XLALALA PROUDLY PRESENTS
ROCKWAVE FESTIVAL 30 YEARS ANNIVERSARY EDITION
IOTUNN
26 JUNE 2025
TERRA REPUBLIC
Το Rockwave Festival υποδέχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα τους IOTUNN!
Στη σκηνή του Terra Republic στο πρώτοRockwave Festival του Βορρά, την ίδια μέρα με τους Opeth και τους The Halo Effect, ένα line-up που μιλάει από μόνο του.
Οι IOTUNN, γνωστοί για την αδιάκοπη εξέλιξή τους, έρχονται να παρουσιάσουν ζωντανά το Kinship, το πιο ανοιχτό και ατμοσφαιρικό άλμπουμ τους μέχρι σήμερα. Από το progressive/death metal του Access All Worlds μέχρι τη μελαγχολική, επική κατεύθυνση του νέου τους υλικού, το setlist τους θα είναι γεμάτο μελωδία, δύναμη και φαντασία. Οι επιβλητικές κιθάρες των Jesper και Jens Nicolai Gräs, τα στιβαρά τύμπανα του Bjørn Wind Andersen, το μυσταγωγικό μπάσο του Eskil Rask και η συγκλονιστική φωνή του Jón Aldará θα δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα που θα σας καθηλώσει.
Αν θέλετε να ζήσετε ένα show όπου η τεχνική, η συναισθηματική ένταση και η ατμοσφαιρική αφήγηση συνδυάζονται σε ένα ταξίδι πέρα από τα όρια του metal, αυτή η μέρα είναι για εσάς.
Η αποστολή μας είναι ξεκάθαρη: να σας εξασφαλίσουμε την απόλυτη φεστιβαλική εμπειρία. Ετοιμαστείτε για μια βραδιά που θα διευρύνει τα μουσικά σας σύνορα σε ένα καλοκαιρινό metal τριήμερο που θα μείνει στην ιστορία.
XLALALA PROUDLY PRESENTS ROCKWAVE FESTIVAL 30 YEARS ANNIVERSARY EDITION
OPETH THE HALO EFFECT
IOTUNN 26 JUNE 2025 TERRA REPUBLIC
Headliners της πρώτης μέρας του φετινού Rethymno Rocks είναι το δυναμικό σχήμα των 1000Mods, 14 χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση στο Ρέθυμνο. Με κεκτημένη ταχύτητα ύστερα από την κυκλοφορία του πιο πρόσφατου άλμπουμ τους, “Cheat Death” και ενώ περιοδεύουν σε όλο τον κόσμο, η μπάντα θα κάνει μια στάση στην Κρήτη την Πέμπτη 28 Αυγούστου και θα ταρακουνήσει συθέμελα το κάστρο της Φορτέτζας με τον απαράμιλλο, σκληρό ήχο τους.
Η διάθεση των εισιτηρίων συνεχίζεται για όλες τις μέρες του Φεστιβάλ, συνεχίζεται!
Τρία διαφορετικά και πολύ αξιόλογα -όπως αποδείχθηκε- σχήματα είδαμε το βράδυ του Σαββάτου στο Gagarin 205, σε μία εμφάνιση που άφησε άπαντες ικανοποιημένους, αφού και οι ELUVEITIE και οι INFECTED RAIN και οι AD INFINITUM απέδωσαν τα μέγιστα.
Την συναυλία άνοιξαν οι (έτεροι) Ελβετοί AD INFINITUM που πλέον με τέσσερις δίσκους στο ενεργητικό τους έχουν εξελιχθεί στην νέα υπολογίσιμη δύναμη στον χώρο του συμφωνικού metal. H τραγουδίστρια τους Melissa Bonny έχει μια πολύ σπουδαία φωνή και ήμουν περίεργος να παρακολουθήσω την απόδοσή της πάνω στο σανίδι. Πράγματι τόσο η ερμηνεία της όσο και η σκηνική της παρουσία ήταν στα επίπεδα που περίμενα, εξαιρετική στις ερμηνείες της σε όλα τα τραγούδια και επίσης πολύ επικοινωνιακή με το κοινό που είχε έρθει από νωρίς για να τους παρακολουθήσει. Ο κιθαρίστας της μπάντας ξεχώριζε τόσο για την άταστη κιθάρα του όσο και για την πιο djent θα μπορούσαμε να πούμε σκηνική του παρουσία.
Οι AD INFINITUM κυκλοφόρησαν στα τέλη της χρονιάς τον τέταρτο δίσκο τους “Abyss” και όπως είναι φυσιολογικό το μεγαλύτερο βάρος στο setlist της βραδιάς πήραν τα κομμάτια του νέου τους δίσκου. “Follow me down”, “Aftermath”, “Anthem for the broken”, “Outer space”, “Surrender” και “The one you ’ll hold on to” ήταν τα κομμάτια που ακούστηκαν από αυτόν, η μπάντα έπαιζε με την ψυχή της και φάνηκε να το διασκεδάζει όσο και ο κόσμος που ήταν από κάτω, και ευτυχώς ήταν εκεί από νωρίς. Από την υπόλοιπη (πρόσφατη και αυτή μιας και ο πρώτος τους δίσκος κυκλοφόρησε το 2020) δισκογραφία τους τους δίσκους ακούστηκαν τα “Upside down”, “ Animals”, “Into the night” και “Unstoppable”.
Στα σαράντα λεπτά που ήταν στη σκηνή, έπαιξαν δέκα κομμάτια και μας άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις στην πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα. Η σκηνική τους παρουσία ήταν εξαιρετική και μας μετέδωσαν την ενέργεια τους και την θετική τους διάθεση όσο ήταν πάνω στην σκηνή. Προσωπικά τους ακολουθώ δισκογραφικά από τον πρώτο τους δίσκο και χαίρομαι που στάθηκαν όπως τους περίμενα. Η Μelissa είναι μια από τις πιο ωραίες και χαρακτηριστικές φωνές στον χώρο τα τελευταία χρόνια και ελπίζω την επόμενη φορά να τους δούμε με μεγαλύτερο setlist. Πολύ ωραία αρχή μιας πολύ ενδιαφέρουσας βραδιάς, τα υπόλοιπα αναλύει παρακάτω ο αγαπητός Σαββίδης…
Γιάννης Παπαευθυμίου
Και αφού ο εκλεκτός συνάδελφος σας περιέγραψε τους επαγγελματικότατους και άκρως διασκεδαστικούς AD INFINITUM, ήρθε η ώρα για τη βραδιά να ανέβει επίπεδο. Οι INFECTED RAIN από τη Μολδαβία. Είχα ακούσει πολλά για αυτούς τους τύπους (και τύπισσες), μια και τους έπαιρνε το μάτι μου δεξιά – αριστερά, χωρίς να ακούω καν τη μουσική τους. Ή τουλάχιστον δεν είχε τύχει μέχρι εκείνο το Σάββατο βράδυ! Το ύφος τους; Ένα groove metal υβρίδιο με κάποια industrial ψήγματα και μια άκρως χαρισματική και εκρηκτική frontwoman Lena Scissorhands, η οποία άμα μου έλεγε κάποιος ότι μεγάλωσε με KORN και MACHINE HEAD, θα τον πίστευα φουλ! Το αυτό και ο κιθαρίστας, που μου θύμιζε τον Logan Mader όπως όργωνε τη σκηνή, άξιος!
Οι INFECTED RAIN είχαν ξεκάθαρα και το δικό τους κοινό από κάτω (θυμίζω, έχουν ξαναεπισκεφτεί την Ελλάδα σαν headliners το 2023). Ένα κοινό, που ξεκίνησε μάλιστα τα πρώτα moshpits (μέχρι και circle pit ξεκίνησαν, προς τέρψη του thrasher μέσα μου), κάτι το οποίο τους έκανε πραγματικά να λάμψουν. Και όλα αυτά, μέσα από τα μάτια κάποιου που δεν ήξερε ΝΟΤΑ προτού τους δει επί σκηνής. Τώρα πάρτε αυτή την εντύπωση, πολλαπλασιάστε τη επί όσο θέλετε για όποιον τους ακολουθεί στενά. Για την ιστορία, τίμησαν κατά κύριο λόγο τον τελευταίο τους δίσκο “Time” (“Because I let you”, “Dying light”, “Never to return”, “Pandemonium”, “The answer is you”, “Vivarium”) με το “Ecdysis” (“Fighter”, “The realm of chaos” – το τελευταίο, άνοιξε την εμφάνιση τους) ενώ το “Sweet, sweet lies” από το “Embrace eternity” έδωσε τη πάσα για το κυρίως της βραδιάς!
Που δεν είναι άλλο, από τους ELUVEITIE. Ήταν Φεβρουάριος του 2009, όταν πέτυχα αυτούς τους Ελβετούς να ανοίγουν για τους θεούς KREATOR. Όπου σταθώ και όπου βρεθώ έκτοτε, λέω για το πως με εντυπωσίασαν τότε επί σκηνής με την ενέργεια τους, τον τσαμπουκά τους και την εν γένει όμορφη παρουσία τους. Τους ξαναείδα το 2013 να ανοίγουν για SABATON, ενώ το πλήρωμα του χρόνου με έφερε στο να τους δω τη τελευταία φορά ως headliners το 2015 (πάλι Φεβρουάριο) σε άλλο χώρο. Κάθε φορά, αυτό το σχήμα με τραβούσε να το ξαναδώ. Θες τα μελωδικά death metal στοιχεία που ικανοποιούν το ακραίο κομμάτι μου; Θες το ταξιδιάρικο folklore στυλ που με κερδίζει, παρότι δεν με λες του αμιγώς folk ήχου; Θες όλα αυτά μαζί, συν τις τρομερές live εμφανίσεις; Θα κλειδώσω σε αυτό για να πάμε παρακάτω (και για να μη βαριέσαι και εσύ που διαβάζεις δηλαδή!).
