“I Wanna Be Somebody, Be Somebody Soon…” Αυτή τη φορά, το κάλεσμα αντηχεί πιο δυνατά από ποτέ και όλοι περιμένουμε να ενώσουμε τις φωνές μας σε μία νύχτα που θα γράψει ιστορία. Οι W.A.S.P., οι αρχιερείς της σκοτεινής θεατρικής metal τέχνης, κατεβαίνουν σαν καταιγίδα για να παρασύρουν τους οπαδούς σε μια ωμή, ηλεκτρισμένη και συγκλονιστική εμπειρία, όπου το ένα hit θα διαδέχεται το άλλο με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός setlist που θα ικανοποιήσει και τον πιο απαιτητικό οπαδό. Με το “L.O.V.E. Machine” να αντηχεί ως πρόκληση, το “Sleeping in the Fire” να φλέγεται στα χείλη χιλιάδων πιστών, το “WildChild” να είναι ο αιώνιος ύμνος ελευθερίας, το “TheIdol” να σε προκαλεί να κοιτάξεις στον καθρέφτη της ψυχής σου και το “Animal (Fuck Like A Beast)” να ακούγεται ως το πιο επικίνδυνο τραγούδι που γράφτηκε ποτέ, η συναυλία αυτή θα είναι κάτι περισσότερο από μουσική. Θα είναι κραυγή λυτρωτικής ελευθερίας.
Οι ασταμάτητοι ύμνοι, η φωνή-ορόσημο του Blackie Lawless, οι W.A.S.P., το συγκρότημα που έχει προκαλέσει ηθικό πανικό σε κάθε γωνιά του κόσμου, έρχεται στο Terra Vibe και υπόσχεται ένα από τα πιο δυνατά shows των τελευταίων ετών.
Από τα αδάμαστα χρόνια της νιότης που οι W.A.S.P. ήταν το συνώνυμο της πρόκλησης, στην εποχή της καλλιτεχνικής ωριμότητας, το συγκρότημα έχει αποδείξει πως μπορεί να κεντρίσει τόσο το βασικό ένστικτο της μάχης για την προσωπική απελευθέρωση όσο και τα πιο υποδόρια συναισθήματα που μόνο η μουσική μπορεί να αγγίξει. Οι W.A.S.P. είναι πολύτιμο στοιχείο στην ιστορία του Heavy Metal, μια βαθιά ανάσα ευδαιμονίας στη ζωή του καθενός από εμάς.
Ιστορία από Rock‘N’ RollΠρόκληση, Πριόνια και Αίμα.
Οι W.A.S.P. σχηματίστηκαν το 1982 στο Los Angeles από τον θρυλικό Blackie Lawless (φωνή, κιθάρα, μπάσο), αποτελώντας μια από τις πιο επιδραστικές μπάντες της heavy metal σκηνής. To συγκρότημα ξεχώρισε κατευθείαν όχι μόνο για τη μουσική αλλά και για την προκλητική, θεατρική shock rock αισθητική του, που στις συναυλίες μεταφραζόταν σε αίμα, συσκευές βασανισμού, φωτιές και ακόμα περισσότερο αίμα.
Το 1984 κυκλοφόρησαν το ομώνυμο ντεμπούτο τους, το οποίο περιλάμβανε θρυλικά κομμάτια όπως τα “I Wanna Be Somebody” , “L.O.V.E. Machine” , “Sleeping (In the Fire)” και πολλές ακόμα τραγουδάρες, καθιστώντας τους παγκόσμια δύναμη στο heavy metal. Το σοκ και η θεατρικότητα της μπάντας εξόργισαν συντηρητικούς κύκλους, όπως το κίνημα της PMRC, που προσπάθησε να τους λογοκρίνει και να τους σβήσει από τον χάρτη. Είς μάτην…
Με τα albums “The Last Command” και “Inside the Electric Circus” που ακολούθησαν, το συγκρότημα ισχυροποίησε τη θέση του ενώ στα τέλη της δεκαετίας του ’80, θέλησαν να δείξουν ότι ωρίμασαν καλλιτεχνικά βγάζοντας σπουδαίες δουλειές όπως το “The Headless Children” (1989), όπου ασχολήθηκαν με σοβαρά κοινωνικά θέματα, ενώ το “The Crimson Idol” (1992) αποτέλεσε την πιο φιλόδοξη δουλειά τους, ένα concept album με κεντρικό θέμα την απόρριψη και τη ματαιότητα της επιτυχίας. Δίσκος που δικαίως θεωρείται από πολλούς το κορυφαίο έργο τους. Το “Still Not Black Enough” (1995) συνεχίζει σε παρόμοιο ύφος και θεωρείται συνέχεια του “The Crimson Idol”, όμως αυτή τη φορά βασίζεται στις εσωτερικές σκέψεις του Blackie Lawless και τη δική του συναισθηματική πάλη. Οι ταγμένοι οπαδοί δεν αγνοούν και τη συνέχεια με τα “Kill Fuck Die” (1997) όπου επιστέφει ο Chris Holmes, “Helldorado” (1999), “The Neon God” (2004) ως διπλό concept album, το “Dominator” (2007) “Babylon” (2009) και “Golgotha” (2015).
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να δεις τους W.A.S.P. στη φετινή περιοδεία. Είναι όλα τα κλασικά τραγούδια που η διαχρονικότητά τους τα κάνει ανίκητα σε κάθε ηλικία, είναι η εμβληματική μορφή του Blackie, είναι η πολυετής συναυλιακή εμπειρία που μετατρέπει κάθε εμφάνισή τους σε έκρηξη αδρεναλίνης και συναισθημάτων, μα πάνω από όλα είναι η αγάπη σου για το heavy metal! Κάτι που οι W.A.S.P. αντιπροσωπεύουν στην πιο εντυπωσιακή μορφή του. ΓίνεμέροςτηςΙστορίας!
Rockwave Festival – 3O years
Music is our business, but we do it for the fun
Δευτέρα 14 Ιουλίου
TerraVibe Εθνική Οδός Αθηνών – Λαμίας 37ο χλμ, ΤΚ 190 11, Μαλακάσα Αττικής
Εισιτήρια
Η ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ!
Γενική είσοδος: 49.50€ Γενική είσοδος + VIP Parking*: 60€ V.I.P. εισιτήριο: 99€ Με 3 εισιτήρια V.I.P. δικαιούστε ένα Parking voucher* 3ήμερο εισιτήριο γενικής εισόδου: 120€ Με 3ήμερο εισιτήριο γενικής εισόδου, μπορείτε να προσθέσετε Parking voucher* με 15€
*Για να προσθέσετε το Parking/V.I.P. Parking voucher, ακολουθήστε τις οδηγίες που αναγράφονται στην ιστοσελίδα της more.
2016, 2018, 2020, 2022, 2024… ένα ΕΡ και τέσσερα (πλέον) ολοκληρωμένα άλμπουμ. Από την γοτθική γραμματοσειρά στο λογότυπό τους και την σφραγίδα του Ασμοδαίου αντεστραμμένη και αντικατοπτριζόμενη ως έμβλημα της μπάντας στο μικρόφωνο και μονίμως παρούσα στις κουκούλες τους, στο σήμερα. Ένα σήμερα, με διαφορετική γραμματοσειρά, διαφορετικής αισθητικής εξώφυλλο, διαφορετικής και κρυστάλλινης σχεδόν (και ειδικά για black metal) παραγωγής. Οι Πορτογάλοι GAEREA, αν μη τι άλλο δεν φοβούνται την αλλαγή και την εξέλιξη. Οι κουκούλες παραμένουν.
Άλμπουμ το άλμπουμ και με σκληρή δουλειά, οι Ίβηρες blacksters, βγήκαν από το underground στην επιφάνεια, φτάνοντας με το “Limbo” του 2020 και κυρίως με το “Mirage” του 2022 στην αναγνώριση και εν τέλει στην εμπορική επιτυχία.
Πως όλο αυτό επηρέασε όμως την ίδια την μπάντα; Με μια αλλαγή στην σύνθεσή τους, οι GAEREA προσέθεσαν στο δυναμικό τους την Ολλανδή κιθαρίστρια Sonja Schuringa, μέλος του death metal σχήματος DICTATED. Στο μικρόφωνο του συγκροτήματος, παρέμεινε ο κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος των GAEREA Guilherme Henriques, όπως αυτό είχε αποφασιστεί το 2022. «Έντυσαν» την νέα τους δουλειά με ένα λευκό, απλό σχετικά εξώφυλλο με ένα «γοτθικού ρυθμού» μάτι σαν κεντρικό θέμα και όμορφες λεπτομέρειες γύρω από αυτό να το στολίζουν και ξεκίνησαν για ένα νέο ταξίδι.
Το “Coma”, το αποτελούν δέκα τραγούδια. Δέκα συνθέσεις οι οποίες αφηγούνται η κάθε μία και μία ιστορία, μία ιστορία η οποία σε αντίθεση με το παρελθόν, φαίνεται να βγαίνει από το εντελώς μαύρο φάσμα της απόγνωσης και να εισέρχεται σε μία παλέτα γκρίζων αποχρώσεων. Μία παράξενη ελπίδα, βγάζουν τα καινούργια τραγούδια των GAEREA, μία ακόμα διαφοροποίηση ή απομάκρυνση αν θέλετε από το πρώτο παρελθόν.
Το άλμπουμ ανοίγει με το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του, το “The poet’s ballet”, στο οποίο οι Πορτογάλοι, κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν εκπληκτικά. Χτίζουν. Αργά και βασανιστικά, χτίζουν ένα κομμάτι το οποίο για όσους είναι εξοικειωμένοι με την μπάντα, είναι ίσως το essential element της ύπαρξης της.
