Ακόμη ένα βίντεο από την ηχογράφηση του 13ου άλμπουμ των MINISTRY ‘From Beer To Eternity’ ανέβηκε online. Αν και αρχικά δεν υπήρχαν πλάνα για νέο άλμπουμ, στην πορεία τα πράγματα άλλαξαν και όπως δήλωσε ο ‘εγκέφαλος’ της μπάντας Al Jourgensen ‘Δεν είχαμε άλλη επιλογή’.
Τα μέλη του συγκροτήματος ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στο νέο υλικό τον περασμένο Δεκέμβριο. Λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση 18 συνθέσεων, ο κιθαρίστας των MINISTRY Mike Scaccia βρήκε τραγικό θάνατο από καρδιακή προσβολή πάνω στη σκηνή κι ενώ έπαιζε με το δικό του συγκρότημα, τους RIGOR MORTIS. Αν και συντετριμμένα, τα μέλη του συγκροτήματος αποφάσισαν να συνεχίσουν. O Jourgensen είπε: “Είμαι περήφανος για τη δουλειά μας στο ‘From Beer To Eternity’ γιατί αποτελεί φόρο τιμής στο ταλέντο του Mikey και πιστεύω ότι έτσι τον τιμούμε για όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί γράφοντας και παίζοντας μουσική”.
Τη πέμπτη συνέχεια από τα παρασκήνια της ηχογράφησης του νέου άλμπουμ των MINISTRY μπορείτε να τη παρακολουθήσετε παρακάτω.
Βίντεο από το οποίο μπορούμε να πάρουμε μια πρώτη γεύση από το συναρπαστικό και συνάμα τρομακτικό νέο θέαμα του Rob Zombie, το Great American Nightmare ανέβηκε online και μπορείτε να το παρακολουθήσετε παρακάτω.
Το σόου θα ανεβαίνει στο FEARPlex της Pomona έξω από το Los Angeles από Πέμπτη μέχρι Κυριακή με την έναρξη να τοποθετείται στις 10 Οκτωβρίου και λήξη στις 2 Νοεμβρίου. Οι επισκέπτες θα μπορούν να απολαύσουν μια μοναδικά τρομακτική εμπειρία που θα συνοδεύεται από μουσικό φεστιβάλ με αρκετούς αστέρες της rock σκηνής αλλά και τον ίδιο τον Rob Zombie ο οποίος θα εμφανιστεί στη λήξη του event. Κάθε ημέρα της εβδομάδας θα έχει και διαφορετική μουσική θεματολογία ενώ πλήρη λίστα υπάρχει στην επίσημη ιστοσελίδα GreatAmericanNightmare.com.
To σόου θα βασίζεται σε υλικό από τις ταινίες του Rob Zombie (“Lords Of Salem Total Black Out”, “The Haunted World Of El Superbeasto 3D”, “Haunt Of 1,000 Corpses”) ενώ θα προβάλλονται και κλασσικές ταινίες τρόμου. Η προπώληση των εισιτηρίων μέσω της επίσημης ιστοσελίδας έχει ξεκινήσει με τις τιμές να ξεκινούν από τα $30.
Θα βγάλουν ποτέ οι INFLAMES ένα ακόμα “Whoracle” ένα “Jesterrace”; Θα φανούν επιτέλους αντάξιοι της μουσικής τους ιστορίας; Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα μπορεί να ταλανίζουν το μυαλό πολλών από εσάς αλλά εμένα πραγματικά δεν μου καίγεται καρφάκι. Μπορεί να μη μου άρεσαν μερικά από τα άλμπουμ του συγκροτήματος που κυκλοφόρησαν την τελευταία δεκαετία αλλά μετά από κάθε βήμα των Σουηδών τους έβγαζα το καπέλο παραδεχόμενος τα κότσια τους να κάνουν αυτό που αυτοί θέλουν και τίποτα παραπάνω.
