Λοιπόν, λοιπόν, τι έχουμε εδώ; Markus “Makka” Freiwald (SODOM, DESPAIR) στα τύμπανα, Bernd “Bernemann” Kost (SODOM) στις κιθάρες, με παρτενέρ το δικό μας παιδί, Χρήστο Τσίτση (ex- EXARSIS, ex- SUICIDAL ANGELS). Το συγκρότημα λέγεται BONDED και έβγαλε τον πρώτο του δίσκο στις 24 Γενάρη, με τίτλο “Rest in violence”. Για όποιον διαβάζει αυτές τις γραμμές και αναρωτιέται τι παίζουν οι BONDED, η απάντηση είναι προφανώς μοντέρνο thrash, στα μονοπάτια των THE HAUNTED και ύστερων SODOM (το λες και αναπόφευκτο, όταν δύο μέλη σου επί σειρά ετών ήταν στο πλευρό του Angelripper).
Το δε μπάσιμο του “Godforgiven”, όπως και το πρώτο single, “Je sui charlie” (ναι, ευθεία αναφορά στο γνωστό σύνθημα υπέρ της ελευθερίας του λόγου/τύπου), το καθιστούν σαφές αυτό, μιας και ακούγεται λες και βγήκε από το “Μ16” των SODOM. Με τον τραγουδιστή Ingo Bajonczak (ASSASSIN) να δίνει μία χροιά κάπου ανάμεσα σε Dolving (THE HAUNTED) και Anselmo (PANTERA), το αποτέλεσμα βρίσκει τη φωνή που του ταιριάζει. Που φαίνεται στους ακόλουθους και ταχύτατους κόφτες, “Suit murderer” και ”Rest in violence”, με το ελαφρύ blastbeat λίγο πριν το solo στο πρώτο. Το δε ομώνυμο, έχει εκλεκτούς καλεσμένους, τον αειθαλή Bobby “Blitz” Elsworth (OVERKILL – ο θείος που σηκώνει τη νεολαία να κάτσει μαζί του) και το τετράχορδο σκυλί του πολέμου, ονόματι Christian Giesler (KREATOR), δίνοντας μία πιο old school απόχρωση.
Βρωμόξυλου συνέχεια στο “The rattle and the snake”, όπου ο Freiwald μας δείχνει για μία ακόμη φορά το γιατί θεωρείται λίρα εκατό για όποια μπάντα έχει την τύχη/τιμή, γυρνώντας το πολυβόλο στη θέση «κατά ρυπάς» και δίνοντας πόνο, με τους κυρίους Τσίτση/Bernemann να βάζουν φωτιά στην ταστιέρα. Το δε ντουέτο των “No cure for life” και ”Where silence reverberates”, αναλαμβάνει να κατεβάσει τους ρυθμούς του δίσκου, δείχνοντας και μία πιο μελωδική/μελαγχολική πλευρά της μπάντας, με δύο βαριά και ατμοσφαιρικά κομμάτια. Όλα αυτά, μέχρι να έρθουν τα “Galaxy M87” και ”Arrival”, για να μοιράσουν τις απαιτούμενες σφαλιάρες, με λίγη μελωδία να ξεφεύγει μόνο στο ρεφρέν του πρώτου, αλλά και το solo του δεύτερου. Κλείσιμο με το “The outer rim”, που μας επιφυλλάσει στήσιμο μπαλάντας και τον Ingo στα πιο μελωδικά του φωνητικά στο δίσκο. Όλα αυτά μέχρι τη μέση, που από εκεί και πέρα, η μπάντα φορτώνει και ξεσπάει για λίγο, προτού επιστρέψει για ένα κλείσιμο του κομματιού, όπως αυτό ξεκίνησε.
Ένα πραγματικά άρτιο και καλοδουλεμένο αποτέλεσμα, από μία υπό συνθήκες dream team, που εκμεταλλεύτηκε το βάρος των βιογραφικών των μελών της, χωρίς να λυγίζει από αυτό. Το δε αποτέλεσμα, στέκεται περήφανα μόνο του, χωρίς βιογραφικά. Και αυτό είναι το σημαντικότερο όλων. Πολύ καλό πραγματικά ντεμπούτο και κάτι μου λέει πως για τους BONDED τα καλύτερα, έπονται!
8/10
Γιάννης Σαββίδης