Τραγούδι το τραγούδι, το άλμπουμ συνεχίζεται, όπως συνεχίζεται και το κτίσιμο, όπως όμως παράλληλα, οι αλλαγές στην αισθητική του εξωφύλλου και του λογότυπου, δείχνουν ότι και στο εσωτερικό του, το άλμπουμ είναι διαφορετικό. Διαφορετικό ακόμα και από το καλύτερο (μάλλον) μέχρι στιγμής άλμπουμ των GEAREA, το “Mirage” που προηγήθηκε. Η ατμοσφαιρικότητα (σημείο τριβής μεταξύ των απανταχού μπλακμεταλλάδων – είναι ή δεν είναι black, ότι είναι τόσο ατμοσφαιρικό;), έχει πλέον αποκτήσει μεγαλύτερη μερίδα στις συνθέσεις (βλέπε “Wilted flower”), η δε μελωδικότητα χωρίς τις πολλές εξάρσεις και η χρήση καθαρών φωνητικών είναι σαφέστατα εμφανέστερες.
Τα growl είναι παρόντα και κυρίαρχα, όπως και οι σκληρές κιθάρες και τα εδώ και εκεί blastbeats. Ανεξαρτήτως των παραπάνω, το “Coma” παραμένει ένα black metal άλμπουμ. Ίσως πιο «mainstream»; Ίσως πιο κοντά σε μεγαλύτερα ακροατήρια; Επίσης ναι. Το σίγουρο είναι ότι, όποια και αν είναι η κατεύθυνση που παίρνουν οι GAEREA, αν κάτι δεν αλλάζουν, αυτό είναι η ποιότητά τους, γιατί το “Coma” είναι ένα ποιοτικό, καλά δουλεμένο, με μεράκι γραμμένο άλμπουμ. Αν μη τι άλλο, αυτό δεν είναι τελικά το ζητούμενο;
Εθνική Οδός Αθηνών – Λαμίας 37ο χλμ, ΤΚ 190 11, Μαλακάσα Αττικής
School’s Out for Summer… Η Απόλυτη Εμπειρία του Θεατρικού Rock
Κάτι περισσότερο από τεράστιος καλλιτέχνης. Κάτι περισσότερο από πετυχημένος superstar! Κάτι περισσότερο από δάσκαλος του shock rock όλων των γενεών που ακολούθησαν. Κάτι περισσότερο από Rock ‘N’ Roll Θρύλος! Ένας από τους πιο εμβληματικούς και επιδραστικούς καλλιτέχνες στην ιστορία όλης της μουσικής, ο Alice Cooper, έρχεται για μια ανεπανάληπτη βραδιά γεμάτη μουσική, θέατρο, σοκ και δέος! Μια συναρπαστική προσωπικότητα, που διαχρονικά ασκεί γοητεία σε άπαντες κατά τη διαδρομή του! Από τους ακροατές που λατρεύουν τις μουσικές του, μέχρι τεράστια μεγέθη ευρύτερα της Τέχνης, όπως είναι ο Johnny Depp, ο Joe Perry των Aerosmith, ο John Lennon, ο Salvador Dalí, ο Keith Moon των The Who και ο Vincent Price. Όλοι οι προαναφερθέντες βρίσκονται μέσα στη μεγάλη λίστα εκείνων που είτε έχουν υπάρξει άνθρωποι που επιδίωξαν τη φιλία και την παρέα του, είτε επιδίωξαν την καλλιτεχνική συνεργασία του. Τέτοια, μυθική περίπτωση είναι ο Alice Cooper που θα απολαύσουμε στην επέτειο των 30 χρόνων του Rockwave Festival!!!
Με μια καριέρα που εκτείνεται σε περισσότερες από πέντε δεκαετίες, ο Alice Cooper δεν είναι απλώς ένας μουσικός… Είναι μια διαχρονική, ακατανίκητη,πολιτιστική δύναμη. Από τις πρώτες μέρες της δεκαετίας του ’70, κατάφερε να αλλάξει μια για πάντα το πρόσωπο του rock και της γενικότερης αισθητικής του, εισάγοντας τη θεατρικότητα στις ζωντανές εμφανίσεις του και δημιουργώντας δίσκους που είναι αναπόσπαστα κομμάτια της παγκόσμιας μουσικής κληρονομιάς. Το λέμε με απόλυτη βεβαιότητα. Η επιρροή του στη σκηνή είναι ανυπολόγιστη! Αυτός δημιούργησε το πρότυπο της συνύπαρξης της μουσικής με το θέατρο τρόμου, εμπνέοντας δεκάδες καλλιτέχνες όπως οι W.A.S.P. και ο Marilyn Manson, οι KISS, οι Lizzy Borden, οι GWAR, οι Slipknot, οι Ghost και εκαντοντάδες ακόμα. Βλέποντάς τον στη σκηνή, παρακολουθείς έναν ζωντανό Μύθο του rock που έδωσε νέα διάσταση στην έννοια της rock συναυλίας. Μπορείς να είσαι βέβαιος. Οι ζωντανές εμφανίσεις του Alice Cooper δεν είναι απλά συναυλίες. Φίδια, γκιλοτίνες, μαριονέτες και καθηλωτικά σκηνικά μετατρέπουν τη σκηνή σε έναν εφιάλτη που το κοινό θέλει να ζήσει ξανά και ξανά. Σε κάθε εμφάνιση, ο Alice Cooper δεν αφηγείται απλώς τραγούδια, αλλά ιστορίες βγαλμένες από τον κόσμο της φαντασίας με ξεκάθαρο όμως πολλές φορές αλληγορικό χαρακτήρα.
Εκτός βέβαια από το θεατρικό μέρος, εξίσου σημαντικό είναι και το αμιγώς μουσικό. Με μία καριέρα που αριθμεί 29 studio albums. Ανάμεσα στους θησαυρούς του, τα ασυναγώνιστα “Love It to Death”, “Killer”, “Billion Dollar Babies”, “Welcome to My Nightmare” και “Trash”. Για το δε τελευταίο δεν χρειάζεται συστάσεις οποιοσδήποτε κατοικεί στον πλανήτη Γη. Τα τραγούδια του, δικαίως του έδωσαν μια δεύτερη, αδιανόητα λαμπερή, υπερ-επιτυχημένη καλλιτεχνική καριέρα!
Για αυτό ο Alice Cooper θα μπορούσε να παίζει ατελείωτα set όπου το κοινό θα γνώριζε το κάθε τραγούδι και θα θυσίαζε τις φωνητικές του χορδές τραγουδώντας όσο πιο δυνατά γίνεται! Τα “School’s Out”, “Under My Wheels”, “Bed of Nails”, “Steven”, “Elected”, “House of Fire”, “Eighteen”,“Poison”, “No More Mr. Nice Guy”, “Only Women Bleed”, “Go to Hell”, “I Love the Dead”,“Feed My Frankenstein”, “Desperado”,“Hey Stoopid” είναι η τρανταχτή απόδειξη και είναι επίσης μυθικά τραγούδια που έχουν γίνει μέρος της Παγκόσμιας μουσικής κουλτούρας.
Παρά τα δεκάδες χρόνια στη σκηνή, ο Alice Cooper παραμένει εκρηκτικός έχοντας παράλληλα μία παροιμιώδη επαφή με το κοινό του. Η ενέργειά του μεταδίδεται στους οπαδούς και κανείς δεν μένει αμέτοχος! Η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζονται άλλες δικαιολογίες. Ο Alice Cooper είναι μοναδικός, ανεπανάληπτος, αυθεντικός. Δεν υπάρχει άλλος σαν αυτόν, και κάθε συναυλία του είναι μια υπενθύμιση ότι οι θρύλοι δεν ξεθωριάζουν ποτέ και είμαστε τυχεροί που έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε κάτι που δεν μοιάζει με τίποτα άλλο στον κόσμο της μουσικής!!! Ας μην τα θεωρούμε όλα δεδομένα. Δεν ξέρουμε πόσο συχνά θα μπορούμε πλέον να βλέπουμε ζωντανά αυτούς του μύθους…
Κάνε τη χάρη στον εαυτό σου. 11 Ιουλίουμπες στον θεατρικό rock ‘n’ roll κόσμο τουAlice Cooper.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
“Love It to Death” (1971) – Το breakthrough album που περιλάμβανε το θρυλικό “I’m Eighteen”.
“School‘s Out” (1972) – Το εμβληματικό album με το τραγούδι-ύμνο του καλοκαιριού.
“Billion Dollar Babies” (1973) – Από τα πιο επιτυχημένα εμπορικά albums, με επιτυχίες όπως το “No More Mr. Nice Guy”, “Elected’ , ‘Halo Hooray” ,
“Welcome to My Nightmare” (1975) – Το πρώτο solo album, με τον ίδιο να εδραιώνεται ως καλλιτέχνης-showman.
“Trash” (1989) – H μεγάλη επιστροφή στον κόσμο των τεράστιων επιτυχιών. Περιλαμβάνει το διαχρονικό “Poison”, όπως και τα “Bed of Nails” και “House of Fire”
“Welcome 2 My Nightmare” (2011) – Το sequel του “Welcome to My Nightmare”
“Detroit Stories” (2021) – Ένα αφιέρωμα στη μουσική σκηνή του Ντιτρόιτ, όπου ξεκίνησε την καριέρα του.
Music is our business, but we do it for the fun
#ROCKWAVE30
ALICE COOPER
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 Ιουλίου
Terra Vibe Εθνική Οδός Αθηνών – Λαμίας 37ο χλμ, ΤΚ 190 11, Μαλακάσα Αττικής
Εισιτήρια
Η ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ!
Γενική είσοδος: 49.50€ Γενική είσοδος + VIP Parking*: 60€ V.I.P. εισιτήριο: 99€ Με 3 εισιτήρια V.I.P. δικαιούστε ένα Parking voucher* 3ήμερο εισιτήριο γενικής εισόδου: 120€ Με 3ήμερο εισιτήριο γενικής εισόδου, μπορείτε να προσθέσετε Parking voucher* με 15€
*Για να προσθέσετε το Parking/V.I.P. Parking voucher, ακολουθήστε τις οδηγίες που αναγράφονται στην ιστοσελίδα της more.
