Μπορεί να είναι αρκετοί αυτοί που κατά καιρούς έχουν στολίσει τον Derek Sherinian με διάφορα άσχημα κοσμητικά επίθετα, εξ’ αιτίας κάποιων λανθασμένων εντυπώσεων και μάλιστα σύμφωνα με τη γνώμη κάποιων να αποτέλεσε το «καρκίνωμα» της μπάντας στα χρόνια της θητείας του, η αποχώρηση του όμως απ’ τους DREAM THEATER, σαν σήμερα 17 χρόνια πριν, ήταν ένα αρκετά σημαντικό γεγονός για το χώρο.
Είχαν συμπληρωθεί περίπου πέντε χρόνια παρουσίας στο συγκρότημα, κατά τη διάρκεια των οποίων ηχογράφησε τρία άλμπουμ και ολοκλήρωσε δύο παγκόσμιες περιοδείες, μέχρι ο μουσικός να φτάσουμε στη στιγμή της αποχώρηση του.
Η αρχή του τέλους τοποθετείται λίγο νωρίτερα, στις 29 Δεκεμβρίου του 1998 όταν οι DREAM THEATER εμφανίζονται στο Irving Plazza, στην πολυαγαπημένη τους πόλης, τη Νέα Υόρκη. Το set που παρουσιάζουν είναι πραγματικά υπέροχο, ξεκινώντας με το “Speak to me”, συνεχίζοντας με το “Lifting shadows off a dream”, ενώ στα καπάκια έρχεται και η διασκευή στο “Hey You” των PINK FLOYD.
Στην ατμόσφαιρα κυριαρχεί μια συναισθηματική φόρτιση ανάμεσα στα μέλη της μπάντας, τα ακριβή αίτια της οποίας ουδείς μπορεί να εξηγήσει, τουλάχιστον απ’ το κοινό. Οι διασκευές συνεχίζονται, με τους THEATER ν’ αποτίουν φόρο τιμής στους RUSH, παίζοντας τα “The silent man” και “Where are you now”, κάπου στο ενδιάμεσα μπαίνουν και κάποια δικά τους κομμάτια, ενώ στις διασκευές προστίθενται επίσης, το “Since I’ve been loving you” των LED ZEPPELIN, το “Bad” των U2 αλλά και ένα αφιέρωμα στους VAN HALEN με το οποίο ανεβαίνει η ένταση, παίρνοντας μορφή πάρτι, για να φτάσουμε στο “Paradigm shift” και την απογείωση του Derek Sherinian. Η συναυλία δε, έκλεισε με το “O holy night”!
Λίγες μέρες αργότερα, στις 18 Ιανουαρίου 1999, βγαίνει η επίσημη (και λιτή) ανακοίνωση από το managemet του συγκροτήματος, η οποία ανακοινώνει το διαζύγιο με τον Derek Sherinian. Μετά από εννέα μέρες, θα έρθει και η ανακοίνωση από πλευράς του μουσικού, με την οποία ευχαριστούσε αρχικά τους οπαδούς για τη στήριξη και αφοσίωσή τους όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και τους ίδιους τους DREAM THEATER.
Ως γνωστών, τη θέση του πίσω απ’ τα πλήκτρα ανέλαβε ο Jordan Rudess, ο ίδιος μετά από αρκετές δυσκολίες, στράφηκε στην σόλο καριέρα του, ενώ από ένα σημείο κι έπειτα διατήρησε καλές σχέσεις με τα περισσότερα μέλη των THEATER.
Did you know that:
– Η χρονική περίοδος της απόλυσης του Sherian και όσα ακολούθησαν, αποτέλεσαν μια τρομερά δύσκολη και ψυχοφθόρα κατάσταση για τον ίδιο, όπως έχει παραδεχτεί ο ίδιος δημόσια. Γνώμη του είναι πως δε θα έπρεπε οι ακροατές να του έριχναν το φταίξιμο για την ηχητική κατεύθυνση της μπάντας, αφού η γνώμη του ήταν γνωστή και ξεκάθαρη. Έχει προσθέσει επίσης, ότι ποτέ δεν τον ενδιέφερε να αναδείξει τον εαυτό του, αλλά τη σύνθεσή του, γι’ αυτό και δε σόλαρε τόσο συχνά, κάτι που ισχύει και στις σόλο δουλειές του.
