Όποιος έχει ψάξει την ιστορία των BLACK SABBATH και έχει διαβάσει σχετικές βιογραφίες και συνεντεύξεις είτε των ίδιων, είτε άλλων που εμπλέκονταν με την μπάντα, μπορεί να ισχυριστεί ότι η περίοδος πριν την τελική αποχώρηση του Ozzy, σαν σήμερα, το 1979, είναι η πιο μπερδεμένη της ιστορίας τους.
Τα προβλήματα είχαν αρχίσει να φαίνονται δυο χρόνια πριν. Και δε μιλάμε μόνο για μουσικές διαφορές, τις καταχρήσεις κλπ. Εκείνη την εποχή, το “Presence” των LED ZEPPELIN είχε κάνει πάταγο και όλοι στο στρατόπεδο των SABBATH έψαχναν τρόπους για να ανεβάσουν τον πήχη εξίσου ψηλά. Για την ακρίβεια, όλοι εκτός από τον Ozzy που είχε εξαφανιστεί.
Οι μαρτυρίες της εποχής, θέλουν τον τραγουδιστή να πηγαίνει σηκωτός στο στούντιο και σπρωχτός στη σκηνή όταν υπήρχε περιοδεία. Επιπλέον, μολονότι δε συνείσφερε συνθετικά, ερχόταν σε κόντρα με τον Iommi, υποστηρίζοντας πως δε θα έπρεπε οι SABBATH να έχουν πληκτρά, ενώ ο κιθαρίστας είχε αγανακτήσει έχοντας για βοήθεια, ιδίως για τη σύνθεση, μόνο τον Jezz Woodruffe που είχε προσληφθεί τότε στα πλήκτρα.
Τα πράγματα πήγαν απ’ το κακό στο χειρότερο, όταν ο Bill Ward έγραψε και τραγούδησε την μπαλάντα “It’s alright” και ο Iommi τον ενθάρρυνε να την βάλουν στο άλμπουμ.
Τα λόγια του Woodruffe αποτυπώνουν πλήρως την κατάσταση: «Ο Ozzy, το μίσησε αμέσως το τραγούδι. Μόλις το είχαμε ηχογραφήσει κι ετοιμαζόμασταν να κάνουμε το επόμενο, όταν μπήκε εκτός εαυτού στο στούντιο φωνάζοντας ότι το κομμάτι είναι σκέτο σκουπίδι. Ο Bill θύμωσε πολύ! Έδωσε μια κλωτσιά στο drum kit του και το διέλυσε! Ένα drum kit που έκανε απίστευτα πολλές ώρες να στήσει και να τοποθετήσει σωστά τα μικρόφωνα προκειμένου να γράψει τα drums. Έγινε χαμός μέσα στο στούντιο και το αποτέλεσμα ήταν σχεδόν να το διαλύσουν».
Σύμφωνα με τον Geezer Butler, αν και το συγκρότημα κυκλοφόρησε το “Never say die”, οι ισορροπίες μεταξύ τους είχαν ήδη χαθεί οριστικά και σα να μην έφτανε αυτό, τα ΜΜΕ κρατώντας αρνητική στάση, έκαναν την κατάσταση ακόμα χειρότερη.
Μέχρι να φτάσουμε βέβαια στην εν λόγω κυκλοφορία, είχαν περάσει από 40 κύματα. Προηγήθηκε μια περιοδεία και η επιστροφή τους στην Αγγλία, προκειμένου να γράψουν νέα τραγούδια, κάτι που δεν έκανε κανείς πιθανότατα και λόγω της χρήσης ναρκωτικών που επιβάρυνε την κατάσταση. Ακριβώς πριν το “Never say die”, ο Ozzy έφυγε απ’ την μπάντα, εκείνοι προσέλαβαν τον Dave Walker απ’ τους SAVOY BROWN, ο οποίος έμεινε για τρεις μήνες, πριν ο Ozzy ξαναγυρίσει.
Οι SABBATH έγραψαν υλικό με τον Walker κι ετοιμάζονταν για το νέο δίσκο, όταν ο Ozzy ζήτησε να επιστρέψει. Το αίτημα έγινε δεκτό, αλλά τα πράγματα είχαν δρομολογηθεί. Η μπάντα ήταν στο Τορόντο και δυο μέρες πριν μπει στο στούντιο ο καλλιτέχνης αρνιόταν να τραγουδήσει το υλικό που είχαν γράψει με τον Walker. Επειδή είχαν κλείσει το στούντιο μεσημεριανές ώρες, επιχείρησαν να γράφουν νέο υλικό τα ξημερώματα και να αρχίζουν ηχογραφήσεις στις δύο το μεσημέρι. Το τελικό αποτέλεσμα, όπως φαίνεται, ικανοποίησε κυρίως τον Ozzy.
Στην επερχόμενη περιοδεία παρόλα αυτά, πνιγμένος στα ναρκωτικά, στο άγχος και το αλκοόλ, χρησιμοποιεί για πρώτη φορά φιάλες οξυγόνου επί σκηνής και η κατάσταση φτάνει σε οριακά σημεία.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: Τελικά, ο Ozzy έφυγε ή απολύθηκε; Διαβάζοντας δηλώσεις των όσων εμπλέκονταν άμεσα, προκύπτει ότι ουσιαστικά οι SABBATH είχαν ανάγκη να συνεχίσουν με έναν συνεπέστερο και πιο επαγγελματία τραγουδιστή, το συζήτησαν μαζί του και τελικά ο ίδιος ο Ozzy πήρε την απόφαση να αποχωρήσει, θεωρώντας ότι όλο αυτό ήταν ένα οργανωμένο σκηνικό πίσω από την πλάτη του. Οπότε η αποχώρηση βόλεψε το συγκρότημα (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ήταν πλήγμα), το οποίο συνέχισε με τον Ronnie James Dio. Η πορεία έδειξε, ότι και ο Ozzy ωφελήθηκε, αφού ξεκίνησε μια πορεία που χαρακτηρίστηκε από μια πρωτόγνωρη καλλιτεχνική κι εμπορική επιτυχία, φτάνοντάς τον στο απόγειο της δόξας.
Χαρά Νέτη