Το “Soundsofaplaygroundfading” ανήκει και αυτό στην κατηγορία των δίσκων που θα ξενερώσει για ακόμα μία φορά τους παλιούς οπαδούς τους, θα ξεσηκώσει τους καινούριους και θα στείλει κάποιους άλλους στο εξωτερικό να παρακολουθήσουν μια ακόμα ζωντανή εμφάνιση της μπάντας. Οι INFLAMES στο τελευταίο τους εγχείρημα, έχουν πετύχει μια από τις καλύτερες παραγωγές που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια σε metal κυκλοφορία ενώ ο Anders ακούγεται καλύτερος από ποτέ. Αν μη τι άλλο είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι έχει βελτιώσει κατά πολύ τις τεχνικές του στα καθαρά φωνητικά ενώ έχει εξελίξει κατά πολύ αυτά που λέμε «screaming». Ακούστε το “Liberation” και αν έχετε ακόμα ενδοιασμούς τότε συγνώμη δεν μπορώ να σας βοηθήσω…
Ίσως κάποιοι να πουν ότι το “SOAPF” δεν είναι στο σύνολο του άρτιο ή ακόμα πως οι συνθέσεις δεν αποτελούν κάτι το ιδιαίτερο έτσι ώστε να σου μείνουν στο μυαλό. Η δική μου προσωπική άποψη πάντως είναι ότι το νέο άλμπουμ των Σουηδών είναι ότι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει από το 2002 και μετά. Τα κομμάτια κουβαλάνε όλη την ιστορία του συγκροτήματος μέσα σε σφιχτά καλούπια, δεμένα με thrash ξεσπάσματα (“Darkertimes”, “Entertragedy”), εντυπωσιακές μελωδίες (“Anewdawn”, “Fearistheweakness”) ως μόνιμο σήμα κατατεθέν της μπάντας και κιθαριστικά solos που όπως παραδέχτηκε και ο Gelotte πρώτη φορά έχουν δουλευτεί τόσο πολύ. Μπορεί ο JesperStromblad να μην είναι πλέον στην μπάντα αλλά για να είμαι και απόλυτα ειλικρινής η απουσία του δεν φάνηκε να μ’ ενοχλεί στο άκουσμα του άλμπουμ.
Σίγουρα ο συγκεκριμένος δίσκος θέλει πολλά ακούσματα για καταλήξει κάποιος σε ασφαλή συμπεράσματα. Δεν είναι τόσο εύκολος όσο το “Senseofpurpose” αλλά το τελικό αποτέλεσμα για μένα είναι πολύ πιο ιδιαίτερο και εντυπωσιακό από τον προκάτοχο του. Βάλτε το δίσκο στο CD–Player δυναμώστε την ένταση, επικεντρωθείτε στις συνθέσεις και σταματήστε να ασχολείστε γιατί οι INFLAMESαποκηρύσσουν το παρελθόν τους, γιατί φοράνε τραγιάσκες στα videoclips, γιατί έχουν μακρύτερα μούσια απ’ ότι το ‘98 και χίλια δυο άλλα. Το μόνο που καταφέρνετε έτσι είναι χάνετε την ουσία…
Όσοι εκπλήσσονται που ο Νορβηγός κυκλοφορεί τόσο σύντομα ένα ακόμα album, μάλλον έχουν ξεχάσει το γεγονός ότι την περίοδο 1992-93 σε μόλις 15 μήνες ηχογράφησε όλα τα album της blackmetal περιόδου των Burzum – 4 fulllengthalbums και 1 EP!