Εθνική Οδός Αθηνών – Λαμίας 37ο χλμ, ΤΚ 190 11, Μαλακάσα Αττικής
HEAVY METAL ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ, ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ
Καλώς ήλθατε! Το Θέατρο του Τρόμου με πρωταγωνιστή τον King Diamond επιστρέφει στην Ελλάδα για μία μοναδική παράσταση! Η σκηνή μετατρέπεται σε σκοτεινή αίθουσα τελετών, ο ήχος της καμπάνας ηχεί, ο καπνός τυλίγει τη σκηνή, και οι πρώτες νότες σε παρασέρνουν στο σκοτάδι. Στο κέντρο της θεατρικής metal παράστασης, ο ίδιος ο King, με το χαρακτηριστικό προσωπείο του, υψώνει το κοκάλινο σκήπτρο. Η απόκοσμη φωνή του ξεπηδά σαν λάβα από τα έγκατα της γης ανατριχιαστική και μοναδική, ενώ οι κιθάρες πλέκουν κάποια από τα πιο περίτεχνα riffs που ακούστηκαν ποτέ. Ηαυλαία του μυθοπλάστη Βασιλιά του Heavy Metal άνοιξε!
Οι χαρακτήρες και οι ιστορίες που γνωρίσαμε μέσα από τα ιστορικά του albums θα περπατήσουν ανάμεσά μας. Το πνεύμα της Molly θα ελευθερωθεί μέσα από τα κεριά, η Miriam Natias και ο Jonathan La’Fey θα επισκεφτούν την παλιά έπαυλη, οι 7 ιππείς θα φέρουν το μήνυμα και η Abigail θα γεννηθεί και πάλι εκπληρώνοντας την προφητεία. Το απόκοσμο σπίτι που ονομάζεται “Amon” κατοικείται από «Αυτούς» που επικοινωνούν με τη Grandma. Θα μεταφερθούμε στη Γαλλία του 17ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της Ιεράς Εξέτασης όπου μέσα από το “Μάτι”, ο ακροατής βλέπει την ιστορία της Jeanne, μιας νεαρής γυναίκας που κατηγορείται για μαγεία. Θα βρεθούμε στη Λουιζιάνα τη δεκαετία του ‘30 αντιμέτωποι με voodoo και τον αρχιερέα Salem, όπως και στη Βουδαπέστη για να χορέψουμε με κυριευμένες από πνεύματα μαριονέτες.
Ο King Diamond, είναι εκείνος ο μαιτρ της αφήγησης ιστοριών τρόμου στο heavy metal, που καταφέρνει να παρουσιάζει κάθε δίσκο του ως μια ζωντανή, θεατρική / κινηματογραφική εμπειρία. Με την τόσο χαρακτηριστική φωνή του που κυμαίνεται από ανατριχιαστικά ψιθυρίσματα μέχρι κραυγές στην κορυφή της κλίμακας, δίνει «φωνή» στους χαρακτήρες των ιστοριών του ενώ διαθέτει μία μοναδική ικανότητα να δημιουργεί ένταση και να κορυφώνει την πλοκή μέσω μουσικής και στίχων.
Παράλληλα, ο απόκοσμος συνδυασμός heavy metal και progressive που παίζει, υπηρετεί άψογα το αφηγηματικό του όραμα. Οι συνθέσεις του χαρακτηρίζονται από πολυπλοκότητα, αλλαγές ρυθμού και εναλλαγές διάθεσης, οι οποίες αντικατοπτρίζουν τις ψυχολογικές καταστάσεις των χαρακτήρων στις ιστορίες του με τις κιθάρες του Andy LaRocque και των συνεργατών του να παίζουν αδιανόητα εμπνευσμένα riffs, μελωδικά solos και αρμονικές κιθαριστικές δισολίες. Ενισχύοντας έτσι την ατμόσφαιρα θεατρικότητας των τραγουδιών, τα οποία δικαίως θεωρούνται κομψοτεχνήματα στον κόσμο του heavy metal με ανυπολόγιστη επιρροή στον χώρο. Ρώτα για παράδειγμα τον Lars Ulrich και τους Metallica για τον αστείρευτο θαυμασμό που έχουν για τον King.
Η παρακάτω δήλωση του drummer των Metallica, είναι ενδεικτική του απεριόριστου θαυμασμού του: «H σχέση μας με τον King κρατάει πολλά χρόνια. Οι Mercyful Fate υποδέχτηκαν τους Metallica στη Δανία το 1984 με ανοιχτές αγκάλες. Μας επέτρεψαν να χρησιμοποιήσουμε το προβάδικό τους και εκεί γράψαμε αρκετά από τα τραγούδια του “Ride the Lightning”. Επιπλέον, μας δάνεισαν τον εξοπλισμό τους, μας ξενάγησαν στα “ύποπτα” μέρη της Κοπεγχάγης και έγιναν “συνεργάτες στο έγκλημα” με τους Metallica». Στο πέρασμα των χρόνων, οι δύο μπάντες μοιράστηκαν πολλές απίστευτες στιγμές μαζί, με αποκορύφωμα την εμφάνιση του King στις επετειακές συναυλίες των 30 χρόνων των Metallica στο Fillmore το 2011. Το 1998, οι Metallica απέδωσαν φόρο τιμής στους Mercyful Fate ηχογραφώντας ένα 12λεπτο medley με μερικές από τις πιο εμβληματικές τους στιγμές. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως τηλεφώνησα στον King μέσα στα άγρια μεσάνυχτα για να του το βάλω να το ακούσει, έστω από το τηλέφωνο, και η αντίδρασή του ήταν πραγματικά συγκινητική» είχε πει ο Lars Ulrich.
Είναι γεγονός πως περιμέναμε πολλά χρόνια για αυτήν τη στιγμή που θα γράψει Ιστορία! Τώρα, το όνειρο θα πραγματοποιηθεί. Ο King Diamond, ο θρυλικός πρωτοπόρος του θεατρικού heavy metal επιστρέφει στην Ελλάδα φέρνοντας το απόκοσμο μουσικό έπος του στη σκηνή του Terra Vibe. Μια εμπειρία που ΔΕΝ θα είναι απλά συναυλία. Θα είναι μια metal τελετή που όμοιά της δεν μπορεί να μας προσφέρει κανένας άλλος! Τόσο ΜΟΝΑΔΙΚΗ η περίπτωσή του. Μην προσπαθήσεις να ξεφύγεις από τον εφιάλτη που θα μας προσφέρει… Έλα να τον ζήσεις! Έλα να τον απολαύσεις! Και να διηγείσαι τη συγκλονιστική heavy metal εμπειρία στις επόμενες γενεές…
Η Ιστορία του Βασιλιά του Τρόμου.
Ο King Diamond έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα στη Δανία στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Αρχικά, συμμετείχε σε μικρές τοπικές μπάντες όπως οι Brainstorm και οι Black Rose, όπου άρχισε να διαμορφώνει το χαρακτηριστικό του στιλ με φωνητικά φαλτσέτο και έντονα θεατρική παρουσία έχοντας ως βασικές επιρροές τον David Byron των Uriah Heep και τον Alice Cooper. Η μεγάλη του στιγμή ήρθε το 1981, όταν σχημάτισε τους Mercyful Fate μαζί με τον κιθαρίστα Hank Shermann. Με τους Mercyful Fate, ο King Diamond κυκλοφόρησε δύο δίσκους και έγινε γνωστός για τον συνδυασμό σκοτεινής θεματολογίας, περίπλοκων riffs και επιβλητικών φωνητικών, που επηρέασαν την εξέλιξη του metal σε τεράστιο βαθμό. Το 1985 οι Mercyful Fate διαλύονται και ο King ξεκινά την προσωπική τoυ καριέρα και κυκλοφορώντας δίσκους όπως τα “Fatal Portrait” , “Abigail”, “Them” και “Conspiracy” καταφέρνει να δημιουργήσει μία πολύ χαρακτηριστική καλλιτεχνική οντότητα, θεατρική και τελετουργική. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘90 ενεργοποιεί και πάλι τους Mercyful Fate κρατώντας ενεργό και το δικό του σχήμα κυκλοφορώντας συνολικά 9 albums ενώ στα πρώτα χρόνια της νέας χιλιετίας θα δημιουργήσει 4 ακόμα δίσκους με το προσωπικό του συγκρότημα από τα οποία το τελευταίο είναι το “Gimme Your Soul… Please” (2007).
Τα τελευταία χρόνια ο King περιοδεύει και με τα δύο του συγκροτήματα γνωρίζοντας μεγαλύτερη επιτυχία από ποτέ έχοντας τη θέση του headliner στα μεγάλα festivals της Ευρώπης αλλά και της Αμερικής ενώ σύμφωνα με όσα ακούγονται, το νέο του studio album δεν θα αργήσει να κυκλοφορήσει.
Music is our business, but we do it for the fun
ΠΕΜΠΤΗ 10 Ιουλίου
KING DIAMOND
Terra Vibe
Εισιτήρια
Η ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ!
Γενική είσοδος: 49.50€ Γενική είσοδος + VIP Parking*: 60€ V.I.P. εισιτήριο: 99€ Με 3 εισιτήρια V.I.P. δικαιούστε ένα Parking voucher* 3ήμερο εισιτήριο γενικής εισόδου: 120€ Με 3ήμερο εισιτήριο γενικής εισόδου, μπορείτε να προσθέσετε Parking voucher* με 15€
*Για να προσθέσετε το Parking/V.I.P. Parking voucher, ακολουθήστε τις οδηγίες που αναγράφονται στην ιστοσελίδα της more.
