Άντε να τα βάλεις σε σειρά τώρα… Ανήμερα των 33ων γενεθλίων μου, είδα την αγαπημένη μου power metal μπάντα. Ούτε κατά παραγγελία να γινόταν! Όχι μόνο η επιλογή της μπάντας για την σημαντική αυτή μέρα μου, όχι μόνο τα κομμάτια, αλλά και η ρημάδα η απόδοση των κομματιών αυτών. Έχοντας συμπληρώσει 6 φορές που έχω δει τους λατρεμένους μου BLIND GUARDIAN, θα τονίσω πως απλά και όμορφα παραμένουν εγγύηση στο σανίδι. Αυτά, σας τα τόνισε και ο λατρεμένος Φραγκίσκος Σαμοΐλης στο διπλοσέντονο για το Παρασκευοσαββατιάτικο sold out. Εγώ, συνεχίζω από εκεί, έχοντας πολλά να πω γι’ αυτά που βιώσαμε το βράδυ αυτό.
Να σημειώσω ξεκινώντας, πως παραξενεύτηκα αρχικά από τη διαρρύθμιση του Floyd. Βλέπετε, θυμόμουν αλλιώς, επί ημερών Piraeus Academy, τον χώρο. Ωστόσο, να σημειώσω το θετικό του να έχεις σαν μικρό πάγκο μπαρ στις πίσω σειρές για να ακουμπάς μια μπύρα ή ένα οποιοδήποτε ποτό άμα θέλεις να πάρεις μια ανάσα, χωρίς να κινδυνεύεις από αδέσποτες μπάτσες ή ανεπιθύμητα σπρωξίδια. Χώρια που ο ελεύθερος κατηφορικός χώρος είναι υπερ-αρκετός για ένα circle pit της προκοπής (και πριν ήταν, μια και κανένα δεν πήγαινε τόσο πίσω). Περίμενα βάσει περιγραφών πολλά περισσότερα σκαλάκια, αλλά εξεπλάγην ευχάριστα. Μια χαρά χώρος εν ολίγοις, διαφορετικών προδιαγραφών και ελπίζω να στεριώσει.
Επί του πρακτέου τώρα. Το πανό του “The God machine” κοσμεί το πίσω μέρος της σκηνής, με τη μπάντα να βγαίνει στο σανίδι, χωρίς πολλά πολλά περί τις 21:10, με το φερώνυμο ΎΜΝΟ του “Imaginations from the other side”. Πολύ μα πολύ όμορφο ξεκίνημα, με το κοινό σαν να μην είχε ήδη δει δύο sold out μέρες του ίδιου συγκροτήματος, δείγμα αν μη τι άλλο, της ακόρεστης δίψας για τους Γερμανούς θρύλους. Ο δε γράφων, γύρισε το ρολόι πίσω 15-20 χρόνια πίσω, που ανακάλυπτε το μεγαλείο τους, αγαπώντας κάθε νότα της πρώιμης περιόδου. Η συγκίνηση ήταν εντονότατη, κι ας είχε περάσει μόλις ένας χρόνος και κάτι από τη προηγούμενη φορά.
Έχω μια παρατήρηση που κολακεύει τους GUARDIAN: τα κομμάτια του “The God machine” λειτουργούν τόσο ωραία ζωντανά. Έγραψαν μερικά από τα πιο συναυλιακά κομμάτια τους με τα “Blood of the elves”, “Secrets of the American Gods” (πρώτη φορά στη περιοδεία) και “Violent shadows”, να παρεμβάλλονται στους ύμνους του παρελθόντος, χωρίς να ακούγονται σαν φτωχοί συγγενείς ή σαν αχρείαστα σε καμιά των περιπτώσεων. Όπου ύμνοι του παρελθόντος, τα συγκλονιστικά “Nightfall”, (AGONY IS) “The script for my requiem”, “Time stands still (at the iron hill)”, “Valhalla”, “The bard’s song – in the forest”, “Lord of the rings” και “Mirror mirror” όπου το Floyd δονήθηκε από τις φωνές όλων μας.