Γιατί από την ώρα που με το “Helvetios” πάτησαν το πόδι τους στο σανίδι, μέχρι και την ώρα που κατέβηκαν με το κλασσικό αγαπημένο “Inis mona” μετά από 90 περίπου λεπτά, οι κύριοι (και κυρίες) μας απέδειξαν γιατί βρίσκονται εκεί που βρίσκονται. Μέγα συν, σε περιόδους που βλέπουμε καμιά φορά παραπάνω προηχογραφημένα απ’ όσα χρειάζονται, ο headliner της βραδιάς είχε απειροελάχιστα. Σε αυτό το επίπεδο. Ό,τι ακούγαμε ήταν φυσικό. Που σήμαινε βέβαια, ότι έπρεπε να πηγαίνει κάποιος πάνω κάτω και να αλλάζει όργανα, κάτι που έκαναν με περίσσια άνεση. Η frontwoman της μπάντας, Fabienne Erni, ανατριχιαστική όσο και δυναμική γέμισε τη σκηνή με τεράστια άνεση, ενώ ο frontman, Chrigel Glanzmann, με τα καθαρά και death metal φωνητικά του, δημιουργούσε τρομερή αντίθεση.
Επίσης, η Fabienne έχει για τα καλά κερδίσει το κοινό των ELUVEITIE (μέγα στοίχημα για να κερδηθεί), πράγμα που αποδείχθηκε εμφατικά στο σανίδι. Η ευγνωμοσύνη στο πρόσωπο των μελών ήταν έκδηλη, ειδικά του Glanzmann που μας χιλιοευχαρίστησε με το τρόπο του από μικροφώνου. Προσωπικά, μου απέδειξαν επίσης, γιατί είναι εγγύηση κάθε φορά επί σκηνής και γιατί κάθε φορά θα παίζουν σε πολύ μεγάλο κοινό (ή γιατί όχι και μεγαλύτερο). Η συγκεκριμένη συναυλία ήταν για προώθηση του επερχόμενου άλμπουμ “Amv” που θα βγει τον Απρίλιο οπότε ακούσαμε πέντε κομμάτια από εκεί μέσα (“Aidus”, “Exile of the Gods”, “Premonition”, “The prodigal ones”, “Ànv”) δίνοντας μας μια πολύ καλή γεύση του τι θα ακούσουμε στουντιακά, ενώ ακούσαμε υλικό από τα “Ategnatos” (“Ambiramus”, “Ategnatos”, “Deathwalker”), “Evocation II – pantheon” (“Epona”), “Origins” (“King”, “The call of the mountains”), “Helvetios” (“A Rose for Epona”, “Havoc”, “Helvetios”) και “Slania” (“Slania’s song”, “Inis mona”).
Στο δε τελευταίο κομμάτι, ο Matteo Sisti που έπαιζε bagpipe με τη western καπελάρα, κατέβηκε στο κόσμο ο οποίος τον σήκωσε για crowdsurf. Σκηνικά απείρου κάλλους, που κλείσανε μια υπέροχη βραδιά! Και εις άλλα, με υγεία!
Οι Αθηναίοι THE SILENT WEDDING δεν ήθελαν να αφήσουν να περάσει πολύ καιρός από την τελευταία εμφάνιση τους στην πόλη τους μιας που, αν δεν με απατά η μνήμη μου, η τελευταία εμφάνισή τους ήταν ως support των THERION στο Fuzz πριν από ένα χρόνο ακριβώς, αν και είχα μπορέσει να τους δω και στο Κύτταρο λίγους μήνες νωρίτερα όταν έκαναν support στους THRESHOLD. Με αυτήν την ευκαιρία, μπόρεσα να δω και δύο καινούργιες μπάντες ως δικούς τους support τώρα.
Η πρώτη ήταν οι BEYOND THE RIVER, στην πρώτη ή δεύτερη εμφάνισή τους μπροστά σε κοινό νομίζω, όπου με δύο τραγουδιστές, εναλλάσσοντας μελωδικά και death φωνητικά και με prog στοιχεία μου θύμισαν κάτι από KATATONIA, OPETH, και γενικά Σκανδιναβικής απόχρωσης μουσικές πινελιές. Νομίζω ότι μέσα στο 2025 θα βγάλουν το δισκογραφικό ντεμπούτο τους οπότε εάν έχω την ευκαιρία θα μπορέσω να έχω μια πιο ολοκληρωμένη γνώμη.
Η επόμενη μπάντα, DESTINY CALLS, μας ξαναγύρισε στις εποχές που μεσουρανούσαν μπάντες όπως οι SURVIVOR, JOURNEY, FOREIGNER και βέβαια οι πρώιμοι BON JOVI. Πάντως αυτή η μπάντα έχει διαλέξει να έχει τραγουδίστρια, την πολύ καλή Αγγελική Ροσσολάτου (άσχετα εάν το τρακ της την έκανε να υποπέσει σε κανά δύο λαθάκια), που έχει συμμετάσχει σε tributes του Dio και Gary Moore, ενώ τα υπόλοιπα μέλη προέρχονται από μπάντες όπως DANGER ANGEL, INNERWISH και VITAL PATH εκτός των άλλων. Εάν λοιπόν σας αρέσει το μελωδικό hard rock των 80’s να αναμένετε μέσα στο 2025 τον πρώτο τους δίσκο.
Όταν άρχισε να ηχεί ως intro η διασκευή των headliners που έκαναν στο “Diamonds and Rust” της Joan Baez (προσωπικά μου αρέσει πιο πολύ από εκείνη των JUDAS PRIEST μιας που της έχουν δώσει το προσωπικό τους ηχητικό αποτύπωμα), ξέραμε ότι είχε έρθει η ώρα να ανέβουν επί σκηνής ο Μάριος Καραναστάσης (φωνητικά), ο Τζίμης Κατσαρός (κιθάρα και σύνθεση), o Γιώργος Κριθάρης (μπάσο), ο Γιάννης Θερμός (πλήκτρα) and last but not least, αυτός ο destroyer πίσω από το drum kit που λέγεται Ρένος Λιαλιούτης. Θα πρέπει να αναφερθούμε εδώ και στην Χριστίνα Τσακίρη που συνόδευσε με τα φωνητικά της την μπάντα σε όλο το live, δίνοντας έτσι μια καινούργια διάσταση στα κομμάτια.
Ήμουν κι εγώ ένας από εκείνους που είχαν ανακαλύψει την μπάντα μέσα από το τελευταίο τους δίσκο, “Ego Path” (2022) και μου είχαν τραβήξει την προσοχή με αυτό το mix μεταξύ μελωδικού metal και prog στοιχείων, κάτι μεταξύ KAMELOT, PAIN OF SALVATION και SAVATAGE, χωρίς να είναι ιδιαίτερα τεχνικοί, αλλά ούτε καν τους χρειάζεται μιας που οι μελωδίες τους εκπέμπουν μια πληθώρα συναισθημάτων και μια ατμόσφαιρα που όχι μόνο εξάπτει την φαντασία αλλά και τις υπαρξιακές και ανθρωπιστικές μας ανησυχίες.
Εκείνη την βραδιά είχαν αποφασίσει να κάνουν μια αναδρομή στην δισκογραφία τους η οποία χαρακτηρίστηκε από τον Μάριο ως μια τριλογία που αντιστοιχεί στα τρία στάδια της ζωής, τουλάχιστον έτσι όπως τα βλέπει εκείνος ως στιχουργός και άνθρωπος: γέννηση, έρωτας και θάνατος. Εδώ θα πρέπει να σημειώσω ότι ο Μάριος αναγκάστηκε να είναι λίγο πιο πολύ επικοινωνιακός με το κοινό λόγω του ότι ο προαναφερόμενος ως Destroyer Ρένιος, χτυπούσε με τόση δύναμη τα τύμπανα που τουλάχιστον δύο φορές έκανε τους τεχνικούς της αίθουσας να τρέξουν πάνω στην σκηνή για να επιδιορθώσουν τα πιατίνια ή να ξαναβάλουν τον φορητό υπολογιστή στην θέση του.
Εντύπωση μου έκανε επίσης η παρουσία πολλών μικρών παιδιών, ειδικά στο πάνω διάζωμα και φορώντας τις απαιτούμενες ωτοασπίδες και που φυσικά χαιρέτησε από την σκηνή ο Μάριος. Μια καλή πρωτοβουλία για να κάνουν πιο προσιτή στην νέα γενιά την ποιοτική μουσική, μιας που δυστυχώς βομβαρδίζεται από παντού από κάθε είδους μουσικά σκουπίδια που εξυπηρετούν άλλες ατζέντες.