Η δεύτερη συνεχόμενη εκδοχή του Athens Extreme festival στο Temple υπό την αιγίδα της Chaos And Hell Productions, από την Παρασκευή 13 έως την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου, επιστρέφει δριμύτερη από ποτέ, με ακόμα πιο ανεβασμένο το επίπεδο συμμετοχών. Μετά την επιτυχία της πρώτης φοράς, έχουμε ένα πανίσχυρο line-up που ούτε που φανταζόμουν προσωπικά ότι θα δω ποτέ μου, με μπάντες του εξωτερικού, να κάνουν για πρώτη φορά την εμφάνιση τους στα πλαίσια αυτού του festival. Το ROCK HARD, βεβαίως-βεβαίως θα βρίσκεται εκεί, να αγκαλιάσει αυτή τη τόσο σπουδαία προσπάθεια για τον ακραίο ήχο, δίνοντας σας 15 λόγους συν όσους ακόμα θέλετε να προσθέσετε εσείς, που το εν λόγω πακέτο κρίνεται επιεικώς άχαστο! Φύγαμε!
ΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ – 13/12
ETERNAL
Οι Βενιαμίν του festival, μια και ηλικιακά είναι οι μικρότεροι. Για κάποιο λόγο, ενώ το όνομα τους παίζει δεξιά και αριστερά σε εγχώριες συναυλίες, δεν είχα την τύχη να τους δω. Ωστόσο, ακούγοντας τα δύο singles (“No escape” και “Bloodspill”) πραγματικά ανυπομονώ! Thrash Αμερικάνικης κοπής που πατάει στη παράδοση των πρώιμων METALLICA, MEGADETH, TESTAMENT ενώ δείχνει πως δεν έχει μείνει ανεπηρέαστο από την λαίλαπα μπαντών της αναβίωσης του 2000 όπως οι SUICIDAL ANGELS και οι HAVOK φερ’ ειπείν. Κοινώς, μιλάνε στη καρδιά μου! Έχουν νεύρο, έχουν παικτικές/συνθετικές ικανότητες, έχουν θράσος, ετοιμάζουν full-length για αρχές ‘25. Πάμε γερά μάγκες, πάρτε κεφάλια!
PLAGUE
Μια ελαφρώς παλαιότερη μπάντα, στο χώρο του Αμερικάνικης κοπής death metal, οι PLAGUE. Κάτι παραπάνω από δεκαετία στα πράγματα, με ένα single (“Abyssdiver” – 2014) και ένα full-length (“Portraits of mind” – 2020) από την Redefining Darkness. Εάν το single μου είχε φανεί απλά ενδιαφέρον, τότε με το full-length τους μου άφησαν πραγματικά πολύ καλές εντυπώσεις. DEATH, MASSACRE, BRUTALITY, MORBID ANGEL παρελαύνουν από τον ήχο τους, σε ένα άλμπουμ που δείχνει την ωρίμανση του σχήματος καθώς και το πως είναι έτοιμο για ακόμα περισσότερα πράγματα μελλοντικά. Συναυλιακά τους θυμάμαι δυνατούς, για να δω πως θα έχουν εξελιχθεί και σε αυτό.
CHAINSAW
Εδώ έχουμε σφαγή αμάχων! Black/thrash ορυμαγδός από σεσημασμένα μέλη της σκηνής. Παρότι ιδρυθέντες το ‘97 ως one-man project, ο πρώτος δίσκος (και το πρώτο demo “Fuck the church”) “Hill of crosses” βγήκαν το 2014. Ακολούθησαν δύο ακόμα ανώτεροι δίσκαροι, “Filthy blasphemy” (2017) και “Satan” (2024). Ο ήχος τους προσκυνάει κυρίως παλιούς SODOM, KREATOR, DESTRUCTION με ολίγη από SLAYER…κοινώς λέλουδα του μπαξέ και διδάκτορες του σαβουάρ βιβρ μέσα από τους στίχους τους. Πρώτη τους επί σκηνής εμφάνιση γενικά κιόλας, οπότε αναμένουμε μια άκρως κολασμένη απόδοση, μια και τα μέλη τους έχουν λιώσει στο σανίδι! WELCOME TO THE AGE OF OUR LORD…SATAN!
TERRORHAMMER
Η πρώτη μπάντα από το εξωτερικό, έρχεται λίγο πριν τον headliner της πρώτης μέρας. Οι Σέρβοι TERRORHAMMER. Βρώμικο, ανίερο και λυσσασμένο black/thrash από μια μπάντα που μετράει κοντά 15 χρόνια, με δύο δίσκους (“Under the unholy command” – 2015, “Gateway to hades” – 2022), δύο EP (“Vintage black mass” – 2012, “In the name of hell” – 2018), ένα split με άλλα λουλούδια όπως οι Βραζιλιάνοι θεούληδες WHIPSTRIKER στο ενεργητικό της…πολλά και ωραία πράγματα θα πω εγώ! Έξτρα πόντοι για την διασκευή σε CARNIVORE, που δείχνει τις ρίζες τους! Προμηνύεται γλέντι άλλου επιπέδου με αυτά τα παλικάρια, όντες γείτονες Βαλκάνιοι!
GEHENNAH
Μαζί με τους CHAINSAW και τους TERRORHAMMER, έρχονται και οι Σουηδοί GEHENNAH να δέσει το γλυκό! Αγενέστατα και άξεστα παλιοτόμαρα, από αυτά που ο ταξίαρχος Θεοχάρης (R.I.P. Γιώργο Βασιλείου) θα έδερνε σε κάποια σκηνή ανάκρισης, επικίνδυνοι και σεσημασμένοι ούγκανοι από το μακρινό ‘91 ως τις μέρες μας, πιστοί στον βρωμιάρικο και λυσσασμένο ήχο τους, παρά τις διαλύσεις. Με soundtrack αλητείας και αρκουδέηδων όπως το “King of the sidewalk” (1996) και το “Decibel rebel” (1997), οι GEHENNAH έγιναν λατρεία στα χείλη ανθρώπων που κόβουν τη καλημέρα (αν όχι κάτι άλλο) σε όποιον δεν λατρεύει VENOM και MOTORHEAD.
ΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ – 14/12
CHTHON
Από τις στάχτες των φοβερών death/grind κάφρων IXPAPALOTL, γεννήθηκε η μπάντα που θα ανοίξει την δεύτερη ημέρα του festival. Οι CHTHON, επιδίδονται σε ένα black/death υβρίδιο που αγαπάει τις ταχύτητες των VADER, την μαύρη ατμόσφαιρα των BEHEMOTH και τις διακριτικές μα γουστόζικες μελωδίες. Στο φοβερό περσινό ντεμπούτο τους “Eremite” (2023) από την Chaos & Hell productions, κερδίσανε τις εντυπώσεις των οπαδών του ακραίου ήχου (ο γράφων εις εξ αυτών, έστω και ετεροχρονισμένα). Αναμένω να δω, πως θα αποδώσουν το κλίμα του δίσκου επί σκηνής, μια και φυσικά θα είναι το πρώτο τους live, καθώς και να έχουν πραγματικά ανάλογη συνέχεια!
SEREMENT
Από τις στάχτες των υπέροχων deathsters BLESSED BY PERVERSION, οι SEREMENT! Έχω επεκταθεί στο πόσο αγαπάω αυτό το σχήμα, που τόσο αγαπάει μπάντες όπως οι BEHEMOTH, HATE ETERNAL, SUFFOCATION, MONSTROSITY και τα ρέστα, από το “Deviation from god” EP (2023) στο φετινό φοβερό και τρομερό ντεμπούτο “Abhorrent invocations” (2024) (ακούστε το, όπως είστε. Κάντε το δώρο στον εαυτό σας!). Αφήστε που συναυλιακά, παίρνουν κεφάλια, με χαρακτηριστικότατη ευκολία! Οι κύριοι έρχονται μετά από το δυνατό support στους ANAAL NATHRAAKH στην συμπρωτεύουσα, οπότε αναμένω έναν άλλο αέρα από εκείνους στη σκηνή, καθώς και να προσθέσουν άλλη μια καταστροφική εμφάνιση στο βιογραφικό τους.
SPEEDRUSH
Από τους εκπροσώπους της speed/thrash σκηνής της πρώτης δεκαετίας του 2000, οι SPEEDRUSH βρίσκονται και πάλι στην επικαιρότητα με το ολοκαίνουργιο φετινό “Division mortality”, που αποτελεί την πλέον μεστή δουλειά που έχουν παρουσιάσει. Speed/thrash από το πάνω ράφι, ογκώδες, τεχνικό και ουσιώδες υπεράνω όλων, παιγμένο από ανθρώπους που ζούνε και αναπνέουν για αυτό το είδος. Με μπροστάρη μια από τις πλέον μοναδικές ελληνικές φωνές (Nir θα λέτε και θα κλαίτε!) δεν φοβούνται τίποτα! Μια και στο σανίδι σκοτώνουν, εγώ το μόνο που περιμένω, είναι να δω πόσο θα σκοτώσουν αυτή τη φορά που γιορτάζουν τη κυκλοφορία του και έρχονται φορτσάτοι.
DEATH STRIKE
Άμα μου έλεγες όταν προ δεκαετίας περίπου άκουγα το “Fuckin’ death” ότι θα έβλεπα DEATH STRIKE στην Ελλάδα, θα σε έλεγα τρελό. Να όμως, που ορισμένοι, βάλθηκαν να μας τρελάνουν! Εδώ έχουμε ένα ζωντανό μάθημα death metal ιστορίας, μιας και εδώ μιλάμε για το βραχύβιο σχήμα που φτιάχτηκε μετά από τη πρώτη διάλυση των Αμερικανών θρύλων MASTER στις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Ηχογραφήθηκε λοιπόν το demo του ‘85 με τίτλο “Fuckin’ death”, ενώ τον Αύγουστο του ‘91, το ίδιο κυκλοφόρησε ως full-length, συν κομμάτια που αργότερα θα βλέπαμε στο θρυλικό ντεμπούτο των MASTER. Περιμένω απλά και όμορφα, μέγα μακελειό!