Σχεδόν με την ίδια ηχητική αντίληψη με το περσινό “Belus”, το album αυτό μάλλον μπορεί να θεωρηθεί ως η φυσική συνέχεια του, χωρίς να προσθέτει ουσιαστικά κάτι νέο. Πλέον τα όργανα είναι ευδιάκριτα με πρωτοφανή τρόπο για τα δεδομένα των Burzum και η γενική ατμόσφαιρα που χαρακτήριζε τα πρώιμα δείγματα γραφής του μάλλον έχει χαθεί για πάντα. Κι εκεί πιστεύω πως το “Fallen” δεν καταφέρνει να «πείσει» όσους είδαν με έντονο σκεπτικισμό την επαναδραστηριοποίηση του, οικογενειάρχη πλέον, 37χρονου μουσικού. Τα “καθαρά” φωνητικά του μπορεί να φτάσουν στο σημείο να σας ξενίσουν και η επιστροφή των θρυλικών γρυλισμάτων του με αυτή την ευδιάκριτη παραγωγή μάλλον δεν κολλάνε και τόσο…Εκτός κι αν θα προτιμούσατε να ακούσετε εκείνο το υλικό με αυτήν την ηχητική προσέγγιση – τρέμω και μόνο στην ιδέα! Η γενικότερη φιλοσοφία του δίσκου είναι ουσιαστικά σαν φυσική συνέχεια του “Belus” και μπορεί να συγκριθεί αποκλειστικά και μόνο με αυτό το δίσκο! Αν είστε από εκείνους που κάνατε τούμπες με το album-comeback του Νορβηγού, τότε σίγουρα θα ενθουσιαστείτε από τις πιο ταξιδιάρικες και βίαιες προθέσεις του “Fallen”. Και κακά τα ψέμματα σε αυτούς πλέον απευθύνεται και ό,τι κάνει πλέον ο Varg Vikernes, απορρίπτοντας όσους θα’θελαν “μια επιστροφή στα παλιά”. Ηχητικά αυτό θαρρώ πως όχι μόνο δε θέλει, αλλά και δεν μπορεί…Γιατί; Απομονώστε τις συνθέσεις και φανταστείτε τες με τον πρώιμο ήχο των Burzum! Μάλλον θα δείτε και την προφανή αδυναμία του στο songwriting…
Ανήκω σε εκείνους που είδαν με πολύ θετικό μάτι την αποστροφή του στο blackmetal στα late 90s, ανεξάρτητα αν συμφωνούσα με την κατεύθυνση των καθαρά ambient δίσκων που βγήκαν τότε. Όταν, όμως, αποκυρήσεις κάτι και φτάνεις τόσα χρόνια μετά να το επαναφέρεις μέσω του ονόματος σου τότε αναπόφευκτα θα κινήσεις υποψίες για τις προθέσεις σου. Θα σε κατηγορήσουν – και όχι άδικα – ότι εκμεταλλεύεσαι τη φήμη που απέκτησες στην πορεία του χρόνου για να επανακυκλοφορήσεις το backcatalogue της μπάντας σου και ένα κάρο πράγματα για merchandise! Θα σου πουν ότι κινδυνεύεις με τα albums αυτά να καταντήσεις κουραστικός με κάθε νέα κυκλοφορία σου, όπως οι Darkthrone που πλέον προτείνουν στο κοινό τους να ακούνε μέχρι και ManillaRoad και να τιτλοφορούν κομμάτια με τίτλους όπως “NorwayinSeptember”.
Αν ανήκετε στους σκεπτικιστές απλώς αναρωτηθείτε πως αλλιώς ένας έγκλειστος επί περίπου 17 χρόνια στη φυλακή θα μπορούσε να ξεπληρώσει τα χρέη του προς το κράτος, λόγω των «καλών» πράξεων που έκανε όταν ήταν νέος – 500.000 ευρώ δεν είναι και εύκολο να τα μαζέψεις αλλιώς!
