Αναμφισβήτητα πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα που επηρέασαν σε πολύ μεγάλο βαθμό τη μουσική βιομηχανία και κατ’ επέκταση και τους καλλιτέχνες. Η 1η Νοεμβρίου του 1985, έρχεται να σηματοδοτήσει την απροκάλυπτη λογοκρισία εις βάρος της μουσικής, πλήττοντας πολλά συγκροτήματα, τα οποία εξ’ αιτίας κάποιων παντελώς άσχετων με την τέχνη ανθρώπων, μπήκαν σε μια παράλογη μαύρη λίστα.
Συγκεκριμένα λοιπόν, η ίδρυση της P.M.R.C. (Parent’s Music Resource Center), οδηγεί στις 19 Σεπτεμβρίου του 1985, στα δικαστήρια μέλη της επιτροπής και των καλλιτεχνών, προκειμένου να περάσουν από ακρόαση απ’ τη Γερουσία (στο συμβούλιο της οποίας βρίσκονταν σωρηδόν σύζυγοι από τα ιδρυτικά στελέχη της PMRC).
Η ιστορία ξεκινά την ίδια χρονιά στην Αμερική, όταν και παίρνει σάρκα και οστά ένα κίνημα, το οποίο αποτελούνταν από γυναίκες πάρα πολύ επιδραστικών ανθρώπων της χώρας. Ένα χρόνο νωρίτερα, η κυρία Tipper Gore, σύζυγος του Al Gore, τότε γερουσιαστή και μετέπειτα αντιπροέδρου της χώρας, άκουσε κατά λάθος το τραγούδι του Prince με τον τίτλο “Darling Nikki”, οι στίχοι του οποίου περιείχαν σαφή σεξουαλικά υπονοούμενα και αναστατώθηκε τόσο για τα τραγούδια που άκουγαν τα παιδιά των Η.Π.Α., ώστε μάζεψε τις φίλες της, συζύγους εξίσου δυνατών προσώπων στην Αμερική και συνέταξαν ένα γράμμα που το έστειλαν στις δισκογραφικές εταιρίες.
Σύμφωνα με αυτό, ζητούσαν αρχικά από μουσική βιομηχανία να έχει τους στίχους τυπωμένους στα εξώφυλλα, όσα απ’ αυτά είχαν ακραίο περιεχόμενο να μη βρίσκονται πάνω στα ράφια των δισκοπωλείων αλλά κρυμμένα, να χρησιμοποιηθεί ένα σύστημα παρόμοιο με τις κινηματογραφικές ταινίες που να υποδεικνύει αν ο δίσκος είναι κατάλληλος ή ακατάλληλος για ανηλίκους, επανεξέταση των συμβολαίων για όσους καλλιτέχνες χρησιμοποιούν βία ή σεξ επί σκηνής και τη δημιουργία μιας ομάδας ελέγχου από τους πολίτες και τις δισκογραφικές που θα πίεζαν ώστε να μη βγουν στο ραδιόφωνο ή την τηλεόραση τέτοιου είδους καλλιτέχνες.
Ανάλογα με το λόγο για τον οποίο διατεινόταν η PMRC ότι έπρεπε ορισμένα τραγούδια ν’ απαγορευτούν, ήθελε να βάζει το αντίστοιχο γράμμα στο εξώφυλλο του δίσκου. V για τη βία, Ο για τον αποκρυφισμό, D για τα ναρκωτικά, Α για το αλκοόλ και Χ για το σεξουαλικό περιεχόμενο. Γι’ αυτό το λόγο, δημοσιοποίησαν μία λίστα με 15 τραγούδια τα οποία θεωρούσαν πιο αποκρουστικά και την ονόμασαν “The filthy fifteen”.
Σε αυτήν συμπεριλαμβάνονταν τα:
“Eat me alive” – JUDAS PRIEST “Bastard” – MOTLEY CRUE
“(Animal) F**k like a beast – WASP “Into the Coven” – MERCYFUL FATE
“High n’ dry” – DEF LEPPARD “Let me put my love into you” – AC/DC
“Trashed” – BLACK SABBATH “Possessed” – VENOM
“We’re not gonna take it’ – TWISTED SISTER
Εκτός αυτών, κατηγορούσαν συγκροτήματα όπως οι IRON MAIDEN, STYX, VAN HALEN, RUSH, KISS, ότι προωθούσαν το Σατανισμό και τη χρήση ναρκωτικών με ανάποδα μηνύματα μέσα στους δίσκους τους.
Την ημέρα της δίκης λοιπόν, την πλευρά των καλλιτεχνών θα εκπροσωπήσουν ο Dee Snider (TWISTED SISTER), ο οποίος έκανε μια θρυλική εμφάνιση στο χώρο, ο Frank Zappa και ο John Denver.
Ο Snider, στην κατάθεσή του, ουσιαστικά έκανε πλάκα στην Tipper Gore, δείχνοντάς της ότι το τραγούδι του γκρουπ του, “Under the blade”, μιλάει για μια χειρουργική επέμβαση. Της εξήγησε μερικούς στίχους και κατέληξε πώς αν κάποιος θεωρεί ότι το κομμάτι μιλά για σαδομαζοχισμό όπως εκείνη, τότε αυτό είναι απολύτως εξαρτώμενο με το τι έχει στο μυαλό του.