VARATHRON
Ζύγισις, προσοχή, ανάπαυσις. Η παλαιότερη εγχώρια μπάντα στο line up του festival (ιδρυθέντες το μακρινό 1988). Απόλυτος και αιώνιος σεβασμός στους θρυλικούς VARATHRON, μια από τις μπάντες του πρώτου κύματος ελληνικού black metal της δεκαετίας του ‘90. Άλμπουμ σαν το “His majesty at the swamp” (1991) και το “Walpurgisnacht” (1995), αποτελούν μνημεία του είδους, ενώ πρόσφατες δουλειές όπως το “Patriarchs of evil” (2018) και το “The crimson temple” (2023) αποδεικνύουν ότι δεν αναπαύτηκαν στιγμή στις δάφνες τους, μα δείχνουν επίκαιροι και φρέσκοι. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ, έχω να τους δω από εκείνο το υπέροχο βράδυ στο Κύτταρο με τους DEVISER!
ΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ – 15/12
ELEVENTH RAY
Θα πω την αμαρτία μου, η μοναδική μπάντα του festival που έμαθα ενώ έγραφα αυτό το κείμενο. Απόλυτα φυσικό κιόλας θα μου πείτε, μια και το μόνο διαθέσιμο υλικό της, ήταν δύο κομμάτια από πρόβα της. Ένα κράμα μαύρης ατμόσφαιρας, doom όγκου και thrash αιχμηρότητας, που δείχνει άκρως υποσχόμενο, με μια έντονη CELTIC FROST αύρα! Κομμάτια, παρμένα από το επερχόμενο ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο “Reviving tehom”, του οποίου έχουν ανακοινώσει (ομολογουμένως καταπληκτικό) εξώφυλλο, ελπίζοντας να το κυκλοφορήσουν μέσα στις τελευταίες μέρες του έτους, ει δυνατόν την ημέρα που παίζουν κοντά. Προβλέπω ευχάριστη επί σκηνής έκπληξη, μα και στουντιακά! Ίδωμεν!
CULT OF ORPIST
Τα γκάζια ανεβαίνουν επικίνδυνα από αυτούς τους τύπους από την Λαμία, που μετράνε 3 χρόνια ύπαρξης, ένα φοβερό EP (“Cult of orpist” – 2022) και ένα τούμπανο ντεμπούτο άλμπουμ (“Attack of the zombie cans” – 2024). Death/thrash λοιπόν, που αγαπάει μπάντες όπως οι BOLT THROWER, ENTOMBED, POWER TRIP, SLAYER, SODOM του “Tapping the vein” και δημιουργεί ένα εκρηκτικό κοκτέιλ βίας και λύσσας. Αν το EP είχε προετοιμάσει το έδαφος, ετούτο εδώ, έσπειρε ως μια από τις πλέον δυνατές thrash κυκλοφορίες του 2024 σε εγχώριο επίπεδο και όχι μόνο. Ανυπομονώ να τους δω επί σκηνής γιατί ξέρω ότι θα γίνει πάρτι!
VIOLENT DEFINITION
Ο καλύτερος εγχώριος thrash δίσκος για φέτος, ανήκει στους κυρίους με χαρακτηριστική ευκολία. VIOLENT DEFINITION και “Progressive obsoletion” κυρίες δεσποινίδες και κύριοι. Εγνωσμένης αξίας μουσικοί, μια από τις αγαπημένες μου εγχώριες thrash φωνές (γνώριμος από τους έτερους θεούς MENTALLY DEFILED), ένα thrash κράμα που ξεκινώντας με αφετηρία τους NUCLEAR ASSAULT και τους RAZOR στο “Life sentence” (2018), στο φετινό “Progressive obsoletion” έριξε μέσα επιρροές από EXHORDER, DEMOLITION HAMMER και GRIP INC με μια υπέροχα ογκώδη παραγωγή να το αναδεικνύει και να το κάνει επικίνδυνο για τον σβέρκο μου! Τους έχω δει να ανοίγουν για MIDNIGHT και ENFORCED, ακόμα ψάχνομαι!
CENTINEX
Άλλη μια μπάντα στη κατηγορία “άμα μου έλεγες θα τη δω ζωντανά, θα σε έλεγα τρελό!”. Οι Σουηδοί death metal ήρωες CENTINEX, για πρώτη φορά στη χώρα μας. Ναι, δεν έχουν την αναγνώριση των ENTOMBED, GRAVE, DISMEMBER και τα ρέστα, ΑΛΛΑ, παραμένουν τίμιοι στρατιώτες του είδους, που με εξαίρεση μια ανάπαυλα 8 ετών (2006 – 2014) δεν σταμάτησαν στιγμή να δισκογραφούν. Το τελευταίο τους studio πόνημα με τίτλο “Death in pieces” (2020) αποδεικνύει του λόγου το αληθές, ότι έχουν πράγματα να δώσουν στο σημερινό death metal τοπίο. Ίσως όχι να αλλάξουν το ρου της ιστορίας, αλλά να γράψουν δυνατούς δίσκους, οπωσδήποτε.
MASTER
Το μεγάλο φινάλε του festival, με τους σπουδαίους, θρυλικούς MASTER. Το μάθημα death metal ιστορίας, συνεχίζεται. Και εάν οι DEATH STRIKE ήταν εκ των πραγμάτων βραχύβιοι (διάλυση μετά τη κυκλοφορία του “Fuckin’ death” demo και επανένωση MASTER με τον Schmidt), οι MASTER, από το φερώνυμο μνημείο του 1990 ως και το φετινό πολύ δυνατό “Saints dispelled”, παραμένουν ανάμεσα μας, κοντά μας, διδάσκοντας το παλαιάς κοπής death metal, όπως το πρωτοέπαιξαν τότε. Έχουν αυτό το ψήγμα hardcore punk στο riffing τους, που τους καθιστά καταστροφικούς σε συναυλιακές συνθήκες. Το 2016 τους είχα χάσει, οπότε αυτή τη φορά, φεύγω με το κεφάλι!
Αυτά τα ολίγα (που λέει ο λόγος, πάλι γλιστρίδα κατάπια!) για “προθέρμανση” ενόψει του τριημέρου. Νομίζω έδωσα επαρκείς λόγους για να στηριχτεί και φέτος αυτή η τόσο σημαντική προσπάθεια. Αλλά μπορείς να προσθέσεις και τους δικούς σου εσύ που έφτασες ως εδώ. Άλλωστε, για ένα οπαδιλίκι ζούμε, έτσι δεν είναι; Εναλλακτικά, εάν ψήθηκες, ξέρεις που πρέπει να βρίσκεσαι. Τα λέμε στο pit!
Το Σάββατο, ήταν βραδιά για όλους τους prog/power οπαδούς, που οπωσδήποτε θα μείνει στην ιστορία. Οι FIREWIND στα πλαίσια της περιοδείας “Masters of fire” με τους MASTERPLAN, να παίζουν σε ένα κατάμεστο Gagarin, με τους υπέροχους SUNBURST να ανοίγουν τη συναυλία; Τι μπορεί να πάει στραβά;!
Λίγο πριν τις 8, οι SUNBURST, ανεβαίνουν στο σανίδι. Τεράστια αδυναμία προσωπική, μια από τις αγαπημένες μου prog/power μπάντες των τελευταίων 10 ετών, απίστευτη μπαντάρα, με δεύτερη δισκάρα στις αποσκευές τους (“Manifesto” – τα έχουμε πει και γράψει, απλά άκουσε το!). Το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου “The flood” αναλαμβάνει να εκκινήσει με τον καλύτερο τρόπο την εμφάνιση, ενώ το δεύτερο κομμάτι στα καπάκια είναι το “Out of the world” από το “Fragments of creation”. Ο ήχος είχε θέματα στα κομμάτια αυτά, τα οποία ευτυχώς διορθώθηκαν από το αμέσως επόμενο κομμάτι “Inimicus intus”. Όπως είναι φυσικό, ο νέος δίσκος, είχε τη μερίδα του λέοντος του set τους (“Samaritan”, “Hollow lies” που έκλεισε το set και “From the cradle to the grave”), ενώ η μπάντα πήρε από νωρίς μαζί της το γεμάτο Gagarin. Θα σταθώ σε δύο πράγματα που ειπώθηκαν.
Το πρώτο, πριν το “Samaritan” ειπώθηκε από τον τραγουδιστή Βασίλη Γεωργίου “βλέπω πως δεν καπνίζει κανένας σας, μπράβο σας παιδιά, άμα καπνίζατε δεν θα έβγαινε το live”. Που φτάσαμε, να μας ευχαριστούν από σκηνής που τηρούμε τα αυτονόητα, τέλος πάντων! Να μεταφέρω και εκ μέρους του ROCK HARD και τα συλλυπητήρια μου για την απώλεια της γιαγιάς του (στην οποία αφιερώθηκε το “From the cradle to the grave”). Το έτερο ειπώθηκε από τον Gus Drax, ο οποίος πέρα από μια απόλυτη ευχαριστία προς όλους μας που είμασταν εκεί, αλλά και όλη τη διοργάνωση, είπε τα εξής: “Μέχρι το 2001 περίπου, αυτή η χώρα εξήγαγε μόνο φαγητό. Από τότε και πέρα, εξάγει και κιθαρίστες και κύριος υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο Gus G”. Μια από τις πλέον όμορφες στιγμές της βραδιάς, που χειροκροτήθηκε δυνατά από το κόσμο!
Η εμφάνισή τους επιπλέον, περιλάμβανε δύο επιλογές ακόμα από το ντεμπούτο: το υπέροχο “Dementia” και μια καθηλωτική εκτέλεση του “Beyond the darkest sun” κατά την οποία, όσοι είμαστε κιθαρίστες οιουδήποτε επιπέδου, κατεβάσαμε σαγόνι σαν τον Jim Carrey στο “The mask”! Εμφάνιση, με αέρα headliner από μπάντα που άμα βγάζει πιο συχνά δίσκους, το μέλλον της ανήκει, όχι μόνο στο χώρο της αλλά και γενικά.
