Τα σύννεφα στο στρατόπεδο των IN FLAMES, είχαν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους 6 χρόνια πριν. Είχε προηγηθεί η ένατη δουλειά της μπάντας, το “A sense of purpose”, που σε γενικές γραμμές ακολουθούσε τη γραμμή των τελευταίων κυκλοφοριών τους και σημείωσε μια αν μη τι άλλο ικανοποιητική πορεία.
Κι ενώ απ’ το καλοκαίρι του 2008, ξεκινούν οι εμφανίσεις τους σε διεθνή ευρωπαϊκά φεστιβάλ και όχι μόνο, στα πλαίσια της περιοδείας τους, αρχές Φλεβάρη του 2009, έρχεται μια ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία ο Jesper Strömblad, κιθαρίστας και ιδρυτής τους, δε θα συμμετείχε στις εμφανίσεις τους σε Αυστραλία, Νότια Αμερική και Ιαπωνία, προκειμένου ν’ ακολουθήσει ειδικό θεραπευτικό πρόγραμμα απεξάρτησης απ’ το αλκοόλ. Αυτό όπως φάνηκε ήταν απλώς τα προεόρτια για όσα θ’ ακολουθούσαν. Γιατί δεν είναι μόνο ότι τελικά το σχήμα αναγκάστηκε ν’ ακυρώσει τελικά το σκέλος της περιοδείας που αφορούσε τη Μεγάλη Βρετανία και την Ιρλανδία, αφού μέσα σε όλα προστέθηκε και η γέννηση του παιδιού του μπασίστα τους Peter Iwers. Το αποκορύφωμα της προβληματικής κατάστασης, ήρθε σαν σήμερα, στις 12 Φεβρουαρίου του 2010, όταν μέσω του λογαριασμού των IN FLAMES στο MySpace, έγινε γνωστό ότι ο Strömblad, πήρε την απόφαση να αφήσει οριστικά το συγκρότημα που τον ανέδειξε. Στην ανακοίνωση του, επικαλέστηκε προβλήματα κατάθλιψης και άγχους, με τα οποία παλεύει χρόνια και που έχουν ως αποτέλεσμα την εξάρτησή του απ’ το αλκοόλ.
Ήταν όμως αυτή η βασική αιτία που οδήγησε τον μουσικό σ’ αυτήν του την απόφαση; Όπως έδειξε η συνέχεια, όχι. Στα χρόνια που ακολούθησαν, σε συνεντεύξεις του ο Σουηδός τόνισε, πως τελικά το αλκοόλ ήταν απλά ένα μέρος του προβλήματος και πως ποτέ δεν κατάφερε να τα πάει καλά με τον Anders Fridén, (αυτό επιβεβαίωσε και ο τραγουδιστής αργότερα) προσθέτοντας πως όταν ένιωσε ότι έπρεπε να πάει στο στούντιο και να γράψει υλικό με το ζόρι, κατάλαβε πως έπρεπε να φύγει. Γενικώς πάντως δεν έχει θελήσει να αναφερθεί σε λεπτομέρειες σχετικά με την αποχώρησή του μέχρι σήμερα.
Το μόνο σίγουρο είναι πως οι IN FLAMES, έχασαν έναν απ’ τους βασικούς συνθέτες τους και πολύ περισσότερο τον άνθρωπο στον οποίο οφείλουν κατά βάση, ότι έφτασαν να θεωρούνται μια απ’ τις κορυφαίες δυνάμεις του μελωδικού death παγκοσμίως.
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ:
Björn Gelotte: «Αφότου έφυγε ο Jesper έκατσα και είδα αν έχει μείνει ακόμα καθόλου «χυμός». Ήταν πραγματικά περίεργο, γιατί εγώ και o Jesper γράφαμε όλη τη μουσική τα τελευταία 15 χρόνια. Ήταν παράξενο να μην είναι κοντά μας. Ξαφνικά όλο το βάρος να πέφτει σε μένα. Αυτή ήταν βασικά και η μόνη πίεση που ένιωσα. Τη μέρα που ο Jesper έφυγε, έγραψα γύρω στα 15 riff. Τα περισσότερα δεν μπήκαν στο “Sounds of a playground fading” αλλά ήθελα να δοκιμάσω να δω αν μπορούσα να το κάνω χωρίς αυτόν.»
Anders Friden: «Ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι δε χώρισαν οι δρόμοι μας με τον Jesper επειδή δεν τον συμπαθούμε ή λόγω μουσικών διαφορών».
Χαρά Νέτη
