ΟΝΟΜΑΑΛΜΠΟΥΜ: “The last supper” – GRAVE DIGGER ΕΤΟΣΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005 ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Chris Boltendahl, Manni Schmidt και Jörg Umbreit ΣΥΝΘΕΣΗΜΠΑΝΤΑΣ: Φωνητικά – Chris Boltendahl
Κιθάρες – Manni Schmidt
Μπάσο – Jens Becker
Drums – Stefan Arnold
Keyboards – H.P Katzenburg
Οι GRAVE DIGGER το 2005, είχαν ήδη «κλείσει» 21 χρόνια στην δισκογραφία, προσφέροντας κυκλοφορίες που έχουν μέχρι και σήμερα μείνει αναλλοίωτες στο χρόνο. Με τα τραγούδια τους δημιούργησαν έναν πολύ φανατικό πυρήνα οπαδών ανά τον κόσμο, που ναι μεν ήξερε από πριν που θα κυμαινόταν ηχητικά το σχήμα σε κάθε δουλειά, σίγουρα όμως την περίμενε, για να βρει τα όποια καινούργια τραγούδια ηχητικού επιπέδου, που θα τον ικανοποιούσαν σε κάθε ακρόαση.
Το γκρουπ για κάποιους ίσως και να θεωρούνταν, από τότε, ηχητικά ή συνθετικά τετριμμένο, αλλά εκείνοι, όπως και πολλοί που «υπηρετούν» τον πιο κλασσικό heavy metal ήχο, αψηφούσαν κάθε σχόλιο, κάνοντας αυτό που ήθελαν περισσότερο, αποτελώντας και οι ίδιοι ένα συγκρότημα που είναι από τους ακρογωνιαίους λίθους στο heavy metal οικοδόμημα, με μοναδική και τακτικά χρονική συνεισφορά στο ιδίωμα.
Το γκρουπ είχε υιοθετήσει ένα συγκεκριμένο ηχητικό μονοπάτι να «βαδίζει», ειδικά μετά την επιτυχία του “Tunes of war”. Έτσι, είκοσι χρόνια πριν, το “The last supper”, που κυκλοφόρησε το 2005, θα αποτελούσε την 12η δισκογραφική τους κίνηση, η οποία θα έπαιρνε την σκυτάλη από όλες τις προηγούμενες δουλειές τους, χωρίς να είχε ξεφύγει καθόλου από την ηχητική και συνθετική τους ταυτότητα και αλλά και το προφίλ που είχαν δημιουργήσει, ακολουθώντας κατά γράμμα την επιτυχημένη συνταγή του παρελθόντος.
Και σε αυτό το άλμπουμ, ο ακροατής θα άκουγε συνθέσεις απλά δομημένες, χωρίς κανένα ηχητικό φανφαρονισμό, καμία απολύτως πολυπλοκότητα ή τάση για κάτι διαφορετικό από ότι περίμενε. Τραχείς και στακάτες συνθέσεις με ένα ή δυο χαρακτηριστικά riff σαν βασική ιδέα, βασισμένες όλες στον Γερμανικό (κυρίως) heavy metal ήχο, έχοντας και αρκετά πιο power μέρη «έντυσαν» ηχητικά και το νέο τότε πόνημα τους. Τραγούδια που ο καθένας θα «τα έκανε δικά του», πολύ γρήγορα και θα τα άκουγε πολλές φορές, για το riff, το ρεφρέν, την μελωδία, ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο επιθυμούσε, χωρίς να υπάρχει μια συγκεκριμένη αιτία. Για ακόμα μια δουλειά υπήρχαν συνθέσεις αρκετά άμεσες προς τον οπαδό, αποτελώντας «εύκολο» πόλο ηχητικής έλξης, αφού ήταν ως επί το πλείστον άκρως πορωτικές, με κύριο γνώμονα την δυναμική και το τσαγανό, ειδικά όταν το tempo ήταν σε πιο γρήγορους ρυθμούς.
Συνθέσεις όντας για ακόμα μια φορά δομημένες στο γνώριμο μουσικό ύφος του συγκροτήματος, που δεν θα σε αφήναν αδιάφορο σε κάποιο σημείο της ακρόασης. Σίγουρα δεν ήταν σε σύνολο η καλύτερη δισκογραφική τους προσπάθεια αλλά θεωρώ ότι όταν έχεις μια τόσο μεγάλη γκάμα κυκλοφοριών, κάποιες θα είναι ένα κλικ πιο κάτω. Ακόμα και ήδη παιγμένα μέρη σε παρελθοντικούς δίσκους, να ανακάλυπτε κάποιος, δε νομίζω να τον ενοχλούσε, αφού ήταν άλλη μια κυκλοφορία με τα συν και τα πλην της.
Οι GRAVE DIGGER στο «Τελευταίο δείπνο», όπως κάνουν άλλωστε σε κάθε δίσκο τους, δεν δυσαρέστησαν, πρωτίστως, όσους αρέσκονται σε αυτό που εκφράζονται συνθετικά. Η εμπειρία και φυσικά το ταλέντο που υπάρχει έμφυτο στους μουσικούς που απαρτίζουν το γκρουπ, λειτούργησαν ιδανικά έτσι ώστε και αυτό το άλμπουμ να έχει τραγούδια που έχριζαν από τότε αρκετές ώρες ακροάσεων και προσέφεραν άμεσα ευχαρίστηση και διαρκή διασκέδαση στον ακροατή. Το γκρουπ είναι ένας από τους πιο άξιους πρεσβευτής της heavy metal μουσικής, κάθε φορά κυκλοφορεί ωραία τραγούδια και δεν έχει εξοκείλει ποτέ από το στυλ του, παίζοντας αυτό που γουστάρει. Δεν είναι τυχαία η εκτίμηση του κόσμου, που τους έχει κάνει τόσο αγαπητούς.
Didyouknowthat:
– Μετά την αποκάλυψη του εξωφύλλου τον Νοέμβριο του 2004, το οποίο έλαβε θετικά σχόλια, αρκετοί οπαδοί όμως απογοητεύτηκαν από αυτό λόγω του κινήτρου που σε κάποιους φαινόταν ότι υπήρχε. Το συγκρότημα δήλωσε ότι το εξώφυλλο δεν είναι ένα μήνυμα του Διαβόλου και εναντίον των Χριστιανών, αλλά μια αναπαράσταση ενός καταθλιπτικού Ιησού Χριστού τις τελευταίες μέρες πριν από το θάνατό του.
– Το άλμπουμ παρόλο που στιχουργικά δείχνει το αντίθετο, δεν είναι θεματικό, με ένα κεντρικό θέμα να κυριαρχεί, αλλά πολλά τραγούδια, απλά, είναι βασισμένα στις τελευταίες μέρες του Ιησού Χριστού. Το “The last supper”, όπως δηλώνει ο τίτλος, αναφέρεται στο τελευταίο δείπνο του Ιησού και την προδοσία του Ιούδα, το “Soul savior” αναφέρεται στον Χριστιανισμό, το “Crucified” αναφέρεται στα συναισθήματα που είχε ο Ιησούς όταν σταυρώθηκε, το “Divided cross” αναφέρεται στις στιγμές που ο Ιησούς ήταν σταυρωμένος και τα συναισθήματα του κόσμου και το “Always and eternally” αναφέρεται στις μνήμες και για τις αναμνήσεις και τις προσωπικές πεποιθήσεις που μένουν μετά τον θάνατο του Χριστού.
– Στην limited digipack έκδοση του άλμπουμ σε CD, υπάρχουν δυο επιπλέον τραγούδια, τα “Sleepless” και “Jeepers creepers”
– Το αρχικό format του βινυλίου ήταν σε picture disc, και όχι μονόχρωμο όπως τα περισσότερα, δηλαδή σε βινύλιο όπου και το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο είναι τυπωμένα πάνω του, χωρίς να υπάρχει έξτρα εξώφυλλο να καλύπτει το βινύλιο.
– Η δισκογραφική τους εταιρία, στα πλαίσια της προώθησης του δίσκου, είχε βγάλει μπουκάλια με κόκκινο κρασί και ως ετικέτα το εξώφυλλο του άλμπουμ, κάνοντας τους απαραίτητους συνειρμούς με τον «Μυστικό Δείπνο».
(26-27 Ιουλίου 2025, Θέατρο Ανατολικής Τάφρου, Χανιά)
Είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού τα συγκροτήματα που έχουν έρθει δεύτερη φορά στο ChaniaRockFestival. Σίγουρα, πάντως, είναι τεράστιου διαμετρήματος καλλιτέχνες κι ένας από αυτούς είναι και ο GeoffTate, ένας από τους κορυφαίους τραγουδιστές όλων των εποχών σε ολόκληρη τη σκληρή μουσική, που μεγαλούργησε με τους QUEENSRYCHE, δημιουργώντας μερικούς από τους σημαντικότερους δίσκους όλων των εποχών, πουλώντας εκατομμύρια αντίτυπα και παίζοντας σε sold out αρένες!
Το 2023 ήρθε κι ερμήνευσε μ’ έναν μαγικό, μοναδικό τρόπο, τραγούδια μέσα από το μυθικό “Operation: Mindcrime”, αφήνοντας τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό, με το απαράμιλλο πάθος, την εκφραστικότητα αλλά και την έκταση της φωνής του ακόμα και σήμερα! Πλέον, το 2025, θα έρθει στα Χανιά, να παρουσιάσει στη σκηνή του Θεάτρου της Ανατολικής Τάφρου, τραγούδια απ’ όλη τη δισκογραφία του με τους QUEENSRYCHE, σ’ αυτό που αποκαλεί “The Big Rock Show”.
Θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε τραγούδια μέσα από το ομώνυμο EP των ‘RYCHE, όπως τον ύμνο των ύμνων “Queen of the reich”, από το “The warning”, έναν από τους δίσκους που συνδύασαν με απόλυτο τρόπο το US και το progressive metal, από το “Rage for order”, τον δίσκο που ήταν έτη φωτός μπροστά από την εποχή του και πιθανώς ακόμα και σήμερα να μην τον έχουμε κατανοήσει πλήρως, το “Empire” με τις τεράστιες επιτυχίες και τα εκατομμύρια των πωλήσεων. Εννοείται ότι θα ακούσουμε τραγούδια και μέσα από το “Operation: Mincrime”, που θεωρείται από τα πιο σημαντικά concept όλων των εποχών, αλλά και την ύστερη περίοδο των QUEENSRYCHE.
Η σχέση του Tate με την Κρήτη και τα Χανιά, υπήρξε έρωτας από την πρώτη ματιά. Το φεστιβάλ, ο χώρος, ο κόσμος, η πόλη, το νησί, έκαναν τρομερή εντύπωση στον άνθρωπο που δημιούργησε τον όρο “thinking man’s metal” και η επιστροφή του στο Chania Rock Festival ήταν μία έντονη και αμοιβαία επιθυμία.
Ποιος δεν επιθυμεί, άλλωστε να τραγουδήσει μαζί με τον Geoff Tate, τραγούδια που γαλούχησαν γενιές ολόκληρες στο ποιοτικό heavy metal, όπως το “Empire”, το “Walk in the shadows”, το “Silent lucidity”, το “I don’t believe in love”, το “Eyes of a stranger”, το “Queen of the reich” και τόσα άλλα, με τη λίστα να είναι ατελείωτη…
Θα μπορούσαμε να βλέπαμε τον Geoff Tate κάθε χρόνο, αφού το ρεπερτόριό του είναι αστείρευτο. Κάθε φορά είναι μοναδική κι έτσι θα είναι και τούτη. Μη διανοηθεί κανείς να χάσει την εμφάνιση ενός ζωντανού θρύλου. Ενός μύθου της μουσικής. Γιατί τέτοιος είναι ο Geoff Tate και είναι τιμή μας να τον φιλοξενούμε στο Chania Rock Festival 2025.
(ακολουθούν τα προηγούμενα Δελτία Τύπου για STRATOVARIUS, ROTTING CHRIST και ELYSION)
Το Chania Rock Festival που ξεκίνησε την πορεία του το 2002, συνεχίζει να «βάζει δύσκολα» στον εαυτό του και να προσπαθεί να φέρει μεγάλα ονόματα της hard rock και heavy metal μουσικής, που δεν έχουν ξαναεμφανιστεί στο νησί της Κρήτης αλλά και πολλές φορές ούτε καν στην Ελλάδα.
Η πρώτη ανακοίνωση, για τη φετινή εκδοχή του, που θα διεξαχθεί στο Θέατρο Ανατολικής Τάφρου στις 26 και 27 Ιουλίου, είναι ένα συγκρότημα που λατρεύτηκε όσο ελάχιστα στη χώρα μας. Οι Φινλανδοί STRATOVARIUS.
Ξέρετε όμως πιο είναι το χαρακτηριστικό που κάνει αυτό το σχήμα, να διατηρεί το πολυάριθμο κοινό του μέχρι και τις μέρες μας; Ότι με τη δισκογραφική του συνέπεια και ποιότητα, έχει δημιουργήσει μία νέα γενιά οπαδών, που μάλιστα έχουν δει ελάχιστες φορές ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα του power metal διαχρονικά κι αυτό είναι ένα επίτευγμα που έχουν κατορθώσει ελάχιστα σχήματα που ξεκίνησαν εκείνη την εποχή.
Ύστερα από τους δύο πρώτους δίσκους τους που ήταν πιο «αναγνωριστικοί», ήρθε το “Dreamspace” να τους βάλει ουσιαστικά στον χάρτη. Ήταν όμως ο ερχομός του τωρινού τους τραγουδιστή, Timo Kotipelto, που είναι και το παλαιότερο, πλέον, μέλος τους, που οδήγησε σε μία τριάδα αψεγάδιαστων δίσκων (“Fourth dimension”, “Episode” και “Visions”), που θεωρούνται από τους κορυφαίους στο power metal, τους καταξίωσαν στη χώρα μας με συνεχόμενα sold out σε οποιαδήποτε ζωντανή τους εμφάνιση και τους οδήγησαν στην ελίτ του ιδιώματος, μαζί με γκρουπ όπως οι HELLOWEEN, GAMMA RAY και BLIND GUARDIAN.
Οι ποιοτικές τους δουλειές συνεχίστηκαν μέχρι το ομώνυμο άλμπουμ τους, το 2005, όπου άρχισαν οι πρώτοι τριγμοί κι επήλθε η οριστική ρήξη του βασικού συνθέτη Timo Tolkki με τα υπόλοιπα μέλη λίγο αργότερα. Ο Tolkki αποχώρησε, αφήνοντας όλα τα δικαιώματα στους υπόλοιπους και αντικαταστάθηκε από τον Matias Kupiainen, ο οποίος φάνηκε άξιος αντικαταστάτης και συνεχιστής της βαριάς κληρονομιάς του προκατόχου του, πάντα με τη συνδρομή ενός από τους κορυφαίους πληκτράδες στο χώρο, του Jens Johansson.
Όλα τα άλμπουμ τους, από το “Polaris” του 2009 και μετά, με αποκορύφωμα το “Nemesis” (2013) και το πιο πρόσφατό τους, “Survive” (2022), έχουν φέρει νέο αίμα στο φανατικό κοινό τους κι έχουν αφήσει τη στάμπα τους στο χώρο εκεί που οι περισσότεροι τους είχαν ξεγραμμένους.