Ο Frank Zappa, υπήρξε ο μεγαλύτερος πολέμιος της λογοκρισία που πήγε να επιβληθεί, αφού έγραψε μια σειρά από γράμματα προς τους Γερουσιαστές, αλλά και με την αγόρευσή του εκείνη τη μέρα, κατέδειξε διάφορες πτυχές του θέματος. Αναρωτιόταν αν υπάρχει κάποια έρευνα που να δείχνει ότι αν ακούσει κανείς αυτά τα τραγούδια, θα πάει να κάνει ό,τι λένε οι στίχοι. Όπως μάλιστα είπε χαρακτηριστικά: «έχω γράψει ένα τραγούδι σχετικά με το οδοντικό νήμα, έχουν γίνει όμως πιο καθαρά τα δόντια όσων έχουν αγοράσει το δίσκο μου;» Χαρακτηριστική δε ήταν και η ακόλουθη δήλωσή του: «Η πρόταση της PMRC είναι μια ανόητη σύλληψη που δεν καταφέρνει να προσφέρει κάποιο πραγματικό όφελος στα παιδιά, περιορίζει τις ελευθερίες των ανθρώπων που δεν είναι παιδιά και υπόσχεται να κρατά τα δικαστήρια απασχολημένα για χρόνια, καθώς αυτά θα προσπαθούν να βρουν μια λύση στα προβλήματα ερμηνείας και εφαρμογής που είναι έμφυτα σε αυτή. Εξ όσων νομικών γνωρίζω, στις αποφάσεις που έχουν σχέση με την Πρώτη Τροποποίηση (First Amendment) προτιμάται η λιγότερο περιοριστική εναλλακτική λύση. Σ’ αυτό το πλαίσιο, τα αιτήματα της PMRC ισοδυναμούν με την αντιμετώπιση της πιτυρίδας δια αποκεφαλισμού».
Σχεδόν δύο μήνες αργότερα, και συγκεκριμένα σαν σήμερα, στις 1 Νοεμβρίου του 1985, το αποτέλεσμα θα δικαιώσει τις προσπάθειες της PMRC, δυο μήνες αργότερα και πλέον θα ξεκινήσει να μπαίνει στα εξώφυλλα των άλμπουμ το γνωστό αυτοκόλλητο “Parental advisory”, γεγονός που θα προκαλέσει πολλές αντιδράσεις.
TRIVIA:
– Όταν πρωτοέσκασε το θέμα, οι δισκογραφικές σε πρώτη φάση δεν έδωσαν καθόλου σημασία. Όμως η PMRC γιγαντώθηκε, κυρίως χάρη στις διασυνδέσεις που είχαν οι πανούργες αυτές γυναίκες που συμμετείχαν και ιδιαίτερα η Tipper Gore. Δεν είναι τυχαίο ότι απέκτησαν ιδιόκτητα κτίρια για να στεγάσουν την οργάνωσή τους, ύστερα από χρηματοδότηση από τον Mike Love των BEACH BOYS και – εδώ είναι το ζουμί της ιστορίας- τον ιδιοκτήτη της μπύρας Coors, ο οποίος μάλιστα όχι μόνο χρηματοδότησε την οργάνωση, αλλά της παραχώρησε και τα κτίρια της!!! Οι άνθρωποι οι οποίοι λοιπόν κατηγορούσαν καλλιτέχνες ότι προέβαλαν τη χρήση αλκοόλ, είχαν ουσιαστικά χορηγό τους ένα αλκοολούχο ποτό, έτσι ξενδιάντροπά!!
– Πολλά heavy metal συγκροτήματα «θίχτηκαν», όπως είναι λογικός εξαιτίας της θεματολογίας τους από την PMRC. Κάποια απ’ αυτά, όπως οι WASP, εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο ακόμα και την κακή δημοσιότητα και κατόρθωσαν να γίνουν απίστευτα δημοφιλή. Εξίσου πολλά όμως, ήταν και τα σχήματα που καταφέρθηκαν εναντίον της Tripper Gore και της παρέας της. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό τραγούδι εκείνης της εποχής, ήταν το ‘Hook in mouth” των MEGADETH, που παρομοίαζε την PMRV με την πολιτεία στο «1984» του Όργουελ. Εκείνη την περίοδο μάλιστα, ο Dave Ellefson, μπασίστας του σχήματος, είχε ένα αυτοκόλλητο που έγραφε “Fuck the PMRC”.
Το κλασικό metal σχήμα, GRIM REAPER, έχουν «αφιερώσει» ουσιαστικά το ομώνυμο τραγούδι από το “Rock you to hell” για να διαμαρτυρηθούν για τη λογοκρισία. Ίσως η μεγαλύτερη επιτυχία τραγουδιού που «επιτίθεται» στην PMRC, είναι το “Mother” των DANZIG, που ουσιαστικά μιλά για την κατηγοριοποίηση των τραγουδιών σύμφωνα με το στιχουργικό τους περιεχόμενο.
Χαρά Νέτη