Σκυτάλη στο power metal supergroup MASTERPLAN, του πάλαι ποτέ κιθαρίστα των HELLOWEEN, Roland Grapow (ενώ από εκεί έχουν περάσει Jorn Lande και Uli Kursch – μεταξύ άλλων), τους οποίους θα έβλεπα για πρώτη φορά. Σύμφωνα με τους ίδιους, είχαν ετοιμάσει ένα set που βασιζόταν στο πρώτο τους, φερώνυμο άλμπουμ που μετράει πλέον πάνω από 20 χρόνια. Ξεκίνημα λοιπόν με το “Enlighten me” από εκείνο το άλμπουμ, με τους οπαδούς της μπάντας, να έχουν μια πάρα πολύ ιδιαίτερη σχέση μαζί του, μια και έβλεπα παντού φάτσες (ειδικά παλαιάς κοπής οπαδούς του είδους) που γκάριζαν τους στίχους γεμάτοι πώρωση. Στο μικρόφωνο, ο Rick Altzi των AT VANCE, να δίνει το σύνθημα για να χαρούν μικροί και μεγάλοι!
Οι Γερμανοί, τήρησαν την υπόσχεσή τους, με το ντεμπούτο να καταλαμβάνει τη μερίδα του λέοντος του setlist (“Spirit never die”, “Kind hearted light”, “Crystal night”, “Soulburn”, “Crawling from hell” που έκλεισε εμφατικά το set, αλλά και το “Heroes” που αφιερώθηκε στο κόσμο – κάποιος από το κοινό το μάντεψε ήδη, εισπράττοντας τα εύσημα από τον Altzi!), οδηγώντας σε παράκρουση το κόσμο στο Gagarin, που έπαιρνε ακριβώς ό,τι ζήτησε. Μοναδική επιλογή εκτός του δίσκου αυτού, το “Crimson rider” από το “Aeronautics” που επίσης αγκαλιάστηκε, αν μη τι άλλο, από τον κόσμο. Να δώσω από τη μεριά μου εύσημα για το πόσο όμορφα δούλευαν οι τρεις φωνές (Roland Grapow, Rick Altzi και Axel Mackenrott στα πλήκτρα) δημιουργώντας ένα δεμένο αποτέλεσμα. Φυσικά, ο Roland Grapow, δεν παρέλειψε να μας μιλήσει για το πως γράφει κομμάτια, προσπαθώντας να πει μικρές ιστορίες κατά κύριο λόγο.
Μια από αυτές τις ιστορίες του, αφορούσε το παρελθόν του με τους πιονέρους HELLOWEEN, οπότε μέσα στο set ακούσαμε το φερώνυμο κομμάτι του ΜΝΗΜΕΙΟΥ “The time of the oath” σε μια φοβερή εκτέλεση πραγματικά. Μόνη ένσταση, ότι στον Altzi, δεν πολυπήγαινε στη φωνή του να κάνει τσιρίδες ανάλογες του Andi Deris, όχι επειδή δεν είναι ικανός ο άνθρωπος, απλώς γιατί είναι άλλου τύπου φωνή, πιο μεσαία από πλευράς έκτασης και με άλλα χαρακτηριστικά. Και το καταλάβαινε κανείς στα κομμάτια MASTERPLAN πόσο πιο οργανικά ταιριάζουν στη φωνή του. Η έτερη ιστορία του Grapow, αφορούσε τους BEATLES, που τόσο τον επηρέασαν για να γράψει ένα κομμάτι τον καιρό που ήταν στους HELLOWEEN για τις ευκαιρίες της ζωής…. “The chance” το λοιπόν, με αρκετούς περισσότερους από όσους θα φανταζόταν κανείς να τραγουδάνε, ένα τόσο παραγνωρισμένο κομμάτι της δισκογραφίας των Γερμανών.
Outsider επιλογή από λατρεμένη μπάντα, με τον γράφοντα να τρίβει τα χέρια του, μια και για κάτι τέτοια ζει! Καλές χρυσές οι υπερκλασσικές επιτυχίες ενός σχήματος, αλλά αυτά που διαμορφώνουν ή και συνδιαμορφώνουν την ταυτότητα του είναι και τα πιο “deep cuts” που λένε στο χωριό μου! Φυσικά, η μπάντα δεν ξέχασε να ευχαριστήσει τους FIREWIND για τη περιοδεία, όλους εμάς που ήρθαμε και τους τιμήσαμε με τη παρουσία μας σε ένα κατάμεστο Gagarin που (ευτυχώς, όχι ασφυκτικά γεμάτο). Έτσι, μετά από κάτι λιγότερο από μια ώρα set, οι MASTERPLAN είχαν ολοκληρώσει μια πολύ ωραία εμφάνιση, γεμάτη χαμόγελα, γεμάτη χειροκροτήματα, ενώ ο κόσμος με τα πολλά και με τα λίγα, ετοιμαζόταν για το κυρίως πιάτο της βραδιάς, που όλοι ξέρουμε ποιο είναι!
Οι FIREWIND για τον γράφοντα, που τους βίωσε όταν έβγαζαν το “Allegiance” (2006) και το “The premonition” (2008) σε πραγματικό χρόνο, αποτελούν εφηβική αγάπη που δεν σβήνει με τίποτα. Οπότε είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με υπέροχες αναμνήσεις και δυνατότατες στιγμές. Οι 8 (μαζί με την χθεσινή εμφάνιση του Δεκεμβρίου 2024) φορές που τους έχω δει τα τελευταία 15 χρόνια, το πιστοποιούν απόλυτα. Η αγαπημένη μου εγχώρια power metal μπάντα, με τους INNERWISH να ακολουθούν, πρεσβεύοντας απολύτως το μασίφ, riff-άτο power metal που λαχταράει η καρδιά μου να ακούει. Ενίοτε με hard rock ρίζες (περισσότερα επ’ αυτού παρακάτω) και με γρέζι στα φωνητικά σαν του υπέροχου κυρίου Herbie Langhans ο οποίος αντικατέστησε επάξια τον τιμιότατο Henning Basse.
Η ώρα 10:30, το φοβερό “Fallen angel” αγκαζέ με το φερώνυμο κομμάτι από το πολύ ωραίο φετινό “Stand united” δονούν το Gagarin, που φυσικά έχει αγκαλιάσει την τελευταία κυκλοφορία της μπάντας! Και από το παρόν, στο παρελθόν….”I am the anger”/”Destination forever” και ο Langhans είναι κομμένος και ραμμένος γι αυτά τα κομμάτια φωνητικά, καρφώνοντας με χαρακτηριστική άνεση τους ύμνους του “τότε”, λες και δεν ήταν τίποτα! Παρμένο από το παρελθόν και το ιστορικό “The fire and the fury” instrumental, που τρέλανε το κόσμο!
Ο ήχος με το μέρος των FIREWIND, η καπελάρα του Πέτρου, μαζί με τις γάτες στο drum kit κλέβουν τις εντυπώσεις, με το σχήμα να έχει μεγάλα, πολύ μεγάλα κέφια! Το “Destiny is calling” και το hard rock αδερφάκι του “Falling to pieces”, “Chains” αποτέλεσαν τις μόνες άλλες εκπροσωπήσεις του “Stand united”. To δε φερώνυμο άλμπουμ, εκπροσωπήθηκε από τα ξεσηκωτικά “Rising fire” και “Break away” και το υπέροχο “Longing to know you” (με τον Langhans, να ταυτίζεται με την ιστορία του πατέρα που δεν είναι εκεί να δει τη γέννηση του γιού του).
Το “Days of defiance” βρήκε το δρόμο του στο setlist μέσω του “World on fire” (κλασσική επιλογή!), το “Immortals” από την άλλη, με το “Ode for Leonidas”, που επίσης, έχει μείνει κλασσικό στα set τους από το 2017 ως και σήμερα. Και από εκεί και πέρα, ήρθε η ώρα για το σημείο που η συναυλία, έγινε από μια φοβερή εμφάνιση, μια πραγματική γιορτή του σχήματος! Γιατί εκεί, άρχισαν οι καλεσμένοι! Πρώτος ο Apollo Papathanasio, μετά από μια δεκαετία και βάλε απουσίας, πάλι στο σανίδι με τους FIREWIND! Η συγκίνηση για όσους τον ζήσαμε σε πραγματικό χρόνο, τουλάχιστον έκδηλη. Πρώτο κομμάτι που επιλέγεται, “Mercenary man”! Με τη γλυκιά του μελωδία και το υπέρτατο ρεφρέν του, καρφώθηκε πριν 15+ χρόνια στο μυαλό μας και δεν βγήκε ποτέ! Καπάκια, επιστρέφει στο σανίδι ο Langhans, κάνοντας ένα τιτάνιο ντουέτο στο ομώνυμο του “Allegiance”.
O γράφων κλαίει από χαρά, τραγουδώντας το ρεφρέν πιο δυνατά από ότι στα 16 του! Και καπάκια, καλείται να “χορέψει” (που λέει ο λόγος) στους ήχους της κλασσικής πλέον διασκευής στο “Maniac” (η γιορτή που λέγαμε). Ο Apollo φεύγει, παρεμβάλλεται ένα κομμάτι εποχής Langhans (“Rising fire”), λέμε “πάει αυτό ήταν όλο”. Αμ δε! Επιστρέφει ο Apollo, έρχεται ο Bob Katsionis κάνοντας ένα μικρό FIREWIND reunion. Και παραθέτω το σχόλιο ενός στενού μου φίλου: “ωραία, τώρα αυτό το line-up, όπως είναι, κρατήστε το!”. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να λάβει σάρκα και οστά αυτό, ωστόσο, βλέποντας το πόσο υπέροχα έπαιξαν παρέα την δολοφονική τελευταία τριπλέτα “Breaking the silence” (άλλο ντουέτο-φωτιά από κει)/”Head up high”/”Falling to pieces”, δεν θα ήταν καθόλου άσχημη ιδέα. Το ευχαριστιόντουσαν και οι ίδιοι που βρίσκονταν εκεί, το μόνο σίγουρο!