Επειδή οι συναυλίες των STRATOVARIUS στην Ελλάδα έχουν γράψει ιστορία (κι έχουν αποτυπωθεί και δισκογραφικά στο “Live! Visions of Europe”) κι επειδή είδαμε τις αντιδράσεις του κόσμου στο πιο πρόσφατο live τους στην πατρίδα μας, ανυπομονούμε να τραγουδήσουμε όλοι μαζί, ύμνους όπως τα “Black diamond”, “Kiss of Judas”, “Against the wind”, “Hunting high and low” και τόσα άλλα διαχρονικά τραγούδια.
Το Chania Rock Festival είναι έτοιμο να υποδεχτεί τους θρύλους της παγκόσμιας metal σκηνής, ROTTING CHRIST, σε μια εκρηκτική εμφάνιση που υπόσχεται να μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη του κοινού. Μετά την καθηλωτική τους εμφάνιση στο κατάμεστο Θέατρο Λυκαβηττού, το συγκρότημα επιστρέφει στο Chania Rock Festival για πρώτη φορά από το 2019, σε ένα αποκλειστικό show για την Κρήτη, που θα γράψει ιστορία!
Με ιδρυτές τους Σάκη και Θέμη Τόλη, οι ROTTING CHRIST έχουν αφήσει ανεξίτηλο στίγμα στη metal σκηνή από το 1987. Με 13 άλμπουμ στο ενεργητικό τους, η μπάντα συνεχίζει να εξελίσσει τον ήχο του, συνδυάζοντας την ελληνική παράδοση με το πειραματικό πνεύμα. Ο πιο πρόσφατος δίσκος τους, “Pro Xristou” (2024), αποδεικνύει γιατί παραμένουν πρωτοπόροι στον ακραίο ήχο. Μετρώντας πάνω από 2.000 ζωντανές εμφανίσεις σε όλες τις ηπείρους, από τη Νότια Αμερική και τη Μέση Ανατολή έως τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης, οι ROTTING CHRIST είναι οι απόλυτοι πρεσβευτές της ελληνικής metal μουσικής παγκοσμίως.
Ανεβαίνουν στη σκηνή του Chania Rock Festival, για να χαρίσουν στο κοινό μια εμπειρία που θα μείνει αξέχαστη. Το setlist τους θα περιλαμβάνει εμβληματικές συνθέσεις από την πρώιμη καριέρα τους, όπως τα “Thy Mighty Contract”, “Non Serviam”, και “Triarchy of the Lost Lovers”, καθώς και κομμάτια από τα πιο πρόσφατα αριστουργήματά τους, όπως τα “Theogonia”, “Κατά τον Δαίμονα Εαυτού”, “Aealo”, και “Pro Xristou”. Κάθε νότα θα αποτελέσει μια γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, προσφέροντας στους οπαδούς μια μοναδική αναδρομή στη θρυλική τους πορεία.
Η τελευταία εμφάνισή τους στο Θέατρο Λυκαβηττού στην Αθήνα, που καταγράφηκε σε ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ, αποτελεί απόδειξη της εκπληκτικής τους σκηνικής παρουσίας. Και τώρα, στα Χανιά, οι ROTTING CHRIST έρχονται να ενώσουν χιλιάδες φωνές στο “NON SERVIAM”, που θα αντηχήσει σε όλη την Κρήτη.
Μη χάσετε την ευκαιρία να γίνετε μέρος αυτής της μοναδικής βραδιάς. Κλείστε τη θέση σας και ελάτε να ζήσετε τη δύναμη, την ατμόσφαιρα και την ανεπανάληπτη ενέργεια που μόνο οι ROTTING CHRIST μπορούν να προσφέρουν!
Αν μη τι άλλο, το ChaniaRockFestival στα 23 χρόνια παρουσίας του στα ελληνικά φεστιβαλικά δρώμενα, μπορεί να υπερηφανεύεται –εκτός των άλλων- ότι έχει φιλοξενήσει στη σκηνή του μερικά από τα σπουδαιότερα εγχώρια σχήματα στον χώρο της σκληρής μουσικής. Ή μάλλον, σχεδόν όλα, αφού έλειπαν οι ELYSION! Οι Αθηναίοι gothic/symphonic metallers, λοιπόν, είναι το επόμενο σχήμα που ανακοινώνουμε, μετά τους STRATOVARIUS και τους ROTTING CHRIST.
Το συγκρότημα, με την εξαιρετική frontwoman, Christianna να ηγείται, έχει κατακτήσει την αγάπη χιλιάδων οπαδών σε όλο τον κόσμο, έχοντας περιοδεύσει σε αρκετές χώρες στην Ευρώπη. Η ιδιαίτερη φωνή της, σε συνδυασμό με τη σκηνική της παρουσία και τις σπουδαίες ικανότητες των υπολοίπων μελών, κάνουν κάθε εμφάνιση των ELYSION μοναδική. H μπάντα έχει μοιραστεί τη σκηνή με μπάντες όπως οι NIGHTWISH, EVANESCENCE, HELLOWEEN, SAXON, LACUNA COIL και Anneke Van Giersbergen !
Με το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους, “Bring out your dead”, να είναι ένα μουσικό ταξίδι από το σκοτάδι στο φως, γραμμένο μέσα στην πανδημία, οι ELYSION διατηρούν την ιδιαίτερη ταυτότητά τους, πειραματίστηκαν με πιο βαριά ακούσματα, εναλλακτική ατμόσφαιρα και δυναμικές συνθέσεις, οδηγώντας σε έναν εξελιγμένο ήχο που ξεχωρίζει από τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους.
Η εμφάνισή των ELYSION στο Chania Rock Festival υπόσχεται να είναι ένα αξέχαστο μουσικό ταξίδι, γεμάτο πάθος, ένταση και την απαράμιλλη ενέργεια που τους καθιστά μοναδικούς στη σκηνή!
Οι GRAVE DIGGER, σε όσους ασχολούνται ενδελεχώς με τη heavy metal μουσική, είτε αρέσκονται είτε όχι στη μουσική τους, είναι σίγουρα ένα από τα πιο γνωστά σχήματα, αφού αν μη τι άλλο, η συνεισφορά τους στην σκηνή είναι κάτι παραπάνω από αδιάκοπτη όσα χρόνια δισκογραφούν. Κάθε δουλειά τους αποτελεί ωδή στο ιδίωμα που καταπιάνονται, με δίσκους που ως επί το πλείστων σφύζουν από ποιότητα, προς τέρψη του ακροατή/οπαδού.
Παρόλο που όσοι τους παρακολουθούν σε κάθε τους δισκογραφικό βήμα, γνωρίζουν εκ προοιμίου «πάνω κάτω» τι να περιμένουν συνθετικά από το γκρουπ, θεωρώ πως αδημονούν για κάθε νέα τους δουλειά, έτσι ώστε να ακούσουν καινούργια τραγούδια που θα αγαπηθούν το ίδιο με το παρελθόν. Τραγούδια που θα δικαιολογήσουν την αίγλη και το «όνομα» που έχει κάνει το γκρουπ.
Φέτος το συγκρότημα «κλείνει» 45 χρόνια ύπαρξης και 41 δισκογραφικά. Έτσι, βάση τελικού αποτελέσματος, δεν μας επιφύλασσε ηχητικές εκπλήξεις. GRAVE DIGGER και στη νέα τους κυκλοφορία, δημιούργησαν συνθέσεις που έχουν όλα τα στοιχεία που έχουν γνωρίσει και αγαπήσει οι οπαδοί τα προηγούμενα χρόνια. Τραγούδια που αποτελούν ωδή στον κλασσικό, παραδοσιακό heavy metal ήχο, συνδυαζόμενα με τον πλέον αρμονικό τρόπο με πιο δυναμικά μέρη και στοιχεία. Κομμάτια που και πάλι έχουν ένα/δύο χαρακτηριστικά riff να αποτελούσαν την βασική ιδέα και πάνω εκεί να «στήνεται» η κάθε σύνθεση. Και το νέο πόνημα τους, έχει τραχείς και στακάτες άκρως πορωτικές συνθέσεις, με κύριο συστατικό τις «δυνατές» μελωδίες και το ηχητικό τσαγανό, σε midtempo ή πιο up-tempo ρυθμούς. Τα τραγούδια που εμπεριέχονται στο δίσκο έχουν και πάλι το αυτό το «αέρινο» ξεσηκωτικό στοιχείο των περισσότερων συνθέσεων του συγκροτήματος.
Συγκριτικά με τις πιο πρόσφατες δουλειές τους, η νέα, έχει μπολιασμένο ένα κάπως πιο «ωμό» ηχητικό feeling, σε πολλά σημεία της διάρκειας του άλμπουμ, κάτι που υπήρχε κυρίως στις πρώτες δουλειές του σχήματος. Τα πολλά power σημεία του πρόσφατου παρελθόντος, έχουν δώσει την θέση τους σε λίγο περισσότερα πιο κλασικού ύφους μέρη, οπότε ειδικά στους πιο παλιούς ηλικιακά οπαδούς, ίσως τους έρθουν στο μυαλό τα 3-4 πρώτα άλμπουμ. Σαφώς και δεν πρέπει να περιμένετε να ακούσετε κόπιες τραγουδιών των συγκεκριμένων δουλειών, αλλά τραγούδια που έχουν το ύφος που μας έχει συνηθίσει το γκρουπ, με διάχυτο το «παλιακό» τους στίγμα, με την πιο «ογκώδη» παραγωγή που υπάρχει στις συνθέσεις.
Φυσικά σε αυτό έχουν συμβάλει τα μέγιστα και οι μουσικοί που απαρτίζουν το τωρινό lineup του σχήματος, με τον κιθαρίστα Tobias Kersting, που έχει συνεργαστεί με τον Chris Boltendahl στους CHRIS BOTENDAHL’S STEELHAMMER το 2023, να παίρνει την θέση του επί 14 χρόνια Axel Ritt. Έτσι, πέρα από τα credits της κυκλοφορίας, η απουσία του Ritt δεν είναι σε κανένα σημείο της κυκλοφορίας αισθητή, και η ακρόαση γίνεται πολύ ευχάριστη, από ένα σχήμα που αν και είναι σχετικά νεοσύστατο, ακούγεται σε κάθε σημείο του άλμπουμ, σαν να είναι μαζί πολλά χρόνια.
Ο καινούργιος δίσκος των GRAVE DIGGER θα χαροποιήσει πρωτίστως όλους όσους «ακολουθούν» το group από κοντά, αφού ο ακροατής θα ακούσει άλλο ένα, σε σύνολο, πολύ καλό αποτέλεσμα, από ένα συγκρότημα που ξέρει τι «πρέπει» και «οφείλει» να δώσει/προσφέρει στον οπαδό. Αν το εν λόγω άλμπουμ είναι η πρώτη σας επαφή με το γκρουπ, καλό θα είναι να ακούσετε τους δίσκους του από την αρχή, έστω και επιλεκτικά αν επιθυμείτε, για να έχετε μια πιο σφαιρική άποψη για το γενικότερο ηχητικό περιεχόμενο τους.
Τους SHOW YOUR FACE από την Καρδίτσα, τους ήξερα ελάχιστα. Υπάρχουν σχεδόν 17 χρόνια ωστόσο. Τους θυμάμαι που και που σε αφίσες συναυλιών, αλλά δεν είχα κάτσει να ακούσω κάποια κυκλοφορία τους για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να εξηγήσω. Και λέω “δεν μπορώ να εξηγήσω”, γιατί ο ήχος τους είναι από τα πράγματα που γουστάρω. Το metalcore με τα ακραία ψήγματα (πότε μουσικά, πότε φωνητικά), την ογκώδη, μοντέρνα παραγωγή και πάει λέγοντας. Δίσκος υπ’ αριθμόν 4 για τους συμπατριώτες μας με τίτλο “The definer” σε κάτι λιγότερο από 15 χρόνια δισκογραφίας (όχι άσχημα θα πω εγώ!). Τι είδους μπάντες απαντώνται στα ακούσματα των SHOW YOUR FACE; Ας σας πω αυτές που άκουσα εγώ, ε και τα βρίσκουμε στη πορεία τα υπόλοιπα. CHIMAIRA, MACHINE HEAD ενώ μέχρι και οι SYLOSIS μου ήρθαν κατά νου.
Από τα εναρκτήρια “Forever bleed”, “The descent” και “Shot at dawn”, αντιλαμβάνεσαι ακριβώς τι πρόκειται να ακούσεις για τα επόμενα περίπου 24 λεπτά του δίσκου. Διαφοροποιείται η ατμοσφαιρική εισαγωγή του “Reformatory” χτίζοντας όμορφα σε ένα ακόμα κοφτό και γκρουβάτο αποτέλεσμα, με το αλατοπίπερο του ωστόσο. Το δε “Left behind” έχει πολλά περισσότερα blastbeats, δείχνοντας την ακραία φύση της μπάντας που προαναφέραμε. Ακόμα κι αυτό ωστόσο, χαρακτηρίζεται από μια μεστότητα στη τραγουδοποιία και το στήσιμο του. Το αυτό και το πιο κοντά στο deathcore riffing “Out of reach”. Να σημειωθούν τα διακριτικά πλήκτρα που κάνουν πλάτες μελωδικού τύπου αγκαζέ με τις κιθάρες όταν και όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο. Το “Echoes” που κλείνει το δίσκο, σπάει λίγο το γκρουβάτο μοτίβο.
Επιπλέον, η έξυπνη μελωδία στο ρεφρέν και μετά τη μέση γενικότερα, το κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα, κάνοντας το ιδανικό φινάλε. Σε αρκετά σημεία του δίσκου, σκέφτηκα τους σπουδαίους KARMA VIOLENS. Όχι μόνο λόγω ύφους, αλλά και λόγω προσέγγισης, που συνδυάζει το ακραίο metal με το metalcore υπόβαθρο, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα που μπορεί να πιάσει και οπαδούς του μοντέρνου death metal φερ’ ειπείν. Γενικότερα αρκετά γεμάτο υλικό, μέσα στην μικρή διάρκεια του δίσκου. Προλαβαίνει να κάνει και τις μικρές αλλαγές του, να έχει τις δυναμικές του και γενικά να δείξει πτυχές του ήχου των SHOW YOUR FACE. Ένας ήχος που δείχνει μεστός και συγκεκριμένος, συνεισφέροντας σε ένα δυνατό αποτέλεσμα.
Η φωνή του Eric Martin ήταν ανέκαθεν χαρακτηριστική, σε σημείο που μπορείς να τον καταλάβεις, είτε βρίσκεται στους MR. BIG, είτε στους T.M.G., αλλά ακόμα και στους AVANTASIA. Σε μια χρονιά που περιόδευσε υπερβολικά, που κυκλοφόρησε το κύκνειο άσμα των MR. BIG και το δεύτερο και πολυαναμενόμενο άλμπουμ με τους T.M.G. καταφέραμε να του μιλήσουμε για τα πάντα. Βέβαια, η μεγαλύτερη αφορμή, ήταν η κυκλοφορία του “II” με τον πολυ-πλατινένιο Tak Matsumoto και τον γνωστό ύποπτο Jack Blades των NIGHT RANGER. Έναν φοβερό δίσκο, που μεταφέρθηκε κι επί σκηνής σε μια σειρά συναυλιών, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο στην Ιαπωνία και πλέον κυκλοφορεί από την Frontiers Records στην Ευρώπη. Τρέξτε και αποκτήστε το, όσο μπορείτε και διαβάστε την συζήτησή μας, ακούγοντάς το.