Πρόκειται για μια μπάντα που έχει φτάσει σε ένα αρκετά καλό επίπεδο επιτήδευσης, χωρίς να είναι prog Gods όπως είπα, και που φροντίζουν να μεταφέρουν όλες τις λεπτομέρειες των στουντιακών ενορχηστρώσεων ζωντανά, και μέσα σε αυτά τα πλαίσια, έφεραν επί σκηνής μια βιολίστρια ονόματι Άρτεμη που τους συνόδεψε σε δύο κομμάτια, “A Cry from Within” και “Loneliness”. Ήταν από εκείνα τα κομμάτια και μετά που για μένα προσωπικά απογειώθηκε το show γιατί αφού έπαιξαν τρία κομμάτια από τα πρώτα δύο άλμπουμ, τώρα ήταν η σειρά του “Ego Path”, από όπου παίχτηκαν “The Sea of Fate”, “Stealing the Sun”, “The Final Token” και “Caught in the Web”. Ειδικά το δεύτερο κομμάτι, παίζει να είναι από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια από Ελληνική metal μπάντα. Εδώ ο Μάριος μας είπε ότι το συγκεκριμένο κομμάτι είχε δημιουργηθεί με ελληνικό στοίχο, και ονομάζονταν “Ασπίδα” εκεί στο μακρινό 1995 όταν ο Μάριος και ο Τζίμης ήταν σε μια μπάντα που λέγονταν Πυρ και Μανία.
Μια πραγματικά μαγική βραδιά, που θα είχα απολαύσει στον απόλυτο βαθμό αν δεν είχα στο μυαλό μου τη δουλειά στο σπίτι που με περίμενε Κυριακάτικα εκτάκτως, ενώ οι φίλοι τα έτσουζαν εκεί κοντά στο Γκάζι, αλλά αυτό φυσικά είναι μια άλλη ιστορία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι πρόκειται για μια από τις πιο αξιόλογες μπάντες της Ελληνικής σκηνής και ελπίζω να τους ξαναδώ επί σκηνής σύντομα και γιατί όχι, και με καινούργιο δίσκο,
«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το άλμπουμ; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα bestseller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: APOCALYPSE ORCHESTRA ΤΙΤΛΟΣΔΙΣΚΟΥ: “A plague upon thee” ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Despotz Records ΣΥΝΘΕΣΗ:
Mikael Lindström – Bagpipes, hurdy gurdy, mandola, φωνητικά
Rikard Jansson – Μπάσο
Erik Larsson – Cittern, κιθάρες, λαούτο, mandola, φωνητικά (κύρια)
Andreas Skoglund – Τύμπανα, φωνητικά
Jonas Lindh – Κιθάρες, φωνητικά ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ: Official site Bandcamp Deezer Facebook Instagram Soundcloud Spotify YouTube
Το νέο άλμπουμ των APOCALYPSE ORCHESTRA, ονομάζεται “A plague upon thee”. Το συγκρότημα από τη Σουηδία είναι γνωστό για τον μοναδικό συνδυασμό μεσαιωνικών μελωδιών με το βάρος του doom metal, δημιουργώντας επικές και ατμοσφαιρικές συνθέσεις που μεταφέρουν τον ακροατή σε περασμένες εποχές. Χρησιμοποιώντας παραδοσιακά όργανα όπως η hurdy-gurdy, οι γκάιντες και οι μαντόλες, μαζί με βαριές, παραμορφωμένες κιθάρες και δυναμικά τύμπανα, έχουν δε καθιερωθεί ως μια ξεχωριστή δύναμη στη metal σκηνή.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει οκτώ κομμάτια, όπως τα “Virago”, “Tempest”, “Glass and sun” και “Saint Yersinia”. Το τελευταίο, που κυκλοφόρησε και ως single, είναι ένα 17λεπτο έπος που συνδυάζει μεσαιωνικές folk μελωδίες με εξαιρετικό doom metal, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που είναι ταυτόχρονα αρχαία και διαχρονική. Το κομμάτι αυτό προσφέρει μια ματιά στο θεματικό βάθος και τη μεγαλοπρέπεια του ήχου που βρίσκουμε άπλετο στο άλμπουμ.
Θεματικά, το “A plague upon thee” εξερευνά ιστορίες από το παρελθόν, με αφηγήσεις για τον θρησκευτικό ζήλο, τη σχέση μεταξύ θρησκείας και επιστήμης στον μεσαίωνα, καθώς και την καταβύθιση στην κόλαση. Η παραγωγή του δίσκου είναι πλούσια και πολύ γεμάτη, με έμφαση τόσο στην ατμόσφαιρα όσο και στη δυναμική του ήχου. Οι μεσαιωνικές μελωδίες δένουν αρμονικά με τις βαριές κιθάρες και τα βαθιά φωνητικά, δημιουργώντας ένα ηχητικό τοπίο που είναι ταυτόχρονα επικό και στοιχειωτικό. Το μπάσο και τα τύμπανα δίνουν έναν τελετουργικό ρυθμό, ενώ οι συνθέσεις εναλλάσσονται μεταξύ αργών, μυστηριακών περασμάτων και εκρηκτικών κορυφώσεων. Αυτός ο συνδυασμός ενισχύει τη θεατρικότητα του άλμπουμ, μετατρέποντάς το σε μια εμπειρία που θυμίζει μουσικό ταξίδι στον χρόνο.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το “A plague upon thee”, είναι ένα ολοκληρωμένο αφηγηματικό έργο. Οι APOCALYPSE ORCHESTRA έχουν δείξει ξανά και ξανά τη δέσμευσή τους στην ιστορική ακρίβεια και την αφήγηση, αντλώντας έμπνευση από πραγματικά γεγονότα και θρύλους του Μεσαίωνα. Το άλμπουμ καταφέρνει να ισορροπήσει ανάμεσα στη μουσική δεξιοτεχνία και τη θεματική εμβάθυνση, προσφέροντας τόσο στους ακροατές της metal σκηνής όσο και στους λάτρεις της ιστορίας κάτι το πραγματικά μοναδικό. Αν το “The end is nigh” του 2017 ήταν μια πρώτη εισαγωγή στον κόσμο των APOCALYPSE ORCHESTRA, τότε το “A plague upon thee” έρχεται να εδραιώσει τη θέση τους ως ένα από τα πιο ξεχωριστά συγκροτήματα του σύγχρονου metal.
Για τους λάτρεις της εκ του Μεσαίωνος εμπνευσμένης μουσικής και του doom metal, αυτό το άλμπουμ θα είναι μια ιδιαίτερη προσθήκη στη δισκογραφία τους.
Οι AXETASY (ωραίο λογοπαίγνιο) μας έρχονται από την Στουτγάρδη και με μια φράση… «βάζουν φωτιά στον κ@λο μας»! Μετά από ένα (περίπου ή και όχι περίπου) cult demo με τίτλο “Slicingdreams”, που κυκλοφόρησε το 2021, έφτασε και για αυτούς η ώρα και η στιγμή του πρώτου, ολοκληρωμένου δίσκου, με τίτλο “Witheringtides”. Πως βάζουν φωτιά πρέπει να σου εξηγήσω τώρα αλλά εντάξει, δεν μου είναι καθόλου δύσκολο!
Κουβαλώντας και παρουσιάζοντας την αγάπη τους για το speed/thrash της πατρίδας τους, όπως αυτό μας συστήθηκε και μεγαλούργησε στα early – mid 80s αλλά και με γερές «ενέσεις» από το αντίστοιχο αμερικανικό, οι τέσσερεις Γερμανοί επιδίδονται σε άκρως ορμητικό, φρενιασμένο και όπως είναι δεδομένο σε τέτοιες περιπτώσεις, καθαρά οπαδικό speed/thrash! Τι σημαίνει αυτό; Πάρε, αν μπορείς να το φανταστείς, τους EXCITER, AGENT STEEL, τους πολύ πρώιμους HELLOWEEN (του EP κυρίως και μετά του “Walls of Jericho”), τους SCANNER και τους BLIND GUARDIAN (τα δυο πρώτα) και ένωσέ τους με τους VULTURE, BLACK CYCLONE, BLACK VIPER και STALKER.
Ωραία όλα τα παραπάνω; Ε, αυτή ακριβώς η μίξη θα σου δώσει τον ήχο των AXETASY. Για σαράντα (40) λεπτά, θα γίνεις κοινωνός ενός εντυπωσιακού συνδυασμού shredding/riffing, άγριων, χωρίς ουδεμία διάθεση «ξενέρωτης» μελωδικότητας, φωνητικών και συνεχούς κοπανήματος στα τύμπανα. Το “Withering tides” δεν έχει ουδεμία θέληση να πάρει αιχμαλώτους. Θα επιτεθεί, θα εκμηδενίσει τον αντίπαλο και μετά θα στήσει χορό (εννοείται ξέφρενο) επάνω σε στάχτες και κουφάρια.
Η εποχές που ενθουσιαζόμασταν και κυρίως εκπλησσόμασταν από έναν δίσκο, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τα ακούσματα και οι παραστάσεις έχουν πια φτάσει σε τέτοιον αριθμό, που καθιστούν οποιαδήποτε τέτοια εκδήλωση αδύνατη. Ωστόσο, δίσκοι σαν το “Withering tides” πάντα θα μας «γαργαλάνε» το μυαλό με το αιώνιο ερώτημα… «τι θα γινόταν άραγε, αν αυτό είχε κυκλοφορήσει το 1984;»
Το νέο άλμπουμ των DECLINE OF THE I, με τίτλο “Wilhelm”, είναι το πέμπτο στούντιο άλμπουμ του γαλλικού post-black metal συγκροτήματος και αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας που ξεκίνησε με το άλμπουμ “Johannes” το 2021. Εμπνευσμένο από τα έργα του Δανού φιλοσόφου Søren Kierkegaard (Σαίρεν Κίρκεγκωρ), το “Wilhelm” εξερευνά θέματα ηθικής και υπαρξιακής φιλοσοφίας. Αν το “Johannes” εξέταζε την αισθητική διάσταση της ζωής, το “Wilhelm” εξερευνά τις ηθικές συγκρούσεις και τα διλήμματα που οδηγούν την ανθρώπινη ύπαρξη στην επόμενη φάση της εξέλιξής της. Ο δε ήχος της μπάντας παραμένει σκοτεινός και πολυεπίπεδος.