Αν δεν ανήκετε σε αυτούς θα βρείτε στο “Fallen” όλα εκείνα που σας έκαναν να αναφωνήσετε πως το “Belus” είναι από τα καλύτερα comeback της σκηνής αυτής. Εμένα θα μου επιτρέψετε να τον κατηγορήσω απλώς ότι στα χέρια του όσα στοιχεία τον έκαναν ιδιότυπο στην early 90sblackmetal σκηνή, έγιναν και με αυτό το δίσκο φόρμα ανάλογη με εκείνα τα σχήματα που κατηγορούνται ως «αντιγραφείς των Burzum». Περιμένω απλώς κάτι παραπάνω από αυτόν, όπως έγινε με την περίπτωση των Beherit, των Profanatica και των Master’sHammer…Μήπως, όμως, οι προθέσεις είναι διαφορετικές, άρα και άλλο το αποτέλεσμα και η αίσθηση που σου αφήνεται;
Σκεπτικιστές ή μη ακούστε το και τα συμπεράσματα δικά σας!
Λειτουργώντας με απόλυτη μυστικότητα οι Αμερικανοί προετοίμαζαν το δεύτερο album τους, το οποίο πραγματικά αν δεν υπήρχε το Internet ίσως και να το παίρναμε χαμπάρι μετά από μήνες, για να μην πω χρόνια! Αλλωστε το ίδιο ακριβώς έγινε και με το ντεμπούτο τους πριν 5 χρόνια….
Με το “Et In Saecula Saeculorum” η ανίερη αυτή τρίαδα βούτηξε βαθιά στο παρελθόν του black metal, αγγίζοντας με φοβερό τρόπο τα πρωτόλεια στοιχεία του. Εκεί οι προπάτορες του είδους, όπως οι CELTIC FROST και οι BATHORY έπαιζαν σημαίνοντα ρόλο στη riffολογία και στη γενικότερη «διαχείριση» των ιδεών τους. Επόμενο είναι στο επόμενο βήμα τους να διαφοροποιηθούν, μόνο που εδώ τα πράγματα είναι πέρα από κάθε προσδοκία!
Οι NEGATIVE PLANE μπορούν να παινεύονται ότι συνέλαβαν έναν «δικό» τους ήχο, που χρωστά πάρα πολλά στους MAYHEM των early 90s. Αυτός ο μουντός ήχος έρχεται να αναδείξει μια αποπνικτική ατμόσφαιρα που ξετυλίγεται από το “Charnel spirit” πριν ξεκινήσει το “All souls” με έναν τρόπο που θυμίζει εκείνη την εποχή! Και αυτό είναι και το στοιχείο που κάνει το δίσκο τόσο ιδιότυπο και μοναδικό, έχοντας φωνητικά που μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι παραπέμπουν στα αντίστοιχα που χρησιμοποιούσαν οι NOCTURNUS στα early 90s! Να ένα ακόμα στοιχείο που κάνει το δίσκο ακόμα πιο ιδιότυπο!
To 60λεπτο album έχει μακροσκελείς και σχεδόν 10λεπτες συνθέσεις που ξεπερνούν τα κλισέ του είδους, που αξιοποιούν ένα κύριο riff καθ’όλη τη διάρκεια ενός κομματιού, έχοντας ολιγόλεπτα εμβόλιμα ατμοσφαιρικά μέρη από grand piano, πλήκτρα, εφέ και soundtrακικούς ήχους να εντείνουν την απόκοσμη ατμόσφαιρα. Με το δίσκο αυτό μπορούν να αντιληφθεί κανείς εύκολα γιατί οι οπαδοί αυτής της μουσικής είχαν εθισμό στα mid 90s με ανάλογα albums! Κι αυτό γιατί για να αντιληφθείς albums σαν το “Jilemnicky occultista” των MASTER’S HAMMER απαιτούνταν πολλαπλές επίπονες ακροάσεις. Εδώ λοιπόν ο Nameless Void δίνει πραγματικά ρεσιτάλ στην κιθάρα με το συνεχές ανεβοκατέβασμα στις κλιμακες (“The one and the many”) και σαστίζει όσους λάτρεψαν τις απαράμιλλες δυναμικές των Νορβηγών στα mid 90s στο λεπτό του “Angels Veiled Of Bone”. Αυτό ακριβώς το σημείο με ώθησε να ψάξω να βρω από live τους πως το κάνει και είναι εκπληκτικό ότι το επιτυγχάνει κάνοντας tapping πάνω στην ταστιέρα! Ακούστε το οπωσδήποτε!