Πραγματικά μέχρι να μιλήσουμε πέρασαν 3-4 μήνες, αφού προσπαθούσα να κανονίσω αυτή την συνέντευξη από το καλοκαίρι. Θα έλεγα ότι δεν έχεις ιδέα τι έχω περάσει, αλλά στην πραγματικότητα έχεις (γέλια). Πήγα σε back to back περιοδείες. Περιόδευα για σχεδόν ενάμιση χρόνο με τους MR. BIG και κάναμε τον τελευταίο δίσκο μαζί. Και τότε, ω Θεέ μου ήταν σειρά του Talk Matsumoto, όπως γνωρίζεις, μέχρι πριν από ενάμιση μήνα. Έτσι είναι back to back δίσκοι και περιοδείες. Και οι περισσότεροι άνθρωποι θα σκεφόταταν πως έχω λαμπερή ζωή, γιατί να διαμαρτύρομαι; Δεν παραπονιέμαι. Απλά δεν είχα χρόνο να κάνω τίποτα. Ορίστε, λοιπόν. Ναι. Ξέρω. Κοίτα που τελικά τα καταφέραμε.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Αφού τώρα βγαίνει το άλμπουμ στην Ευρώπη και τον δυτικό κόσμο. Έτσι είναι ένα καλό είναι μια καλή ευκαιρία. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από εκεί. Ας αρχίσουμε να μιλάμε για το άλμπουμ “TMG II”. Ναι. 20 χρόνια είναι πολύς καιρός για μια μπάντα να ανασυνταχθεί μετά από ένα και μόνο άλμπουμ, δεν νομίζεις; Λοιπόν, δεν ήταν, δεν ήταν δική μας απόφαση. Εγώ και τα παιδιά, εγώ και ο Jack Blades, είχαμε έναν ντράμερ που δούλεψε μαζί μας πριν από 20 χρόνια. Το όνομά του ήταν Chris Frazier, ο οποίος παίζει με τους FOREIGNER. Φοβερός τύπος, αλλά ήταν απασχολημένος. Έτσι έχουμε παίξει και οι δύο με τον Matt όλα αυτά τα χρόνια. Όλοι γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον από το δρόμο, αλλά εγώ και ο Jack καλούσαμε το Talk Matsumoto κάθε χρόνο ή κάθε δεύτερο χρόνο από το 2004, ξέρετε, πριν από 20 χρόνια. Ήταν απασχολημένος. Ίδρυσε το συγκρότημα, B’Z. Κάθε χρόνο, τον ρωτούσαμε, και πάντα έλεγε, «άσε με να το σκεφτώ». Θέλω να πω, ο τύπος γράφει μουσική. Είναι ο ηγέτης των, B’Z. Έχουν πουλήσει περισσότερους από 90.000.000 δίσκους. Είναι συνεχώς απασχολημένος. Ξέρετε, οι MR BIG έχουμε 10 στούντιο άλμπουμ, και άλλα 16 live άλμπουμ, φαίνεται (σ.σ. χαμογελάει κι ανασηκώνει τους ώμους του), αλλά οι B’Z, έχουν περίπου 40 άλμπουμ! Έτσι ήταν απασχολημένοι (γέλια). Αλλά όλο αυτό το διάστημα ήταν σαν ένα αστείο. Γιατί ήταν τόσο εκπληκτικό πριν από 20 χρόνια να παίζεις 20 κάτι sold-out συναυλίες με πολύ προώθηση. Αν μπορείτε να φανταστείτε, κάναμε τηλεοπτικές εκπομπές και ήμασταν στην κορυφή ενός κτιρίου με ελικόπτερα που μας περικυκλώνουν, και φωτιές και αστραπές, και όλα αυτά τα διασκεδαστικά πράγματα, πολύ KISS. Και, και μετά από αυτές τις 20 παραστάσεις, τελείωσαν όλα απότομα. Έκτοτε συνάντησα τον Tak πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά, προφανώς, το σκέφτηκε και το αποφάσισε (γέλια).
Photo by Vermillion
Αυτός ο δίσκος είναι λίγο διαφορετικός από τον πρώτο. Ναι, 20 χρόνια αργότερα, αλλά ήταν σαν να οδηγούμε ποδήλατο, που δεν το ξεχνάς, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Αυτός ο δίσκος ήταν διαφορετικός. Για τον πρώτο είχαμε λίγο περισσότερο χρόνο. Ο Tak γράφει όλη τη μουσική κα τις μελωδίες. Μετά ο Jack κι εγώ γράφουμε όλους τους στίχους. Το πρώτο άλμπουμ που κάναμε, το οποίο είναι ένας πολύ ευθύς αμερικανικός ροκ δίσκος, έχει μια Ιαπωνική χροιά. Έχει κάποια γεύση από Ιαπωνικό στυλ. Αλλά, εγώ κι ο Jack είχαμε περισσότερη συμμετοχή στις μελωδικές γραμμές. Όταν έλεγα ότι μια μελωδία δεν ταίριαζε με τους στίχους μου, μου έλεγε: «Μη διστάσετε να προσθέσετε το στυλ σας» γιατί, καταλαβαίνεις, δεν μας ήξερε και εμείς δεν γνωρίζαμε το στυλ που γράφει. Αλλά σε αυτό το άλμπουμ, ήταν κομμένο και ραμμένο, φίλε μου. Έγραψε τη μουσική, τις μελωδίες και δεν αλλάξαμε τίποτα, απλά γράψαμε τους στίχους σε αυτό. Ήταν πραγματικά δύσκολο. Ο Jack έγραψε 7 τραγούδια κι εγώ 4. Απλά δεν είχα το χρόνο. Θεέ μου, το μετάνιωσα αυτό. Αλλά, το κάναμε. Μπήκαμε ο Jack και ο Matt κι εγώ και μιλήσαμε, κάναμε όλες τις ηχογραφήσεις αρκετά γρήγορα. Ούτε καν μια εβδομάδα, ίσως 3, 4 ημέρες. Και μετά πήγα κατευθείαν στο Λος Άντζελες και τραγούδησα όλο τον δίσκο. Έτσι ήταν πραγματικά δύσκολο, αλλά νομίζω ότι αποδείχθηκε υπέροχο.
Ναι, σίγουρα ακούγεται πιο ιαπωνικό. Είναι πολύ πιο pop από το πρώτο άλμπουμ. Είναι πολύ B’Z νομίζω. Αν ξέρεις, ρίξε μια ματιά στους B’Z, είναι φοβεροί και έχουν μια μοναδική pop χροιά. Είναι κάπως…. δεν είναι heavy metal, αλλά έχει πολλές σκληρές κιθάρες, αλλά είναι πολύ pop. Και κάπως έτσι έγινε αυτός ο δίσκος. Σύμφωνοι, με την επιρροή μου και του Jack, όχι μόνο στιχουργικά, αλλά και ερμηνευτικά. Αλλά, ναι, νομίζω ότι το αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό, και αυτό και λειτούργησε υπέροχα στις συναυλίες. Είναι αστείο να βγαίνει το δεύτερο άλμπουμ μας 20 χρόνια αργότερα. Αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ στη ζωή μου. Ήταν τεράστιο, αλλά τελείωσε πολύ γρήγορα. Και όταν τελείωσε, ξέρεις, κάναμε ένα μικρό πάρτι στο Hard Rock Cafe στο Τόκιο και αγκαλιαστήκαμε, και αυτό ήταν, φίλε.
Κάλυψες μερικές από τις πτυχές για τις οποίες ήθελα να μιλήσω, αλλά, σίγουρα, στυλιστικά, το άλμπουμ είναι περισσότερο μια γέφυρα αυτού που έχει κάνει με τους B’Z, όπως είπες. Αυτή η pop σφραγίδα στον ήχο, αν μπορώ να το πω και, φυσικά, η συμμετοχή των BABYMETAL και της LISA το κάνει επίσης πιο Ιαπωνικό. Ναι. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήξερα αν η Λίζα θα ήταν μέρος αυτού. Ξέρω ότι έγραψε τη μελωδία για αυτό, για το συγκεκριμένο τραγούδι, επειδή ο Tak και η Lisa συνεργάστηκαν σε αυτό το τραγούδι στο άλμπουμ της. Μετά ξαναγράψαμε τους στίχους. Αλλά δεν ξέραμε αν θα ήταν μέρος αυτού ή όχι. Δεν το γνώριζα γιατί όταν πήγα να τραγουδήσω το τραγούδι και είχε κάνει τη μελωδία. Και όταν έγραψα τους στίχους σε αυτό, σκεφτόμουν, “γαμώτο, αυτό είναι ψιλό“. Είναι σαν ένα πλήρες γυναικείο είδος τραγουδιού. Θέλω να πω, ήταν πραγματικά ηλίθιο υψηλό. Και σκεφτόμουν, ξέρεις, Tak, μπορούμε να αλλάξουμε αυτή τη μουσική-μελωδία; Και λέει, «όχι, δεν το κάνουμε» (γέλια). Και έτσι το τραγούδησα πολύ χαμηλότερα από το συνηθισμένο, αλλά είχε ένα είδος μελωδίας τύπου Motown. Λατρεύω απόλυτα αυτό το τραγούδι“Don’t believe in fairy tales and love at first sight” (σ.σ. τραγουδά το ρεφρέν του τραγουδιού)
Είναι ένα όμορφο τραγούδι, που με το ντουέτο σας, γίνεται ακόμα καλύτερο. Είχε αυτό το vibe. Και όταν η Λίζα κλήθηκε να τραγουδήσει τους αγγλικούς στίχους που είχα γράψει πάνω του νομίζω ότι αποδείχθηκε αρκετά καλό. Θέλω να πω, πολύ διαφορετικό από ό, τι έπρεπε να είναι. Υποτίθεται ότι θα ήταν πιο σκληρό, αλλά, κατάλαβε ο Tak ότι έχω μεγάλωσε μετά από 20 χρόνια. Τέλοσπάντων, είμαι ευχαριστημένος με το πώς κατέληξε Ναι, και είναι πολύ ιαπωνικό. Δεν θέλω να φανεί προσβλητικό, αλλά παραείναι ιαπωνικό. Έχοντας τον Matt Sorum σε αυτό, ο οποίος έπαιξε σαν τέρας, ζωντανά είναι πολύ καλύτερο. Ξέρεις, ό Matt ήταν ένα πραγματικό τέρας πριν από χρόνια, όταν παίξαμε σε ένα ενδιαφέρον project μαζί. Παίξαμε το βασικό κομμάτι των Power Rangers για μια ταινία (γέλια). Κάναμε το θεματικό τραγούδι για το “Go go Power Rangers” (γέλια). Μου αρέσει που γράφει στη Wikipedia Matt Sorum: GUNS N’ ROSES, VELVET REVOLVER, THE CULT, παίζει με τον Billy Gibbons, με τους KINGS OF CHAOS με Johnny Depp και μετά στο κάτω μέρος της σελίδας, λέει, Power Rangers Orchestra. Αυτό είναι ξεκαρδιστικό.
Για τον JackBlades τι θα μας πεις; Ο Jack έπαιξε εξαιρετικά. Έχει πολύ καλό τόνο για μπασίστας. Μοιάζει πολύ με έναν heavy metal Paul McCartney ή κάτι τέτοιο. Είναι απλά φανταστικός και πραγματικά αγαπώ τον τόνο του. Λατρεύω το παίξιμό του. Είναι υποτιμημένος. Θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερος από ό, τι είναι ως μπασίστας. Θα έπρεπε να είναι εκεί πάνω με τον Billy Sheehan. Δεν τους συγκρίνω, αλλά ο Billy Sheehan, ξέρετε, έχει πολλές νότες, αλλά έχει το στυλ του, ξέρετε, και την ενέργειά του. Και το ίδιο πράγμα με τον Jack. Θα πρέπει να είναι ακριβώς εκεί πάνω στην πρώτη δεκάδα όσον αφορά τους rock μπασίστες.
Μπορώ να πω, ότι και η δική σου απόδοση ήταν πολύ καλή, τόσο στον δίσκο, όσο και στις συναυλίες. Άλλωστε, είναι αδύνατον να διατηρήσεις την φωνή σου μετά από σχεδόν 40 χρόνια καριέρας, όπως ήταν στην αρχή ή στο απόγειο της καριέρας σου. Δεν τραγούδησα τόσο ψιλά όσο πριν από 20 χρόνια, αλλά είμαι ακόμα εγώ. Δεν άλλαξα ποτέ. Θέλω να πω, είμαι ακόμα εγώ που κουνιέμαι και τραγουδάω. Τόσο με τους MR. BIG, όσο και με τους TMG. Αλλά ξέρεις ότι είναι φυσιολογικό η φωνή να αλλοιώνεται. Εννοώ, είναι το πιο δύσκολο μέσο για να διατηρηθεί. Το μπάσο ή τα τύμπανα μπορούν ακόμα να ακούγονται μεγάλα. Αλλά δεν βρίσκω δικαιολογίες. Είναι η ηλικία. Φυσικά. Έχω περιοδεύσει πολύ, ήμουν στο δρόμο για όλη την Ευρώπη, περιοδεύοντας, παίζοντας σόλο για χρόνια. Νομίζω ότι είναι ηλικία και χρόνος. Και το λέω αυτό όλη την ώρα όταν παραπονιέμαι στις μπάντες με τις οποίες παίζω μαζί (γέλια).
Photo by Vermillion
Πρέπει να πω ότι το άλμπουμ σίγουρα ακουγόταν πιο σκληρό, πιο βαρύ στις συναυλίες, από την κυκλοφορία. Ένα από τα καλύτερα παραδείγματα ήταν το πρώτο single, “Eternalflames” με τους BABYMETAL. Επί σκηνής. Απόλυτα. Ναι. Απόλυτα. Και η ενέργεια απ’ όλους. Θέλω να πω, όλοι έμοιαζαν να διασκεδάζουν. Εννοώ, στη σκηνή, μπορούσατε να δείτε ότι όλοι διασκεδάζαμε. Και ω, φίλοι μου, είναι μια γιορτή αγάπης. Αγαπώ τον Jack Blades. Έχουμε μεγαλώσει μαζί για 40 χρόνια. Και ο Matt Sorum, είναι απλά ένας φοβερός άνθρωπος. Και ο Tak Matsumoto είναι ένας ντροπαλός άνθρωπος. Αλλά ξέρεις, τον βλέπεις στη σκηνή και πραγματικά επικεντρώνεται στην ψυχή του. Είναι ένας λαμμπρός κιθαρίστας, με υπέροχο τόνο. Μπορείτε να δείτε γιατί τον λατρεύουν στην Ιαπωνία. Εγώ και ο Jack είμαστε οι κλόουν στο συγκρότημα, και προσπαθούμε συνεχώς να κάνουμε τον Tak Matsumoto να γελάσει ή να χαμογελάσει. Είμαστε τυχεροί που δουλέψαμε τόσο σκληρά στην ζωή μας και βρισκόμαστε να ζούμε τέτοιες στιγμές με τόση διασκέδαση, και τόση ευχαρίστηση. Απέδωσε, κοιτάζοντας πίσω εννοώ, και κάθε συναυλία ήταν sold out.
Ας μιλήσουμε λίγο για τα τραγούδια. Δεν ξέρω αν έχεις κάποια αγαπημένα, αλλά, για παράδειγμα, το πρώτο που ήρθε στο μυαλό είναι το “The great divide”. Αυτό φαίνεται να είναι ακριβώς σαν μιασυνέχεια του “Iwishyouwerehere” από το πρώτο άλμπουμ. Ακριβώς έτσι. Σχεδόν σαν το δεύτερο μέρος. Ναι. Το είπα και στον Tak, ότι έμοιαζε πολύ, αλλά του αρέσει αυτό το είδος σχεδόν country rock, κι εμένα μου αρέσει πολύ το τραγούδι.