Το άλμπουμ περιλαμβάνει πέντε κομμάτια με συνολική διάρκεια περίπου 45 λεπτών ενώ προσθέτει μια διαφορετικά δομημένη διάσταση στη μουσική τους, συνδυάζοντας επιθετικό, avant-garde black metal, με δείγματα και στοιχεία industrial μουσικής. Αυτή η προσέγγιση, σε συνδυασμό με τους πολύ βαθύς και προσεγμένους στίχους, προσπαθεί να περάσει μέσα από την μουσική, την αέναη φύση των ηθικών νόμων και την αγωνία που προκαλούν.
Ο δίσκος ανοίγει με το “L’ alliance des rats”, ένα επιθετικό, επικό κομμάτι που συνδυάζει χαοτικά riff με επιβλητικά φωνητικά. Ο T.C. από τους REGARDE LES HOMMES TOMBER, συμμετέχει ως guest τραγουδιστής, προσθέτοντας έναν ακόμα πιο έντονο δραματικό τόνο. Στο “Entwined conοndrum”, η μπάντα πειραματίζεται έντονα με την industrial αισθητική, ενώ το “Diapsalmata” υιοθετεί πιο ατμοσφαιρική προσέγγιση, φέρνοντας στο νου τις πιο σκοτεινές στιγμές των BLUT AUS NORD και DEATHSPELL OMEGA. Το “Éros N”, φλερτάρει με μελαγχολικές μελωδίες, ενώ το “The renouncer” κλείνει το άλμπουμ με μια σχεδόν τελετουργική αίσθηση, όπου η αφήγηση του Vestal (Marc Obregon) δίνει την αίσθηση ενός φιλοσοφικού μανιφέστου.
Η παραγωγή του άλμπουμ είναι ιδιαίτερα προσεγμένη. Το εξώφυλλο, στο οποίο αξίζει οπωσδήποτε μία αναφορά, δημιουργήθηκε από τον Dehn Sora, ο οποίος κατάφερε να αποτυπώσει τη φιλοσοφική και μυστικιστική ατμόσφαιρα του δίσκου μέσα από ένα σκοτεινό, αφαιρετικό εξώφυλλο, παραπέμποντας σε ένα αναγεννησιακό γλυπτό.
Το “Wilhelm” προορίζεται να είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα άλμπουμ του ακραίου metal για το 2025, καθώς η μπάντα συνεχίζει να εξερευνά τα όρια του είδους, συνδυάζοντας τη φιλοσοφία, την τέχνη και τη μουσική σε ένα ενιαίο, επιβλητικό σύνολο. Προτείνεται επιτακτικά!
Κοίτα πως μπορεί ένα εξώφυλλο να σε αποπροσανατολίσει, έστω και σε αρχικό στάδιο… «Χμ… άλλη μια σουηδική μπάντα που θέλει να παίξει neoclassical, κάπου μεταξύ YngwieMalmsteen και NARNIA», σκέφτηκα, βλέποντας το δημιούργημα του Anton. Χιονισμένα βουνά, δάση, ένα πύρινο λιοντάρι, το εντελώς power metal λογότυπο της μπάντας, όλα μαρτυρούν το αντικείμενο της αρχικής μου σκέψης. Κι όμως! Οι SACRED, καίτοι Σουηδοί, δεν έχουν και ιδιαίτερη σχέση με τους προαναφερθέντες τιτάνες του είδους. Και ο λόγος είναι διότι, πολύ απλά, δεν παίζουν neoclassical power metal!
Από το 2010 που υπήρχαν, ως AMNESIA, δεν είχαν κυκλοφορήσει κάτι, πλην του EP “Tyrannicalwarfare”. Όνομα άλλαξαν το 2019 και μαζί με αυτό, προχώρησαν σε αλλαγή δυο μελών, με την αποχώρηση του τραγουδιστή Oliver Jaksch και του μπασίστα Martin Cederstrand και την έλευση των Gustav Blide και Robin Utbult, αντίστοιχα. Πιθανότατα οι αλλαγές αυτές είχαν παραπάνω από απλώς θετικό αντίκτυπο στο γκρουπ, μιας και το “Fire to ice” είναι απλά υπέροχο! Άλλωστε, όταν έχεις πρώην και νυν μέλη συγκροτημάτων σαν τους AIR RAID, VICIOUS RUMORS, SEVEN THORNS, KRYPTOS, KATANA ή LANCER, την περιμένεις την ποιότητα, το μόνο σίγουρο!
Heavy/power metal λοιπόν από τους Σουηδούς, με πολλές κοινές αναφορές με μπάντες σαν τους HAMMERFALL (στα τρία-τέσσερα πρώτα τους όμως, ως εκεί) και τους θεούληδες IRONFLAME, οπότε βάλε και λίγους RIOT V στην εξίσωση. Να πω ότι για τα παιξίματα δε χρειάζεται να γίνει καν λόγος. Είναι ά-ψο-γα, κάτι που περίμενα μόνο και μόνο λόγω καταγωγής των πέντε μουσικών. Ειδικά στις κιθάρες έχει γίνει εξαιρετική δουλειά. Τα φωνητικά του Gustav Blide είναι πάρα πολύ καλά και αν σου θυμίζουν αυτά του Andrew D’Cagna (IRONFLAME) ή του Todd Michael Hall (RIOT V), άδικο δε θα έχεις. Κρύσταλλο η φωνή του παιδιού και μπράβο του!
Αδυνατώ να υποθέσω πού θα φτάσουν οι SACRED, στην εποχή της γρήγορης πληροφόρησης, που πολλοί δίσκοι γίνονται “talkofthetown” για μια βδομάδα και μετά ξεχνιούνται και άπειροι άλλοι δεν ακούγονται ποτέ. Μπορώ όμως να ισχυριστώ με σιγουριά, πως άπαξ και τους εμπιστευτείς, χαμένος δε θα βγεις. Θες ένα εξαιρετικό δείγμα άκρως μελωδικού, υμνικού, «καθάριου» heavy/power metal, σαν αυτό που ακούγαμε και λατρέψαμε στα ευρωπαϊκά 90s; Τότε οφείλεις να ακούσεις το “Fire to ice”. Και αν είσαι από τους τυχερούς και «τσιμπήσεις» την limited edition, στο τέλος έχει και «δωράκι» τη διασκευή στο “Queen of the Reich” των «δε χρειάζεται να πω όνομα».
Ο Jordan Rudess, ο πληκτράς των DREAM THEATER, μιλάει μαζί μας για την επιστροφή της μπάντας στη σκηνή, το νέο άλμπουμ και τις εμπειρίες του κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Η συνέντευξη έγινε κατά τη διάρκεια του πρώτου μέρους της περιοδείας του συγκροτήματος από τον Δημήτρη Μπάρμπα και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από το “Home Studio Podcast”. Σε λίγες μέρες, ακολουθεί και η συνέντευξη που έκανε ο Σάκης Φράγκος με τον Mike Portnoy.
Πώς είναι το συναίσθημα να επιστρέφετε σε περιοδεία με αυτή τη σύνθεση;
Είναι πραγματικά συναρπαστικό, γιατί ο βασικός πυρήνας της μπάντας είναι ξανά μαζί. Έχουν περάσει χρόνια από τότε που ο Mike Portnoy έπαιξε μαζί μας, αν και μερικές φορές νιώθω σαν να ήταν χθες. Αυτή η περιοδεία για τα 40 χρόνια μας μοιάζει με ένα μεγάλο πάρτι υποδοχής, και το κοινό είναι μέρος αυτής της μοναδικής ενέργειας.
Έχετε κάποιες συγκεκριμένες ρουτίνες ή συνήθειες πριν από κάθε συναυλία;
Ο καθένας έχει τη δική του ρουτίνα. Κάνω πολλές ασκήσεις στην κιθάρα, κάτι που με προθερμαίνει και για τα πλήκτρα. Ο John Petrucci εξασκείται στην κιθάρα του, ο Mike Portnoy κάνει πρόβες στα ντραμς και ο James LaBrie προθερμαίνει τη φωνή του. Είμαστε όλοι απόλυτα αφοσιωμένοι σε αυτό που κάνουμε.
Το νέο άλμπουμ είναι concept άλμπουμ;
Όχι ακριβώς, αλλά έχει ένα κεντρικό θέμα: την παραϋπνία. Κάθε τραγούδι έχει τη δική του προσέγγιση στο θέμα, αλλά δεν υπάρχει μία ενιαία αφήγηση, όπως στο “Scenes from a Memory” ή το “The Astonishing”.
Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα σε ένα concept άλμπουμ και ένα θεματικό άλμπουμ όπως το “Parasomnia”;
Ένα concept album έχει μια ξεκάθαρη ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Στο “Parasomnia”, όλα τα κομμάτια σχετίζονται με την ίδια θεματική ιδέα, αλλά δεν ακολουθούν μία ενιαία πλοκή. Ωστόσο, έχουμε διατηρήσει μια ροή που θυμίζει concept άλμπουμ.
Θυμάστε την πρώτη σας συνάντηση ή πρόβα με τους DREAM THEATER;
Έμαθα για πρώτη φορά τους DREAM THEATER από έναν φίλο δημοσιογράφο που μου έπαιξε το “Take the Time” από το “Images and Words”. Με εντυπωσίασε η τεχνική τους, καθώς μέχρι τότε μόνο στη κλασική μουσική είχα ακούσει τέτοιο επίπεδο παιξίματος. Όταν ο Kevin Moore έφυγε από τη μπάντα, με κάλεσαν για ακρόαση. Δεν μπήκα αμέσως, αλλά η συνεργασία μας ξεκίνησε επίσημα μετά τα δύο άλμπουμ των LIQUID TENSION EXPERIMENT.
Πώς ισορροπείτε την πολυπλοκότητα και τη μελωδία στους DREAM THEATER;
Έχουμε μια φυσική αγάπη τόσο για τις μελωδίες όσο και για την τεχνική αρτιότητα. Η ισορροπία προκύπτει οργανικά μέσα από τη διαδικασία της σύνθεσης. Οι βαριές κιθάρες, οι περίπλοκες ενορχηστρώσεις και οι όμορφες μελωδίες είναι στο DNA των DREAM THEATER.
Έχετε προσθέσει νέα οπτικά ή πολυμεσικά στοιχεία στις ζωντανές σας εμφανίσεις;
Ναι! Τώρα έχουμε λέιζερ στη σκηνή, κάτι που θέλαμε να κάνουμε εδώ και καιρό. Επίσης, χρησιμοποιώ ένα ειδικό LED setup γύρω από τα πλήκτρα μου, το οποίο αντιδρά σε πραγματικό χρόνο με τη μουσική. Τα οπτικά εφέ παίζουν τεράστιο ρόλο στο σόου.
Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι για ηχογράφηση στο νέο άλμπουμ;
Το “Shadow Man Incident” ήταν μια πρόκληση. Έχει πολλά επίπεδα ενορχήστρωσης και χορωδίας, κι ως πληκτράς, έχω τον ρόλο να δημιουργώ όλα αυτά τα ηχοτοπία.
Ποιες ήταν μερικές από τις πιο καθοριστικές στιγμές της καριέρας σας με τους DREAM THEATER;
Κάποιες από τις πιο έντονες στιγμές ήταν οι συναυλίες που ηχογραφήθηκαν για live DVD, όπως το “Live at Budokan”, το “Score” στο Radio City Music Hall και η εμφάνισή μας στην Αργεντινή.
Ποια άλμπουμ σε επηρέασαν περισσότερο;
Το “Tarkus” των EMERSON, LAKE & PALMER, το “A Trick of the Tail” των GENESIS και το “Close to the Edge” των YES. Επίσης, το “Electric Ladyland” του Jimi Hendrix είχε μεγάλη επίδραση πάνω μου.
Ποιοι είναι οι τρεις αγαπημένοι σας πληκτράδες;
Ο Keith Emerson, ο Rick Wakeman και ο Patrick Moraz. Ο Wakeman μου άνοιξε τον δρόμο για να συνδυάσω την κλασική μουσική με το ροκ.
Πώς ισορροπείτε τα προσωπικά σας projects με τις υποχρεώσεις σας στους DREAM THEATER;
Όταν οι DREAM THEATER είναι σε περιοδεία ή ηχογραφούμε, είμαι πλήρως αφοσιωμένος. Όταν έχουμε κενό χρόνο, εστιάζω στα προσωπικά μου projects, όπως το πρόσφατο άλμπουμ μου “Permission to Fly”.
Θα υπάρξουν αλλαγές στη setlist σας για την περίοδο των φεστιβάλ;
Σίγουρα θα υπάρξουν αλλαγές, αλλά δεν είμαι ακόμα σίγουρος ποιες. Ετοιμάζουμε ένα δυναμικό setlist για το κοινό μας.
Ο Jordan Rudess μοιράστηκε μαζί μας πολλές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για την περιοδεία, το νέο άλμπουμ και την καριέρα του. Τον ευχαριστούμε για τον χρόνο του και ανυπομονούμε να τον δούμε ζωντανά στην Ελλάδα!
ΟΝΟΜΑΑΛΜΠΟΥΜ: “The grand experiment” – THE NEAL MORSE BAND ΕΤΟΣΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2015 ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Neal Morse ΕΤΑΙΡΙΑ: Inside Out ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Neal Morse – πλήκτρα, κιθάρες, φωνητικά
Mike Portnoy – τύμπανα, φωνητικά
Eric Gillette – κιθάρες, φωνητικά
Bill Hubauer – πλήκτρα, φωνητικά
Randy George – μπάσο
Το αγαπημένο μου ίσως συγκρότημα που ίδρυσε ο Neal Morse, αφού άφησε πίσω του τους SPOCK’S BEARD, είναι οι THE NEAL MORSE BAND. Εν έτει 2012 γινόταν λόγος, για πολλοστή φορά, περί ενός supergroup αφού συμμετείχε ο φίλος του και σταθερός συνεργάτης μέχρι τότε, Mike Portnoy. Οι δυο τους βέβαια έπαιζαν μαζί και στο άλλο supergroup, τους FLYING COLORS όπως και στους TRANSATLANTIC, επομένως, τι πιο φυσιολογικό από το να ιδρύσουν άλλο ένα prog rock συγκρότημα θα μου πείτε. Μαζί τους ο μπασίστας Randy George που είχε παίξει στα “Cover to cover” άλμπουμ διασκευών του Morse. Στα πλήκτρα βρίσκουμε τον Bill Hubauer και στη κιθάρα το ανερχόμενο αστέρι που ακούει στο όνομα Eric Gillette, τον καλύτερο ίσως «μαθητή» του John Petrucci. To 2016 κυκλοφόρησαν το ασύλληπτο αριστούργημα “The similitude of a dream” για το οποίο θα τους μνημονεύω για όσο ζω. Έναν χρόνο πριν όμως, το ντεμπούτο τους “The grand experiment” προκάλεσε μερικούς κυματισμούς και έφερε χαμόγελα στην prog κοινότητα με πολλούς να ελπίζουν πως το συγκρότημα δεν θα ήταν one-off.
Αν και δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Morse έγραψε μουσική συλλογικά και όχι σαν σόλο καλλιτέχνης, ήταν η πρώτη φορά που μπήκε στο στούντιο χωρίς προετοιμασμένο υλικό. Σε πολύ σύντομο διάστημα ωστόσο προέκυψε αρκετό υλικό για ένα άλμπουμ που κάλυπτε σχεδόν μία ώρα χάρη στη συλλογική εργασία. Αν έχεις και τον Mike Portnoy μαζί σου, το πιο σίγουρο είναι πως θα ξεκινήσεις με τζαμάρισμα και θα αρχίσεις από κει να συναρμολογείς όλα τα επιμέρους κομμάτια. Αυτό που προέκυψε είναι ένα αξιολογότατο άλμπουμ που ναι μεν δεν εκπλήσσει, ειδικά αν έχεις μια οικειότητα με το μουσικό σύμπαν του Neal Morse και τις εμμονές του, αλλά σε αφήνει ικανοποιημένο με το γνωστό περιπετειώδες και μεγαλεπήβολο prog rock του μουσικού από το Nashville.
Το άλμπουμ ανοίγει με το δεκάλεπτο δυναμικό, μελωδικό και φουλ στο prog “The call” στο οποίο ακούμε μια νέα ορεξάτη μπάντα που, για πολλούς οπαδούς των DREAM THEATER επί Mangini, κάλυπτε κάποιες ανάγκες και κενά. Το ομώνυμο πεντάλεπτο είναι ένα ωραίο rock κομμάτι με μια γενικότερη prog διάθεση ενώ το “Waterfall” είναι η τυπική Neal Morse ακουστική μπαλάντα με ολίγη PINK FLOYD ενώ το “Agenda” είναι το επίσης τυπικό, και ενοχλητικό, alternative rock κομμάτι, είδος που ο Morse έχει εκπροσωπήσει ουκ ολίγες φορές με όχι τόσο καλά αποτελέσματα πιστεύω. Ο ίδιος είχε πει πως ήθελε απλά να χαλαρώσει λίγο τους εκλεκτικούς prog τόνους και να γράψει ένα χιουμοριστικό κομμάτι. Το λες και αμήχανο.
Στο τέλος φυσικά, έχουμε το κλασσικό μακροσκελές έπος που, ως είθισται, ξεπερνάει τα είκοσι λεπτά. Όπως και στο “The call”, στο “Alive again” ο Morse αφηγείται την ιστορία του ως born again Χριστιανός. Εδώ πρωταγωνιστεί όλη η ιστορία της prog rock μουσικής από την Αγγλία, με GENESIS, YES, KING CRIMSON, BEATLES και από τις ΗΠΑ με KANSAS, STARCASTLE, HAPPY THE MAN. Κλασσικός Neal Morse που σε ταξιδεύει ειδικά όταν έχει μαζί του τόσο εξαιρετικούς μουσικούς όπως τους Portnoy, Gillette, Hubauer και George.