Το “Stained glass revelations” δε θα λειτουργεί σαν το “Si Monumentum Requires, Circumspice”, που επαναπροσδιόρησε όλη την κοσμοθεωρία του black metal. Πετυχαίνει όμως κάτι πιο ουσιαστικό: Επανατοποθετεί τα αρχικά στοιχεία του ήχου σε ένα άλλο πλαίσιο, δίνοντας και τις προεκτάσεις που μπορούν να έχουν, εκθέτοντας τόσο εκείνους που διατείνονται ότι «όλα έχουν παιχτεί», όσο και σε εκείνους που έψαχναν σε τυχοδιώκτες τύπου NACHTMYSTIUM το «next big thing» από την άλλη όχθη του Ατλαντικού. Οι NEGATIVE PLANE είναι το μοναδικό «νέο» συγκρότημα στον πλανήτη που μπορεί να παινεύεται ότι κυκλοφόρησε δίσκο ύστατο και ισάξιο με τα μυθικά albums των 90s που θεωρούνται κλασικά του είδους!
Μένει να δούμε πόσο ακόμα πιο πέρα μπορούν να το πάνε….Πραγματικά αγωνιώ από τώρα για την ακρόαση του επόμενου album τους – ελπίζω και εύχομαι να αργήσει όσο το δυνατόν περισσότερο, μιας και λειτουργεί ευεργετικά γι’αυτόυς – και ελπίζω μέχρι τότε να βιώσω μια ζωντανή τους εμφάνιση….
Θέλετε οι «παλιοί» να νιώσετε την αίσθηση του αλλόκοτου και σκοτεινού που σας σαγήνευσε στο black metal; Ακούστε το και θα με θυμηθείτε! Οι «νεότεροι» με αυτό θα αντιληφθείτε, γιατί μας στιγμάτισαν κάποιοι δίσκοι τότε….άλλος ένας επιτέλους μετά από τόσα χρόνια! Καιρός ήταν….
Ένα από τα καλά κρυμμένα μυστικά της νορβηγικής μουσικής σκηνής είναι αναμφισβήτητα οι GOTHMINISTER. Αν στην τελική ήταν κάπως γνωστοί, τότε σίγουρα θα είχαν μαζέψει κατιτίς παραπάνω από τα 50 ηρωικά άτομα, που βρέθηκαν πριν ένα χρόνο περίπου στο Gagarin 205, σε εκείνη την περίφημη συναυλία τους, που μετά την εκθαμβωτική εμφάνισή τους, ακολούθησε το «σκωτσέζικο ντους» με τους απαράδεκτους TRAIL OF TEARS. Εν πάση περιπτώσει, ακόμα και τώρα, δεν είναι αργά για να ανακαλύψετε μια ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ μπάντα, πόσο μάλλον τώρα, που η τέταρτη κυκλοφορία τους είναι με διαφορά η καλύτερη τους. Για όσους θα έρθουν σε πρώτη επαφή με τη μουσική τους, να τους ενημερώσουμε ότι στο “Anima inferna” θα ακούσουν ένα καλοπαιγμένο χαρμάνι από ισόποσες δόσεις gothic metal και industrial/electro. Τα πολύ βαθιά και εκφραστικά φωνητικά του Gothminister παραπέμπουν στις καλές ημέρες του παραδοσιακού goth, η σωστή χρήση των γυναικείων φωνητικών στο background δίνουν ένα πολύ ωραίο χρωματισμό στα τραγούδια, τα πλήκτρα κάνουν το άκουσμα να λοξοκοιτάει στους RAMMSTEIN και η πεντακάθαρη παραγωγή του Neil Kernon επιτρέπει στις συνθέσεις να αναδείξουν την ποιότητά τους. Θα μπορούσα να συνεχίσω τους επαίνους για το “Anima inferna”, αλλά σταματώ εδώ και σας προτρέπω να το ακούσετε οπωσδήποτε. Τουλάχιστον όσοι θεωρείτε ότι, με βάση τις συνεχείς «πατάτες» που ξεφυτρώνουν, το gothic metal είναι πεθαμένο σαν είδος. Από τώρα στις κορυφαίες κυκλοφορίες της χρονιάς!