Πες μου για το “Dark island woman”. Χα, δηλαδή, τι σκεφτόταν όταν έγραφε τους στίχους ο Jack; Εννοώ, ξέρεις, “Dark island woman”, ξέρεις, εννοώ, είμαι τόσο ρατσιστής; (γέλια). Θα μπορούσε να ήταν χειρότερο (γέλια). Αλλά δεν αναφέρεται σε σκλάβους και τέτοια. Μιλά για μια γυναίκα στην Καραϊβική. Και είναι αισιόδοξο, ανάλαφρο, διασκεδαστικό τραγούδι.
Ναι. Είναι διασκεδαστικό να το ακούς. Μου αρέσει πολύ, όπως και “Mylife”. Ακούγεται σαν τους THEROLLINGSTONES ή τους AC/DC. Καλή μελωδία. Ναι. Αυτή είναι μια δροσερή μελωδία. Είναι είναι μου αρέσει το μήνυμα εκεί. Ναι. Μου αρέσει το μήνυμα σε αυτό. Εμένα το αγαπημένο μου τραγούδι στο δίσκο είναι το “Faithful now”. Ω, ναι. Μου αρέσει πολύ αυτό. Πραγματικά δύσκολο να τραγουδήσω ζωντανά όμως. Είναι πολύ σαν να είναι μια power ballad. Μου φέρνει στο μυαλό το “Just take my heart” των MR. BIG. Αλλά το “Faithful now” είναι, μεγαλειώδες. Είχα αυτή τη στιγμή στη σκηνή όπου ήμουν μόνος, καθιστός στις σκάλες, τα φώτα στραμμένα πάνω μου και είμαι μόνο εγώ και ο Tak. Συνήθως, αλλά ένιωσα πραγματικά νευρικός. Όταν είμαι στη σκηνή, δεν αγχώνομαι πια, ακόμα κι αν παίζω με τους MR. BIG μπροστά σε χιλιάδες κόσμο. Αλλά όταν ήμουν στη σκηνή για το συγκεκριμένο τραγούδι, τα φώτα ήταν πάνω μου και σκύβω το κεφάλι μου προς τα κάτω και έβλεπα τη σκιά του κεφαλιού μου, μπορούσα να δω τον ιδρώτα στην σκιά μου, να στάζει!
Παίξατε όλα τα τραγούδια του δίσκου στις συναυλίες. Ναι , δίχως κάποιο medley ή τίποτα. Ήταν ακριβώς όπως στον δίσκο. Ναι και παίξαμε μερικά από τον πρώτο δίσκο.
Λοιπόν, πρέπει να μιλήσουμε λίγο για το “Guitar hero”. Υποθέτω, πως οι στίχοι αναφέρονται στον ίδιο τον TakMatsumoto, έτσι; Εγώ είμαι αυτός που παίζει βιντεοπαιχνίδια, αλλά ο Jack, που έγραψε αυτούς τους στίχους, δεν έχει ιδέα για το παιχνίδι “Guitar hero”. Όταν τον ρώτησα, δεν κατάλαβε καν τι εννοούσα. Έγραψε τους στίχους έχοντας τον Matsumoto στο μυαλό.
Ας μιλήσουμε λίγο και για τους MR. BIG. Κάνατε τον τελευταίο δίσκο, κάνατε την αποχαιρετιστήρια περιοδεία και… τώρα ανακοινώθηκαν άλλες δύο εμφανίσεις, σαν… “Encore” στην Οσάκα και το Τόκιο. Λοιπόν, ναι, θα παίξουμε και στην Ινδία για 2 συναυλίες, νομίζω. Νόμιζα ότι τελείωσε στη Ρουμανία πριν από μερικούς μήνες, αλλά όχι! (γέλια) Κάθε φορά που πρόκειται να κάνουμε έναν αποχαιρετισμό, συνεχίζουν να μας ανασταίνουν! Θέλω να πω, όταν τελειώσαμε την τελευταία μας συναυλία στη Ρουμανία, χαιρετιστήκαμε γρήγορα, αφού ο Paul Gilbert έπρεπε να φύγει νωρίς το πρωί. Πίστευα πως θα γράφαμε κανένα μήνυμα ο ένας στον άλλο, για να ευχηθούμε καλές γιορτές. Και λίγο μετά, ακούω από το management ότι η Ιαπωνία ήθελε να έχει την τελευταία συναυλία μας. Ξέρεις, η επιτυχία μας ξεκίνησε πρώτα στην Αμερική, όμως στην Ιαπωνία, κράτησαν τη δάδα αναμμένη για εμάς, όταν η καριέρα μας έμοιαζε να έχει τελειώσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η δισκογραφική μας εταιρεία μας είχε εγκαταλείψει. Στη συνέχεια, γίναμε πιο δημοφιλείς στην Ευρώπη. Προφανώς, με την βοήθεια της Frontiers, αλλά, χρωστάμε πολλά στην Ιαπωνία.
Υπάρχει η πρόθεση να συνεχίσετε να ηχογραφείτε, ή να κάνετε κάποιες μεμονωμένες εμφανίσεις στο μέλλον, ή αυτές θα είναι πραγματικά οι τελευταίες σας; (Κάνοντας κίνηση σαν να κόβει το λαιμό του)…. Αυτό ήταν. Τίποτα παραπάνω. Η μουσική των MR. BIG θα συνεχίσει να ζει βέβαια. Έχω μιλήσει γι’ αυτό τόσο πολύ. Έχω βαρεθεί να διαβάζω αυτά που λέω σε συνεντεύξεις. Συμφώνησα σε αυτόν τον αποχαιρετισμό, επιτέλους, μετά από τόσα χρόνια. Θέλω να πω, ποτέ δεν συμφώνησα σε κανέναν χωρισμό ή αποχαιρετισμό, ακόμα και την πρώτη φορά που το κάναμε. Αυτή τη φορά συμφώνησα πως ήρθε η ώρα. Αλλά μετά βγήκαμε σε περιοδεία και περάσαμε τόσο υπέροχα. Ήταν sold out κάθε βράδυ. Ήταν απίστευτο. Και η μπάντα ήταν πιο σφιχτή από ποτέ. Μετά βίας κάνουμε πρόβες, όμως ήμασταν καλύτεροι από ποτέ. Είχα κάποιες δύσκολες στιγμές, όμως, θέλω να πω, μετά 100, 200 συναυλίες ήμασταν απίστευτοι.
Ξέρεις, όταν μεγαλώνεις, σκέφτεσαι, ό,τι εξακολουθείς να μπορείς να κάνεις τα πάντα, όμως δεν είναι έτσι. Είμαι μπερδεμένος ακόμα με αυτό, διότι η μπάντα ακουγόταν καταπληκτική, και στο τέλος, όταν παίζαμε στη Ρουμανία, σκεφτόμουν, «γιατί τα παρατάμε;» Γιατί το τερματίζουμε αυτό; Είμαστε πιο καλοί από ό, τι ήμασταν από τη δεκαετία του ’90. Όμως, το είχαμε πάρει απόφαση και τα πράγματα έχουν πάρει την πορεία τους.
Από την ίδρυση των MR. BIG, υπήρχε ο χαρακτηρισμός του supergroup, αφού όλοι σας είχατε ήδη γίνει γνωστοί στους μουσικούς κύκλους. Σίγουρα ο καθένας φέρνει τον δικό του εγωισμό και την προσωπικότητά του στο συγκρότημα. Πρέπει όλοι να καταλάβουν, πως είναι αδύνατον να μην υπάρξουν διαφωνίες και αντιδικίες. Το να έχεις στενή σχέση με άλλα τρία άτομα, δεν είναι εύκολο και σίγουρα δεν υπάρχουν μόνο συμφωνίες, αλλά και πολλοί καυγάδες. Βέβαια, όσο περνά ο χρόνος, μαθαίνεις τους συμπαίκτες σου καλύτερα και στους MR. BIG ιδιαίτερα μετά την επανασύνδεσή μας, είχαμε βρει μια πολύ καλή ισορροπία. Σίγουρα δεν ήμασταν κολλητοί. Άλλωστε πιο από τα μεγάλα συγκροτήματα, έχει κολλητούς φίλους; Ξέρεις τους TESLA;
Μα βέβαια, λατρεύω τη φωνή του JeffKeith, αλλά και τον drummer τους, τον TroyLucketta. Τότε ίσως να ξέρεις ότι πριν τους TESLA έπαιζε στην Eric Martin Band. Ωραίος τύπος και είμαστε φίλοι ακόμα, επειδή δεν παίζουμε μαζί. Ρώτησέ τον όμως για τις συνθήκες στους TESLA και θα δεις τι θα σου πει. Οι ιστορίες για τους AEROSMITH ή τους EXTREME είναι πιο γνωστές.
Ακόμα και οι τύποι στις κορνίζες πίσω σου (σ.σ. έχει δυο κάδρα με αφίσες των THEBEATLES στο σαλόνι του), δεν μπορούσαν εύκολα να συμβιώσουν. Σωστά! Γι’ αυτό και συμβιβάστηκα με την αποχαιρετιστήρια περιοδεία και το άλμπουμ. Εγώ πάντα ήμουν αυτός που δεν ήθελα να σταματήσουμε. Αλλά δεν μπορείς να το πολεμάς συνεχώς αυτό. Ξέρεις, πρόσφατα άκουσα πως και οι WINGER θα κάνουν αποχαιρετιστήριες εμφανίσεις.
Ναι, τον Μάρτιο θα είναι στην Ιαπωνία. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως κι αυτοί δύσκολα αντέχουν ο ένας τον άλλο. Μιλάμε για απίστευτους μουσικούς. Λατρεύω τους WINGER.
Θες να μιλήσουμε για τους JOURNEY (γέλια); (Γέλια) όχι δεν θέλω. Απλά θέλω να μένω στα τραγούδια τους. Ο κόσμος δεν χρειάζεται άλλο δράμα. Όμως ο χρόνος μας μαλακώνει όλους, συνήθως. Και πιστεύω, πως οι τελευταίες τέσσερις εμφανίσεις μας θα είναι φοβερές και χαίρομαι που θα ξαναπαίξουμε, ενώ δεν το περιμέναμε.
Ελπίζω να κάνετε έναν καλύτερο αποχαιρετισμό αυτή την φορά, για να είναι μια πιο σωστή ολοκλήρωση αυτής της συνεργασίας. Έστω κι αν δεν υπάρξει άλλος δίσκος. Ξέρεις, τώρα που το λες αυτό, πρέπει να ξέρεις ένα πράγμα. Σε κάθε προηγούμενό μας δίσκο, ο καθένας μας έφερνε τις ιδέες του, που πολλές φορές ήταν ολοκληρωμένα τραγούδια. Αποφασίζαμε δημοκρατικά πάντα, ποια τραγούδια θα έμπαιναν στο άλμπουμ. Εγώ συνήθως έγραφα με τον συνεργάτη μου τον Alex Plessis. Ο Paul Gilbert κι εγώ, σχεδόν ποτέ δεν γράψαμε κάτι μαζί, μέχρι το τελευταίο μας άλμπουμ. Όμως για το “Ten” καθίσαμε μαζί και τον γράψαμε όλο. Ήταν μια πραγματικά υπέροχη εμπειρία, που έκλεισε τον κύκλο. Για πρώτη φορά ήρθαμε τόσο κοντά με τον Paul, μετά από τόσα χρόνια που παίζουμε μαζί και το χάρηκα πολύ. Ίσως μετά από αυτό να πιστεύει πως τελικά ο Eric Martin είναι λιγότερο πριμαντόνα απ’ όσο νόμιζε, όπως κι εγώ πλέον πιστεύω πως δεν είναι τόσο… κακός (γέλια) όσο νόμιζα. Ήταν ο τέλειος τρόπος για να έρθει το δισκογραφικό τέλος των MR. BIG. Αν και θα ήθελα ένα τραγούδι στο στυλ του “Daddy, brother, lover, little boy”…
Photo by Vermillion
Είναι αλήθεια λοιπόν ότι ο BillySheehan δεν συμμετείχε στην συνθετική διαδικασία; Ναι. Ήταν απασχολημένος (σ.σ. με τους “THE WINERY DOGS”), αλλά δεν μπορούσαμε να τον περιμένουμε. Ο Billy έφερε δυο κομμάτια, αν δεν κάνω λάθος, αλλά τελικά δεν μπήκαν στο άλμπουμ. Όπως σου είπα, πάντα ακολουθούμε αυτό που οι περισσότεροι θεωρούν σωστό. Ακόμα κι ο Nick D’ Virgilio έφερε ένα τραγούδι, αλλά δεν συμπεριλήφθηκε. Κοίτα, έτσι είναι όσο κι αν δεν μας αρέσει. Ξέρεις πόσα τραγούδια έχω φέρει τόσα χρόνια που απορρίφθηκαν; Έτσι, είναι. Δεν με κάνει λιγότερο περήφανο για τους δίσκο μας όμως.
Για πες μου τώρα κάτι άλλο. Ανέβασες μια φωτογραφία με υποννοούμενο στο Facebook, μαζί με τον παραγωγό JayRuston. (Γέλια) Α, ναι, αλλά μην φανταστείς τίποτα περίεργο. Δεν έχει ανακοινωθεί τίποτα, αλλά ο Paul έγραψε ένα τραγούδι που θα κυκλοφορήσει για φιλανθρωπικό σκοπό στην Ιαπωνία και με κάλεσε να το τραγουδήσω. Είναι πραγματικά υπέροχο και μου ταιριάζει τόσο πολύ, που το ηχογραφήσαμε πολύ εύκολα. Γι’ αυτό βρέθηκα στο στούντιο του Jay και περάσαμε ωραία.
Μπορούμε να το ανακοινώσουμε; Ναι, βέβαια. Δεν με πειράζει καθόλου. Άλλωστε είναι για καλό σκοπό.
Πάντως τον Δεκέμβριο ξαναπαίζεις στην Ιαπωνία δυο συναυλίες. Για όσους δεν γνωρίζουν το alter ego μου, πριν από 15 χρόνια η Sony Records στην Ιαπωνία, με προέτρεψε να ηχογραφήσω τραγούδια που είχαν γίνει γνωστά από γυναίκες τραγουδίστριες, με Ιαπωνικό στίχο, αλλά σε δικές μου εκτελέσεις, με Αγγλικό στίχο. Έτσι ξεκίνησε το Mr. Vocalist, ένας τίτλος που θεωρούσα τόσο γελοίο, αλλά τελικά πούλησε τόσο καλά στην Ιαπωνία, που βγάλαμε και δεύτερο. Μιλάμε, πολύ απαλά τραγούδια, με έναν Eric Martin που δεν ακούτε σε κανένα από τα δικά μου άλμπουμ ή βέβαια με τους MR. BIG. Χαίρομαι που θα κάνουμε αυτές τις εμφανίσεις, αλλά προέκυψε ακόμα μια. Θα κάνουμε μια εμφάνιση, με μια σειρά από νεαρές μουσικούς από τη χώρα, που εγώ δεν τις ήξερα, αλλά τελικά είναι όλες τους καταπληκτικοί μουσικοί και θα παίξουμε όλα τα τραγούδια που δεν παίζαμε με τους MR. BIG. Θα έλεγεται Big Night και θα έχω την ευκαιρία να παίξω και κάποια από τα κομμάτια που κάναμε με τον Richie Kotzen, όπως το “Shine”, “Electrified” και πολλά άλλα που δεν παίζαμε, γιατί βέβαια έπρεπε να παίξουμε τα κομμάτια του Paul.