Εν κατακλείδι, μετά από 90 λεπτά υπέροχης απόδοσης που πραγματικά είναι μέσα στις καλύτερες φορές που τους έχω δει, οι FIREWIND αποχαιρετούν το 2024 με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αποθεωμένοι από το κοινό τους, με ένα κεφάτο, μερακλίδικο set που κάλυψε όλες τις εποχές της μπάντας (ο γράφων θα ήθελε έστω μια επιλογή από το αγαπημένο του “Forged by fire” – αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας!) με τη διάθεση στα ύψη και λαμπρό μέλλον για τη συνέχεια μια και δισκογραφικά παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα. Στα επόμενα κύριοι, πάντα τέτοια!
Σήμερα, Δευτέρα 9/12 στο Principal Club Theater (Θεσσαλονίκη) και αύριο, Τρίτη 10/12, στο Floyd στην Αθήνα, εμφανίζονται οι GAMMA RAY, σε μία διοργάνωση της X LaLaLa, όπου το περιοδικό Metal Hammer γιορτάζει τα 40 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας του στο χώρο κι εμείς, ως Rock Hard, από την πλευρά μας, του ευχόμαστε να συνεχίσει για ακόμα άλλα τόσα.
Το πρόγραμμα των συναυλιών είναι το εξής:
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
20:00 DOORS
20:10 – 20:40 Sense of Fear
21:00 – 21:45 Silent Winter
22:15 GAMMA RAY
ΑΘΗΝΑ
20:00 DOORS
20:10 – 20:40 Desert Near The End
20:55 – 21:40 Silent Winter
22:00 GAMMA RAY
«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το άλμπουμ; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα bestseller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: AURIFERUS FLAME ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The insurrectionists and the caretakers” ΕΤΑΙΡΕΙΑ: True Cult Records ΣΥΝΘΕΣΗ:
Ayloss – Όλα τα όργανα, φωνητικά ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ: Bandcamp Deezer Facebook Spotify
Από την Αθήνα έρχεται αυτή η one man band που ακούει στο όνομα AURIFERUS FLAME και αν μη τι άλλο πρόκειται για ένα ιδιαίτερα παραγωγικό project, το οποίο μέσα στα μόλις τρία χρόνια ύπαρξής του, ήδη αριθμεί και αντίστοιχους δίσκους, με το ραντεβού του με τις κυκλοφορίες να είναι ετήσιο και ακριβές. Το φετινό «ραντεβού» με την δισκογραφία, ονομάζεται “The insurrectionists and the caretakers” και αφηγείται μία ολοκληρωμένη ιστορία. Πίσω δε από το απρόσωπο «Α» που φαίνεται ως δημιουργός του δίσκου (αλλά και του σχήματος), δεν κρύβεται κανένας άλλος εκτός από τον συνήθη ύποπτο Ayloss (κ.κ. Χρήστος), γνωστό τοις πάσι από τους SPECTRAL LORE, αλλά και τους MYSTRAS και πόσα σχήματα στα οποία συμμετέχει.
Η στροφή σε πιο old school μονοπάτια, είναι κάτι που το παρατηρούμε όλο και πιο έντονα τελευταία. Νοσταλγία; Πιθανώς. Κάποιες φορές, δυστυχώς δεν πρόκειται παρά για κακέκτυπα ενός παρελθόντος που έγραψε την δική του ιστορία. Κάποιες άλλες φορές όμως, είναι πραγματικά εμπνευσμένες δημιουργίες, οι οποίες χωρίς να αντιγράφουν, κουβαλάνε την παράδοση και την μετατρέπουν σε κάτι το οποίο έχει την δική του πνοή και τον δικό του λόγο ύπαρξης.
Οι AURIFERUS FLAME, ευτυχώς ανήκουν σε αυτήν την δεύτερη κατηγορία και μπορεί εύκολα να πει κανείς ότι και οι τρείς κυκλοφορίες τους, είναι κάτι παραπάνω από αξιοπρεπείς. Για την ακρίβεια είναι εξαιρετικά παραδείγματα έμπνευσης, σεβασμού στην μαυρομεταλλική παράδοση και παράλληλα γεμάτα με ιδέες που ξεκινούν από ένα blackened φόντο, προσφέροντας παράλληλα ατμοσφαιρικό μεγαλείο με ξεσπάσματα τα οποία έχουν μια thrash αισθητική, χωρίς όμως να είναι κυρίαρχή, ακόμα και στα ξεσπάσματα του δίσκου. Μέσα στα συστατικά του άλμπουμ, θα βρει κανείς και κάποια doom ίχνη, τα οποία προσφέρουν ακόμα παραπάνω στην ατμόσφαιρα που τόσο επιδέξια καλλιεργείται.
Όλα τα παραπάνω, τα βρίσκει κανείς μέσα στα τρία όλα και όλα κομμάτια του δίσκου. Τρία κομμάτια, τα οποία δίνουν ένα συνολικό χρόνο ακρόασης μισής ώρας, με το μικρότερο, το “An oration to the storm” που κλείνει το άλμπουμ να «τρέχει» στα επτά λεπτά και το με μεγαλύτερο, το “The insurrectionists” που το ανοίγει, να είναι ένα απίστευτα συμπλεγματικό 15λεπτο άσμα. Ενδιάμεσα, στέκεται το “The caretakers”, το οποίο συμπληρώνει ένα υπέροχο σύνολο, το οποίο αξίζει και με το παραπάνω της προσοχής σας.
(8,5/10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: HOPE BEHIND THE HILLS ΤΙΤΛΟΣΔΙΣΚΟΥ: “No fate for a moribund” ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Hellenic Metal World ΣΥΝΘΕΣΗ:
Κ.Α. – Όλα τα όργανα ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ: Bandcamp Deezer Facebook Instagram Spotify
Το ότι οι μελωδίες ή καλύτερα, ο τρόπος που οι μελωδίες «δένουν» με την τραχύτητα στην μουσική των DISSECTION, γέννησε ολόκληρη σχολή, με φανατικούς πιστούς ανά την υφήλιο, είναι αναντίρρητο γεγονός. Το ότι αυτήν την κληρονομιά, την χρησιμοποίησαν και την χρησιμοποιούν και θα την χρησιμοποιούν εσαεί οι καλλιτέχνες του extreme metal χώρου, επίσης. Μία τέτοια περίπτωση, είναι και οι Έλληνες HOPEBEHINDTHEHILLS.
Το νεόκοπο αυτό σχήμα ή καλύτερα το μονομελές αυτό project, είναι το παιδί του Kyp Amandil ή Κ.Α. ή Κυπριανού Παπακωνσταντίνου, ο οποίος, μέσα από το ντεμπούτο άλμπουμ του project του, αποφάσισε να εξερευνήσει σκοτεινά δωμάτια γεμάτα ματαιότητα, μοναξιά και θάνατο.
Με τα φωνητικά να είναι έντονα, σκληρά και βαθιά, οι μελωδίες που ξεχύνονται από το “No fate for a moribund” είναι μελωδικές και ταυτόχρονα τραχιές. Ο νιχιλισμός του δημιουργού τους, φαίνεται όχι μόνο στους στίχους αλλά και στον τρόπο εκφοράς τους. Απόγνωση και μοναχικότητα είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα που σου φέρνει στην επιφάνεια ένας δίσκος, που ονομάζεται «καμία μοίρα για τους ψυχορραγούντες», με την σκιά του θανάτου να μην είναι παρούσα πάνω από ένα νεκροκρέβατο αλλά πάνω από την καθημερινότητα και τρόπο που αυτή πορεύεται.
Μελωδικό, ατμοσφαιρικό black metal, με πολλά post στοιχεία και φυσικά τον Jon να παρακολουθεί από μία μεριά τα τεκταινόμενα. Επτά κομμάτια, το ένα, το “Chapter epsilon” ορχηστρικό και εισαγωγικό του “Last acting for hope”, με κορυφαίες στιγμές ίσως τα “End the darkness remains” (όχι δεν είναι λάθος γραμμένο, είναι προφανές το μήνυμα που θέλει να περάσει) και το “The philosophical strife”, γεμάτα εναλλαγές μεταξύ του μελωδικού και ήρεμου και της έλευσης μίας καταιγίδας.
Ένας δίσκος θα λέγαμε «ψαγμένος» που πέραν του ταλέντου του δημιουργού του, δείχνει και τις αναζητήσεις ενός «σήμερα» γεμάτο αμφιβολίες. Μνεία και στο πολύ όμορφο εξώφυλλο του Robert Horvath, μακριά από τεχνητές νοημοσύνες και κακοτεχνίες που τονίζει και τον επαγγελματισμό του Κ.Α., σε αυτό που θέλει να παρουσιάσει.
Αν η παράνοια ήταν εξώφυλλο, θα ήταν αυτό. Παράλληλα, αν η μουσική ήταν παράνοια, μάλλον θα ήταν το περιεχόμενο του ντεμπούτο άλμπουμ των Θεσσαλονικέων IGNOMINOUS. Άλλωστε, ακόμα και το παραφρασμένο από τα Λατινικά όνομά τους, περίπου αυτό σημαίνει.
Η τριάδα των μελών του σχήματος, δεν είναι άγνωστη στον extreme metal χώρο, με τα 2/3 τους να αποτελούν πρώην μέλη του σχήματος των TERRORDROME, τον δε Βασίλη, να βομβαρδίζει πλέον με τα τύμπανα του και στους YOTH IRIA του Δημήτρη Πατσούρη. Μάλιστα, το death metal παρελθόν τους είναι παρόν και σε αυτήν τους την νέα δουλειά. Όχι σε υπερβολικές δόσεις, αλλά είναι.