Εικοστός πρώτος αιώνας και κάποια συγκροτήματα, που ξεκίνησαν στην μακρινή δεκαετία των 70’s, έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία και συνεχίζουν να συνθέτουν τραγούδια χωρίς να διακρίνεις ίχνος ρουτίνας και διάθεσης να τα παρατήσουν στο άμεσο μέλλον. Οι Βρετανοί SAXON ανήκουν στη συγκεκριμένη κατηγορία. Ο νέος τους δίσκος έχει τον τίτλο “Call to arms” (19ος δίσκος) και κατάφερε να στρέψει για μια ακόμη φορά το ενδιαφέρον μας στον εκπληκτικό Biff και την παρέα του. Από τη πρώτα νότα του “Hammer of the Gods” συνειδητοποιείς ότι δεν θα σε αφήσει ασυγκίνητο η ακρόαση του δίσκου!!! Το “Call to arms” περιέχει 10 συνθέσεις συν μια ορχηστρική εκτέλεση του ομώνυμου τραγουδιού. Κατά την ακρόαση παρατηρείς ότι υπάρχει μια εναλλαγή ρυθμών και riffs που σε ταξιδεύει σχεδόν στο σύνολο της δισκογραφικής τους καριέρας, χωρίς να σημαίνει ότι αναμασούν παλαιότερες επιτυχίες. Εξάλλου η μουσική τους «σφραγίδα» είναι δεδομένη και ξέρεις τι θα ακούσεις. Απλά στο “Call to arms” νιώθεις σαν να ακούς ένα συγκρότημα που ξεκινά τώρα και έχει όρεξη να πετύχει!!! Θεωρώ ότι τα νέα τραγούδια είναι ισάξια μεταξύ τους με ελάχιστες «παραφωνίες», προσωπικά ξεχωρίζω το ατμοσφαιρικό “Mists of Avalon” και το “Afterburner” που μου θύμισε έντονα τις καλές εποχές του NWOBHM. Με σιγουριά δεν μπορώ να πω ότι έχει την δυνατότητα να προσελκύσει νέους φίλους όπως είχε καταφέρει το “Unleash the beast”. Το σίγουρο έχει να κάνει με το ότι είναι ο καλύτερος τους δίσκος από το 1997. Αξίζει η ακρόαση του!!!