Αν και δεν θα μπορέσω να τις δω, είμαι σίγουρος πως θα περάσεις πολύ καλά. Eric, πραγματικά χάρηκα που τα είπαμε, επιτέλους και ελπίζω να πάνε όλα καλά και να τα πούμε το Φεβρουάριο με τους MR. BIG. Ευχαριστώ. Κι εγώ ευχαριστώ φίλε μου. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την ωραία συζήτηση.
Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, κάνοντας μία εκκαθάριση στον σκληρό δίσκο, συνειδητοποίησα ότι είχαμε κάνει μία συνέντευξη με τον Acle Kahney, κιθαρίστα, συνθέτη και παραγωγό των djent/prog metal ηρώων, TESSERACT, οι οποίοι έρχονται την Παρασκευή 17/1 στη Θεσσαλονίκη (Principal Club Theater) και το Σάββατο 18/1 στην Αθήνα (Gagarin205) μαζί με τους NOVELISTS και τους THE OMNIFIC. Η συνέντευξη αυτή, είχε γίνει για το –τότε- επερχόμενο άλμπουμ τους, “War of being”, που είχε ψηφιστεί στη 12η θέση για τα καλύτερα του 2023, αλλά και στην 8η θέση για τους αναγνώστες. Με αφορμή, λοιπόν, τις επερχόμενες εμφανίσεις των σπουδαίων Βρετανών, σας παρουσιάζουμε, την κουβέντα που είχαμε κάνει (όπου φαίνεται ότι ακόμα δεν είχαν κλειστεί και οι εμφανίσεις στην Ελλάδα!!!).
Ας μιλήσουμε για το επερχόμενο σας άλμπουμ με τίτλο “War of being”. Πάνε 5,5 χρόνια από τη κυκλοφορία του “Sonder”, του προηγούμενου δίσκου σας. Σίγουρα περιοδεύσατε πολύ, περάσατε από την Ελλάδα, συνεργαστήκαμε γι’ αυτό και υπήρξε και η πανδημία επιπλέον. Ωστόσο, ήταν τόσο πολύπλοκο για εσάς το να δουλέψετε πάνω στο “War of being” που εν τέλει σας πήρε τόσο καιρό; Νομίζω το κύριο πράγμα που έρχεται στο νου μου είναι η χρονική συγκυρία του Covid. Ήταν παραδόξως θετικό και τυχερή συγκυρία για εμάς, γιατί είχαμε μόλις τελειώσει την περιοδεία για το “Sonder” στο τέλος του 2019. Και μετά, ξέσπασε ο Covid στις αρχές του 2020, οπότε αρχίσαμε να εστιάζουμε στη σύνθεση του νέου δίσκου, τότε. Οπότε, εγωιστικά, ήταν πολύ χρήσιμο για μένα το να είμαι σε θέση να συγκεντρωθώ έτσι, χωρίς να διασπάται η προσοχή μου. Σε φάση “πρέπει να μείνω στο σπίτι. Ωραία, οπότε θα δουλέψω το δίσκο”. (γέλια)
Οπότε ήταν χρήσιμο με την καλή έννοια. Υπήρχε και το “Portals” επίσης, που βγήκε το 2021, το οποίο προφανώς ήταν ζόρικο γιατί ο Jay δεν μπορούσε να δώσει το παρόν, λόγω του Covid που είχε τις δυσκολίες του. Έπρεπε να φέρουμε τον Mike Malyan των MONUMENTS να μας βοηθήσει σε αυτό. Και έκανε τα πράγματα πιο δύσκολα στο να προβάρουμε, έπρεπε όλοι να είμαστε με μάσκες, αλλά ναι, τα καταφέραμε, ήταν μια χαρά.
Πόσο σημαντικό ήταν το “Portals” για σας; Ένα live άλμπουμ πλήρως βιντεοσκοπημένο. Ήταν για εσάς ένας τρόπος να κάνετε κάτι διαφορετικό κατά τη πανδημία; Ναι κι ένας τρόπος να παραμείνουμε επίκαιροι πιστεύω. Και ήταν η πρώτη φορά που κάναμε συναυλία μετά από 2 χρόνια. Νομίζω η ακριβώς προηγούμενη συναυλία μας ήταν στην Ουκρανία ή κάτι τέτοιο. Και το “Portals” ήταν περίεργο, δίχως να έχουμε παίξει για 2 χρόνια, να μπούμε σε αυτή τη μεγάλη παραγωγή. Αλλά ήταν επίσης και χρήσιμο κατά κάποιο τρόπο, διότι μπορούμε να προσθέσουμε όλη αυτή τη μεγάλη παραγωγή με τα φώτα, τα laser κλπ μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε ότι “Α, αυτό γίνεται πολύ καλά και δείχνει φοβερό! Θα μπορούσαμε να το υλοποιήσουμε στις ζωντανές μας εμφανίσεις”. Και το κάναμε στο ArcTanGent festival. Οπότε σκεφτήκαμε ότι “αυτό θα μπορούσε να δουλέψει live”. Άμα πάρει το δρόμο του να βγει σε πλήρη περιοδεία, αλλά ίσως μας έδωσε κάποιες ιδέες. Οπότε ήταν χρήσιμο υπό αυτή την έννοια.
Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα όταν πήρα το άλμπουμ, είναι το εξώφυλλο. Κάθε άλμπουμ των TESSERACT, απεικόνιζε κάποιο γεωμετρικό σχήμα. Τώρα αλλάξατε τα πάντα και το εξώφυλλο δημιουργήθηκε σε συνεργασία μεταξύ AI και ανθρώπου. Γιατί το κάνατε αυτό; Έπρεπε να ταιριάζει στο concept; Είναι απλά μέρη του artwork. Χρησιμοποιήσαμε πολύ AI για έμπνευση, να πάρουμε ιδέες. Και όπως αυτές έπαιρναν μορφή, χρησιμοποιήσαμε περισσότερο το ανθρώπινο στοιχείο για να αναπτύξουμε το τελικό προϊόν. Αλλά ήταν μεγάλο μέρος σαν εργαλείο έμπνευσης. Προσεγγίσαμε πολλούς καλλιτέχνες που μας άρεσαν και θα θέλαμε να συνεργαστούμε μαζί τους. Αλλά είτε ήταν μη διαθέσιμοι, είτε χρέωναν πενταψήφια νούμερα. Δεν έχουμε το budget γι’ αυτό, δεν μπορούμε να το πληρώσουμε. Νομίζω εξαιτίας των NFT’s οι τιμές απλά εκτοξεύτηκαν. Και ξοδέψαμε όλα τα λεφτά στις ηχογραφήσεις. Οπότε είπαμε “ΟΚ, ας χρησιμοποιήσουμε ΑΙ για έμπνευση και να βάλουμε ανθρώπους για να το τελειώσουμε”. Όπως λέμε και στο video, τα μοντέλα για τους Samurai, ξεκίνησαν ως AI και μετά σχεδιάστηκαν από ανθρώπινους καλλιτέχνες. Οπότε, συνδυασμός των δύο, μια ισορροπία.
Ναι, το πρώτο σας single και video clip κρατάει παραπάνω από 11 λεπτά. Πως αντέδρασε η εταιρεία σας που ζητήσατε αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι να γυριστεί video clip; Είναι progressive εταιρεία όποτε νομίζω δεν τους ένοιαξε αυτό. Είναι συνηθισμένοι σε αυτό.
Ναι, αλλά πληρώσανε γι’ αυτό; Ναι, πράγματι. Αλλά φάνηκε πως δεν είχαν πρόβλημα. Ήταν η πρόταση του manager μας, έβαλε την ιδέα αυτή στο κεφάλι μας “θα πρέπει να κυκλοφορήσετε αυτό, το μεγαλύτερο, σαν single”. Ίσως η δισκογραφική είπε κάτι στον manager, αλλά δεν το ακούσαμε. (γέλια) Χρηματοδότησαν εν μέρει και το “Portals”, οπότε βοηθάνε πολύ υπό αυτή την έννοια. Είναι καλοί τύποι.
Το άλλο ασυνήθιστο πράγμα, είναι το sci-fi adventure game “War of being” που θα κυκλοφορήσει σε δύο μέρες (σ.σ.: η συνέντευξη έγινε 24/08/2023). Το early access είναι ήδη διαθέσιμο.
Ναι, ναι, στο Steam. Είναι βασισμένο στη μουσική και στο concept του άλμπουμ. Και αν δεν απατώμαι ο τραγουδιστής σας Daniel, είναι ο βασικός σχεδιαστής της εταιρείας που το έφτιαξε. Μπορείς να μας πεις παραπάνω για αυτό; Γιατί δείχνει πολύ ενδιαφέρον. Έχετε ένα νέο κοινό που αγαπάει τα computer games, που είναι ένας πολύ ωραίος συνδυασμός. Ξέρω ότι αυτό είναι κυρίως το “μωρό” του Daniel. Είχα την ευκαιρία να παίξω μόνο την αρχή του παιχνιδιού, γιατί ήμουν απασχολημένος με το νεογέννητο μου, οπότε ο χρόνος είναι αρκετά πολύτιμος αυτή τη περίοδο. Αλλά ξέρω, πριν χρόνια, ήξερα ότι ο Dan και ο Jay, ήταν πολύ χωμένοι στην όλη φάση με το live streaming στο Twitch. Υπάρχει μια πολύ ωραία κοινότητα εκεί από οπαδούς των TESSERACT, αλλά και στο κανάλι τους στο Discord. Και μιλάγανε για να κάνουν κάποιου είδους online metaverse για να αράζουν οι οπαδοί της μπάντας αλλά με διαφορετικές ιδέες, με multiplayer και VR.
Αλλά αυτό, κατά κάποιο τρόπο γέννησε την ιδέα για το παιχνίδι που δημιούργησε ο Dan. Και αποτύπωσε όλο το concept πάνω του, πιάνοντας όλο το concept που ο Amos σκέφτηκε. Ναι, υπάρχουν διάφορες ιστορίες σε αυτό. Υπάρχουν τουλάχιστον 3 από εμάς εκεί μέσα. Θα βρεις τον Jay σαν άγαλμα, μετά έχεις τα τύμπανα, έπειτα όταν φτάνεις στο τέλος του παιχνιδιού, τα τύμπανα γίνονται κομμάτι του τραγουδιού. Οπότε ναι, υπάρχουν ενδιαφέροντα πράγματα μέσα.
Συνηθίζετε να κάνετε διαφορετικά πράγματα κάθε φορά στους δίσκους σας. Γι’ αυτό αποκαλείστε και progressive μπάντα, γιατί δεν κάνετε τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά. Οπότε τι άλλο, πέραν του να κάνετε ένα video game, προσπαθήσατε να κάνετε διαφορετικά αυτή τη φορά; Γιατί ποτέ δεν παύετε να εκπλήσσετε τους οπαδούς σας, ενώ σίγουρα δεν κάνετε το ίδιο άλμπουμ ξανά και ξανά. Όπως λες, όλα καταλήγουν στη μουσική πιστεύω. Πολλοί άνθρωποι έχουν πει ότι μοιάζει με μίξη του πρώτου μας δίσκου με το “Sonder”, άλλοι λένε για το “Polaris”, άλλοι λένε για μίξη κάθε δίσκου μας. Που δεν ήταν μια συνειδητή απόφαση, προέκυψε κατά αυτό το τρόπο κάπως. Οπότε ναι, δεν ξέρω (γέλια).
Οπότε δεν είχατε κάποια συνειδητή απόφαση να κάνετε κάτι διαφορετικό αυτή τη φορά. Απλά παίξατε τη μουσική σας και την αφήσατε να κυλήσει. Ναι, ακόμα έχουμε αυτό τον “TESSERACT ήχο” νομίζω, απλά πειραματιστήκαμε περισσότερο. Συνήθως γράφω το 95% του υλικού, αυτή ήταν η πρώτη φορά που ήταν πιο συνεργατική διαδικασία υπό μια έννοια. Μπήκαμε σε ένα στούντιο σαν μπάντα για 6 εβδομάδες, που δεν το είχαμε ξανακάνει προηγουμένως, το να είμαστε στο ίδιο δωμάτιο, ζώντας ο ένας με τον άλλο. Οπότε για παράδειγμα υπάρχει ένα κομμάτι που λέγεται “Legion”, που ήταν απλά μια ιδέα 2 λεπτών στην αρχή, που όλοι ήθελαν να τη χρησιμοποιήσουν, αλλά δεν ξέραμε πως να τελειώσουμε το κομμάτι.
Οπότε, έγραφα κάποιες κιθάρες και ο Jay με τον Amos τζαμάρανε κάποιες ιδέες, επέστρεψαν σε μένα και μου είπαν “για άκου αυτό”, που έδενε με τη δίλεπτη ιδέα που είχαμε. Σκέφτηκα “ωω είναι ωραίο αυτό”, οπότε όλα αρχίσανε να κυλάνε μαζί και αυτό έγινε ένα ολοκληρωμένο τραγούδι. Οπότε ήταν μια ωραία αλλαγή στο πως δουλεύουμε συνήθως, που ήταν εγώ βασικά μόνος στο στούντιο να δουλεύω πάνω σε ιδέες και να τις στέλνω προς τα έξω. Διαφορετικός τρόπος δουλειάς και υπάρχει αρκετά εδώ μέσα. Στο κομμάτι “Burden” υπάρχει πολλή συνεργασία μεταξύ εμένα και του Amos που πρέπει να περάσαμε από τουλάχιστον 10 διαφορετικές εκδοχές ή παραλλαγές της δομής του κομματιού. Και άλλαξε πολύ. Οπότε είναι ωραίο που μπορέσαμε και το κάναμε αυτό σε αυτό το δίσκο.
Πως προέκυψε η ιδέα για τη δημιουργία του EP δύο κομματιών “Regrowth” για τον λαό της Ουκρανίας; Ω ναι, αυτό προέκυψε γιατί αυτά τα δύο κομμάτια ήταν πολύ παλιά demos από το 2007, 15 ετών περίπου. Και ήθελα να τα χρησιμοποιήσω σε δίσκο, ευελπιστούσαμε να ήταν αυτός ο δίσκος. Αλλά όταν μπήκαμε να ηχογραφήσουμε τα κομμάτια, συνειδητοποιήσαμε ότι δεν ταιριάζανε στην πραγματικότητα ηχητικά με τον υπόλοιπο δίσκο. Οπότε σκέφτηκα ότι θα ήταν κρίμα να τα πετάξω, οπότε αποφάσισα να τα κυκλοφορήσω, πριν βγει ο δίσκος και να τα αξιοποιήσω έτσι.
Και γιατί το έκανες για το λαό της Ουκρανίας; Ήθελες να δείξεις την ενότητά σου με την Ουκρανία μια και η τελευταία σας συναυλία ήταν εκεί; Ναι, η τελευταία συναυλία που παίξαμε ήταν αυτή που ανέφερα νωρίτερα. Παίξαμε στο Κίεβο και στο Kharkiv…που τώρα είναι ισοπεδωμένο, το οποίο είναι απαίσιο. Είχαμε καλή βάση οπαδών και καλές συναυλίες εκεί.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αγγλία, πως σε επηρέασαν οι progressive rock μπάντες της χώρας σου; Ή δεν έχεις ακούσει κάτι για μπάντες όπως οι MARILLION π.χ.; Ακούω πολύ από τις μοντέρνες prog μπάντες, αλλά μεγάλωσα με PINK FLOYD, οπότε αυτό πάντα υπήρχε εκεί. Ναι, η μεγαλύτερη επιρροή ήταν οι PINK FLOYD. Πάντα κυνηγούσα τον τόνο του David Gilmour, οπότε (γέλια).