Αν και δεν πρόκειται για έναν αριστουργηματικό δίσκο, το “The grand experiment” ήταν ένα καλό ντεμπούτο για ένα από τα ωραιότερα γκρουπ που ίδρυσε ο Portnoy μαζί με τον Morse για όσο απουσίαζε από τους DREAM THEATER και το οποίο έχει αφήσει ένα αδιαμφισβήτητο στίγμα στην κοινότητα.
Did you know that:
Το άλμπουμ κυκλοφόρησε σε τρεις εκδόσεις: single CD, βινύλιο και σε διπλό CD με τα εξής μπόνους κομμάτια: “New Jerusalem” (freedom is calling)”, “Doomsday destiny”, “MarArthur park” (διασκευή στον τραγουδοποιός Jimmy Webb), και ζωντανές εκτελέσεις των “The creation” και “Reunion”, κομμάτια από τις σόλο δουλειές του
Σταθερό στο ετήσιο ραντεβού του με τους απανταχού φίλους του underground metal, το Up the Hammers festival φτάνει φέτος στην 19η εκδοχή του. Εμείς παρουσιάζουμε τους καλλιτέχνες που θα εμφανιστούν στις τρεις ημέρες της διεξαγωγής του, μαζί με ενδεικτική λίστα Spotify για την απαραίτητη προθέρμανση και τα λέμε από κοντά στο An Club στις 6 και στο Gagarin205 στις 7 και 8 Μαρτίου.
ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ – WARM UP SHOW
Ποιοι είναι: Όταν οι THE LORD WEIRD SLOUGH FEG (εγώ το γράφω ολόκληρο το όνομα γιατί μπορώ) αναβίωναν/κρατούσαν «ζωντανό» το heavy metal, με τη δική τους σφραγίδα γνησιότητας, όλοι οι «αστέρες» του NWOTHM, βύζαιναν ακόμη τη μαμά τους. Αν τελικά υφίσταται αυτό το NWOTHM, που ναι, υφίσταται, ο Mike Scalzi είναι ένας από τους «μπαμπάδες» του. Γιατί θα τους δω: Οι SLOUGH FEG είναι μπάντα – εγγύηση επί σκηνής και η ακύρωση της εμφάνισής τους ελέω κορονοϊού το 2020, ήταν μέγιστη απογοήτευση. Πρέπει να πάρουμε το αίμα μας πίσω!
Κάτω από τους headliners SLOUGHFEG, βρίσκουμε τους:
Ποιοι είναι: Από τους «πρωτοπλάστους» της ελληνικής metal σκηνής. Υπάρχουν από το 1978 (!) ως UNDERPOWER και από το 1983 ως CRUSH. Δυστυχώς, σε αντιδιαστολή με την ιστορία τους, έχουν δώσει μόνο έναν δίσκο όλα αυτά τα χρόνια, το “Kingdom of the kings” (1993), αλλά αυτό έφτασε και περίσσεψε για να γράψουν τη δική τους ιστορία στο ελληνικό heavy metal. Γιατί θα τους δω: Πρόκειται για μέρος της «ζωντανής ιστορίας» της ελληνικής σκηνής, γίνεται να ΜΗΝ τους δω;
Ποιοι είναι: Βετεράνοι κι αυτοί, Ιταλοί! Επτά δίσκοι από το 1986 μέχρι σήμερα (ναι, είχαν μια παύση, όπως καταλαβαίνεις), ωραίο hard ‘n’ heavy, μελωδικό, μια χαρά! Γιατί θα τους δω: Η μουσική των SKANNERS είναι κατεξοχήν συναυλιακή. Η λογική λέει πως θα περάσουμε ωραία, με μια μπύρα στο χέρι!
Ποιοι είναι: Αμερικανοί power metallers που ακούγονται αρκετά Ευρωπαίοι και πρόσφατο απόκτημα της δικής μας No Remorse Records. To “Far flung realm” ήταν ωραίος δίσκος, το ίδιο και τα δυο EPs τους. Περιμένω να ακούσω το “Reforged” που θα βγει φέτος, για να διαπιστώσω αν θα συνεχιστεί το καλό τους σερί. Γιατί θα τους δω: Για τα παραπάνω που ανέφερα, ίσως;
Ποιοι είναι: Οι MOUNTAIN THRONE δημιουργήθηκαν στο Esslingen της Γερμανίας και θεωρούνται μια cult περίπτωση στον χώρο του επικού heavy/doom metal. Έχουν δύο δίσκους, το “Stormcoven” και το “The Silver Light” που κυκλοφόρησε πέρυσι. Γιατί θα τους δω: Αν παίξουν live όπως ακούγονται στους δίσκους τους, τότε είναι δεδομένο πως θα έχουμε μια καλή εμφάνιση. Καλά τραγούδια έχουν, το καλύτερο κοινό θα έχουν μπροστά τους, τι στο καλό…
Ποιοι είναι: Γίνεται Up the Hammers χωρίς εκπροσώπηση από την Κύπρο; Όχι, δε γίνεται κι αυτή τη φορά η Μεγαλόνησος μας στέλνει επικάδες, προς τέρψη των ώτων μας! Γιατί θα τους δω: Βαρβαρικό επικό μέταλλο, σε MANOWAR, BATHORY, GRAND MAGUS στυλ, παιγμένο από βετεράνους της σκηνής με πολλά χιλιόμετρα. Ήρθε η ώρα να ακούσουμε το “Tears of the Gorgon” live.
ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ – ΜΑΙΝ EVENT
Ποιοι είναι: Τώρα τι να πω, αν από πραγματικό ενδιαφέρον διαβάζεις αυτό το άρθρο και θες εξήγηση και πληροφόρηση για το ποιοι είναι οι Αμερικανοί CRIMSON GLORY, νομίζω κάτι έχει πάει πολύ λάθος ως τώρα… Γιατί θα τους δω: Γιατί οι ύμνοι τους είναι παντοτινοί, γιατί για μένα πάντα έχουν κυκλοφορήσει τον καλύτερο metal δίσκο όλων των εποχών (“Transcendence”) και γιατί θέλω να τσεκάρω και με τα δικά μου κριτήρια, αν ο νέος τους τραγουδιστής είναι τόσο καλός από κοντά, όσο ακούγεται στα videos του YouTube.
Κάτω από τους headliners CRIMSONGLORY, βρίσκουμε τους:
Ποιοι είναι: «Πανάξιοι συνεχιστές της κληρονομιάς των BATHORY» όπως τους αποκαλεί η πλειοψηφία του κόσμου και ο καλός συνάδελφος Γρηγόρης Μπαξεβανίδης. Το επικό heavy/black των Σουηδών, αναμένεται να φέρει δριμύ ψύχος στο Gagarin. Έβγαλαν πριν λίγο καιρό και νέο, πολύ καλό όπως πάντα, δίσκο, το “Ηalsingemorker”. Τον δέκατο κατά σειρά. Γιατί θα τους δω: Μα φυσικά για όσα είπα πιο πριν. Περιμένω και μια διασκευή BATHORY, έτσι, για να τρελαθούμε εντελώς!
Ποιοι είναι: Μπάντα που ονομάζεται BÜTCHER και έχει μεταξύ άλλων δίσκο με τίτλο “666 goats carry my chariot” τι μπορεί να είναι; Μα φυσικά ξέφρενοι black thrashers, από Βέλγιο μεριά. Γιατί θα τους δω: Θέλει και ερώτημα; Θα χορτάσουμε black/thrash μέταλλο, σε οριακές ταχύτητες, θα βάλουμε τσιρίδες και στις τσέπες! Αν όλα πάνε όπως τα υπολογίζω και δεν έχουμε κάποια αρνητική έκπληξη, την επομένη θα μιλάμε για μια από τις καλύτερες εμφανίσεις όλου του τριημέρου!
Ποιοι είναι: Γερμανοί που λατρεύουν τον King Diamond σε βαθμό ανησυχητικό, με τον Meister Cagliostro να τον έχει εικόνισμα πάνω από το προσκέφαλο του, τους αναγνωρίζουμε όμως τις καλές τους προθέσεις. Τοπερσινό “Return of the witchfinder” συνέχισε την παράδοση των “The invocation” και “Sanctimonius”. Γιατί θα τους δω: Μου αρέσει πολύ ο King Diamond. Τέλος.
Ποιοι είναι: Ελβετοί heavy metallers που ανέβηκαν σχετικά πρόσφατα στο τραίνο του NWOTHM. Όπως έγραψα και στην παρουσίαση του ντεμπούτου album τους, μπορεί να μην έσμιξαν πριν 40-45 χρόνια, αλλά το 2020, ωστόσο αυτό δεν τους εμποδίζει να χρησιμοποιούν μια ιδιότυπη χρονομηχανή και να ταξιδεύουν σε εκείνα τα χρόνια. Γιατί θα τους δω: Πάντα υπάρχει χώρος και όρεξη για δερμάτινα, στενά jeans και μουστάκια!
Ποιοι είναι: Oι Καναδοί εμφανίστηκαν από το πουθενά και στην πατρίδα μας, τουλάχιστον, έκαναν αρκετή εντύπωση. Heavy/power/progressive με υψηλή τεχνική και υψίσυχνες ερμηνείες, είναι η μουσική τους. Γιατί θα τους δω: Μπέσα; Θέλω να δω αν αυτό που ακούω στον δίσκο τους (“Mother’s guilty pleasure”), αναπαράγεται επί σκηνής.