Ο Stefan Weinerhall αποτελεί προσωπική αδυναμία από την πρώτη φορά που άκουσα το “Gathered around the oaken table” των θρυλικών MITHOTYN. Μετά τη διάλυσή τους θέλησε να συνεχίσει το εμπλουτισμένο με folk ήχο metal, με τη μόνη διαφορά ότι με τους FALCONER, που δημιούργησε, κινήθηκε σε πιο heavy/power μουσικά μονοπάτια. Πλέον με το φετινό “Armod” έφτασε αισίως τον έβδομο δίσκο, χωρίς ακόμα να έχει κυκλοφορήσει κάτι μέτριο. Οι Σουηδοί είχαν προαναγγείλει ότι στο νέο τους δίσκο θα είχαν αποκλειστικά στίχους στην μητρική τους γλώσσα, κάτι που με ενθουσίασε περιμένοντας ένα folk όργιο. Όμως το τελικό αποτέλεσμα δεν διαφέρει πολύ με ότι μας έχουν συνηθίσει μέχρι τώρα οι FALCONER, με κάποιες διαφορές. Η σουηδική γλώσσα προσφέρει μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα, ειδικά στις folk στιγμές. Οι κιθάρες είναι πιο δυναμικές, θυμίζοντας την περίοδο του εκπληκτικού ομώνυμου δίσκου, ενώ η χρήση βιολιού είναι πιο εκτεταμένη. Ο γνωστός Andy LaRocque προσφέρει σιγουριά στο τομέα της παραγωγής, τονίζοντας παράλληλα τα δυνατά σημεία του συγκροτήματος. Δεν έχουν δημιουργήσει το δίσκο που θα κάνει τη διαφορά για το 2011, αλλά και ούτε θα δυσαρεστήσει τους φίλους του συγκροτήματος. Ειδικά με τραγούδια όπως τα “Grimborg”, “Svarta Änkan”, “Griftefrid”. Προσωπικά πάντως ξεχωρίζω το “Fru Silfver”, που ξεκινά σαν μπαλάντα αλλά σε ξαφνιάζει στη συνέχεια, ίσως το τραγούδι που οι Σουηδικοί στίχοι κολλάνε θαυμάσια περισσότερο από κάθε άλλο. Για τους φίλους του συγκροτήματος ο δίσκος θα ικανοποιήσει τις απαιτήσεις τους. Όσοι δεν τους ξέρετε ακούστε πρώτα την power/folk καταιγίδα του πρώτου δίσκου και αν σας αρέσει ο ήχος τους προχωρήστε άφοβα και στα υπόλοιπα!
Σκούρα τα πράγματα για τον αρχιερέα της Γερμανικής σκηνής!!!! Το “Dominator”, κυκλοφόρησε το 2009, ήταν ένας αδιάφορος δίσκος που συγκρατούσε κανείς ελάχιστα τραγούδια. Ο κόσμος δείχνει να κουράζεται από τις studio δουλειές του, με τον ίδιο να δείχνει ανήμπορος να αντιστρέψει την κατάσταση. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά έσκασε σαν βόμβα μεγατόνων την περσινή χρονιά ο απροσδόκητα τρομερός δίσκος των ACCEPT, “Blood of the nations”, να μας καθηλώσει όλους!!! Όταν το συγκρότημα που έχεις συνδέσει το όνομά σου κυκλοφορεί έναν τόσο καλό δίσκο και εσύ δεν είσαι μέλος του δημιουργεί ένα επιπλέον «βάρος» να ανταπεξέλθεις στις απαιτήσεις. Κατά πάσα πιθανότητα έτσι εξηγείται και η καθυστέρηση κυκλοφορίας του “Rev-Raptor”, σε σχέση με την αρχική ημερομηνία κυκλοφορίας. Δυστυχώς οι συγκρίσεις πρέπει να γίνουν, γιατί απλά μέχρι την εκ νέου επανασύνδεση ο Udo πρόσφερε ήχο ACCEPT τόσο στους δίσκους του (με αρκετές επιρροές και από το hard rock) όσο και στις συναυλίες του. Αλλά και με την προσωπική του καριέρα να συγκρίνεις το νέο δίσκο, πάλι βρίσκεις χτυπητές αδυναμίες στην ποιότητα των συνθέσεων. Δεν έχει δύναμη ο δίσκος, δεν έχει το γνήσιο τσαμπουκά που έχουμε συνηθίσει από τον Γερμανό, παρόλο που η παραγωγή είναι εξαιρετική για μια ακόμη φορά. Όταν στα 13 τραγούδια βρίσκεις 3-4 να σου τραβήξουν την προσοχή τότε καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο Udo αποτελεί περίπτωση καλλιτέχνη που απλά δεν περνούν απαρατήρητες οι δουλειές του και μεγάλη μερίδα ακροατών τις περιμένει με ενδιαφέρον. Ελπίζουμε σε ανάκαμψη!!!