Το concept σας, πραγματεύεται την τεχνητή νοημοσύνη. Πως βλέπεις τη τεχνητή νοημοσύνη στη μουσική και στη ζωή γενικότερα; Πιστεύεις ότι οι άνθρωποι θα μπορέσουν να το χρησιμοποιήσουν για καλό; Φοβάσαι ότι οι μπάντες θα χρησιμοποιήσουν AI τραγουδιστές για παράδειγμα κάποια μέρα ή οι συντάκτες θα γράφουν AI κριτικές; Ναι…είναι τρομακτικό έτσι δεν είναι; Νομίζω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με μια μπάντα που το χρησιμοποιεί. Γιατί χρησιμοποιούμε μορφές του AI στις ηχογραφήσεις, όπως το quantization, ή το κούρδισμα. Νομίζω ότι όταν αρχίζεις να το χρησιμοποιείς για τα πάντα, τότε είναι ηλίθιο πιστεύω. Γίνεται τελείως άψυχο, άμα το χρησιμοποιείς για ηχογραφήσεις, σύνθεση, μίξη και mastering. Υπάρχει μια λεπτή ισορροπία, αλλά το να τη βρεις είναι δύσκολο. AI mastering; Μπορεί να βοηθήσει κάποιους ανθρώπους. Αλλά προσωπικά το θεωρώ άψυχο. Υπάρχει μια τέχνη στο mastering. Δεν ξέρω αν υπάρχει AI μίξη, αλλά θα υπάρξει κάποια μέρα. Νομίζω ότι εκεί το παρατραβάμε γιατί δεν νομίζω ότι θα μπορούμε να βάλουμε το ανθρώπινο στοιχείο μέσα σε αυτό. Αλλά άμα χρειάζεσαι λίγο ΑΙ για μέρος της διαδικασίας, δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα με αυτό. Το πρόβλημα υπάρχει όταν αναλαμβάνει τα πάντα. Έχεις δει αυτά τα ΑΙ generated video; Που καταλαβαίνεις ότι είναι AI στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα; Είναι άψυχα. Είναι κάπως εντυπωσιακό, αλλά ακόμα υπολείπεται.
Παρόλα αυτά, πριν μερικές βδομάδες ήμουν σε ένα στούντιο και ήταν ένας τύπος που μου είπε “άκουσε αυτή τη διασκευή” και ήταν πολύ ωραία. Και τον ρωτάω “ποιος είναι ο τραγουδιστής;” μου λέει “ΑΙ”. Γιατί έκαναν μια διασκευή και θέλανε να δούνε πως η δική τους ταίριαζε με την version του AI. Οπότε έφτιαξαν μια AI εκδοχή του τραγουδιστή που να ταιριάξει με την μουσική. Εγώ σκέφτομαι, μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος τον ΑΙ τραγουδιστή και με σωστή μίξη, δεν θα καταλάβεις καν ότι είναι ΑΙ. Είναι λίγο τρομακτικό. Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι είναι αρκετά ώριμοι για να βρουν τη σωστή ισορροπία. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα το εκμεταλλευτούν για να βγάλουν χρήματα από αυτό. Αυτό που ήδη κάνουν δηλαδή, που είναι κρίμα. Υποθέτω πως είναι η ανθρώπινη φύση.
Δεδομένου ότι είστε από το Ηνωμένο Βασίλειο, πως άλλαξε το Brexit τον τρόπο που περιοδεύετε; Μήπως έγινε και λίγο πιο ακριβό; Γιατί θα πήγε 30% πάνω για μια οποιαδήποτε άλλη μπάντα, αλλά για Αγγλική μπάντα, πολύ πιο πάνω. Ναι, το κύριο πράγμα τώρα είναι τα carnet. Είναι σαν διαβατήρια για τον εξοπλισμό μας. Έπρεπε να τα βγάλουμε για Αμερική και για άλλα μέρη, τώρα πρέπει να τα βγάλουμε και για την Ευρώπη. Είναι άλλο ένα κομμάτι αχρείαστης χαρτούρας και εξόδων γιατί κοστίζουν ένα χιλιάρικο για να βγουν. Και όλα αυτά για ένα κομμάτι χαρτί, μοιάζει άσκοπο. Nομίζω τα κόστη ανέβηκαν, γενικά. Και αυτό ίσως δεν οφείλεται μόνο στο Brexit, αλλά σίγουρα δεν βοήθησε. Ακόμα και τα μικρά πράγματα όπως να προσπαθήσεις να βρεις εξοπλισμό και – όχι όλες, αλλά κάποιες φορές – να χρειάζεται να πληρώσεις φόρο πάνω σε αυτό ή τελωνείο.
Ναι, τα αεροπορικά ανέβηκαν κατά 30-40%. Κάνοντας συναυλίες τα έχω δει: ξενοδοχεία, αεροπορικά, όλα ανέβηκαν. Ναι, ναι, αυτό νομίζω έχει να κάνει περισσότερο με τη τωρινή κατάσταση στο κόσμο, έτσι δεν είναι; Η τελευταία Αμερικάνικη περιοδεία που κάναμε το 2018, ήμασταν σε ένα bandwagon, που ΟΚ, ήταν μια χαρά. Και λέγαμε “στο επόμενο θα είμαστε σε κανονικό λεωφορείο, να μπορέσουμε ενδεχομένως να κοιμηθούμε και καλύτερα”. Γιατί όλοι αρρωσταίνουν σε ένα bandwagon. Αλλά η τιμή να νοικιάσεις λεωφορείο τότε, σε σχέση με τώρα, είναι 3-4 φορές πάνω.
Γιατί πολλές από αυτές τις εταιρείες που νοίκιαζαν bandwagon, tour bus κλπ κλείσανε λόγω πανδημίας. Οπότε όσες έμειναν πίσω, αυξήσανε τις τιμές τους. Πως νιώθεις για τα μερίδια που ζητούν τα venue από το merch; Ναι, δεν μου αρέσει. Έχω ακούσει κάποια πράγματα γι’ αυτό. Ξέρω ότι οι MONUMENTS είχαν θέμα με αυτό προφανώς. Δεν είμαι ενάντια σε κάποιο μικρό ποσοστό, αλλά πάντα ήταν θέμα από όταν ξεκινήσαμε να περιοδεύουμε πριν 10 – 15 χρόνια, αλλά ακόμα και τότε ήταν σε φάση 10%. Που δεν είναι και φοβερό, αλλά τώρα είναι σε φάση 25% – 30% που είναι βασικά το περιθώριο κέρδους για τις περισσότερες μπάντες, αλλιώς ποιος ο λόγος να πουλάμε merch; Ξέρω ότι κάποιες μπάντες ξεκίνησαν να πουλάνε VIP εισιτήρια, που είναι σε ένα ειδικό σημείο στο bar, πιο πάνω στον εξώστη. Αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με VIP της μπάντας, θα χρεώσουν 200 λίρες για ένα εισιτήριο και τίποτα δεν θα πάει στη μπάντα. Όλα πάνε στο χώρο, ή σε όποιον είναι ιδιοκτήτης του χώρου. Οπότε είναι λίγο παιχνίδι εξάντλησης νομίζω.
Νομίζω ότι σε αυτή τη περίπτωση, όλοι πρέπει να βγάλουν λεφτά. Αλλά βγάζουν από τις μπάντες ούτως ή άλλως, από τη κατανάλωση στο bar ας πούμε. Δεν είμαι ενάντια στο να παίρνουν μερίδιο, αλλά 25% είναι αστείο να σου είμαι ειλικρινής.
Μιλώντας με ανθρώπους σε μεγάλες εταιρείες, θα υπάρξει μια σταδιακή πτώση της φυσικής κυκλοφορίας μέχρι να σταματήσει τελείως. Έχει υπάρξει τέτοια περίπτωση σε μεγάλες εταιρείες με τις οποίες μίλησα πολύ πρόσφατα. Πως νιώθεις με τη μουσική να είναι σχεδόν αποκλειστικά ψηφιακή; Δεν με ενοχλεί τόσο πολύ προσωπικά, γιατί stream-άρω τα πάντα. Από την άλλη μπορώ να καταλάβω γιατί ο κόσμος εκτιμά το να έχει ένα φυσικό προϊόν, όπως το βινύλιο για παράδειγμα. Δεν το κάνω, ίσως επειδή δουλεύω με μουσική. Δουλεύω με τους TESSERACT, δουλεύω με άλλες μπάντες, οπότε δεν θέλω να έχω στοίβες από CD και δίσκους. Θέλω να είναι εύκολα προσβάσιμα. Αλλά και πάλι, 50-50. Δεν είμαι μεγάλος οπαδός του φυσικού προϊόντος αλλά θα ήταν κρίμα να το δεις να εξαφανίζεται τελείως. Δεν νομίζω ότι θα εξαφανιστεί τελείως, το βινύλιο θα είναι ακόμα εκεί πιστεύω. Απλά θα ανεβαίνει σε τιμή και θα το κυνηγάνε πολύ.
Τι θυμάσαι από την μόνη σου επίσκεψη στην Αθήνα το 2019; Αυτή ήταν φοβερή συναυλία! Πραγματικά το χάρηκα. Το σκεφτόμουν όταν ξεκινήσαμε τη κλήση, είπες ότι εσύ συνεργάστηκες μαζί μας;
Ναι, για την ακρίβεια συζητάγαμε να φέρουμε αυτό το σχήμα στην Ελλάδα για αυτή τη περιοδεία. Αλλά δεν νομίζω ότι θα κολλήσει στο πρόγραμμα της περιοδείας σας. Θα ήθελα πολύ να επιστρέψω του χρόνου ή το 2025 που θα παίζουμε σε festival ίσως. Γιατί μου αρέσει πολύ να παίζω εκεί. Ήταν πολύ καλή συναυλία και θέλω να παίξω παραπάνω εκεί. Θυμάμαι ήταν ένα πάρα πολύ καλό κοινό. Έχουμε ένα κομμάτι που λέγεται “Juno” και ήταν η πρώτη φορά που ακούσαμε κόσμο να το τραγουδάει σαν ποδοσφαιρικό ύμνο. Και ήμασταν σε φάση “Τι;”, ήταν πάρα πολύ διασκεδαστικό. Θα ήθελα πολύ να επιστρέψω στην Ελλάδα, τη λατρεύω.
Ναι, αυτό είναι πολύ τυπικό των Ελλήνων οπαδών, όπως και το να τραγουδάνε μαζί με τα κιθαριστικά solo ή τις μελωδίες. Δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ευρώπη, όπου έχουμε παίξει. Ναι, θα υπάρξει moshpit, αλλά θα είναι ανέκφραστοι. Μετά ερχόμαστε στην Ελλάδα και είναι ενθουσιώδεις. Οπότε είναι ωραίο, μια ανάσα φρεσκάδας! (γέλια)
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου Acle. Πρέπει να σου πω ότι ευχαριστήθηκα πολύ το δίσκο σας. Είστε από τις μπάντες της γενιάς σας που έχετε ταυτότητα, δεν παίζετε απλά djent και progressive metal. Είναι πολύ ωραίο το να ακούω το υλικό σας και εύχομαι να κυκλοφορείτε δίσκους πιο τακτικά. Και ανυπομονώ να δω, ει δυνατόν, να σας ξαναφέρουμε στην Ελλάδα (σ.σ. όπως τελικά και έγινε!). Στην επόμενη περιοδεία σας πιστεύω πρέπει να γίνει. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ, το εκτιμώ, πολύ ευγενικό εκ μέρους σου. Θα ήθελα να επιστρέψω στην Ελλάδα, όλοι μας.
Σάκης Φράγκος
Απομαγνητοφώνηση: Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Andy Ford
ROCKWAVE FESTIVAL 1996-2025
30 YEARS ANNIVERSARY EDITION
SATCHVAI
«Surfing with the Hydra Tour»
28 ΙΟΥΛΙΟΥ 2025
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ
ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ ΘΑ ΠΕΡΙΟΔΕΥΣΕΙ ΜΑΖΙ ΩΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΚΑΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
Για πρώτη φορά στα σχεδόν 50 χρόνια της μουσικής τους καριέρας, τα θρυλικά είδωλα της ηλεκτρικής κιθάραςJoe Satriani και Steve Vai, ενώθηκαν για να σχηματίσουν την SATCHVAI Band, με σκοπό να ξεσηκώσουν την Ευρώπη με μια εκρηκτική θερινή περιοδεία ενώ υπάρχουν πλάνα για την κυκλοφορία μιας ακόμη μουσικής συνεργασίας τους, το 2025, σε συνδυασμό με τις ημερομηνίες της περιοδείας Surfing with the Hydra Tour που θα πραγματοποιηθεί σε όλη την Ευρώπη.
Η προπώληση των εισιτηρίων για το “The SATCHVAI Band Tour” στο Rockwave Festival θα ξεκινήσει την Παρασκευη 17 Ιανουαρίου 2025 στις 10:30 από τη more.com
Ξεκινώντας στις 13 Ιουνίου 2025, αυτό το σπουδαίο μουσικό ταξίδι θα συμπεριλάβει στάσεις σε μεγάλες πόλεις όπως το Λονδίνο, η Κοπεγχάγη και το Άμστερνταμ, και οι SATCHVAI θα εμφανιστούν σε μεγάλα ευρωπαϊκά καλοκαιρινά φεστιβάλ, όπως το Hellfest, το Umbria Jazz Festival Guitares en Scene Fest και το επετειακό ROCKWAVE FESTIVAL. Η περιοδεία αναμένεται να ολοκληρωθεί την πρώτη Αυγούστου.
Οι δυο κιθαριστικοί ογκόλιθοι, ο καθένας με το συγκρότημά του, αρχικά ένωσαν τις δυνάμεις τους για την πρώτη τους κοινή περιοδεία, πέραν από τους G3, την περασμένη άνοιξη (2024) σε ορισμένες πόλεις των Η.Π.Α. και αποφάσισαν ότι ήρθε επιτέλους ο καιρός να σχηματίσουν μαζί μια μπάντα και να φέρουν τη συνταγή της επιτυχίας στη σκηνή, με αφετηρία την Ευρώπη.
Γιορτάζοντας σχεδόν πέντε δεκαετίες μουσικής φιλίας, ο Joe Satriani και ο Steve Vai κυκλοφόρησαν την πρώτη τους μουσική συνεργασία τον Μάρτιο του 2024. Το “The Sea of Emotion, Pt. 1” αναδεικνύει την απαράμιλλη συνέργεια μεταξύ των δύο θρυλικών κιθαριστών, καθώς ο ένας διαδέχεται τον άλλον απρόσκοπτα στα σολιστικά μέρη αυτού του σχεδόν εξάλεπτου έργου. Η δεύτερη κοινή τους κυκλοφορία αναμένεται λίγο πριν τη φετινή ευρωπαϊκή περιοδεία τους, εντείνοντας την ανυπομονησία του κοινού για αυτό το επικό τουρ.