Ποιοι είναι: Από το Detroit του Michigan μας έρχονται και το “Dealers of Divinity” είναι ένας πολύ ωραίος δίσκος, που συνδυάζει hard rock, heavy metal και αρκετή δόση εκκεντρικότητας. Γιατί θα τους δω: Είναι κάτι το διαφορετικό και ιδιαίτερο.
ΗΜΕΡΑΤΡΙΤΗ – ΜΑΙΝ EVENT
Ποιοι είναι: Ήρωες από το Colorado Springs, με «δύο στα δύο» αριστουργήματα (“Titan force”, “Winner/Loser”) και τον Τύραννο Harry Conklin να καταπίνει τα μικρόφωνα. Γιατί θα τους δω: Η προηγούμενη εμφάνισή τους στο ίδιο φεστιβάλ, το 2015, ακόμη να ξεχαστεί. Δέκα χρόνια μετά, είναι μια εξαιρετική χρονική συγκυρία, ώστε να επαναληφθεί το ΣΟΚ. Λογίζεται οπαδός του US power να μην περιμένει πως και πως την ώρα και την στιγμή;
Κάτω από τους headliners TITANFORCE, βρίσκουμε τους:
Ποιοι είναι: Ζώντες θρύλοι του NWOBHM. Δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι άλλο. Γιατί θα τους δω: Γιατί είναι ζώντες θρύλοι του NWOBHM. Δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι άλλο. Α! Επίσης γιατί είναι εξαιρετικοί επί σκηνής και γιατί “Night of the demon” και “The unexpected guest”. Ορίστε, ειπώθηκε.
Ποιοι είναι: Καλιφορνέζοι metallers, κάπου μεταξύ CRIMSON GLORY, QUEENSRYCHE και STEELHEART, που άφησαν τους πάντες άναυδους με το “Wings of steel” και το “Gates of twilight”! Θα τους δούμε ένα βήμα πριν την εκτόξευση! Γιατί θα τους δω: Έχουν τη φήμη μιας σπουδαίας live μπάντας, μένει να δούμε και μόνοι μας αν η φήμη αυτή ευσταθεί. Από όσα άκουσα πάντως στο πρόσφατο live album τους και έχω δει στο YouTube, λογικά θα παραμιλάμε!
Ποιοι είναι: Και αυτοί από το Detroit, είναι η δεύτερη (ή μήπως η πρώτη… τέλος πάντων η «άλλη») μπάντα του Lord Mars (κατά κόσμον Christopher Weston), μαζί με τους WHITE MAGICIAN. «Σαν μια υπόγεια μίξη HELSTAR, MERCYFULFATE, SATAN, SLAUTERXSTROYES», έγραψα στην παρουσίαση του τελευταίου τους δίσκου, “Master of the games” και δεν αναιρώ λέξη. Γιατί θα τους δω: Μου έχουν εξάψει την περιέργεια!
Ποιοι είναι: Οι Έλληνες ROYAL ALTAR θα εμφανιστούν ως INSANE’S ROYAL ALTAR και θα αποτίσουν φόρο τιμής στο θρυλικό demo των AGELESS WISDOM. Έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν, μιας και μιλάμε για δυο μπάντες του ιδίου ανθρώπου, του Σώτου Πουλίδη. Γιατί θα τους δω: To cult status της εμφάνισης αυτής θα «χτυπήσει κόκκινο»!
Ποιοι είναι: Φινλανδοί arcane/obscure metallers, που μοιάζουν να έχουν βγει μέσα από σελίδες φολκλορικών ιστοριών… ή κάποιου fantasy επιτραπέζιου παιχνιδιού. Γιατί θα τους δω: Θα είναι μια “one of a kind” εμφάνιση, που σίγουρα θα συζητιέται για καιρό. Θέλω να πιστεύω για τους σωστούς λόγους…
Ποιοι είναι: Γερμανοί από το Braunschweig της Κάτω Σαξονίας, έχουν κυκλοφορήσει δύο EPs (“Ancient sword cult” και “The Iron Sparrow”) και οι οπαδοί του επικού metal έχουν ποντάρει πολλά πάνω τους. Γιατί θα τους δω: Τα δυο EPs είναι σκέτα έπη! Να μου πεις, τι άλλο θα μπορούσε να είναι… ε;
Ποιοιείναι: “New York, New York!” τραγουδούσε ο Sinatra. “NewYork, NewYork!” λέμε κι εμείς, όταν ακούμε τους TOWER και το εξαιρετικό “Shock to the system”, χωρίς αυτό να σημαίνει πως το ομώνυμο ντεμπούτο πάει πίσω! Γιατί θα τους δω: Γιατί είναι από τους καλύτερους newcomers της πιάτσας και γιατί κάτι μου λέει πως η Sarabeth Linden θα ρίξει στα αντικαταθλιπτικά πολλούς «σκληρούς άνδρες» με την παρουσία της.
Δημήτρης Τσέλλος
Εισιτήρια: Ticketservices.gr και No Remorse Records Περισσότερες πληροφορίες: www.up-the-hammers.gr
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: Η ΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ROCKHARDFESTIVALGREECE ΞΕΚΙΝΗΣΕ!
Την περασμένη εβδομάδα, είχαμε τη χαρά να ανακοινώσουμε την πρεμιέρα μιας νέας ετήσιας διοργάνωσης: ROCKHARDFESTIVALGREECE, που θα πραγματοποιηθεί στις 12 & 13 Σεπτεμβρίου 2025, στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων.
Περιορισμένος αριθμός εισιτηρίων διαθέσιμος, καθώς και εξαιρετικά περιορισμένος αριθμός VIP εισιτηρίων (μόνο 300), τα οποία δίνουν πρόσβαση σε αποκλειστικές εμφανίσεις!
Για την πρώτη έκδοση του φεστιβάλ, είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι που ανακοινώνουμε μια παγκόσμια αποκλειστική εμφάνιση των Candlemass με τον πρώην τραγουδιστή τους, Messiah Marcolin!
Αυτή θα είναι η πρώτη (και μοναδική) φορά μετά από περισσότερα από 20 χρόνια που ο Messiah θα εμφανιστεί ζωντανά με το συγκρότημα.
Οι Candlemass, πρωτοπόροι του Doom Metal, σχηματίστηκαν στη Στοκχόλμη της Σουηδίας το 1985 από τον μπασίστα και βασικό συνθέτη Leif Edling. Εμπνευσμένοι από τον αργό και βαρύ ήχο των Black Sabbath, οι Candlemass έγιναν γνωστοί ως οι δημιουργοί του «επικού doom metal». Ανάμεσα στις πολλές συνθέσεις της μπάντας, οι περίοδοι με τον εμβληματικό τραγουδιστή Messiah Marcolin (1987-1991 και το 2002-2006) θεωρούνται οι πιο σημαντικές από τους οπαδούς και τους κριτικούς, με μερικές από τις πιο επιδραστικές και αξέχαστες δουλειές τους.
Τώρα, για τρίτη φορά, οι Candlemass θα εμφανιστούν με τον Messiah Marcolin ως frontman, για μια και μοναδική εμφάνιση στην πρεμιέρα του Rock Hard Festival στην Αθήνα, τον Σεπτέμβριο του 2025.
Τα υπόλοιπα συγκροτήματα που έχουν ανακοινωθεί είναι τα εξής:
GUSG & FRIENDS
Σε έναν κόσμο όπου μόνο οι καλύτεροι ξεχωρίζουν, ο Gus G. είναι ένας από τους πιο σεβαστούς και καταξιωμένους metal κιθαρίστες της εποχής μας.
Υπήρξε βασικός κιθαρίστας του Ozzy Osbourne από το 2009 έως το 2017, ενώ παράλληλα εδραιώθηκε ως διακεκριμένος solo καλλιτέχνης με άλμπουμ όπως τα “IAmTheFire” και “Fearless”.
Ο Gus G. έχει βρει χρόνο να περιοδεύσει σε όλο τον κόσμο, συνεργαζόμενος με συγκροτήματα όπως οι Arch Enemy, Nightrage, Dream Evil και, φυσικά, η δική του μπάντα, οι Firewind.
Το μουσικό του ταξίδι ξεκίνησε από μικρή ηλικία, εμπνευσμένος από θρυλικές μορφές της rock και heavy metal σκηνής. Τελειοποίησε τις δεξιότητές του μελετώντας διάφορα μουσικά είδη, τα οποία επηρέασαν αργότερα το ξεχωριστό του παίξιμο. Το 1998, ο Gus ίδρυσε τους Firewind, αρχικά ως solo project. Το σχήμα εξελίχθηκε γρήγορα σε πλήρες συγκρότημα, με το ντεμπούτο άλμπουμ τους, “BetweenHeavenandHell”, να αναδεικνύει τη δεξιοτεχνία του στην κιθάρα και τις ικανότητές του στη σύνθεση.
Οι Firewind απέκτησαν διεθνή αναγνώριση με επόμενες κυκλοφορίες, όπως τα “BurningEarth”, “ForgedbyFire” και “Allegiance”, συνδυάζοντας μελωδικό metal με περίτεχνα κιθαριστικά σόλο και δημιουργώντας ένα αφοσιωμένο κοινό παγκοσμίως.
Η συνεργασία του Gus με τους Firewind χαρακτηρίζεται από την ικανότητά του να συνδυάζει τεχνική δεξιοτεχνία με μελωδική ευαισθησία. Η συμβολή του στην επιτυχία της μπάντας σε παγκόσμιο επίπεδο είναι τεράστια, με εμφανίσεις σε μεγάλα φεστιβάλ και περιοδείες.