Για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν ήμουν θαυμαστής των Αμερικανών SATAN’S HOST ακόμα και στο ντεμπούτο τους που τραγουδούσε ο αγαπημένος μου Harry “Tyrant” Conklin (JAG PANZER, TITAN FORCE). Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το πρώτο τους δίσκο, “Metal from hell”, το 1986. Αμέσως μετά ο Tyrant αποχώρησε για να ενταχθεί στους εκπληκτικούς TITAN FORCE. Για αρκετά χρόνια το συγκρότημα έχασε το ρυθμό του, ενώ κάθε τόσο όλο και κάποιο πρόβλημα θα παρουσιαζόταν που θα τους εμπόδιζε να επιστρέψουν δισκογραφικά. Τελικά το 2000 επιστρέφουν και από τότε έχουν μια σταθερή παρουσία. Βέβαια από το heavy/power metal του πρώτου δίσκου η μετάλλαξη ήταν δραματική, μουσικά, καθώς κινήθηκαν στο χώρο του ακραίου metal με στοιχεία ακόμα και black metal. Το 2010 όμως επιστρέφει ο Tyrant και φέτος κυκλοφορούν τον έβδομο τους δίσκο και για μια άλλη μια φορά αλλάζουν το μουσικό τους ύφος. Το “By the hands of the devil” με ένα άκουσμα μου έδωσε την εντύπωση ότι πρόκειται για τον καλύτερό τους δίσκο. Οι μουσικές διαφοροποιήσεις από δίσκο σε δίσκο είχε, όπως φαίνεται, τα θετικά του. Κατάφεραν μέσα από τις επιρροές τους, με ώριμο τρόπο, να τις ταιριάξουν με την υπέροχη φωνή του Tyrant και να παρουσιάσουν ένα δίσκο που δεν μπορείς εύκολα να τον κατατάξεις σε ένα είδος μόνο. Πρώτα θα ξεκινήσω με τον Tyrant, που σε μια ακόμη δουλειά βάζει την προσωπική του σφραγίδα και μάλιστα σε ένα δίσκο που οι heavy μελωδίες εναλλάσσονται με ακραία riffs. Το “By the hands of the devil” είναι σε ότι πιο ακραίο έχει συμμετάσχει και τα καταφέρνει θαυμάσια αποδεικνύοντας παράλληλα ότι αποτελεί μια από τις σημαντικότερες φωνές του αμερικάνικου metal. Επίσης η εκπληκτική παραγωγή αναδεικνύει με ιδανικό τρόπο όλα τα θετικά στοιχεία του κάθε τραγουδιού, ενώ η καθαριστική δουλειά απλά σε καθηλώνει με τις πλούσιες εναλλαγές. Μελωδίες, aggressive riffs, όλα σε αξιοθαύμαστη ισορροπία Αν εξαιρέσεις ένα τραγούδι, “Before the flame”, δεν βρήκα κάποιο άλλο που να με κάνει να βαρεθώ. Ένας δίσκος που πρέπει να ακουστεί τόσο από τους φίλους του heavy όσο και από τους φίλους του ακραίου metal!!!
Ακόμη ένα βίντεο από την ηχογράφηση του 13ου άλμπουμ των MINISTRY ‘From Beer To Eternity’ ανέβηκε online. Αν και αρχικά δεν υπήρχαν πλάνα για νέο άλμπουμ, στην πορεία τα πράγματα άλλαξαν και όπως δήλωσε ο ‘εγκέφαλος’ της μπάντας Al Jourgensen ‘Δεν είχαμε άλλη επιλογή’.
Βίντεο από το οποίο μπορούμε να πάρουμε μια πρώτη γεύση από το συναρπαστικό και συνάμα τρομακτικό νέο θέαμα του Rob Zombie, το Great American Nightmare ανέβηκε online και μπορείτε να το παρακολουθήσετε παρακάτω.