Οι μουσικές καριέρες του Satch και του Vai είναι συνδεδεμένες από πολύ νωρίς. Ο Satriani υπήρξε δάσκαλος του Vai στην κιθάρα στα εφηβικά του χρόνια, στο Long Island της Νέας Υόρκης. Η σχέση τους συνέχισε να εξελίσσεται με την πάροδο των ετών, μοιράστηκαν ακόμη και τα ίδια δισκογραφικά labels, ξεκινώντας από τη Relativity Records στα τέλη της δεκαετίας του ’80, και καταλήγοντας να αποκαλούν τη Sony/Epic Records «σπίτι τους» για ένα μεγάλο μέρος της δεκαετίας του ’90. Μαζί, έχουν επίσης συχνά συνεργαστεί και με έναν τρίτο κιθαρίστα σε πολλές περιστάσεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών δεκαετιών, συμμετέχοντας στις εξάμηνες περιοδείες G3 Tours, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.
O Joe Satriani δήλωσε: «Το SATCHVAI Band Tour συμβαίνει!Ανυπομονώνα μοιραστώ ξανά τη σκηνή με τον Steve. Κάθε φορά που παίζουμε μαζί, με γυρίζει πίσω στην εποχή που ήμασταν έφηβοι, που “τρώγαμε και αναπνέαμε” μουσική κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας, πιέζοντας, προκαλώντας και βοηθώντας ο ένας τον άλλον να γίνουμε όσο καλύτεροι μπορούσαμε. Υποθέτω ότι δεν σταματήσαμε ποτέ!»
Ο Vai προσέθεσε: «Το να περιοδεύουμε με τον Joe είναι πάντα χαρά και τιμή μου.Είναι ο αγαπημένος μου κιθαρίσταςγια τζαμάρισμα και τώρα έχουμε μία ακόμη ευκαιρία να το μεταφέρουμε στη σκηνή. Αισθάνομαι ότι είμαστε και οι δύο στο απόγειο της καριέρας μας και αυτό το show θα είναι μια μεγαλειώδης γιορτή για το πιο cool όργανο στον κόσμο, την ηλεκτρική κιθάρα!»
Ο Joe Satriani είχε γεμάτο πρόγραμμα, αφού πρόσφατα ολοκλήρωσε την περιοδεία Best of All Worlds Tour, υπό τη διεύθυνση του Sammy Hagar, η οποία έλαβε εγκωμιαστικές κριτικές και στέφθηκε με τεράστια επιτυχία. Ο Steve Vai από την άλλη, πραγματοποιεί συναυλίες σε όλες τις Η.Π.Α. ως μέρος της περιοδείας BEAT, μετά την ολοκλήρωση της περιοδείας Satch/Vai το 2024.
Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την πρωτοφανή αυτή συνεργασία και την πολυαναμενόμενη νέα κοινή μουσική τους κυκλοφορία… Μείνετε συντονισμένοι γιατί έπεται συνέχεια!
Στην Ελλάδα, το Surfing with the Hydra Tour θα κάνει στάση στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού στις 28 Ιουλίου 2025, σε μία βραδιά με βασικό πρωταγωνιστή την κοινή τους αγάπη: την ηλεκτρική κιθάρα.
Σχετικά με τον Joe Satriani
Για πάνω από τριάντα χρόνια, ο βιρτουόζος της κιθάρας έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, δίνοντας sold-out συναυλίες, τόσο ως headliner όσο και ως ιδρυτής του κιθαριστικού all-star υπερθεάματος, G3. H studio και οι live ηχογραφήσεις του Satriani έχουν πουλήσει έως σήμερα περισσότερα από 10 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, ενώ από τα πολυάριθμα σόλο άλμπουμ του, δύο έχουν γίνει πλατινένια και άλλα τέσσερα χρυσά, με 15 υποψηφιότητες για Grammy ανάμεσά τους. Το 2014 ξεκίνησε το ετήσιο “G4 Experience” συγκεντρώνοντας επίδοξους κιθαρίστες για τετραήμερα σεμινάρια, mentor sessions και ζωντανές εμφανίσεις, παρέχοντας μια αποκλειστική πλατφόρμα μάθησης υπό την καθοδήγηση του ίδιου και των καταξιωμένων συναδέλφων του.
Το 2021 λάνσαρε το “Crystal Planet”, ένα comic σε 5 μέρη, που συνδυάζει τη μουσική και τις εικαστικές τέχνες. Το ντοκιμαντέρ της περιοδείας “Beyond the Supernova”, σε σκηνοθεσία του ZZ Satriani, το οποίο είναι διαθέσιμο για streaming, προσφέρει μια εκ βαθέων ματιά στα παρασκήνια και καταγράφει λεπτομερώς τη ζωή του, αποκαλύπτοντας τη βαθιά αφοσίωση που τροφοδοτεί την κιθαριστική του μαεστρία. Το side project του, Chickenfoot, στο οποίο συμμετέχουν ο πρώην frontman των Van Halen, Sammy Hagar και ο πρώην μπασίστας τους, Michael Anthony μαζί με τον ντράμερ των Red Hot Chili Peppers, Chad Smith, είδαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους να γίνεται χρυσό και το δεύτερο στούντιο άλμπουμ να σκαρφαλώνει στο #9 των charts αμέσως μόλις κυκλοφόρησε!
Ο Satriani κυκλοφόρησε το 19ο στούντιο άλμπουμ του, The Elephants of Mars, τον Απρίλιο του 2022. Το 2024 ήταν ένα πολύ γεμάτο έτος για τον Joe Satriani, καθώς ξεκίνησε την πολυαναμενόμενη περιοδεία G3 Reunion με την αρχική δυναμική σύνθεση: Satriani, Eric Johnson και Steve Vai. Ακολούθησε η περιοδεία του ντουέτου Satch/Vai, όπου οι παλιοί φίλοι όχι μόνο μοιράστηκαν τη σκηνή, αλλά παρουσίασαν και μια νέα κοινή μουσική συνεργασία. Ολοκληρώνοντας τη χρονιά, ο Satriani ένωσε τις δυνάμεις του με τους Sammy Hagar, Michael Anthony και Jason Bonham για την περιοδεία Best of All Worlds, η οποία ξεπούλησε τις αρένες σε όλες τις Η.Π.Α. και έτυχε ευρείας αποδοχής από τους οπαδούς και τους κριτικούς. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Satriani, επισκεφθείτε το satriani.com.
Σχετικά με τον Steve Vai
Ο Steve Vai είναι βιρτουόζος κιθαρίστας, συνθέτης και παραγωγός, που αναγνωρίζεται ευρέως ως ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών. Με περισσότερα από 45 χρόνια στη μουσική βιομηχανία, ο Vai έχει πουλήσει περισσότερους από 15 εκατομμύρια δίσκους, έχει λάβει τρία βραβεία Grammy και έχει ηχογραφήσει με θρύλους της μουσικής όπως οι Frank Zappa, David Lee Roth, Whitesnake και πολλούς, πολλούς ακόμη. Ο Vai έχει περιοδεύσει εκτενώς και έχει ηχογραφήσει ζωντανά με τους G3 (συνεργαζόμενος με διαφορετικά lineups που περιελάμβαναν τους: Joe Satriani, John Petrucci, Eric Johnson, Yngwie Malmsteen, και τον Steve Lukather) καθώς και με τους Generation Axe, ένα supergroup που σχημάτισε μαζί με τους Zakk Wylde, Yngwie Malmsteen, Nuno Bettencourt και Tosin Abasi.
Ο Vai είναι ο συγγραφέας του “Vaideology: Basic Music Theory for Guitar Players” (Hal Leonard), το πρώτο βιβλίο μουσικής θεωρίας που σχεδιάστηκε για να βοηθήσει τόσο τους αρχάριους όσο και τους βετεράνους κιθαρίστες. Πρόσφατα, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο για την προώθηση του τελευταίου στούντιο άλμπουμ του, “Inviolate”, πραγματοποιώντας εμφανίσεις σε 51 χώρες σε όλο τον κόσμο. Κατά τη διάρκεια των 43 χρόνων του σε περιοδείες, εξακολουθεί να επισκέπτεται τοποθεσίες στις οποίες εμφανίζεται για πρώτη φορά. Στην τελευταία του εξόρμηση το 2023, ο Vai εμφανίστηκε στο Ho Chi Minh City (Βιετνάμ), Kaohsiung (Ταϊβάν), Zallak (Μπαχρέιν), Bangalore και Kolkata (Ινδία), καθώς και σε έξι νέες περιοχές στην Κίνα (Foshan, Xi’an, Chengdu, Chongqing, Nanjing και Hefei). Για την ολοκληρωμένη δισκογραφία του και περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε το vai.com.
Η προπώληση των εισιτηρίων για την πρώτη συνάντηση των δύο θρύλων ως The SATCHVAI Band Tour” στο Rockwave Festival @ Lycabettus θα ξεκινήσει την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2025 στις 10:30 από τη more.com.
VIP PACKAGE*: 316 €
*Προνομιακή αριθμημένη θέση, Νωρίτερη προσέλευση στο χώρο, Q&A συνάντηση με τους Joe Satriani & Steve Vai πριν από την συναυλία, Αποκλειστική ομαδική φωτογραφία μπροστά από την σκηνή με τους Joe Satriani & Steve Vai, Συλλεκτική αφίσα της περιοδείας, υπογεγραμμένη από τους Joe Satriani & Steve Vai, Αναμνηστικό εισιτήριο, VIP πάσο με lanyard, Vip φιλοξενία
Σάββατο βράδυ. Ο δρόμος μας οδηγεί στο Temple. Τι θα δούμε εκεί απόψε; Το release live των Αθηναίων MEDEN AGAN, για το τελευταίο τους πολύ δυνατό και φιλόδοξο “My name is Katherine” (μια και συνοδεύεται από μια φερώνυμη νουβέλα γραμμένη από τη τραγουδίστρια της μπάντας Δήμητρα Παναρίτη). Έχοντας ξαναδεί το συγκεκριμένο σχήμα στο σανίδι με την τωρινή σύνθεση (αρκετές φορές κιόλας), είχα απαιτήσεις. Τη βραδιά πλαισίωναν οι NEGATIVE CONTRAST αλλά και οι SACRIFICIAL DEATH. Ιδιότυπο line-up. Αλλά, θα αναπτυχθεί καταλλήλως παρακάτω αυτό, γιατί έχουμε πράγματα να πούμε γενικότερα. Αλλαγή παραγράφου, για να δούμε τι και πως έλαβε χώρα.
Στις 8:30 κατά το πρόγραμμα (που τηρήθηκε με ευλάβεια), οι death/thrashers SACRIFICIAL DEATH. Πολύ μου αρέσουν οι τύποι αυτοί. Πάρα πολύ όμως! Ανεβαίνουν με αέρα, με θράσος και πώρωση και σε παίρνουν μαζί τους. Είτε σε κομμάτια από το “Glory of the dead” EP είτε στα κομμάτια από το επερχόμενο full-length (“Flesh of deceit”, “Demise of the ritual”, “Absolute catharsis”, “Fetch us their souls”), καταφέρνουν να διαλύουν σβέρκους, δείχνοντας παράλληλα και την παικτική τους κλάση (σε σημεία χάζευα τους δύο κιθαρίστες). Κερασάκι στη τούρτα, η διασκευή στο “Zombie ritual” των πατέρων DEATH. Πιο δεμένοι, σε σημεία ταχύτεροι από ότι τους θυμόμουν στο περσινό live με AMKEN και SPEEDRUSH (που πάντα είναι θετικό γνώρισμα σε τέτοιες μπάντες).
Ευχαρίστησαν απλά και λιτά το χώρο και τους MEDEN AGAN για τη πρόσκληση, αφήνοντας συντρίμμια πίσω τους. Ο thrasher μέσα μου, ήταν πάρα μα πάρα πολύ χαρούμενος, ενώ ανυπομονώ για δικό τους headline show, γιατί κοινό έχουν, υλικό έχουν, ο δίσκος έρχεται, θα φάμε καλά όταν βγει! Ωστόσο, σκεπτόμενος τις λοιπές μπάντες της βραδιάς, προβληματίστηκα. Έχεις μια death/thrash μπάντα να ανοίγει ένα live που κινείται σε σαφώς πιο “λυρικά” ούτως ειπείν μονοπάτια ως επί το πλείστον; Μόνο εμένα μου φαίνεται ότι κατά κανόνα αυτό, δεν θα δουλέψει; Δεν είναι καν μια μπάντα που έχει ατμοσφαιρικά στοιχεία αναμεμειγμένα με ακραία, για να πεις ότι “δίνουν την ακραία νότα, αλλά δένουν”. Τέλος πάντων, πάμε παρακάτω.
Μια συνέχεια που επεφύλασσε τους NEGATIVE CONTRAST. Alternative/progressive rock γράφει το δελτίο τύπου που διάβασα. Να σας πω την αμαρτία μου, πρώτη φορά εκεί θα τους άκουγα, στη σκηνή πάνω. Εκεί που όλοι κρίνονται. Εάν έπρεπε να σας κατευθύνω αναφέροντας ορισμένες μπάντες που άκουσα στο υλικό τους θα ήταν οι TOOL, LEPROUS, DREAM THEATER, JINJER (μείον τα ξεσπάσματα), μέχρι και λίγο από EVANESCENCE. Συνταγή για να μπούμε για τα καλά στο κλίμα θα σκεφτείτε. Προσωπικά, να σας πω, δεν ενθουσιάστηκα. Δεν ήταν κακοί σε καμία των περιπτώσεων, απλά ένιωσα ότι εν αντιθέσει με τις επιρροές τους, οι ίδιοι ήταν κάπως μονοδιάστατοι συνθετικά. Έπρεπε να με ταξιδέψουν με το υλικό τους, αλλά δεν το πήρα εγώ αυτό.
Προς τιμήν τους, ήταν φιλότιμοι στο σανίδι, ειδικά η τραγουδίστρια που έκανε κάθε προσπάθεια να πάρει το κοινό με το μέρος της, δίχως να παραλείψει να ευχαριστήσει το χώρο για τη φιλοξενία και τους ίδιους τους MEDEN AGAN για τη πρόσκληση. Ευελπιστώ να δω μια κάποια εξέλιξη γιατί οι βάσεις είναι καλές, απλά χρειάζεται δουλειά στο υλικό για να ξεχωρίσουν. Για την ιστορία, τιμήθηκαν τόσο το ντεμπούτο full-length “We’re all pawns here” (“Machines”), το EP “Outcast” (“Used”, “Outcast”), το τελευταίο single “Paralyzed”, ενώ ακούσαμε και τα “Sick”, “Owned” και “Heavens above”.
Περνάμε τώρα στο κυρίως πιάτο της βραδιάς. MEDEN AGAN. Μια μπάντα που χωρίς ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες έχει χτίσει το κοινό της, παρά τις αλλαγές σύνθεσης των προηγούμενων ετών. Σταθεροί πλέον στο κομμάτι της φωνής για δεύτερο σερί δίσκο (που αντανακλάται και στην άνεση των συνθέσεων αλλά και στο μεταξύ τους επί σκηνής δέσιμο), έρχονται φορτσάτοι στα πλαίσια της περιοδείας προώθησης του δίσκου τους “My name is Katherine”. Ένας δίσκος που παίχτηκε στην ολότητά του, δείχνοντας δύο πράγματα. Πρώτον, πόσο πολύ πιστεύουν σε αυτό. Δεύτερον, πόσο όμορφα έχει μεστώσει ο ήχος της μπάντας αυτής και πως αυτό αποτυπώνεται στο σανίδι.