Μια ακόμα ξεχωριστή, ιστορική περιοδεία, είναι αυτή που ξεκίνησε στις 18 Ιανουαρίου 1977 και έμεινε στην ιστορία ως QUEEN LIZZY TOUR, διαρκώντας για δύο μήνες στους οποίους πραγματοποιήθηκαν 42 συναυλίες.
Πως οδηγηθήκαμε σε αυτή τη συνεργασία; Οι QUEEN είχαν παίξει ως support την εποχή που ξεκινούσαν στους MOTT THE HOOPLE στην Αμερική και είχαν καταλάβει την αναγκαιότητα του να έχεις ένα δυνατό support που να είναι ικανό να κόψει από μόνο του αρκετά εισιτήρια. Επιπλέον, άλλο ένας λόγος ήταν ότι δύο από τα μέλη των QUEEN, οι Brian May και Roger Taylor, ήταν μεγάλοι οπαδοί των THN LIZZY, έχοντας δηλώσει ότι το “Vagabonds of the western world” ήταν ο δίσκος που τους βοηθούσε να χαλαρώσουν. Μετά από μερικές επαφές τα δυο βρετανικά σχήματα, ήταν έτοιμα να κατακτήσουν την Αμερική.
Εν έτη 1977, η δημοτικότητα των QUEEN βρίσκεται στα ύψη μετά τα “Night at the opera” και “A day at the races”, ενώ και οι THIN LIZZY διανύουν ανοδική τροχιά με τους δίσκους “Jailbreak” και “Johnny the fox” καθώς και το πετυχημένο single “The boys are back in town”.
Παρά τους περιορισμούς που είχαν επιβληθεί στην μπάντα του Phil Lynott, που αφορούσαν το φωτισμό, τη διάθεση της σκηνής, ακόμα και τη θέση του logo τους, οι LIZZY με τον Gary Moore στη θέση του Brian Robertson, ήταν κατά γενική ομολογία εξαιρετικοί σε όλη την περιοδεία. Λέγεται μάλιστα ότι σε κάποιες συναυλίες έκλεψαν την παράσταση από τους headliners ενώ γενικά ανέβασαν πολύ τον πήχη για τους QUEEN, που είχαν δύσκολο έργο να επιτελέσουν κάθε βράδυ.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι οι εμφανίσεις των QUEEN ήταν φαντασμαγορικές, με διάφορα εφέ και όλα τους τα μέλη σε μεγάλη φόρμα. Θέλοντας δεν να δείξουν το πλούσιο εύρος της μουσικής τους, είχαν εντάξει στο set list τους και αρκετά pop κομμάτια αλλά και μπαλάντες, πέρα των hard rock τραγουδιών τους.
Η Queen Lizzy tour, πέραν του ότι αποτέλεσε μια μαγική εμπειρία για όσους είχαν την τύχη να την παρακολουθήσουν, έδωσε τη δυνατότητα αφενός στους QUEEN να αποδείξουν πόσο τεράστιο μέγεθος είναι και στους THIN LIZZY αφετέρου να κερδίσουν εκτός από πολλές εμπειρίες και αρκετή αναγνωρισιμότητα.
Did you know that:
– Σύμφωνα με δηλώσεις του Brian May, οι LIZZY είχαν την εύνοια των δημοσιογράφων αφού οι περισσότεροι απ’ αυτούς δήλωναν ως αγαπημένους τους, τους LIZZY. Χαρακτηριστική στιγμή της «διαμάχης» αυτής είναι η σκηνή που περιγράφουν οι LIZZY, όπου ένα βράδυ μπαίνει στα καμαρίνια τους ο μασέρ και αγαπητικός του Mercury για να τους συγχαρεί για την εμφάνισή τους, λέγοντας πως ήταν φανταστικοί. Αργότερα τους αποκάλυψε ότι ο Freddie θα τον είχε σκοτώσει αν γνώριζε ότι πήγε στους LIZZY και είπε καλά σχόλια για την εμφάνισή τους. Πέρα όμως απ’ τον Mercury που είχε τα… «χούγια» του star, οι May και Taylor συχνά τα έπιναν μετά τα show με τους υπόλοιπους LIZZY.
Χαρά Νέτη
