρει σε ένα κόσμο όπου τραγουδοποιία και λογοτεχνία συνυπάρχουν στον απόλυτο βαθμό. Ανατριχιάζω και μόνο στη σκέψη ότι αυτό δεν είναι το καλύτερο τραγούδι του “Nightfall in Middle-Earth”. Ο λυρισμός και η θεατρικότητα βρίσκονται στο κόκκινο, αλλά και πάλι η μπάντα δεν μας δίνει το παραμικρό δικαίωμα να αμφισβητήσουμε τη Μεταλλική της πλευρά.
- “Imaginations from the other side”, από το “Imaginations from the Other Side” (1995)
Οι χαρακτηρισμοί που ισχύουν για το “Into the storm” ισχύουν και εδώ οπότε ας μην επαναλαμβάνομαι. Όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ ήμουν τριών ετών και είχα άλλα πράγματα στο μυαλό μου, οπότε θα προσπαθήσω να το κάνω εικόνα. Πας στο δισκοπωλείο και βλέπεις αυτό το εξώφυλλο. Αφού σταματήσεις να χαζεύεις όλες τις λεπτομέρειες πας στο ταμείο να πληρώσεις και τρέχεις σπίτι με ανυπομονησία μη ξέροντας τι σε περιμένει. Μέσα στα επτάμισι σχεδόν λεπτά που διαρκεί το ομώνυμο, έχεις ακούσει για τον Πίτερ Παν, το μάγο του Οζ και τον Φρόντο. Έχεις ακούσει σόλο τα οποία πιθανόν να σε έκαναν να θες να ξεκινήσεις μαθήματα κιθάρας. Τσιμπάς τον εαυτό σου για να δεις αν έχεις μπει ο ίδιος μέσα σε παραμύθι, ενώ αναρωτιέσαι αν υφίσταται ακόμα η έννοια της πραγματικότητας. Είσαι ευγνώμον που κρατάς αυτόν το δίσκο στα χέρια σου, τον ευχαριστείς που σου άλλαξε τη ζωή, μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι ακόμα στο πρώτο τραγούδι.
Παύλος Παυλάκης
Photos: Dirk Behlau