Το “Dawnwithnolight” (και που να βρεθεί φως σε τέτοιο πηχτό σκοτάδι), είναι ένα άλμπουμ το οποίο έρχεται να πλουτίσει ακόμα περισσότερο την ήδη πάμπλουτη μαυρομεταλλική Ελληνική σκηνή, προσφέροντας της ένα άλμπουμ καταιγίδα, το οποίο από την αρχή ως το τέλος του, δεν αφήνει περιθώρια αντίδρασης ή αμφισβήτησης. Ο δίσκος παρότι μικρής διάρκειας, είναι ακριβώς όσος θα έπρεπε να είναι, για να κάνει την παρουσία του κάτι παραπάνω από αισθητή και να αφήσει τον ακροατή να αναζητά περισσότερο, από αυτό το πολύ σφιχτά σφυρηλατημένο μαύρο μέταλλο, το οποίο ξεχειλίζει σε κάθε λεπτό από τα συνολικά περίπου σαράντα που το αποτελούν.
Κινούμενος σε παραδοσιακά, old school μονοπάτια, παρόλα αυτά τεχνικά άρτια και με πολύ γεμάτο ήχο, το “Dawn with no light”, έχει αρκετές πληροφορίες στις συνθέσεις του, από κάποια πιο chanting σημεία, όπως στο “Martyrium (Ora pro nobis)”, μέχρι πιο χεβυμεταλλικά στο “Apostrophe”. Η δε παραγωγή του, παρότι θυμίζει πιο πρωτόλεια ακούσματα, δεν είναι τετρακάναλη, αλλά αντιθέτως καθαρή τόσο όσο, ώστε και να καταλαβαίνει κανείς τι ακούει, αλλά και ο όγκος των riff, αλλά κυρίως του μπάσου σε συνδυασμό με τα τύμπανα, να είναι καθαρός και ευδιάκριτος.
Αν μη τι άλλο, μια εκκίνηση – ευχάριστη έκπληξη από τους IGNOMINOUS, που ξεκάθαρα δείχνουν τα δόντια τους, που προβάλλουν μέσα από τα γεμάτα οργή, θυμό και ωμότητα φωνητικά τους.
«Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν», σύμφωνα με έναν από τους επτά σοφούς, τον Χείλωνα τον Λακεδαιμόνιο. Σε μία πιο λαϊκή απόδοση, «Τα πολλά λόγια είναι φτώχια». Και στην περίπτωση των Θύραθεν και του νέου τους «Λακωνικού» άλμπουμ, δεν θα μπορούσε να βρίσκει καλύτερη εφαρμογή.
Για όσους δεν έχει τύχει να τους «συναντήσουν» μέχρι σήμερα, οι THYRATHEN είναι ένα ελληνικό σχήμα, το οποίο αποτελείται από ογκόλιθους της σπουδαίας Ελληνικής black metal σκηνής. Από πού να αρχίσει κανείς να παρουσιάζει αυτό το supergroup. Από τον Stefan Necroabyssious των VARATHRON; Τον Αλέξανδρο των MACABRE OMEN; Τον Corax S. των NOCTERNITY; Τους Noch και Θανάση Κλεόπα; Μεγάλα και σημαντικά μαυρομεταλλικά κομμάτια ιστορίας, περνάνε από μπροστά μας και μόνο από αυτά τα ονόματα.
Παρότι ενεργοί από το 2011, οι THYRATHEN κυκλοφόρησαν το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, μόλις το 2021, με το ντεμπούτο τους, το “ThanatOpsis”, να ταράζει σημαντικά τα νερά της λίμνης Αχερουσίας. Τρία χρόνια μετά, οι βετεράνοι συντελεστές του σχήματος, χτύπησαν ακόμα πιο δυνατά, με το “Lakonic”. Μακριά από στερεοτυπικά στιχουργικά black metal μοτίβα, οι THYRATHEN εξερευνούν την μυθολογία, την ποίηση (μελοποιούν από Καβάφη μέχρι Λουκρήτιο), θέτουν φιλοσοφικά ερωτήματα και όλα αυτά, ντυμένα με μελωδίες βγαλμένες μέσα από την Ελληνική παγανιστική παράδοση.
Το άλμπουμ δεν έχει καλές και κακές στιγμές, έχει μόνο καλές. Είναι ένα άλμπουμ τόσο καλά δεμένο, τόσο προσεγμένο και με εξαιρετική παραγωγή, που από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό της διάρκειάς του, σε αρπάζει από το χέρι και σε οδηγεί σε ένα πανέμορφο ταξίδι, γεμάτο μυστικισμό, μυστήριο, μελωδία και Ελλάδα. Το folk black metal, συνήθως και κακώς το έχουμε συνδυασμένο με τον Βορρά, την Σκανδιναβία, τους Κέλτες. Τα Ελληνικά folk στοιχεία που οι THYRATHEN (όπως και οι KAWIR και άλλοι), εσωκλείουν στην μουσική τους, έρχονται για να φωνάξουν ότι είναι τόσο πλούσια η παράδοση μας, που παιγμένη σωστά, δίνει ένα αποτέλεσμα… λουκούμι.
Άγρια και ήρεμα περάσματα, βαριές (όχι πολύπλοκες αλλά χορταστικές και απολαυστικές) κιθάρες, φωνητικά προφανώς growl, ψαλμωδίες, αλλά όχι μόνο και μία ποικιλία ήχων και συναισθημάτων, περνάνε μέσα από τα ηχεία, για να παραδώσουν μαθήματα ποιοτικού και εξαιρετικού από κάθε άποψη black metal.
Οι θρύλοι του βρετανικού heavy metal, IRON MAIDEN, ανακοίνωσαν τον νέο ντράμερ τους για τις περιοδείες. Τη θέση του Nicko McBrain παίρνει ο Simon Dawson, πρώην session ντράμερ και επί χρόνια συνεργάτης του μπασίστα των MAIDEN, Steve Harris, στη μπάντα BRITISH LION.
Νωρίτερα σήμερα (Κυριακή, 8 Δεκεμβρίου), οι MAIDEN έκαναν την εξής δήλωση:
«Καθώς η περιοδεία ‘The Future Past Tour’ ολοκληρώνεται μετά από 81 συναυλίες για πάνω από 1,4 εκατομμύρια θαυμαστές, από τη Λιουμπλιάνα μέχρι την Coachella Valley και από τη Δυτική Αυστραλία μέχρι το Σάο Πάολο, οι IRON MAIDEN είναι ενθουσιασμένοι να ανακοινώσουν ότι πίσω από το drum kit για το 2025 θα βρεθεί ένα όνομα γνώριμο σε πολλούς από τους θαυμαστές μας — ο Simon Dawson, πρώην session ντράμερ και συνεργάτης του Steve στο rhythm section των BRITISH LION τα τελευταία 12 χρόνια.
Γεννημένος στο Suffolk της Αγγλίας, ο Simon ξεκίνησε τη συνεργασία του με τον Steve Harris το 2012. Έκανε το ντεμπούτο του σε τρία κομμάτια του πρώτου άλμπουμ των BRITISH LION και συμμετείχε εξ ολοκλήρου στο δεύτερο, το πολυβραβευμένο The Burning, καθώς και στις πολλές περιοδείες που ακολούθησαν στις Η.Π.Α., το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ευρώπη, την Αυστραλία, την Ιαπωνία, τη Νέα Ζηλανδία και, πιο πρόσφατα, στο Μεξικό και τη Νότια Αμερική.
Οι IRON MAIDEN γιορτάζουν την 50ή τους επέτειο την επόμενη χρονιά με την περιοδεία ‘The Run For Your Lives Tour’, η οποία ξεκινά από τη Βουδαπέστη στις 27 Μαΐου.»
Ο 72χρονος Βρετανός μουσικός, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Michael Henry McBrain, ανακοίνωσε νωρίτερα σήμερα (Σάββατο, 7 Δεκεμβρίου) την απόσυρσή του σε δήλωση που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης των MAIDEN. Επίσης, δήλωσε ότι η αποψινή συναυλία στο Allianz Parque στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας θα είναι η τελευταία του εμφάνιση με το θρυλικό συγκρότημα.
Ο Dickinson αναφέρθηκε στην απόφαση του McBrain πριν ξεκινήσει το τρίτο τραγούδι, “The Writing On The Wall”, στο setlist των MAIDEN στο Allianz Parque νωρίτερα απόψε. Είπε (όπως απομαγνητοφωνήθηκε από το BLABBERMOUTH.NET): «Απόψε είναι μια πολύ ιδιαίτερη βραδιά, όπως κάποιοι από εσάς, ίσως όλοι σας, θα γνωρίζετε, γιατί σήμερα το πρωί ανακοινώσαμε, ο Nicko ανακοίνωσε, ότι αποχωρεί από τις ζωντανές εμφανίσεις ως ντράμερ με τους IRON MAIDEN.
«Για 42 χρόνια ο Nicko ήταν σε αυτή τη μπάντα», συνέχισε ο Bruce. «Ήταν ντράμερ πριν γίνω εγώ τραγουδιστής, ήταν πιλότος πριν γίνω εγώ πιλότος, και τώρα δεν φεύγει από τη μπάντα, αλλά απλώς δεν θα παίζει ζωντανά μαζί μας πλέον.
«Λοιπόν, έχουμε πολύ περισσότερη μουσική να παίξουμε απόψε, και θέλω το υπόλοιπο της βραδιάς να είναι μια γιορτή για τον Nick, μια γιορτή για τη χαρά που έχει φέρει σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο εδώ στη Βραζιλία», πρόσθεσε ο Dickinson. «Εντάξει; Και με αυτό, συνεχίζουμε!»