Πινελιά φοβερή για τον γράφοντα το “Skalds and shadows” (από το “A twist in the myth” – πρώτο δίσκο που άρχισε να τους ακολουθεί σε πραγματικό χρόνο) καθώς και το “Sacred worlds” από το “At the edge of time”. Ο μπροστάρης Hansi Kursch ρίχνοντας βλέμματα του τύπου “τι να πω; Είναι τρελοί οι τύποι” στους Siepen και Olbrich, προσπαθούσε ανάμεσα στις ιαχές μας να αρθρώσει λέξεις. Όσες μπορούσε να βρει που δεν ήταν του τύπου “είστε φανταστικοί, είστε υπέροχοι” και όλα τα συναφή. Μια από αυτές, ήταν ότι θα παίξουν του χρόνου στα Χανιά στο σχετικό festival φυσικά. Η μπάντα, είχε κάποιες επιπλέον εκπλήξεις πλην του “Secrets of the American Gods” για την βραδιά, όπως μας είχε προετοιμάσει όταν ανακοινώθηκε η τρίτη ημέρα.
Γι’ αυτές, γυρίσαμε το ρολόι εκεί, στο ’88 – ’90, στους πιο βάναυσους, οριακά speed/thrash BLIND GUARDIAN. Τότε που φορούσαν μπλουζάκια MEGACE, METALLICA, FORBIDDEN και ούτω καθεξής. Και να σου, πετάγεται, κατόπιν λαϊκής απαίτησης το “Lost in the twilight hall” (τα βουνά ίσιωσαν μαζί με τον καθρέφτη που αναφέρει το ρεφρέν), το καταιγιστικό “Guardian of the blind” (ΠΩΣ ΤΟ ΕΙΠΕΣ ΑΥΤΟ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΕ; – το Floyd οριακά γήπεδο), πλαισιωμένα από το “Majesty” (μανούλα μου γλυκιά με χάνεις…) και για φινάλε της δίωρης διαδρομής στη πλήρη σχεδόν δισκογραφία των GUARDIAN, “WEEEEEEEEEEEEEEELCOOOOOOOME TOOOOOO DYIIIIIING”. Ο γράφων σε αλλοφροσύνη, με έκδηλη τη συγκίνηση ταυτόχρονα, ουρλιάζει μαζί με τον λατρεμένο Hansi “THIS TOWN MUST BURN NOW”.
Μόνο πρέπει να καεί; Στάχτη και μπούρμπερη έγινε λεβέντες μου ήδη, γιατί μου μερακλώσατε και θυμηθήκατε τα νιάτα σας! 2 ώρες ταξιδιού ανάμεσα σε σελίδες λογοτεχνίας, φαντασίας και μιας δισκογραφίας άρρηκτα συνδεδεμένης με την ανατροφή γενεών επί γενεών οπαδών αυτής της μουσικής (ιδίως στη χώρα μας). Μεγάλη μαγκιά ότι έχουν τέτοια μακροζωία οι BLIND GUARDIAN, παρόλο που είναι αρκετά μεγαλύτεροι ηλικιακά από πολλούς νέους οπαδούς τους. Αυτό λέγεται διαχρονικότητα και οφείλεται εν πολλοίς στην νέα γενιά που αγκαλιάζει το πιο μοντέρνο πρόσωπο του συγκροτήματος με όλη της τη θέρμη, βοηθώντας τους έτσι να μοιράσουν επακριβώς το σετ τους μεταξύ παρελθόντος και παρόντος.
Έχουν παρελθόν που θαυμάζουν, παρόν που στηρίζουν και μέλλον που φαντάζει λαμπρό. Εις το επανιδείν Βάρδοι μου!
LOOK BEHIND THE MIRROR
I’M LOST IN THE TWILIGHT HALL
ONCE I’LL BE BACK FOR A MOMENT IN TIME
THAT’S WHEN THE MIRROR’S FALLING DOWN
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
