Είναι εντυπωσιακή η εξέλιξη των BLOOD INCANTATION και το πως έχουν καταφέρει να απασχολούν σε μεγάλο βαθμό την ευρύτερη metal κοινότητα. Ένα συγκρότημα που ξεκίνησε παίζοντας κλασικό death metal με όλο και περισσότερες progressive metal καταβολές σε κάθε τους κυκλοφορία με αποκορύφωμα το “Hidden history of the human race” όπου ακούμε ένα αρκετά φιλόδοξο και ολοκληρωμένο progressive death metal άλμπουμ. Τα μέλη τους αποτελούν γνώστες του metal ήχου σε όλες του τις εκφάνσεις κι ενώ είναι ολοφάνερο πως απολαμβάνουν τη δημοτικότητά τους και όλο το σούσουρο που έχει δημιουργηθεί, αυτοί δεν επαναπαύονται και φέρνουν τον εαυτό τους μπροστά σε προκλήσεις που κάποιοι θα μπορούσαν να θεωρήσουν πως τις παίρνουν αρκετά γρήγορα στην καριέρα τους με τρανταχτό παράδειγμα το ψυχεδελικό/ambient άλμπουμ του 2019, “Timewave zero”.
Παρά τις αρχικές αντιδράσεις, εκεί οι BLOOD INCANTATION εκτονώθηκαν εκφράζοντας προς τα έξω τις αντίστοιχες εξωγενείς επιρροές τους δηλώνοντας ευθαρσώς πως αυτός ο κόσμος δεν είναι ξένος για τους ίδιους και με κάποιον τρόπο προλείαιναν το έδαφος για το “Absolute elsewhere”. Διατηρώντας τις krautrock αναφορές, οι BLOOD INCANTATION κυκλοφορούν ένα συγκλονιστικό progressive death metal άλμπουμ που δεν κάνει εκπτώσεις σε κανένα από τα δύο υποείδη. Οι MORBID ANGEL και DEATH αναφορές εναρμονίζονται με αυτές των TANGERINE DREAM και Brian Eno και οι BLOOD INCANTATION με περίσσεια άνεση δημιουργούν ένα άλμπουμ που θα μνημονεύεται στο μέλλον, με τη μοναδική διαφορά πως το συγκρότημα από το Colorado απολαμβάνει τους καρπούς του σε παρόντα χρόνο κι όχι ετεροχρονισμένα όπως είχε συμβεί επανειλημμένα σε συγκροτήματα που είχαν πάρει αντίστοιχα καλλιτεχνικά ρίσκα.
Το “Absolute elsewhere” σου προκαλεί κινηματογραφικές διεγέρσεις και πάλλεται με έναν Floyd-ικό τρόπο που σπανίζει στο metal χώρο. Ίσως φταίει η αναλογική του ηχογράφηση και τα vibes του Hansa Tonstudios στο Βερολίνο, ένα θρυλικό στούντιο που έχουν ηχογραφήσει μερικές από τις σημαντικότερες τους δουλειές, καλλιτέχνες όπως οι David Bowie, Brian Eno, DEPECHE MODE, MARILLION, U2, KILLING JOKE κ.α. Για τον ήχο τους οι BLOOD INCANTATION έχουν εμπιστευθεί μία από τις σύγχρονες μορφές του metal ήχου, τον Arthur Rizk, κιθαρίστας των ETERNAL CHAMPION/SUMERLANDS, ο οποίος εδώ πραγματικά ξεφεύγει και αποδεικνύει ότι είναι πραγματικά ικανός να ανταπεξέλθει στην οποιαδήποτε πρόκληση.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο death metal ήχος βγαίνει από τον ίδιο αποστακτήρα με αυτόν του progressive rock. Οι OPETH αποτελούν ένα τρανταχτό παράδειγμα ακόμα και για τους πιο αδαείς. Το συγκρότημα χωρίς να αποτάσσεται τον death metal προσδιορισμό του αφήνεται την ίδια στιγμή με περίσσιο πάθος και χωρίς κανέναν δισταγμό, σχεδόν έρμαιο της τύχης του να παρασυρθεί στην πειραματική του φύση, με έναν ενθουσιασμό ικανό να παρασύρει κι εσένα στο δύσβατό με την πρώτη ακρόαση μονοπάτι που έχουν επιλέξει να εξερευνήσουν.
Στο “The message tablet II” πχ νιώθεις σαν να ακούν κάποιο ξεχασμένο τραγούδι των ELOY. Η συμμετοχή του Thorsten Quaeschning, που έχει αναλάβει τα τελευταία χρόνια τα ηνία των θρύλων TANGERINE DREAM, ενισχύει αυτή τους την πλευρά με τα χαρακτηριστικά synthesizers όπως και του Nicklas Malmqvist των Σουηδών HÄLLAS και Malte Gericke των SIJJIN/NECROS CHRISTOS. Ως πρώτη απόπειρα συγχώνευσης αυτών των δύο κόσμων, του βορβορώδους death metal και του κοσμικού art/progressive rock, το αποτέλεσμα κρίνεται απολύτως πετυχημένο και προκαλεί την ίδια στιγμή ανυπομονησία για το επόμενο πόνημά τους.
9 / 10
Κώστας Αλατάς