Από το μπάσιμο του “Moth” (τι φοβερό κομμάτι), όλα έγειραν υπέρ τους και δεν το αφήσανε στιγμή να αλλάξει. Ενδιάμεσα παρέλασε υλικό από προηγούμενες δουλειές τους: “Lacrima dei” (“Embrace the sorrow”, “Portal of fear”, “Everlasting pain”) και “Catharsis” (“The purge”, “No escape”, “Lustful desires”). Η Δήμητρα έχει δώσει το δικό της χρώμα φωνητικά στα πρώιμα κομμάτια της μπάντας, έχοντας στεριώσει για τα καλά στο συγκρότημα. Το δε κοινό, έχει αγκαλιάσει τα κομμάτια του τελευταίου πονήματος των MEDEN AGAN, συμμετέχοντας καθ’ όλη τη διάρκεια των 90 λεπτών της συναυλίας.
Επιπλέον έκπληξη της βραδιάς, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος καλεσμένος φωνητικά στην διασκευή στο (κλασσικό πλέον) “Wish I had an angel” (NIGHTWISH), που έχω να πω, αν αποδίδει έτσι κρυωμένος (όπως τονίστηκε), ο άνθρωπος δεν πιάνεται πραγματικά! Και με το δίδυμο “No escape”/”Lustful desires” μας καληνύχτισαν, με το ρολόι να δείχνει λίγο μετά τις 12. Ένα πολύ δυνατό βράδυ εγχώριων σχημάτων, με μπάντες που είτε είναι σε φάση προετοιμασίας δίσκου, είτε είναι όπως ο headliner, που είναι στην καλύτερη του φάση συνθετικά/συναυλιακά. Νιώθω ότι πάνε για πολλά ακόμα, αν συνεχίσουν έτσι! Πάντα τέτοια!
Πέρασαν οι γιορτές και αρχίζει να μπαίνει η μουσική βιομηχανία σε πιο φυσιολογικούς ρυθμούς σε ότι έχει να κάνει με τα νέα τραγούδια. Έτσι λοιπόν, έχουμε και την επιστροφή του Weekly Metal Meltdown, που περιλαμβάνει πάρα πολλά και πολύ αξιόλογα τραγούδια από ελληνικά σχήματα και θα ξεκινήσουμε από αυτά. Στην καινούργια εκδοχή της στήλης, λοιπόν, όπου κάνουμε ανασκόπηση των νέων τραγουδιών που κυκλοφόρησαν από επερχόμενες κυκλοφορίες που περιμένουμε με ενδιαφέρον, παρουσιάζουμε κομμάτια που βγήκαν από τις 4 έως τις 10 Ιανουαρίου.
Οι Αθηναίοι prog alternative metallers SiXforNinE, έδωσαν στη δημοσιότητα το video clip για το ολοκαίνουργιο τραγούδι τους, “Shoot for the stars”. Το συγκρότημα δήλωσε σχετικά: “Ο στόχος μας με αυτήν την κυκλοφορία, ήταν να αφήσουμε τη μουσική να μπει στο επίκεντρο. Στοχεύσαμε στη διαύγεια και τη δύναμη και οπτικά και ηχητικά, ώστε το “Shoot for the stars” να αντανακλά όσα μας αντιπροσωπεύουν δημιουργικά”.
Οι prog metallers από την Αθήνα, CALYCES, ανακοίνωσαν την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ “Fleshy waves of probability”, στις 21 Μαρτίου. Πρώτο single, με το οποίο μας παρουσιάζουν τη δουλειά τους, είναι το “Flowing through storm”. Το “Flowing through storm” είναι ένα από τα πιο συναισθηματικά φορτισμένα και ατμοσφαιρικά τραγούδια του άλμπουμ κι έχει ένα prog riff στο μεσαίο μέρος του, το οποίο είχαμε τζαμάρει πολύ στις πρόβες μας. Είναι κι ένα τραγούδι που επηρέασε πολύ το τελικό concept του εξωφύλλου, το οποίο φιλοτέχνησε η Μαρία Στεργίου με λάδι στον καμβά της”.
Δείτε το video από κάτω:
To psychedelic rock συγκρότημα NAXATRAS, ανακοίνωσε την κυκλοφορία του πέμπτου στούντιο άλμπουμ τους, V, που θα κυκλοφορήσει στις 28 Φεβρουαρίου. Παράλληλα, το συγκρότημα παρουσίασε το νέο single του, “Spacekeeper”, το οποίο είναι πλέον διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες. Αυτή η νέα δισκογραφική δουλειά αντικατοπτρίζει τη δέσμευση του συγκροτήματος απέναντι στον πειραματισμό και την εξέλιξη. Οι NAXATRAS διαθέτουν πλέον μια πιο διευρυμένη σύνθεση που περιλαμβάνει πλήκτρα και περισσότερα κρουστά, κάτι που τους επέτρεψε να υιοθετήσουν ένα πιο περίπλοκο στυλ παραγωγής, συνδυάζοντας τη χαρακτηριστική αναλογική τους ζεστασιά με μια νέα διαύγεια και πολυπλοκότητα. Το εξώφυλλο του άλμπουμ δημιούργησε ο Chris RW.
Μένουμε στην Ελλάδα, και πάμε στους post black metallers, EUPHROSYNE, που κυκλοφόρησαν video clip για το πιο πρόσφατο single τους, “Funeral rites”, μέσα από το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο τους, “Morus”, το οποίο αναμένεται από την Black Lion Records στις 21 Μαρτίου.
Το κομμάτι, είναι μία βουτιά στο σκοτάδι και τη λύτρωση μέσα από ένα άλμπουμ που πραγματεύεται τον θάνατο της μητέρας του κιθαρίστα Alex Despotidis, από καρκίνο, το 2017…
Πλησιάζοντας όλο και περισσότερο την 1η Μαρτίου 2025 και την κυκλοφορία του “Awakening”, οι TELMA παρουσιάζουν το video για το δεύτερο single τους. Το ‘Belly of the Beast’ δίνει μια επιπλέον διάσταση σε όσα αυτό το άλμπουμ αντιπροσωπεύει και το πως ο καθένας βρίσκει σε αυτό κομμάτια του εαυτού του. “Το ‘Belly of The Beast’ είναι μια στοιχειωτική και έντονη εξερεύνηση του ελέγχου, της παγίδευσης και της απώλειας της ατομικότητας. Μέσα από τα δεσμά του νου, την άψυχη μαριονέτα και την ασφυξία, το τραγούδι βυθίζεται στην απόγνωση του να είσαι χειραγωγημένος, περικλείοντας ένα αίσθημα αδυναμίας και παραίτησης στα νύχια μιας καταπιεστικής δύναμης – του Θηρίου.”
Δείτε το video clip από κάτω:
Για τους GANZI GUN και το νέο τους single, “Aggressive response”, έχουμε γράψει όλες τις λεπτομέρειες εδώ, όπως για παράδειγμα τη συμμετοχή του γνωστού ηθοποιού, Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη.
Απολαύστε το τραγούδι και το video από κάτω:
Photo by CUNENE
Φεύγουμε από τη χώρα μας να δούμε και τι γίνεται έξω απ’ αυτή! Οι Ιταλοί LACUNA COIL, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, θα κυκλοφορήσουν το “Sleepless empire”, τον 10ο στούντιο δίσκο τους και αυτόν από τη Century Media. Ο δίσκος αυτός, μάλιστα, είναι ο πρώτος μετά το “Black anima” του 2019 (ενώ είχε μεσολαβήσει το 2022 το remake άλμπουμ, “Comalies XX”) και το 5ο του single, είναι το “Gravity”, το video clip του οποίου, μπορείτε να το παρακολουθήσετε από κάτω:
Οι Γερμανοί OBSCURA κυκλοφόρησαν το δεύτερο single τους, “Evenfall” μέσα από το “A sonication”, το οποίο αναμένεται να δει το φως της ημέρας στις 7 Φεβρουαρίου, αλλά μάλλον όλο αυτό επισκιάζεται από τις δηλώσεις πρώην μελών του γκρουπ, που ισχυρίζονται ότι ο Steffen Kummerer, ηγέτης του σχήματος, χρησιμοποίησε μέρη που είχαν γράψει εκείνοι, χωρίς τη συγκατάθεσή τους. Μάλιστα ο Alex Weber, πρώην μπασίστας των OBSCURA, δήλωσε ανοιχτά ότι εκείνος έχει γράψει σχεδόν το μισό από το single που θα δείτε παρακάτω… Έχει ενδιαφέρον να δούμε που θα καταλήξει αυτή η διαμάχη.
Photo by Mika Toivanen
Λίγο πριν το τέλος του πρώτου Weekly Metal Meltdown της νέας χρονιάς, βρίσκουμε τον τραγουδιστή/μπασίστα Marko Hietala, με μακρά θητεία στους NIGHTWISH (αλλά και στους TAROT), του οποίου το νέο single είναι το “Rebel of the north” μέσα από το επερχόμενο “Roses from the deep” (7 Φεβρουαρίου / Nuclear Blast).
Photo by Alex Solca
Κλείνουμε με τους modern thrashers, WARBRINGER. To γκρουπ που είχε λάβει εξαιρετικές κριτικές για το προηγούμενο άλμπουμ του, “Weapons of tomorrow”, έχει έτοιμο το “Wrath and ruin”, που θα βγει από τη Napalm Records στις 14 Μαρτίου κι ετοιμάζονται για περιοδεία με τους DECAPITATED και τους CRYPTOPSY. Το άλμπουμ θα βγει με bonus CD που θα έχει live εκδοχές αγαπημένων κομματιών των οπαδών τους, από την περιοδεία “Ravaging Europe 2023”. Το video clip που θα δούμε από κάτω, είναι για το “A better world”.
Αν κάποια στιγμή κάνουμε ένα αφιέρωμα σε συγκροτήματα που κατάφεραν να επανέλθουν, τότε οι Βραζιλιάνοι ANGRA, σίγουρα θα είχαν μια θέση εκεί. Μην πω και δυο θέσεις. Μέχρι σήμερα, κατάφεραν να ξεπεράσουν, δύο τραγουδιστές και πολλούς άλλους μουσικούς (λέω μέχρι σήμερα, διότι πρόσφατα ανακοίνωσαν πως θα ξαναμπούν στον πάγο κι όλοι μας ευχόμαστε να δούμε πίσω τον Kiko Loureiro). Δεν υπάρχουν πολλά αντίστοιχα παραδείγματα από άλλα συγκροτήματα που το έχουν επιτύχει και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό.
Ακούγοντας βέβαια το “Secret garden” σε βάθος χρόνου, καταλαβαίνουμε πόσο υστερεί στην δύσβατη καριέρα των ANGRA. Σίγουρα οι συντελεστές τους, ως μουσικοί, είχαν τις περγαμηνές, την εμπειρία και σίγουρα την θέληση για να επαναφέρουν το συγκρότημα, δυόμισι χρόνια μετά το σκάσιμο της φούσκας. Οι πηγές μας, λένε πως η περιρέουσα κατάσταση είχε φτάσει στα άκρα, αφού πολλές από τις αποφάσεις δεν παίρνονταν ομαδικά. Διοικητικά, η πορεία του συγκροτήματος ήταν πολύ δύσκολη, με γραφειοκρατικά εμπόδια παντού. Πάνω απ’ όλα όμως, υπήρχαν μεγάλες προσωπικές διαφορές, μέχρι να αποχωρήσει ο Edu Falaschi και για δεύτερη φορά ο Riccardo Confessori. Η επιλογή του Fabio Lione (RHAPSODY OF FIRE), ήταν απροσδόκητη, αλλά έφερε και μια αύρα σιγουριάς.
Όμως το βασικότερο συστατικό ενός καλού άλμπουμ, είναι τα τραγούδια του. Δυστυχώς, από τα δέκα που μας έδωσαν στο “Secret garden” ελάχιστα έχουμε να παινέσουμε σήμερα. Φταίει μάλλον που δεν έχει μεγάλη συνοχή και συνέπεια. Αυτό οφείλεται τόσο στον τρόπο με τον οποίο μοιράστηκαν τα φωνητικά, αφού αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο και ο Rafael Bittencourt (ε;;;), όσο και με την μεγάλη ποικιλία στο ύφος. Επιπλέον, υπάρχουν και αρκετές συμμετοχές, που μπορεί σε ατομικό επίπεδο να μου αρέσουν, όμως όταν ζυγίζουμε το σύνολο, ως άλμπουμ, δυστυχώς προσδίδουν περισσότερο την αίσθηση μια συλλογής ιδεών.
Ηχητικά το άλμπουμ είναι άρτιο, με έναν αρκετά πιο εξυγχρονισμένο ήχο για τους ANGRA, με τα folk στοιχεία τους να αναδυκνείονται ελάχιστα και τελικά, το κρυφό μυστικό του άλμπουμ, είναι ο μικρός (24 ετών τότε) Bruno Valverde που ανέλαβε τα τύμπανα και διακρίνεται για το έξοχο παίξιμό του. Τώρα μπορεί εμένα να μου αρέσει το “Black hearted soul”, αλλά δεν το λες και ANGRA. Πανέμορφο το ομώνυμο τραγούδι με την Simone Simmons (EPICA), αλλά κάπως αταίριαστο εδώ. Σκληρό, βαρύ και μοντέρνο το “Violet sky”, αλλά και πάλι ασύνδετο με τον χαρακτήρα τους. Από τις πιο αναδρομικές στιγμές είναι το “Silent call”, που το φαντάζομαι με τον Matos και ανατριχιάζω, αλλά… χάνει με τον Rafael.
Είναι όλα μαύρα; Όχι βέβαια. Το “Newborn me” είναι δείγμα του τι μπορούν να πετύχουν. Λες όμως και έβαλαν όλα τα πετυχημένα συστατικά μαζί. To “Perfect symmetry” θυμίζει κάτι από τις πρώιμες power metal μέρες. Το “Storm of emotions” είναι επίσης γεμάτο… συναισθήματα που οδηγείται σε μια κορύφωση προς το τέλος. Επίσης το “Crushing room” είναι μια δυνατή έκπληξη (ντουέτο Rafael με Doro παρακαλώ) που πιστεύω θα ακουγόταν πιο… ANGRA με τον Lione.
Κλείνοντας λοιπόν, οι αγαπητοί ANGRA, με μόλις ένα άλλο άλμπουμ τα προηγούμενα 8 χρόνια, θα μπορούσαν να είχαν συνθέσει, έναν πολύ πιο άρτιο δίσκο. Αυτό δεν έγινε, για λόγους που δεν αφορούν την μουσική, αλλά τελικά την επηρέασαν.
Did you know that:
H προπαραγωγή, έγινε από τον μέγιστο RoyZ., τον κιθαρίστα των TRIBEOFGYPSIES και ειδικό στο να αναστήνει καριέρες (βλ. BruceDickinson, RobHalford). Δεν είμαι σίγουρος, αλλά πιστεύω πως αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο στον μοντέρνο ήχο του “Secretgarden”, όπως επίσης το ότι στην τελική παραγωγή, πήγαν στον Σουηδό JensBogren (SYMPHONYX, DARKTRANQUILLITY, LEPROUS, HAKEN, SOILWORK, PARADISELOST και άπειρα άλλα).
Πέραν της Ιαπωνίας, όπου κυκλοφόρησε ένα μήνα νωρίτερα, οι πωλήσεις του δίσκου, ήταν απελπιστικά χαμηλές.
Ο Kiko Loureiro, ήταν σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του συγκροτήματος, όμως αυτή τη χρονιά, λίγο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, θα άφηνε τους ANGRA για να παίξει στο πλευρό του David Mustaine, στους MEGADETH.