Πέρα από τους Firewind, ο Gus G. έχει ακολουθήσει και solo projects, καθώς και σημαντικές συνεργασίες, εδραιώνοντας ακόμα περισσότερο τη φήμη του ως ένας από τους κορυφαίους κιθαρίστες της metal σκηνής. Η μουσική του χαρακτηρίζεται από το απόλυτο πάντρεμα πάθους, τεχνικής και καινοτομίας, καθιστώντας τον μια εμβληματική μορφή του σύγχρονου heavy metal.
Για αυτή τη μοναδική εμφάνιση στο RockHardFestivalGreece, ο Gus θα προσκαλέσει στη σκηνή πολλούς φίλους του, υποσχόμενος μια βραδιά γεμάτη μουσικές εκπλήξεις!
THECRYPT
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά ντεμπούτα του 2024 ήταν το ομώνυμο άλμπουμ των The Crypt από τη Στοκχόλμη. Με τον συναρπαστικό συνδυασμό doom metal και κλασικού heavy metal, εμπλουτισμένο με δυνατά ρεφρέν, κατέκτησαν τόσο το κοινό όσο και την αποδοχή των κριτικών παγκοσμίως. Το άλμπουμ, γραμμένο από τον Leif Edling των Candlemass και σε παραγωγή του Marcus Jidell (Soen, Avatarium, Candlemass κ.ά.), έφτασε αμέσως στην κορυφή των charts κριτικών στο σουηδικό περιοδικό SwedenRock, καθώς και σε πολλά διεθνή μέσα, ενώ εμφανίστηκε σε πολυάριθμες λίστες με τα «άλμπουμ της χρονιάς» ανά τον κόσμο.
Στο επίκεντρο της μπάντας βρίσκεται η χαρισματική και αινιγματική Metal Priestess, την οποία ενσαρκώνει η τραγουδίστρια Pepper, της οποίας η σκηνική παρουσία έγινε γρήγορα σημείο αναφοράς, χάρη στο υπόβαθρό της τόσο στο heavy metal όσο και στον κόσμο του burlesque. Το κοινό των φεστιβάλ σε Σουηδία και Γερμανία έχει επιβεβαιώσει τη δυναμική παρουσία της, ενώ, με την υποστήριξη του κιθαρίστα Dave McKenzie, του ντράμερ Danne McKenzie, του πληκτρά Floke και του μπασίστα Rigor Mortimer, η μπάντα προσφέρει μια εκρηκτική σκηνική εμπειρία.
Μετά την κυκλοφορία του “TheCrypt”, η μπάντα ξεκίνησε να παίζει τόσο σε τοπικά live όσο και σε φεστιβάλ, πριν επιστρέψει στο στούντιο για να ηχογραφήσει νέο υλικό. Συνεργαζόμενοι ξανά με τον Leif Edling, κυκλοφόρησαν το κομμάτι που έγινε το επίσημο θέμα του online παιχνιδιού RockKommander, με guest φωνητικά από τον θρυλικό Dee Snider των Twisted Sister. Με σημαντική προβολή στο παιχνίδι, η προσωπικότητα της Pepper είναι μία από τις βασικές φιγούρες των χαρακτήρων του.
Το 2025 θα βρει τη μπάντα να παίζει σε ακόμα περισσότερα φεστιβάλ, ενώ παράλληλα θα κυκλοφορήσει μια σειρά νέων τραγουδιών γραμμένων από τα ίδια τα μέλη, μετά την επιστροφή τους στο στούντιο με τον Marcus Jidell. Το πρώτο από αυτά είναι το “WheretheDeadDon’tSleep”, ένα εξαιρετικά βαρύ κομμάτι με έντονα ρεφρέν, συνοδευόμενο ξανά από την εμβληματική εικονογράφηση του καλλιτέχνη Costin Chioreanu. Επίσης, μια ακουστική, ατμοσφαιρική εκδοχή του αγαπημένου των fans “ILovetheDarkness” αναμένεται να κυκλοφορήσει στα τέλη της άνοιξης.
Αν το 2024 ήταν η χρονιά που οι TheCrypt συστήθηκαν στο κοινό και άφησαν το στίγμα τους, τότε το 2025 είναι η χρονιά που θα μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο, ανεβάζοντας τη μουσική και το εντυπωσιακό τους live show σε άλλο επίπεδο. Μην τους χάσετε!
Ο RoyKhan και ο Tore Østby των Conception θα παίξουν στο RockHardFestival στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο
Οι δύο καλλιτέχνες επιστρέφουν στην Αθήνα τρία χρόνια μετά την επιτυχημένη πρώτη εμφάνιση των Conception στην Ελλάδα, αυτή τη φορά για να παρουσιάσουν ένα αποκλειστικό ακουστικό σετ για τους κατόχους VIP εισιτηρίων. Η εμφάνιση θα πραγματοποιηθεί στο αμφιθέατρο της Τεχνόπολης Δήμου Αθηναίων (Αεριοφυλάκιο 1 – Αμφιθέατρο «Μιλτιάδης Έβερτ») στις 13 Σεπτεμβρίου. Αυτή είναι η πρώτη φορά που ο Roy και ο Tore θα εμφανιστούν ως ντουέτο, προσφέροντας μια μοναδική εμπειρία σε ένα πιο οικείο, ατμοσφαιρικό περιβάλλον.
RoyKhan: «Λατρέψαμε όλοι να παίζουμε στην Αθήνα και όταν λάβαμε την πρόσκληση, είδαμε μια ευκαιρία να δοκιμάσουμε κάτι νέο. Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι γι’ αυτό!»
Tore Østby: «Θα είναι υπέροχο να συναντήσουμε ξανά τους Έλληνες οπαδούς μας. Ανυπομονώ να νιώσω την ενέργεια του κοινού παίζοντας το ακουστικό μας σετ. Υπόσχομαι πως αυτή θα είναι μια ξεχωριστή εμπειρία!»
Στο φεστιβάλ θα εμφανιστούν ακόμα 8 σχήματα, τα οποία θα ανακοινωθούν τις επόμενες ημέρες!
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Symmetric in Design” – SCAR SYMMETRY ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005 ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Metal Blade ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: SCAR SYMMETRY ΣΥΝΘΕΣΗΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Christian Älvestam
Κιθάρες & Πλήκτρα – Jonas Kjellgren
Κιθάρες & Πλήκτρα – Per Nilsson
Μπάσο – Kenneth Seil
Drums – Henrik Ohlsson
Το 2005 η Σουηδική σκηνή γέννησε ένα ακόμα σχήμα, τους SCAR SYMMETRY. Ένα συγκρότημα που προσπάθησε να περπατήσει στα χνάρια των βετεράνων του melodic death metal της χώρας τους, ακολουθώντας περισσότερο την τεχνοτροπία των SOILWORK, τουλάχιστον στο πρώτο τους άλμπουμ, το “Symmetric in design”, που σήμερα γιορτάζει την επέτειο των είκοσι ετών από την επέτειο κυκλοφορίας του. Αν και βέβαια το “Symmetric in design” δεν έφερε καμιά κοσμογονία, ούτε ενθουσίασε με την πρώτη του εμφάνιση, έθεσε όμως τις βάσεις για μια πορεία που σύντομα θα έφερνε το συγκρότημα στα αυτιά περισσότερων ακροατών.
Στο “Symmetric in design” συναντήσαμε έναν συνδυασμό εξαιρετικών brutal φωνητικών και λιγότερο καλών καθαρών φωνητικών του Christian Älvestam, που θύμιζαν αρκετά τα καθαρά του Bjorn Speed Strid των SOILWORK, ενώ οι κιθάρες των Jonas Kjellgren και Per Nilsson παρέδωσαν ορισμένα πάρα πολύ καλά και τεχνικά riffs με όμορφες μελωδικές γραμμές.
Τα τραγούδια που ξεχώρισαν είναι φυσικά το εναρκτήριο “Chaosweaver”, που η ξελογιάστρα εισαγωγή του παραπέμπει πολύ εύκολα σε euro power τραγούδι, το “2012 – The demise of the 5th sun” με το πιασάρικο ρεφραίν του και το “Obscure alliance” με την πιο Αμερικάνικη groove αισθητική του.
Το “Symmetric in design” δεν ήταν αψεγάδιαστο και το μεγαλύτερο μειονέκτημα του ήταν πως από τα δώδεκα τραγούδια του άλμπουμ, λίγα ήταν αυτά που ξεχώρισαν τελικά. Όμως ήταν φανερό από το σύνολο του δίσκου πως οι SCAR SYMMETRY είχαν τις δυνατότητες για καλύτερα πράγματα στο μέλλον, με αποκορύφωμα το εξαιρετικό “Holographic universe” που κυκλοφόρησε τρία χρόνια μετά.
Didyouknowthat:
Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στο Black Lounge Studio στη Σουηδία
Ο Christian Älvestam παρέμεινε στα φωνητικά μέχρι το 2008, οπότε και αποχώρησε λόγω δημιουργικών διαφορών.
Το εξώφυλλο του άλμπουμ σχεδιάστηκε από τον Pär Johansson, που εκτός από σχεδιαστής εξωφύλλων, διετέλεσε και τραγουδιστής σε διάφορες μπάντες.
